Μην επιτρέπεις τη θέλησή σου να βρυχάται, όταν η δύναμή σου ψιθυρίζει.
Thomas Fuller, 1608-1661, Άγγλος στοχαστής
1ο Κεφαλαιο
'Αποφαση'
Μπελλα
Καθε αποφαση εχει και τα λαθοι της.
<<Μαμα δεν θελω να->>με κοιταξε με θυμο στα ματια ζαρωσα και εκανα πισω.
<<Θα πας Μπελλα δεν με αφορα ξερεις πολυ καλα οτι ολοι εκαναν αυτο που θα κανεις και εσυ>>φωναξε εξαγριωμενη δακρυα κυλισαν στα μαγουλα μου.Με αναγκαζαν να κανω κατι που δεν ηθελα κατι που δεν ηταν μεσα στα ονειρα μου.
<<Δεν θελω να παω ξεχασε το>>φωναξα και εγω ποτε δεν μου ειχε δωσει μια ευκαιρια να της μηλισω για τα ονειρα μου παντα ηθελε να κανω αυτο που ηθελε αυτη.Σαν να ημουν κανενα παιχνηδακι της.Τοτε εκανε κατι που ποτε δεν θα τολμουσε.Το χερι της σηκωθηκε ξαφνηκα και βρεθηκε στο μαγουλο μου ενιωσα το μουδιασμα και σε μια ενιωσα μια γευση ηταν αιμα με ειχε χτυπησει...!!!
<<Ποτε μην ξανα τολμησεις να μου φωναξεις Μπελλα ξερεις οτι δεν το επειτρεπη->>
<<Η κοινωνηκοι σου ταξη ναι φυσηκα μαμα αυτο σε νιαζει το τι θα πουν οι αλλοι δεν νιαζεσαι για εμενα>>δεν αντεξα ηθελα τοσο πολυ να ξεσπασω να την πω οτι δε θα περνουσε πια το δικο της.Τα δακρυα δεν σταματουσαν να τρεχουν απο τα μαγουλα μου.Χωρις να πει τιποτα γυρισα και εφυγα γρηγορα απο αυτη την κολαση.Ανοιξα την πορτα και την εκλεισα με δυναμη πισω μου ετρεξα προς τα σκαλια για να ανεβω στο δωματιο μου.
<<Μπελλα>>φωναξε ακριβως απο πισω μου ο αδερφος μου.<<Παρατα με>>του φωναξα κλαιγοντας.Ενιωσα οτι με κυνηγουσε απο πισω ανοιξα την πορτα απο το δωματιο πηγα να την κλεισω αλλα με ειχε προλαβει προσπαθουσε να μπει μεσα.Εβαλα ολη την δυναμη μου να την κλεισω αλλα ο Εμετ ηταν πιο δυνατος απο εμενα.
Στο τελος παραδωθηκα και βηματισα προς το κρεβατη.Εκατσα και κοιταξα στο απολυτο κενο ηξερα καλα οτι δεν θα υποχωρουσε ευκολα η μαμα.<<Μπελλα>>η απαλι φωνη του Εμετ εκανε να πεσω στην αγκαλια του κλαιγοντας.<<Ελα εδω>>ανοιξε τα χερια του χωρις δευτερη σκεψη επεσα στην αγκαλια του ξεσποντας ακομα μια φορα.
<<Μην με αφησεις>>του ειπα μεσα απο τους λυγμους μου.Το κρατησα σφιχτα κοντα μου.Με φηλισε στο μετοπω.<<Δεν θα το κανω ποτε αυτο Μπελλα>>Ο Εμετ παντα με βοηθουσε και με στηρηζε στα δυσκολα ποτε του δεν με ειχε αφησει.Οταν τον χρειζομουνα ηταν εδω για εμενα.
