Kεφαλαιο 2ο

Ρενεσμη Καλλεν.

Δεν ηξερα που βρισκομουνα σαν να ειχα εκλωβηστει σε ενα μαυρο κουτι που δεν υπειρχναν εξοδους....και το μαυρο σκοταδι ηταν περυκυκλομενο γυρω μου...οι μαυρες σιλουεταις με εκαναν να πεφτω απο φοβο κοταξα με γουρλομενα ματια προσ το πιχτο σκοταδι που εμποδηζε να δω καθαρα.Βρισκοτανε εκει περημενοντας να πω κατι.Οι Βολτουρι......... ακουσα μια φωνη μεσα μου να ουρλιαζει στο μιαλο μου.Τους ειδα με τα αγγελικα τους προσωπα να με κοιτουν σαν να ηθελα να μου πουν"Ειμαστε εδω Ρενεσμι Καλλεν"το αιμα μου ειχε στερεψει ενιωθα μουδιασμενη σαν να ειχα κοκαλοσει στην θεση που βρισκομουνα.

<<Ο Εντ>>ειπα και η φωνη μου εγινε μια με την ανασα μου.Ειδα την μαυρη σιλουετα να σηκωνει το κεφαλι της πεφτοντας η κουκουλα του μανδυα πισω ηταν η Τζειν την θυμονουνα οταν ειχαν ερθει για εμενα για να κρινουν αν επρεπε να ζησω η οχι.

<<Ειναι αργα Ρενεσμι Καλλεν.....ειναι αργα δεν προλαβες να τον σωσεις>>οι λεξεις ηταν σαν ενα μαστιγιο που με χτυπουσανε αληπυτα........Ο πονος εκανε την καρδια μου να χτυπαει με κοπο...Τι ηθελε να πει?Σηκωθηκα απο την θεση με κοπο που ημουνα και την κοιταξα στα κατακοκκινα σαν αιμα ματια της.<<Τι εννοεις>>Δεν ηθελα να ακουσω την απαντηση που θα εφερνε τελος στην ζωη μου....ειδα στα χειλη της να σχηματιζεται ενα χαμογελο εκδικησεις...

<<Πληρωσαν την πραξη που εκαναν......Ρενεμσι δεν θα φερουν αλλες συνεπιες ποτε ξανα>>το χαμογελο την με εκανε να θελω να την σκοτωσο επειτο που η οργη μου θολοσε την συνειδησι μου.Το μιαλο μου και το μισος μεγαλωσε και ξεπερασε τα ορια του.......

<<Τι κανατατε στη οικογενεια μου??>>η φωνη μου ηταν τελειος διαφορετικη δεν υπειρχε πια η γλυκια η τρυφερη Ρενεσμι-Νεσι Καλλεν τωρα υπηρχε το μισος και η οργη που θολοναν το μιαλο της η λογικη ειχε αξαφανιστη απο το μιαλο της το γρυλισμα φουντονε μεσα στο στηθος μου και χειλη μου πηγαν προσταπανω σχημαντιζοντας ενα χαμογελο οργης τα καταλευκα δοντια μου φανηκαν και το γρυλισμα ξεφυγε απο τα σφυγμενα δοντια μου.Αυτη ηταν πλεον στη θεση της Ρενεσμι Καλλεν...μια τελειως διαφορετη για διψα εκδικισεις.....Πηρα σταση επιθεσης και ορμησα προς τους Βολτουρι χωρις κανενα συναισθμα μεσα μου..παρα μονο πονο και το χειροτερο.....ΘΥΜΟΣ!!!

<<Οχιιιι>>Πεταχτηκα ιδρωμενη απο το κρεβατι η ανασα μου πηγαινε γρηγορα εσφιξα τα χερια μου σε μπουνιες στα σεντονια.Δεν ηξερα αν βρισκομουνα στην πραγματικοτητα η ακομα ονειρευομουνα αν οι Βολτουρι ειχαν ερθει και θα σκοτωναν την οικογενεια μου....
Η πορτα ανοιξε αποτομα ειδα τον Σεντρικ να ειναι σε ενα δευτερολεπτο κοντα μου καθησε στο κρεβατη ορμησα και επεσα στη αγκαλια του...εβαλα το προσωπο του στο πετρινο στηθος τα δακρυα κυλισαν απο τα ματια μου..

