Kεφαλαιο 16ο

16ο Κεφαλαιο

'Αναμεσα σε Δυο'

Μπελλα

Το χερι του ηταν τυλιγμενο γυρω απο την μεση μου.Κοιταξα στο πινικα ανακοινωσεων σε μια ωρα θα εφευγα απο το Λονδινο.Μου θυμησε την ημερα εκεινη που ερχομουνα για πρωτη στο Λονδινο μαζι με την Αλις να μου κραταει το χερι μεσα στο δικο μου.Γυρισα να κοιταξω το ανεκφραστο προσωπο του Ρομπερτ σε ολη την διακρεια την διαδρομης που πηγαιναμε δεν μηλουσε ουτε μου εριχνε μια ματια.


Αυτο με ανυσηχουσε μετα απο το φιλι που ειχαμε δωσει δεν με κοιτουσε οπως πριν με αγαπη?Ηταν σαν κατι να του ελειπε.Αυτο ακριβως ενιωθα ηταν για δυο μερες μονο του ειχα υποσχεθει οτι μονο δυο μερες θα ελειπα.




<<Σε μια ωρα ξεκηναω>>προσπαθησα να μην τον κοιταω στα ματια.Ειχε αυτο το βλεμμα που δεν εδειχνε τιποτα παρα μονο ενα κενο.
Κουνησε το κεφελη του με ενα αδυναμο χαμογελο.Εσφιξα μεσα στα χερια μου την τσαντα μου.Ηξερε καλα οτι αυτο που εκανα θα μας βοηθουσε να τα ξεκαθαρησουμε αναμεσα σε εμενα και την Αλις.<<Αν θες μπορεις να φυγεις δεν χρειαζεται να με περημενεις μεχρι να φυγω>>του ειπα αποτομα με ενα τονο θυμου.Κοιταξα τον κοσμο που πηγαινε ερχοτανε με τις βαλιτσες στα χερια τους.




<<Προσπαθω να μην σκεφτομαι οτι σε μια ωρα θα εχεις φυγει>>ακουσα την βελουδινη φωνη του ξαφνηκα.Γυρισα και τον αντικρισα.Ειχε φυγει απο κοντα μου.Αυτο το λιγο με εκανε να βουρκωσω η καρδια μου θα το αντεχε επρεπε να το αντεξει ειχε περασει τοσος πονος αυτο θα το αντεχε.


<<Γιατι το κανεις τοσο δυσκο->>του ειπα αλλα με διεκοψε.


<<Δεν το κανω εγω δυσκολο Μπελλα η κατασταση το κανει αν δεν ειχα κανει ολα αυτα τα λαθη κανεις δεν θα ειχε περασει τοσο πονο οσο εσυ μωρο μου>>με πλησιασε και με εσφηξε κοντα του.Τυληξα τα χερια μου σφιχτα γυρω απο τον λαιμο του εφερα το προσωπο του κοντα στο δικο μου.




<<Μην σκεφτεσαι αυτο πλεον η μοιρα με εφερε στο απολυτο κενο επρεπε να βιωσω το απολυτο πονο γιατι απο εκει βγηκα δυνατη πρεπει να εισαι και εσυ>>δεν τον αφησα να απαντησει τα χειλη μου κολησαν επανω στα δικα του.Ανοιξα το στομα μου κ η ανασα του χαθηκε μεσα στα χειλη μου,τον κρατησα ακομα κοντα μου.Τα χερια του σφυχτηκαν στην μεση μου.Αφησε τα χειλη ελεθευρα απο τα δικα μου και με χαιδεψε με το χερι του στο μαγουλο μου.


<<Αυτο θα μου λειψη περισσοτερο απο εσενα να σε νιωθω......>>Αναστεναξε και η ανασα του επεσε στο προσωπο μου σαν μεθυστηκο αρωμα κανοντας με να ζαληστω.Ακουμπησα το κεφαλη μου στο στηθος του τα δακρυα κυλισαν απο μονα τους στα μαγουλα μου.Αφησα ολα τα αισθηματα μου ελεθευρα απο την γωνια οπου τα ειχαν φυλακισει.