<<Δεν θελω να φυγω σε παρακαλω κανε κατι πες τι μαμα οτι δεν θελω να->>
Ξεφυσηξε μεσα στα μαλλια μου.Δεν θα το εκανε παντα ο Εμετ δειλιαζε στην Εσμι γιατι φοβοτανε οτι θα εκανε κατι που δεν ηθελε.Η κοπελα του η Ροζαλι δεν ηταν του κυκλου μας οπως ελεγε η μαμα και ειχε κανει ολοκληρο πολεμο ο Εμετ να την δεχτη.Τον καταλαβαινα δεν ηθελε να χασει αυτη που αγαπουσε.
<<Δεν θα την αφησω κανει με το ετσι θελω την ζωη μου κουμαντο>>Τον αφησα και σκουπισα τα δακρυα μου και εκανα μερηκα βηματα μακρια του.<<Οτι και αν κανεις Μπελλα το ξερεις οτι η μαμα δεν θα αλλαξει>>γυρισα να τον αντικρισω.
<<Θα το παλεψω δεν θελω να φυγω απο το Εδιμβουργο εδω εχω οσους αγαπω δεν γινεται να φυγω να τα παρατησω ολα επευδη η μαμα θελει να σπουδασω->>εκλεισα το στομα μου και τον κοιταξα ηταν σιωπηλος το βλεμμα του ηταν ψυχρο.<<Το ξερω οτι->>εσφιξε τα χερια του σε γροθιες εχοντας το βλεμμα του στο πατωμα.<<Εμετ δεν μπορω να φυγω εσυ καποτε το ειχες κανει επειδη ηταν το ονειρο σου αλλα εγω δεν μπορω να με->>
<<Μιαζεις στο μπαμπα>>ειπε ξαφνηκα.Ο Καρλαιλ.Αυτη η αναμνηση παντα στοιχιονε το μιαλο μου καθε φορα πο ακουγα το ονομα του.Την ημερα του ατυχηματος ημουν στο πισω καθισμα ημουν μολις δεκα χρονων τοτε οταν το αυτοκηνιτο ειχε ξεφυγει απο την πορεια του και επεσε επανω σε ενα φορτηγο.
Ημουν η τυχερε αλλα ο μπαμπας.Η υγρασια ηθρε στα ματια μου.Η μαμα απο εκεινη την ημερα ειχε χασει το χαμογελο της,την ευτιχια που ειχε καποτε παντα αυτο με εκανε να την λυπαμαι.Θεωρουσα να τον ευατο μου υπευθηνη για το δυστυχημα και ακομα τον θεωρουσα ηταν μερηκες φορες που δεν αντεχα να κανω αυτη την σκεψη.
<<Εχεις το πεισμα του εισαι πεισματαρα οταν το θελεις>>μου εκλεισε το ματι και με πλησιασε.Επιασε τα χερια του το προσωπο μου.Σκουπισε με τις ακρες τον δαχτυλον του τα την υγρασια.
<<Παντα θα εισαι η μικρη πεισματαρα αδερφουλα που θα αγαπω παντα>>με αγκαλιασε.Αυτο το αισθημα που ενιωθα τωρα ηταν περιεργο ο Εμετ ηταν παντα στο πλευρο δεν ζητουσα τιποτα αλλο παρα μονο λιγη αγαπη και στιρηξει.
Ενα χτυπημα στην πορτα διεκοψε την σκεψη μου.<<Κυριε Εμετ σας ζητα η Κυρια Εσμι>>η υπειρετρια ανοιξε την πορτα και μας κοιταξε.<<Ενταξει ερχομαι>>με αφησε και βηματισε προς την πορτα.<<Θα της μιλησω Μπελλα αλλα δεν σου->>
<<Σε ευχαρηστω>>τον διεκοψα με ενα χαμογελο στα χειλη.Χωρις να μου μηλισει εφυγε.Η Ανν με πλησιασε και με κοιταξε.
<<Δεσποινης Μπελλα πρεπει να ετοιμαστητε για την δεξιοση>>Αναστεναξα βαρια και κοιταξα το φορεμα που βρισκοτανε κρεμασμενο στην ντουλαπα μου.