"Δεν θα κλαψω ....πρεπει να φανω δυνατη"οι λεξεις ομως δεν χρησημευαν τωρα.Εβαλα τα χερια μου γυρο απο τον λαιμο του και το εσφιξα πιο κοντα μου ηθελα να νιωσο οτι ηταν εδω οτι υπειρχε στην ζωη μου και κανεις δεν μας χωρισε .....

<<Ενα ονειρο ηταν μονο.....τιποτα αλλο>>ακουσα την βελουδηνι φωνη του να προσπαθει να με καθυσειχασει.....
<<Μονο ενα ονειρο>>ειπα και εγω εκανα το μιαλο να προσπαθησει να μην το σκεφτεται οι εικονες του ονειρου ερχονουσαν ξανα και ξανα σαν να ηθελνα να με προειδοπησουν

<<Ηρεμισε γλυκια μου >>η ανυσιχη φωνη του κλονησε το μιαλο μου.Τον εκανα αν ανυσιχη τον πονουσε με εβλεπε σε αυτη την κατασταση φοβοταν και αυτος στην σκεψη οτι θα χασουμε ο ενας τον αλλον παρεμενε ομως δυνατος σαν να με προσταστατευε απο καθε πονο η θλιψη προσπαθουσε να με κανει ευτιχησμενι και εγω την το εκανα........το ακριβως αντιθετο......δεν εβαζα τα δυνατα μου να ξεχασω οτι οι Βολτουρι θα ερχονουσαν.....ειχα το μια μιαλο μου κολλημενο σε αυτη την σκεψη δεν ασχολιομουνα και τοσο με το αντρα που αγαπω οσο τιποτα αλλο και το γιο μου που συνμπληρωνε την αγαπη μας....

<<Συνγνωμη>>του ψυθηρισα στο αυτη του.Εβαλα τα χερια του στο στηθος μου και με εσπρωξε για να με δει καλητερα.....Τα δαχτυλα του σπουπισαν τα δακρυα μου που κυλουσαν στα μαγουλα μου.

<<Ρενεσμι δεν χρειαζεται να ζητας συνγμωμη για τιποτα αυτοι που πρεπει να ζητανε συνγωμη ειναι αυτοι οι αθλοιοι Βολτουρι που σε κανουν ετσι...->>

<<Μα->>εβαλε το δαχτυλο του στα χειλη μου εμποδιζοντας να μηλισω....

<<Σε παρακαλω ασε με να μηλισω>>κουνησα καταφατικα το κεφαλι μου και τον αφησα να τελειωσει.

<<Θυμασε οταν φοβομασταν μηπως μας ανακαλυπτε οι οικογενεια σου.....ενωθα οτι δεν θα ειχαμε μελλον και οτι επρεπε να ησουν με τον Τζεικομπ γιατι θα ηταν το καλητερο για εσενα και θα ειχες μια ευτιχησμενη ζωη κοντα του αλλα ησουν αποιστευτα πεισματα σαν την Μπελλα επρεπε να σου το ελεγα οτι δεν σε αγαπουσα πλεον δεν ηθελα να ειμασταν μαζι το θυμασε.??>>

Ο χρονος κυλισει στο μιαλο μου ενα μιση χρονο πριν στο δασος που ειμασταν το ποσο απομακρος ειχε γινει θυμηθικα τα λογια του."Ισως σε πονεσω Ρενεσμι αλλα δεν γινεται να ειμαστε μαζι δεν κανεις για εμενα και ουτε εκανες θελω να με ξεχασεις σαν να μην μπηκα ποτε στην ζωη σου...ειμαι ενα εμποδιο για εσενα, για την ζωη σου.Θελω να τελειωσει αυτη η σχεση μια για παντα...."

<<Ναι το θυμαμαι>>ειπα εχοντας τα λογια του στο μιαλο μου.

<<Ολα αυτα ηταν ενα ψεμα για να φυγω απο την ζωη σου οπως μπηκα επρεπε και να φυγω και το ηξερα οτι με αγαπουσες παρολου που σε πληγωσα οταν ειχα φυγει ενιωθα την καρδια μου αδεια τελειως αδεια την ειχεσ παρει μαζι σου,σου ανηκε ηδη αυτο με εκανε να λυγιζω απο το πονο οτι σε εδιωξα απο την ζωη μου για να αφησω τον Τζεικομπ να ειναι μαζι σου αλλα εσυ περημενες Ρενεσμι και αυτο με εκανε να καταλαβω οτι ησουν δυνατη σε αυτην την δυσκολη στιγμη που δεν ημουν εγω με εκανες να καταλαβω οτι απο την αρχη επρεπε να ειμαστε μαζι.....->>σταματησε και με κοιταξε με τα υγρα βυσινι ματια του ειχα βουρκωσει και ενα δακρυ κυλισε στο μαγουλο μου με φιλισε οταν το δακρυ κυλισε το σκουπισε με τα χελη του.