<<Θα μου λειψης,να παρει οργη>>τον ακουσα με θυμο να λεει.Δεν μηλισα απολαυσα την στιγμη αυτη εισεπνεσα το μεθυστηκο του αρωμα την ζεστην του αγκαλια αυτα θα μου ελειπαν περισσοτερο απο ποτε η απουσια του οτι δεν θα ηταν κοντα μου με τρελανε.




<<Η πτηση για Αθηνα ειναι ετοιμη παρακαλουμε η επιβατες της πτησης 15 να εισερθουν στον διαδρομο 3>>ακουσα απο τα μεγαφωνα να λεει μια φωνη.Ξεσπασα σε λυγμους δεν αντεξα με κρατησε φτιχτα μεσα στην αγκλια του προσπαθησε να με απομακρυνει αλλα ειχα χατσωθει επανω του.<<Μπελλα>>τα χερια του επιασαν το προσωπο μου σκουπησε τα δακρυα μου και με φηλισε στα χειλη.Απαιτουσα κατι περισσοτερο απο ενα φιλι.Το εσφιξα και το φιλι μας ξαφνηκα βαθυνε η γλωσσα του βρηκε την δικια μου και αρχισαν ενα τρελο χορο.




Δεν με ενδιαφερε τιποτα απο αυτο το φιλι μου αναζητουσα τοσο πολυ ενα φιλι αποχαιρετησμου.Ξαφνηκα στο μιαλο μου ηρθε η Αλις θα μου το πληρωνε ολο αυτο τον πονο που με ειχε προκαλεσει με χωρηζε απο αυτον που αγαπουσα περισσοτερο απο καθε τι σε αυτο τον κοσμο.Απομακρυνε τα χειλη του ξαφνηκα απο τα δικα μου.Πηρε τα χερια μου και τα εφερε κοντα στα χειλη μου.Τα φηλισε απαλα.Εκεινη την στιγμη ενιωσα καθε μελος του σωματος μου να το διαπερνα ενα ριγος.


<<Πηγαινε>>ειπε μεσα απο τα φιλια που αφηνε στα δαχτυλα μου.Στην αρχη δεν κουνηθικα καθολου σαν τα ποδια μου ειχαν κολλησει στο πατωμα απαιτουμενα να μεινω.<<Φυγε Μπελλα πριν αλλαξω γνωμη>>ακουσα την βελουδινη φωνη του να ειναι απειλητικη.




Αφησε τα χερια μου και με κοιταξε.Πηρα την βαλιτσα και απομακρυθυκα απο κοντα του γυρισα την πλατη μου.Μην κοιταξεις πισω σου Μπελλα μην το κανεις.Δεν αντεξα γυρισα.Ειχε τα χερια το χερια του πλαι και τα ειχε σφιξει σε μπουνιες.Το βλεμμα του δεν το αφηνε απο εμενα.Περασα απο τους φυλακες.




<<Μπελλαααααα>>>η φωνη του αντηχισε μεσα στα αυτια μου.Ηξερα τη σημαινε αυτο.Πεταξα την βαλιτσα μου και γυρισα και ετρεξα ξανα πισω προς το μερος του η καρδια μου ηταν ολοκληρωμενη τωρα.Επεσα μεσα στην αγκαλια με ολη την φορα οπου ειχα παρει.Τα δακρυα ξεχυθικαν για αλλη μια φορα.Ηξερα καλα οτι αυτο που εκανα θα ηταν το σωστο το λαθος μου ηταν να αφησω πισω μου τον Ρομπερτ.


<<Να γυρισεις αγαπη μου οπως μου υποσχεθηκες θα ειμαι εδω να ξερεις>>με αγκαλιασε και με φηλουσε σε καθε σημειο του προσωπο μου.Κουνησα καταφατικα το κεφαλη μου.Τον φηλισα στα χειλη.Εφυγα εχοντας στην καρδια μου το κενο.Δεν ηταν το κενο που ενιωθα οταν με ειχαν αφησει ολοι τους μονη ηταν ενα κενο που ενιωθα για πρωτη φορα.Ενα κενο που αφηνα ενα κομματι του ευατο μου πισω μου.Πηρα την βαλιτσα και προχωρησα στον διαδρομο.Σκουπησα τα δακρυα μου.