<<Θα ειμαι ετοιμη>>της ειπα με σπασμενη φωνη.Κουνησε καταφατικα το κεφαλη της και εφυγε απ το δωματιο.Βηματισα προς το παραθυρο και εκατσα στο πεζουλι του κοιταξα εξω τον βροχερο καιρο τα συνεφιασμενα συννεφα ειχαν καλυψει καθε κομματι καθαρου ουρανο.Ολα μου ελειπαν αλλα πιο πολυ απο ολα η απουσια του μπαμπα παντα εβαζε τα πραγματα στην θεσεις τους χωρης τσακωμους χωρις φωνες και δακρυα παντα τα ελυνε ηρεμα με την λογικη.
Αν ηταν εδω δεν θα με αναγκαζε να κανω κατι που ηθελα θα μου ελεγε παντα την ιδια προταση αν ημουν μπερδεμενη"Δεν καθορηζεις εσυ την ζωη σου αλλα αυτη σε καθορηζει στον δρομο που θα επηλεξεις"παντα οταν μου ελεγε αυτα τα λογια μου κρατουσε την αγκαλια του και μου εδινε ελπηδες για ενα ωραιο μελλον που θα το επελεγα εγω ιδια χωρις κανεναν να μου λεει τι να κανω η πως να το κανω.
Εστρεψα ξανα το βλεμμα μου μεσα στο αδεο δωματιο.Σηκωθηκα και περπατησα ως την ντουλαπα πηρα το φορεμα στα χερια μου ηταν στραπλες μαυρο στο μπουστο ειχε σατεν και μετα καταληγε σε μεταξωτο υφασμα.
Χωρις να σκεφτομαι αρχισα να ντυνομαι για την δεξιωση οπου εκει θα προσποιουμουν μια αλλη Μπελλα απο αυτη που κοιτουσα στο καθρεφτη.
************************
Η μουσικη ειχε ξεκινησει οταν κατεβαινα τα σκαλια το σαλονι ειχε γεμησει απο τους καλεσμενους που ειχε καλεσει η Εσμι.Κατεβηκα τα σκαλια εχοντας το βλεμμα μου σε καθε καλεσμενο οπου ηταν στην αιθουσα.Κατεβηκα το τελευταιο σκαλοπατι και κοιταξα μεσα απο τον κοσμο αν ηταν ο Εμετ.Το ειχα βρει μαζι με την Εσμι και την Ροζαλι να μηλανε.Πηρα μια ανασα περασα μεσα απο τους καλεσμενους.
Η Εσμι μολις αντιληφθηκε οτι ερχομουνα με κοιταξε με ψυχρη εκφραση.Ηρεμησε Μπελλα μπορεις να της εξηγησεις οτι δεν θελεις να πας πως θελεις να ακολουθουσεις το δικο σου ονειρο.
<<Γεια σας>>παντα μηλουσα στο πλυθηντικο οταν ειμασταν αναμεσα σε κοσμο.<<Γεια σου γλυκια μου>>με χαιρετησε κοιταξα τον Εμετ γεματη νοημα αλλα μου κουνησε αρνητικα το κεφαλη.Αναστεναξα και τον κοιταξα ξανα.<<Μαμα θα ηθελα να σου μηλισω προσωπηκος>>γυρισε και τον κοιταξε γεματη απορια και μετα εμενα.
<<Για ποιο θεμα Εμετ?>>με κοιτουσε οσο του μηλουσε ηξερα οτι εγω και ο Εμετ ειμασταν πολυ δεμενοι και πως ποτε δεν θα με αφηνε.<<Ξερεις πολυ καλα μαμα>>η ψυχροτητα στην φωνη του με ξαφνιασε πρωτη φορα της μηλουσε με αυτο τον τροπο.<<Πολυ καλα ελα μαζι μου>>γυρισε την πλατη της και εφυγε αφηνοντας πισω της μια παγωμενη ματια προς εμενα.Τα δακρυα ηρθαν στα ματια μου.Ο Εμετ την ακολουθησε.
Εμεινα μονη με την Ροζαλι.Ενα ριγος με διαπερασε.Δεν αντεχα αλλο ολο μου ο κοσμος ψευτηκος προσπομουν μια αλλη Μπελλα για να μην απογοτευσω την Εσμι και αυτη ποτε δεν μου ελεγε κατι γλυκο παρα μονο με πιεζε.