<<Μην κλαις γλυκια μου σε παρακαλω μπορει να μην μπορω να κλαψω με δακρυα αλλα ποναω οταν σε βλεπω ετσι τοσο ευαλοτη>>ειχε δικιο αν με εβλεπε ετσι βασανιζοταν.

<<Δηλαδη ειμαι ευαλοτη εκει που δεν πρεπει να ειμαι...??>>ρωτησα με βραχνιασμεμη φωνη.
Μου χαμογελασε γλυκα.

<<Ναι Ρενεσμι αυτο εννωο θελω να εισαι δυνατη γιαιτι και εγω θα ειμαι δυνατος ασ το κανουμε για την οικογενεια μας για τον Εντ τον γιο μας>>ειπε με αποφασηστικοτιτα........

<<Στο υποσχομαι αγαπη μου οτι θα προσπαθησω να ειμαι δυνατη>>
Με φιλισε στο μετοπω η μεθυστικη του ανασα με εκανε να ζαλιστο ακουσα το γελακη του οταν καταλαβε οτι ζαλιστικα.

<<Μυριζεις υπεροχα>>Τον ακουσα να μου ψυθυριζει στο αυτι.Ξαφνηκα ενιωσα οτι δεν ειμασταν στο κρεβατη αγκαλιασμενη με αφησε να σταθω στα ποδια μου αλλα δεν με αφησε απο την αγκαλια του.

<<Ο Εντ ειναι κατω με την Μπελλα τον Εντουαρντ και την Αλις>>ειπε ηρεμα.

<<Θα με ακουσαν που θα φωναξα?>>τον ρωτησα

<<Ναι ημουν ακριβως εξω απο την δωματιο για να δω αν κοιμοσουνα η οχι και τοτε σε ακουσα και μπηκα>>με φιλησε ξανα στο μετοπω αλλα δεν ηθελα συνεχεια να με φηλαει στο μετωπο τα δηψασμενα χειλη μου ζητουσαν τα δικα του.Ακουμπησα τα χειλη μου επανω στα δικα του το φιλι απαλο και γλυκο οπως παντα.Απομακρυνα τα χειλη μου και τον κοιταξα.
<<Εισαι ζαβολιαρα>>ειπε με σκανταλιαρικα με την βελουδινη φωνη του.

<<Ηθελα να σε φηλισω και στα χειλη οχι μονο στο μετοπω>>ειπα χαχανιζοντας.

<<Ελα παμε κατω>>με αφησε απο την αγκαλια του με επιασε απο το χερι.

Διασχησαμε το διαδρομο χαρουμενοι κοταζομασταν στα ματια δινοντας διναμει ο ενας στον αλλον.Ακουσα τα γελιο τον γονιο μου και την Αλις σιγουρα ο Εντ χρησιμοπειουσε το χαρισμα του σε απο τους τρεις.

<<Ερχεται η μανουλα>>τον ακουσα να λεει η καρδια μου χτυπησε σαν τρελη ηταν τοσο γλυκος και σπανιος.
Ειμασταν στην αρχη της σκαλας κατεβηκαμε ειδα τον Εντ στην αγκαλια της Μπελλας να πειραζη την καστανες μπουκλε τις.Τα ματια της ειχαν ενα απαλο χρυσαφι παρατηρισα τα ρουχα της ενα τσιν σολινα και ενα πουκαμισο στους τονους του ροζ και μια ζωνη στην μεση της σιγουρα η Αλις ειχε βαλει το χερακη στο ντυσιμο της μητερας μου.

Ο Εντ απλωσε τα χερια του προς την κατενθησιν μου σε ενα δευτερολεπτο ημουν διπλα στην μαμα μου και μου τον εδωσε ο Εντ προθυμος ηρθε στην αγκαλια μου.