"Σ'αγαπω"ψυθηρισα στο ευατο μου."Σ'αγαπω αλλα πρεπει να κανω το σωστο αγαπη μου"εκλεισα τα ματια μου και εφερα στο μιαλο μου το αλλο μου μισο που τοσο αγαπουσα.


*********************


Ολες αναμνησεις ηρθαν στο μιαλο μου κοιταζοντας το σπιτι οπου ειχα αφησει πισω μου.Κοιταξα την θαλασσα απο την αλλη μερια που ο ηλιος κατεβενε σιγα σιγα ακουμποντας τις χαμηλες αχτινες του στην κατα γαληνη θαλασσα.Βγηκα απο το ταξη.Βηματησα προς το μονοπατι με σταθερα βηματα.




Κοιτουσα δεξια και αρηστερα ο κηπος με τα χρωματηστα λουλουδια μου μοσκοβολουσαν το καταπρασινο γρασιδη τιποτα δεν ειχε αλλαξει οταν τα ειχα αφησει πισω μου.Εφτασα στην πορτα.Ακουγα απο την αλλη μερια της πορτα ομιλιες.Ξεχωρησα την φωνη της Εσμις και του Καρλαιλ.Χωρις να σκεφτω χτυπησα.Η καρδια μου με κοπο χτυπουσε μεσα μου.




Ακουσα τα βηματα της Αλις.Τα ξεχωρηζα απο τοτε που ειμασταν μικρες.<<Ανοιγω>>φωναξε η Αλις.Η πορτα ανοιξε και το ατομο που τοσο αγαπουσα με ειχε πληγωσει εκανε την εμφανιση του.Το χαμογελο σβηστηκε απο τα χειλη της ξαφνηκα μολις με ειδε.


<<Ποιος ειναι Αλις?>>φωναξε η μαμα μου.Ηρθε προς τη πορτα.Ανοιξε το στομα της να πει κατι αλλα δεν μηλισε.


<<Μπελλα γλυκια μου>>Επεσε επανω μου και με κρατησε σφιχτα μεσα στην αγκαλια της.


<<Μαμα θα .....με.....->>με αφησε και αρχισε και με φηλουσε παντου στο προσωπο μου.Μου εφερε στην μνημη μου τον Ρομπερτ βουρκωσα και προσπαθησα να μην το σκεφτομαι.Πηρα μια ανασα.


<<Γεια σου μαμα>>την ειπα με σταθερη φωνη.<<Αχχχ....Μπελλα δεν το πιστευω δεν πηρες ενα τηλεφο->>




<<Το ξερω αλλα ηρθα τελευταια στιγμη ηθελα να σας δω ολους σας και εσενα Αλις>>αφησα την Εσμι και την πλησιασα.Το κενο στο προσωπο της,την εκανε ψυχρη αλλα ξαφνηκα.




<<Ωωωωω......Μπελλα>>επεσε κλαιγοντας στην αγκαλια μου.<<Μην κλαις χαζουλα μου ειμαι εδω τωρα>>Ειμαι εδω τωρα να βαλουμε ενα τελος σε αυτο τον πονο που μας χωρησε.Σκεφτηκα.Δεν σταματουσε να κλαει.Μπηκα μεσα στο σπιτι.Ειδα τον Τζασπερ που καταβενε τα σκαλια με κοιταξε με ενα χαμογελο στα χειλη.Ενα χαμογελο ανακουφησεις.Σαν να ειχα ερθει την καταλληλη στιγμη.
Του χαμογελασα.Κατεβηκε τα σκαλια.Αφησα την Αλις με κοιταξε σκουπιζοντας τα δακρυα απο τα ματια της.




<<Δεν το πιστευω οτι ηρθες>>εσπασε ολη την ενταση ο Τζασπερ.<<Ουτε εγω Τζαζ αλλα μου λειψατε τοσο πολυ και ειπα να ερθω για τι σαββατοκυριακο εδω>>δυο μερες μονο Μπελλα,υπομονη θα ξανα πας κοντα του.




<<Δεν θα κατσεις παραπανω γλυκια μου>>Κουνησα αρνητικα το κεφαλη μου προς την Εσμι.<<Οχι μαμα δεν μπορω εχω την σχολη αν θυμασαι?>>γελασα.Εχω δωσει μια υποσχεση στον αγγελο μου σκεφτηκα τον Ρομπερτ να ειναι στο Λονδινο και να με σκεφτεται.Η Αλις με αφησε και πηγε κοντα στον Τζασπερ θα ειχε ξαφνιαχτη απο την παρουσια μου.