<<Με συνχωρεις Ροζαλι>>εφυγα μισο ζαλησμενι μεσα απο τον κοσμο.<<Μπελλα>>η φωνη της Ροζαλις ακουστηκε απο πισω μου.Βγηκα γρηγορα στην βεραντα εισπεοντας καθαρο αερα.Ξεσπασα σε κλαματα.
<<Μπελλα>>η φωνη της Ροζαλις εγινε ψυθηρος ενιωσα το χερι να ακουμπαει τον ομο μου.
<<Μπελλα σε παρακαλω μην ανυσηχεις ο Εμετ->>
<<Ο Εμετ δεν θα κανει τιποτα Ροζαλι αντηθετος θα κανει χειροτερα τα πραγματα οτι και αν της πει δεν θα ακουσει κανεναν θα με στειλη στο Λονδινο>>της ειπα με ριγησμενη φωνη.Σιωπη απλωθηκε αναμεσα μας σκουπησα τα δακρυα απο τα μαγουλα μου και την κοιταξα της επιασα το χερι σφιχτα μεσα στο δικο μου.
<<Ισως να ειναι το σωστο Μπελλα για εσενα>>ειπε ξαφνηκα η Ροζαλι μεσα στην υσιχια.Την κοιταξα γεματη απορια.<<Τι εννοεις Ροζαλι?>>την ρωτησα με πονο σητν φωνη μου.Δαγκωσε το κατω χειλος της και με κοιταξε στα ματια.
<<Σκεψου λιγο αν σε στειλη στον Λονδινο θα ειναι σαν κανει μια καινουργια αρχη θα ξεγυφεις απο ολα αυτα,απο το να προσποιεισαι σε καθε ξενο μια αλλη Μπελλα>>την κοιταξα αφωνη πως το ειχε καταλαβει οτι παντα επαιζα ενα ρολο που δεν ημου εγω αλλα μια αλλη.Το μιαλο μου αρχησε και καθαρησε σιγα σιγα.
Τα λογια της Ροζαλις εμειναν στο μιαλο μου.Ισως να ειχε δικιο θα ξεφευγα απο αυτο τον κοσμο,αν πηγαινα στο Λονδινο θα ηταν μια καινουργια αρχη για εμενα.
Για πρωτη φορα ημουν σιγουρη για κατι.Ημουν αποφασησμενη να πιασω την ζωη στα χερια μου χωρις να εχω κανεναν να εμποδηζει τα ονειρα μου.Απο αυτα που παντα με εκανα να εχω μια ελπιδα να καιει στην καρδια μου.
************************************
Προχωρουσα προς το γραφειο της μητερας μου ο Εμετ οταν ειχε ερθει απο την ομιλια οπου ειχε με την Εσμι φαινοταν δυσαρηστυμενος.Ηξερα πολυ καλα οτι θα ειχε αρνηθει να ακολουθησω το ονειρο μου ηθελε παντα να ειμαι αυτη οπου ηθελε.Εφτασα εξω απο την πορτα πηρα μια ανασα εκανα γροθια το χερι μου και χτυπησα.<<Περνα Μπελλα>>ακουστηκε η φωνη της πισω απο την πορτα.Τα ποδια αρχιζαν και λυγισαν η καρδια μου χτυπουσε με κοπο κατω απο το στηθος μου.
Ανοιξα την πορτα το πρωτο οπου ειδα ηταν να καθεται στο μικρο σαλονι μπροστα στο τζακη.Βηματισα με αργα βηματα κοντα της και εκατσα στον απεναντη καναπε το βλεμμα της το ειχε στυλομενο στο τζακι κοιτοντας την φωτια.
<<Μου μηλισε ο Εμετ για εσενα>>ειπε και γυρισε και με κοιταξε με ενα σοβαρο υφος.Ξεροκαταπια.<<Το ξερω>>της απαντησα η φωνη μου με κοπο ακουγοτανε.Με κοιταξε για μια στιγμη μεσα στα ματια.