<<Μαμακα ξυπνησεις επιτελους>>τον κοιταξα στα σκουρα πρασινα ματια του.Ειχε αλλαξει το υψος του ηταν πιο ψυλος θα μπορουσε κανεις να το περασει η νηπιο ενο ειναι μολις εφτα μηνων.Οι χαλκινες μπουκλες στου ηταν πιο μακρυες....απο χθες το βραδυ....Χθες το βραδυ ειχα ξεχασει εντελος τον Τζεικομπ θυμαμαι που μολις ειχε δει τον Εντ ειπε"Θα ξανα ερθω Σεντρικ και αυτη την φορα θα μηλισουμε"ειχε πει απειλητικα στον Σεντρικ και εφυγε χωρις κανενα αντιο κοιτοντας πισω του εμενα και τον Εντ.Μα τι θα μπορουσε να ειχε κανει ο Εντ στον Τζεικομπ ηταν ενα παιδι που αγαπουσε τους ανθρωπους και τα ζωα του αρεσε το παιχνηδι και να χριμοπιει το χαρισμα του σε ολους μας δεν ειχε βλαψει κανεναν ουτε καν και εμενα που και τους δυο μας κυλαει αιμα στις φλεβε μας.Οταν ειχε γεννηθει που παραλιγο να πεθανω απο την γενα γιατι οπως ειχα μαθει απο την Μπελλα οτι το μωρο σχιζει την κοιλια για να βγει αλλα ειχαν προλαβει για να σωσουν και τους δυο μας.

<<Επιτελους Εντουαρντ ποτε θα καταλαβεις οτι η Ρενεσμι εχει μαγαλωσει>>Ακουσα την Αλις να του λεει αποσποντας με απο τις σκεψεις μου.

<<Ειναι καιρος να ζουν μονοι τους>>Ειπε διπλα μου η Μπελλα.

<<Τι εννοειται>>τους ρωτησα

<<Λενε αν ειναι καλο να παρουμε ενα σπιτι για να μεινουμε οι τρεις μας σαν οικογενεια>>απαντησε στην ερωτηση μου ο Σεντρικ.
Γυρισα και τους κοιταξα.

<<Ειναι καλη ιδεα αλλα οχι τωρα συνφωνο με τον μπαμπα οχι οτι ειμαι μικρη αλλα ο Εντ σας θελει κοντα του οπως και εγω δεν γινεται να σας αποχωριστο οχι τωρα>>πικρα φανηκε στην φωνη μου.Η Μπελλα με χαιδεψε στο ομο δινοντας με κουραγιο.

<<Εχει δικιο η Ρενεσμι, Μπελλα ασ το αφησουμε για αργοτερα αυτο το θεμα τωρα εχουμε να αντιμεποπισουμε του Βολτουρι>>ειπε ο Σεντρικ κοιταξα τον Εντ και με κοιταξε και εκεινος εβαλε το χερη του στο μαγουλο μου.<<Μαμα δεν θελω να φυγω απο το σπιτι>>
Ολα τα βλεματα επεσαν στον Εντ.

<<Δεν θα φυγεις αγγελε μου.Θα μεινεις για παντα μαζι μας>>του ειπα στοργικα και εσκυψα και τον φιλισα στο μετωπο.

<<Κατι βλεπω >>φωναξε η Αλις ημουνα στο δωματιο μου μαζι με τον Σεντρικ και τον Εντ καθομασταν και του λεγαμε τις στιγμες που περασαμε εγω και ο Σεντρικ και την γνωριμια της Μπελλας με τον Εντουαρντ.

<<Παω κατω να δω>>παω να σηκοθω αλλα ο Σεντρικ με επιασε απο τον αγκωνα και με τραβηξε προς τα πισω.