<<Δεν ηξερα Αλις οτι ειχες ερθει>>ακουστηκα ξαφνιασμενη.Προσπιομουνα τελεια το ρολο της ανηξερης.<<Λυπαμαι που δεν σου ειπα οτι θα φυγω>>ειπε ενοχλημενη.Ενοχλημενη απο την παρουσια μου.Αναστεναξα βαρια.


<<Τελοςπαντων εεε...μαμα αν δεν πειραζη μπορω να παω για υπνο->>


<<Φυσηκα Μπελλα τι ρωτας σαν να εισαι καμια ξενη>>ετσι ενιωθα ομως μια ξενη μεσα στην ιδια μου την οικογενεια.Πηρα την βαλιτσα μου και ανεβηκα τα σκαλια.Μου ειχαν λειψη ολα τοσο πολυ το ξεχωρηστο αρωμα του δωματιου μου.Εφτασα εξω απο το δωματιο μου.Ανοιξα την πορτα και τα βρηκα ολα στην θεση τους το κρεβατη στρομενω και τις φωτογραφιες απο που ειχαμε βγαλει εγω και η Αλις λιγο πριν φυγουμε.




Ειχαν αλλαξει τοσα πολλα αναμεσα μας,ειχα αλλαξει εγω ιδια απο ενα κοριτσι που δεν της ενιαζε τιποτα αλλο παρα μονο η σχολη και το διαβασμα ημουν μια αλλη Μπελλα ο Ρομπερτ με ειχε αλλαξει με ειχε οριμασει.Αυτους τους δυο μηνες που ελειπα απο το σπιτι απο την Ελλαδα εμαθα κατι.....να αντιμετωπισω τις δυσκολες στιγμες που μου ειχε φερει η μοιρα.Βηματισα προς το κρεβατη και εκατσα κοιταξα τον χωρο του δωματιου το γραφειο μου,μου θυμησε αλλη μια αναμνηση οταν ειχα δει τον Ρομπερτ απο την φωτογραφια.Εκεινη την πρωτη φορα που ενιωσα δειλα δειλα να κανουν την ενφανηση τους τα αισθηματα μου για αυτον.


<<Μπορω να περασω>>η φωνη της Αλις με εβγαλε απο τις σκεψεις μου.Επιτελους αυτη ηταν η στιγμη που περημενα τοσο καιρο.<<Ναι>>δεν σηκωθηκα την ειδα που με κοιτουσε με μισος στα ματια.Η Αλις οπου ειχα δει κατω ηταν ενα ψεμα.Ημουν συνιθησμενη στα ψεματα της πλεον.


<<Τι κανεις εδω?>>ειπε μεσα απο τα δοντια της.Βηματισε κοντα μου και καθησε στην καρεκλα του γραφειου μου.Εβαλε τα χερια της στο στηθος της.Περημενε μια απαντηση και θα την εχει.


<<Ηρθα να μηλισουμε Αλις δεν γινεται αλλο να τραβας το σκοινη προτημα και διαλεξε η μου λες την αληθεια η συνεχηζουμε αυτη την κατασταση>>την ειπα με σταθερη και
αποφασιστηκι φωνη.Ειδα που η κρυα μασκας της συσπαστηκε.


<<Δεν τραβηξα κανενα σκοινη Μπελλα εσυ με εφερες εδω που ειμαι τωρα>>με κατηγορουσε κιολας σε τι εφταιγα?Για τα λαθοι που ιδια ειχε κανει στο παρλεθον της εγω τι ρολο επαιζα σε αυτο?


<<Δεν καταλαβαινω τι εννοεις Αλις?>>την ρωτησα γεματη απορια.Ενα χαμογελο σχηματισηκε στα χειλη της.<<Ξερεις πολυ καλα Μπελλα θες να σου φερσκαρω λιγο την μνημη σου ποια ηταν αυτη που δεν κρατησε την υποσχεση της οτι δεν θα πας με τον Ρομπερτ το εκανες αλλα ηξερες οτι εγω ημουν καποτε μαζι του>>το παραδεχτηκε ηταν τελικα μαζι αλλα τι ειχε γινει και ειχαν χωρησει.Γιατι ο Ρομπερτ δεν μου ειχε μηλησει για αυτο το θεμα.