Την ειδα που στα χειλη της ειχε σχηματηστει ενα χαμογελω ειχα πολυ καιρο να την δω να χαμογελαει ετσι εστω και για λιγο μετα απο τον θανατο του μπαμπα.<<Το ξερεις οτι εχεις τα ματια του μπαμπα και το πεισμα του>>γιατι ολοι σημερα ελεγαν οτι εμιαζα με τον μπαμπα ηξερα καλα οτι ειχα το πεισμα του αλλα το πιο σημαντικο ηταν οτι μου ελειπε εκανα τα παντα να μην το σκεφτομαια αυτο θεμα την ημερα εκεινη.Προσπαθησα να διωξω αυτη την σκεψη απο το μιαλο μου.
Κουνησα μονο καταφατικα το κεφαλη μου.<<Μπελλα γλυκια κοιτα το ξερω οτι σου φερομαι σκληρα και το χαστουκι οπου σου ειχα δωσει δημετα δεν το ηθελα....>>σηκωθηκε απο την θεση της και εκατσε διπλα μου.Μου επιασε το χερι σφιχτα.
<<Δεν αλλαζω γνωμη και το ξερεις αυτο ο Εμετ εκανε τα παντα να με πειση αλλα σε τον ακουσα.....Μπελλα σε παρακαλω μην με αναγκαζεις να->>
<<Το καλαβαινω αυτο μαμα το αποφασησα θα παω στο κολλεγιο οπου θες αλλα θα ηθελα πρωτα να αποχαιρετησω τους ανθρωπους οπου θα αφησω πισω μου>>σηκωσα το βλεμμα μου και την κοιταξα.<<Φυσηκα γλυκια μου>>μου χαιδεψε το μαγουλο μου.Χαμογελασα με ενα ψευτηκο χαμογελο.
<<Σε ευχαρηστω>>την αγκαλιασα σφιχτα.Ειχε αδικο η Εσμι αλλα τα λογια της Ροζαλις ειχαν γινει εμμονη μεσα στο μιαλο μου.Αν θα εφευγα θα αφηνα ολο τον πονο που ειχα απο τον θανατο του μπαμπα πισω θα εκανα μια αρχη στο κολλεγιο του Λονδινου.
<<Πρεπει να παω για υπνο αυριο εχω να κανονησω την υποτροφια και το δωματιο οπου θα μεινης θα εισαι μια χαρα θα κανω τα καλυτερα δυνατα για να εισαι καλα>>με φηλισε στο μαγουλο και σηκωθηκε εχοντας το χαμογελο χαραγμενο στα χειλη της.Ενιωθα ευτηχισμενη για την Εσμι τι εκανε χαρουμενη ολο αυτο το θεμα αλλα εγω?Ενα ερωτηματικο σχηματιστηκε στο μιαλο μου.<<Καλυνηχτα Μπελλα>>βηματισε ως την πορτα και εφυγε κλεινοντας την πισω της.
Κοταξα το τζακη η φωτια φωτηζε το δωματιο.Μια υσηχια υπεικρατουσε στο δωματιο.Ολα αυτα θα μου ελειπαν το σπιτι οι φιλοι μου ο Εμετ.Ηταν κομματοι της ζωης μου αλλα τα κατεστρεφε η Εσμι τα δακρυα ενφανηστικαν στα ματια μου.
<<Οχι αλλα δακρυα Μπελλα τερμα πια πρεπει να κανεις μια αρχη πρεπει να αντεξεις>>ψυθηρισα στο ευατο μου.Σηκωθηκα απο την θεση μου και βηματησε προς την πορτα.Την ανοιξα και βγηκα εξω στο μεγαλο διαδρομο η δεξιοση ειχε τελειωσει.Βηματησα στο διαδρομο το σκοταδη υπεικρατουσε γυρω μου αλλα το φως της σεληνης διαπερνουσε τα παραθυρα.Η ματια μου διετρεξε περα στο διαδρομο ειδα μια σιλουετα να βηματηζει κοντα μου στην αρχη ενιωσα μια δοση τρομο.Το φως της σεληνης επεφτε στο προσωπο του.