<<Οχι δεν θα πας θα παω εγω>>με αφησε και εξαφανιστηκε σαν ανεμος απο μπροστα μου παραξενευτικα γιατι ο Σεντρικ δεν ηθελε να πω?Κοιταξα τον Εντ που με κοιτουσε με γουρλομενα ματια αναστεναξα και εκατσα στο κρεβατη τον πηρα στην αγκαλια μου το κεφαλι του ακουμπησε στον ομο μου η καρδια του χτυπουσε σαν τρελη επανω στη ραγισμενη καρδια μου.Μια καρδια μου χτυπουσε μεσα μου πριν γεννηθει ο μικρος μου αγγελος θυμηθικα οταν εμενα εγκυος στον Εντ ειμασταν στο νησι Εσμι δωρο απο τους γονεις μου που ειχαν κανει και η Εσμι μαζι τον Καρλαιλ δωρο στου γονεις.Ημουν στην κουζινα και ενιωθα οτι κατι κουνιοτανε μεσα μου ειχα τρομαξει εκεινη την στιγμη ποτε μου δεν φανταστηκα τον ευατο μου στο ρολο της μητερας αγαπουσα τα παιδια αλλα δεν φανταστηκα οτι η μοιρα θα μου εφερνε και σε εμενα ενα παιδι η αγαπη μου ειχε χωριστη σε δυο κομματια....Πιστευα οτι ο Εντ θα ηταν ολοκληρος βρικολακας αλλα ειχε παρει μιση απο το κομματι μου που ειμαι ανθρωπος ....θυμαμαι τον Σεντρικ που του ειχα ανακοινωσει οτι κατι δεν πηγαινε καλα μεσα μου ειχε τρελαθη απο την ανυσιχια του αλλα καταλαβα οτι ημουν εκγυος.Ειχα ζησει τις καλητερες στιγμες απο την στημγι που ημουν εγκυος.
Χαμογελασα στις αναμνησεις που σκεφτομουνα καθε μερα.
Ακουσα την πορτα να ανοιγει σηκωσα το βλεμμα μου και ειδα τον Σεντρικ με μια εκφραση περιεργη.Περπατησε κοντα μου και εκατσε στο κρεβατι διπλα μου.

<<Τι ειδε Αλις>>Ειπα ο κομπος στον λαιμο μου με εμποδιζε να μηλισω καθαρα.....Αναστεναξε σηκωσε το χερι του και με χιαδεψε με τα δαχτυλα του στο μαγουλο μου.

<<Ειδε τους Βολτουρι να ερχονται θα φερει την φρουνα μονο ειδε τον Αρο να λαχταρα τον Εντ θελει να τον βαλει στην φρουρα του->>

<<Τι->>Ειπα με κομενη την ανασα.
<<Δεν θα μας αναγκασει να μπουμε απλως θα το προτεινε ειδε μαλιστα εσενα και τον Τζεικομπ να συνφηλιονεστε>>Χαρα πλυρισε μεσα μου η ανασα μου κοπηκε εγω και ο Τζεικομπ ξανα μαζι σαν φιλοι σνα δυο αδελφια.Κοταξα τον Σεντρικ ειχε κατεβασμενο το κεφαλη.

<<Δεν σε χαροπιει αυτο το νεο>>του ψυθηρισα στο ακουσμα της φωνης μου σηκωσε το κεφαλι και με κοιταξε.

<<Δεν ειναι αυτο απλως φοβαιμαι οτι θα σε χασω ξανα>>ο πονος στην φωνη μου εσχιζε την καρδια.

<<Σεντρικ η αποφαση μου δεν αλλαζει ειμαι μαζι σου και θα ειμαι για παντα κοντα σου σε αγαπω γι'αυτο διαλεξα και εσενα χωρις εσενα δεν θα επιβιωνα και το ξερεις αυτο ειμαι ερωτευμενη με τον Τζεικομπ ακομα αλλα οχι οσο ειμαι μαζι σου εσυ εκανες την διαφορα στην ζωη απο κει που ημουνα προρισμενη για τον Τζεικομπ ηρθες και με αρπαξες.Μην σκεφτεσε τον πονο οτι θα με χασεις ετσι και αλλιος εχουμε και εναν γιο που συνμπληρωνει την αγαπη μας>>τον χαιδεψα στο μαγουλο.Τα βλεμμα και τον δυο επεσαν στον μισοκοιμησμενο Εντ.

<<Εχεις δικιο η αποφαση ειναι αποφαση αυτο θελαμε και οι δυο μας απο την αρχη να ειμαστε μαζι>>

<<Σωστα>>Εσκυψε το κεφαλι του τα χειλη μου υποδεχτηκαν τα δικα του εβαλα το ενα μου χερι γυρω απο τον λαιμο του και τον εσφιξα πιο κοντα μου.

<<Αυτο ειναι που ηθελα μονο να ειμαστε μαζι>>του ψυθιρησα μεσα απο το φιλι μας.

<<Για παντα>>μου ειπε πηγα να μηλισω αλλα τα χειλη του ξανακουμπησαν τα δικα μου εκλεισα τα ματια μου για να απολαυσω το φιλι του.