<<Ο Ρομπερτ δεν ειχε σχεση με αυτο το θεμα Αλις το ξερεις ποσο τον μισω>>Δεν μαθαινε οτι ημουν μαζι του ειχαμε υποσχεθει να κρατουσε την σχεση μας κρυφη μεχρι ολα να ξεκαθαρηστουν αναμεσα σε εκεινον και την Αλις.<<Φαινεται στα ματια σου Μπελλα>>δεν αντεχα αλλο ηθελα να ξεσπασω σε κλαματα.Αυτη που ειχα μπροστα μου δεν ηταν η αδερφη μου δεν ηταν η Αλις που τοσο αγαπουσα ηταν μια αγνωστη πρωτη φορα την εβλεπα να αντιδρα απεναντη μου με αυτη την συμπερηφορα.




<<Αλις σε παρακαλω ξερεις ποσο σε αγαπω αλλα σταματα πια να μου λες ψεματα σε παρακαλω>>τα δακρυα εκανα την πρωτη ενφανηση τους.Δεν μηλισε αναμεσα μας απλωθηκε η απολυτη σιωπη.Ολα τα αισθηματα που ειχα για αυτην δεν ειχα αλλαξει ποτε και ουτε προκεται να αλλαζαν απο εγιωσμο τα κρατουσα μεσα μου.




Η Αλις για εμενα ηταν ενα απο τα κομματια της καρδιας μου που ειχαν χαθει και προσπαθουσα να τα ξανα βρω.<<Εχουν αλλαξει πολλα Μπελλα>>εσπασδε την σιωπη πρωτη.Σηκωσα το κεφαλη μου και την κοιταξα,κοιτουσε εξω απο το παραθυρο.




<<Το ξερω αν δεν πηγαινα στο Λονδινο δεν θα γινοντουσαν ολα αυτα>>κατηγορησα τον ευατο μου που ξεστομισα αυτα τα λογια αν δεν πηγαινα στο Λονδινο δεν θα γνωρηζα τον αγγελο μου.Σαν η μοιρα μου να μου ειχε δωσει ενα κομματι που εψαχνα και για ανταλαγμα ηθελε να παρει ενα αλλο κομματι που αγαπουσα ισια και με το αλλο.




<<Κανεις λαθος>>γυρησε και με κοιταξε στα ματια.<<Αν δεν πηγαινες στο Λονδινο δεν θα καταλαβαινα τα λαθη οπου ειχα πραξει καποτε εσυ με εφερες εδω που ειμαι προσπαθω να ξεφυγω απο τα ψεματα μου>>Ηταν ετοιμη να δακρυσει και ιδια.
Αυθορμητα πηρα το χερι της μεσα στο δικο μου και το εσφιξα δινοντας την δυναμη.


<<Μαθαινουμε απο τα λαθοι μας>>της ψυθηρισα.Μου χαμογελασε επειτα απο καιρο με ενα αδυναμο χαμογελο.Ηταν μια αρχη.


<<Μιαζεις με τον μπαμπα......μηλας ακριβως οπως και αυτος με την καρδια του μηλαει παντα>>πρωτη φορα της ακουγα να μου μηλαει ετσι η φωνη της ειχε αλλαξει και απο ψυχρη ειχε μετατραπει σε γλυκια.<<Και εσυ μιαζεις με την μαμα παντα φοβαστε κατι>>προσπαθησα να μην λυγησω εκεινη την στιγμη.




Αφησε το χερις της να πεσει νεκρο μεσα στο δικο μου.<<Σε αφηνω....εισαι και κουρασμενη..θα ηθελες αυριο να παμε μια βολτα το πρωι οπως παλια...?>>ρωτησε μια αδυναμη.<<Ναι Αλις>>της απαντησα με ραγισμενη φωνη.Μου χαμογελασε με κοπο και εκλεισε την πορτα πισω της σιωπηλα.