Ειχε μαυρα μαλλια και τα ματια του ειχαν την αποχρωσει της σοκολατας.Τα ρουχα του ομως δεν ηταν επισημα για δεξιοση.Μηπως ηταν σερβητορος αλλα το προσωπηκο ειχε φυγει.Σταματησα να περπαταω και κοιταξα διακριτα πισω μου θα μπορουσα να τρεξω για να φυγω.
Αλλα κατι με εβαλε να σκεφτω αυτος ο ανθρωπος δεν ειχε καμια σχεση με το προσωπηκο η ηταν στην διξειοση.Ξεροκαταπια.<<Συνγνωμη θα θελατε κατι?>>ρωτησα μια κομενη την ανασα.Προσπαθησα να μην δειχνω το φοβο οπου με ειχε καταλαβει.
<<Μπελλα>>η φωνη του ηταν γνωρημει.Βηματησε κοντα μου και τοτε καταλαβα οτι ηταν ο Τζεικομπ.Δεν ηξερα πως ειχε μπει αλλα χαιρομουν τοσο πολυ ηθελα να δω ενα δικο μου ανθρωπο. <<Τζεικ>>τον αγκαλιασα αμεσως χωρις δευτερη σκεψη.
<<Δεν ξερεις ποσο μου ελειψες>>τον ακουσα να λεει.Τον αφησα και τον κοιταξα.<<Εχεις αλλαξει>>τον κοιταξα απο την κορυφη ως τα νυχια φορουσε ενα μαυρο τσιν μια ασπρη μπλουζα.
<<Και εσυ δεν θα πας πισω εισαι πανεμορφη>>ενιωσα τα μαγουλα μου να καινε.<<Σε ευχαρηστω τι κανεις εδω?>>τον ρωτησα γεματη απορια στην φωνη μου.
<<Εεεε....να....σκαρφαλωσα τα καγκελα και ηρθα να σε δω δεν σε->>
<<Φυσηκα και οχι δεν εισαι και ο μαναδικος που τα κανει αυτα>>γελασα χαμηλοφωνα.
<<Χαιρομαι πολυ που σε βλεπω μετα απο το παρτυ που με ειχε φερει η Ροζαλι απο τοτε εχω να σε δω>>συνεχησα.Ενιωθα την αμηχανια αναμεσα μας που υπεικρατουσε.
<<Ναι το ξερω επισης αν θυμαμαι καλα ειχαμε αφησει κατι στη μεσι εμεις οι δυο>>διεκρινα ενα πονηρο τονο στην φωνη του.Το θυμωμουνα οταν ειχε τελειωσει το παρτυ με ειχε φηλισει στα χειλη αλλα δεν προλαβε λογο οτι η Ροζαλι μας ειχε διακοψει.
<<Αααα.....για αυτο ηρθες>>εκανα ενα βημα κοντα του.Αμεσως τυληξε τα χερια του γυρω απο την μεση μου και με τραβηξε κοντα του.<<Οχι ακριβως>>τα χειλη του απειχαν μολις μερηκα εκατοστα απο τα δικα μου.
<<Τζεικ>>η φωνη μου εγινε μια με την ανασα μου.Δεν κρατηθηκα τα χειλη μου κολησαν επανω στα δικα του.Τα φιλι ηταν αργο απαλο οι κινησεις τον χειλιον μας ηταν αργες.Αν και δεν ενιωθα κατι για τον Τζεικ δεν ηξερα τι με ειχε πιασει και τον φηλισα.Αυριο θα εφευγα και δεν θα τον εβλεπα ισως να ηταν η αναγκη αυτο το φιλι.Αυτη την στιγμη θα την κρατουσα για παντα στην καρδια μου.
Δεν ηξερα τι μου εκρυβε το μελλον οπου μου ειχαν επηλεξει αλλα ημουν σιγουρη για ενα καθε αποφαση εχει τα λαθοι της αλλα και τις σωστες επιλογες που κανεις για εσενα η ζωη.