Εκεινη ακριβως την στιγμη χτυπησε το κινητο μου ειδα το ονομα της κλισης.<<Εφτασες?>>με ρωτησε η βελουδινη φωνη του.<<Ναι μην ανυσηχεις>>ξαπλωσα και κοιταξα την φωτογραφια στο κομοδινο μου.<<Που εισαι τωρα?>>ακουγοτανε θυμωμενος?<<Στο δωματιο μου>>του ειπα ξερα.Απο το κινητο του ακουγοτανε το αυτοκηνιτο του...Ακουγοτανε η ταχυτητα θα οδηγουσε πολυ γρηγορα...........




<<Μην τρεχεις>>η ραγισμενη μου εσπασε.<<Και αν τρεχω θα εισαι εδω να με σωσεις?>>ακουγα που ανεβαζε την ταχυτητα.Κρυος ιδρωτας με ελουσε.<<Ναι θα ειμαι σε σκεφτομαι καθε λεπτο και εσυ τι κανεις τρεχεις στα τρελος......>>φωναξα μεσα στην υσιχια του δωματιου μου.Το γελακη του ακουστηκε.Εσφιξα το κινητο μου μεσα στην χουφτα μου.Ξανφηκα σενειδητοπιασα οτι μπορει να ηταν μεθυσμενος.




<<Εχεις πιει??>>τον ρωτησα εξοργησμενη.Δεν απαντησε ακουγοτανε μονο ο θορυβος της μηχανης.<<Απαντησε μου>>φωαναξ για αλλη μια φορα....Δεν απαντησε τα ποδια μου ειχαν κοπει.<<Σε παρακαλω....>>τι να εκανα να τον ικευτευα να τον εβριζα.....??




<<Ναι>>απαντησε.Πηρα μια ανασα προσπαθωντας να φερω λιγη ηρεμια στο μιαλο μου.<<Γιατι?>>τα δακρυα κυλισαν στα ματια μου.Δεν μου αρεσε που εκανε κακο στον ευατο του θα μπορουσε να κανει καμια τρελα.<<Για να ξεχασω>>ακουγα τον θορυβο του αυτοκινη του.<<Να ξεχασεις τι.....οτι λειπω μονο 6 ωρες?>>σηκωθηκα και κοιταξα εξω απο το παραθυρο η καρδια μου χτυπουσε με πονο κατω απο το στηθος.




<<Δεν καταλαβαινεις δεν το νιωθεις αυτο το κενο μια απουσια ειναι σαν να με ειχες παρει μαζι σου σαν->>


<<Το νιωθω.......δεν ξερεις ποσο μου λειπης....>>τον διεκοψα.Κοιταξα εξω στην μαυρο ουρανο που το φεγγαρη φωτηζε την μαυρη νυχτα.<<Θα τρελαθω>>ακουστηκε η σπασμενη βελουδηνι φωνη του.<<Εισαι ηδη τρελος>>γελασα.<<Μειωσε λιγο την ταχυτητα σου.....>>


<<Μην φοβασαι θα ειμαι καλα>>με καθησυχασε.<<Σε ευχαρηστω>>σκουπισα τα δακρυα με το μανικι της μπλουζας μου.




<<Θα πεσεις για υπνο?>>ρωτησε.<<Ναι>>δεν ηθελα να κλεισω το κινητο μου ηθελα απεγνωσμενα να ακουω την φωνη του ολο το βραδυ.<<Θα με σκεφτεσαι?>>


<<Το κανω ηδη Ρομπερτ>>βηματισα προς το κρεβατη.Ξαπλωσα και αφησα το σωμα μου ελεθευρο.<<Και εγω.....Μπελλα.....θελω να ξερεις οτι μου ειχες δωσει μια υποσχεση>>η φωνη του ακουγοτανε ολο και πιο απομακρυσμενη.<<Θα την κρατησω>>εκλεισα τα ματια μου και εφερα στο μιαλο μου το προσωπο του.


<<Καλυνηχτα αγγελε μου>>η βελουδινη φωνη του ακουστηκε απο την αλλη γραμμη.


<<Καλυνηχτα>>η γραμμη διακπτηκε.Πατησα το πληκτρο τερματησμου.


<<Σ'αγαπω>>ψυθηρισα.Εκλεισα τα ματια μου και βυθηστηκα σε εναν γλυκο υπνο που μονο εκει μπορουσα να λεεω συνεχεια την λεξη"Σ'αγαπω".

Kεφαλαιο 15ο

15ο Κεφαλαιο

'Αποχωρηση'

Μπελλα

Ανοιξα σιγα σιγα τα βλεφαρα μου,κοιταξα το δωματιο που φωτηζοτανε απο τον ηλιο που διαπερνουσε μεσα απο τις κουρτηνες.Ενιωθα το χερι του να ειναι τυλιγμενο γυρω απο την μεσι μου σφιχτα.Ανασηκωθηκα και γυρισα απο την αλλη πλευρα.Κοιμοτανε τα χαλκιναμαλλια του ηταν ανακατεμενα και πηγαινα προς διαφορες κατευθυνσεις.Τα χειλη του ητανκλειστα.Πλησιασα με το χερι μου προς το προσωπο του χαιδεψα τα ανακατεμενα μαλλια του και κατεβηκα προς τα μαγουλα του.Εκαιγαν σαν φωτια.


Ακουγα που αναπνεε με κοπο.Θα κοιμοτανε βαθια.Στραφηκα προς το δωματιο η ρομπια ητανπεταμενη στο πατωμα ενω το πανω μερος του εσωρουχο μου ηταν προς την πορτα.Ειχαξεχασει οτι ημουν γυμνη απο την μεσι και πανω.Πηρα το σεντονι και το τυλιξα γυρω απο την μεσι μου.


Πηρα το χερι του Ρομπερτ και το παραμερισα πιο περα.Ακουμπησα τα ποδια μου στα κρυα πλακακια και πρωχορησα γυρω απο το κρεβατη.Μαζεψα την ρομπα και επειτα το πανωμερος του εσωρουχο μου.Ανοιξα οσο πιο σιγα μπορουσα την πορτα και βγηκα εξω απο το δωματιο.Την εκλεισα πισω μου.Ηταν αραγε ολα αυτα αλιθηνα?Αναστεναξα και ακουμπησασωμα μου πισω στην πορτα.


Εκλεισα τα ματια μου για μια στιγμη και στο μιαλο μου εφερααυτο που ειχε γινει χθες το βραδυ.Ειχε βαλει πανω τον εαυτο του εμενα.Ηθελα χθες να κανωβημα αλλα κατι με εμποδηζε.Δεν ηθελα να βιαστω πανω απο ολα ηξερα οτι ο Ρομπερτ ητανγυναικας του Μπερμηχαν και πολυ εγωιστης αλλα αυτες τις δυο ημερες δεν ειχε δειξη αυτηπλευρα του.


Μηπως πραγματη ειχε αλλαξει και δεν το εβλεπα εγω ακομα.Απο την αλλη ηταν και η Αλιςειχα να την δω τεσσερες μερες χωρις κανενα σημαδι της ουτε ενα τηλεφωνημα.Αφησατηνπορτα και προσωρησα προς το σαλονι.Καθησα στον καναπε και κοιταξα τον κινητομου.Χωρις δευτερη σκεψη το αρπαξα και πληκτρολογησα τον αριθμο του Καρλαιλ.


Ακουστηκε ο εικοφατικος ηχος και επειτα η γραμμη ανοιξε.


<<Μπελλα?>>ρωτησε μια γνωρημι φωνη.Δεν ηταν η φωνη του πατερα μου αυτη αλλα καπιοαλλου και απο που καταλαβε οτι ημουν εγω.<<Θα ηθελα τον Καρλαιλ>>ειπα με φωνη που ετρεμε.


<<Λειπη απο το σπιτι προφανως θα εχει ξεχασει το κηνιτο του εδω,Μπελλα δεν θυμασαι ποιος ειμαι?>>ρωτησε με ενθουσιασμο η γνωρημι φωνη.Κουνησα αρνητικα το κεφαλη μου.<<Οχι>>του απαντησα.Ακουσα ενα γελιο απο την γραμμη.

<<Ειμαι ο το το ο την Αλαν ο γιος του Τσαρλι δεν με θυμασε?>>ρωτησε γεματος απορια.


Προσπαθησα να γυρησω πισω στα παιδικα χρονια μου οταν ημουν δεκα χρονων.Θυμαμαι που ο Καρλαιλ ηξερε εναν Τσαρλι και αυτος ο ο Τσαρλι δουλευε μαζι με τον πατερα μου.Τοτεθυμηθηκα τον γιο του ο Αλαν που ερχοτανε μερηκες φορες και παιζαμε στην αμμουδια.Σηκωθηκα και εμεινα αφωνη.

<<Αλαν δεν το πιστευω εσυ εισαι εχω να σε δω και να σε ακουσω πολυ καιρο>>αναφωνησα χαρουμενη.


Ξεφυσηξε απο την αλλη γραμμη.<<Ναι πραγματι εχουμε να συναντηθουμε πολυ καιρο ελειπα για σπουδες στην Γαλλια μεχρι που εμενα μονημα αλλα εφυγα>>η φωνη του ακουστηκε να βγαινει με κοπο.

<<Χαρομαι που γυρησες πισω εγω ειμαι->>

<<Το ξερω που εισαι στο Λονδινο μου το ειπε ο Καρλαιλ οταν πηγα να τον δω,πως αντεχεις χωρις την Αλις?>>εμεινα με το στομα ανοιχτο τι εννουσε.

<<Μπελλα με ακους>>εμεινα με το κινητο στο αυτι.

<<Ειναι η Αλις στην Ελλαδα γυρισε?>>φωναξα αφωνη.


Δεν το πιστευα γιατι δεν μου ειχε πει τιποτα τουλαχιστον οτι φευγη και οτι ειναι καλα.Εφυγεχωρις να μουυ πει τιποτα.Ολα επρεπε να ξεκαθαρισουν αναμεσα σε εμενα και την Αλις.

<<Μπελλα?>>με ξυπνησε μεσα απο τις σκεψεις μου ο Αλαν.

<<Ειναι εκει?>>ρωτησα θυμωμενη.

<<Οχι εχει βγει εξω μαζι με τον Τζασπερ>>ηταν και ο Τζασπερ εκει.Αρχισα να ζαλιζομαι.

<<Ειναι και ο Τζασπερ?>>η φωνη μου με κοπο ακουστηκε.Το στομαχι μου ειχε σφηχτει σαν νεεδενα γερα με ενα σκοινη και να με τραβουσαν στο κενο.Καθησα στον καναπε.

<<Ναι ειναι πολυ καλο παιδι να σου πω ποτε θα ερθεις?>>ρωτησε χαρουμενος.


Κοιταξα στον διαδρομο ο Ρομπερτ ακομα θα κοιμοτανε δεν θα ειμαι ακουσει αφτο με καθυσηχαζε κοιμοτανε βαθια.


<<Θα ερθω σημερα κιολας αλλα σε παρακαλω μην τιποτα σε κανεναν θελω να του κανω εκπληξη>>μα τι εκανα ο Ρομπερτ αν το μαθαινε θα θυμωνε ειμασταν στην αρχη της σχεση"Αλις προτρεχει τωρα Μπελλα ο Ρομπερτ μπορει να περημενει"ακουσα μια φωνη μεσαμου.Ειχε δικιο θα με καταλαβαινε.

<<Μην ανυσηχεις δεν θα το μαθει κανεις εεε..Μπελλα σε κλεινω γιατι νομηζω ηρθε η Αλις>>ακουστηκε ανυσηχος.

<<Ενταξει και Αλαν χαρηκα που σε ακουσα>>ειπα με κοπο το μιαλο μου ειχε σταματησει να λειτουργη πως μπορεσε να φυγει δεν ειχε το θαρρος να αντημετοπωπησει τα ψεματα που μου ελεγε τον πονο.Ο Ρομπερτ το εκανε ηδη αυτο.
<<Και εγω τα λεμε>>Εκλεισα το κηνιτο και κοιταξα στο κενο.Η Αλις ειχε γυρησει πισω στην Ελλαδαγιατι ομως γιατι?Δαγκωσα το κατω χειλος μου.Σημερα κιολας θα εφευγα.Σηκωθηκα και προχωρησα προς το δωματιο.Κοιταξα απεναντη ακριβως ηταν το δωματιο της Αλις.Γυρισαδωματιο μου ο Ρομπερτ κοιμοτανε ακομα.

Εκανα μερηκα βηματα και εβαλα το χεριπομολο στην πορτα.Την ανοιξα και βρηκα το δωματιο της να ειναι καθαρο και ολα να ειναι σητν θεση τους.Πηγα προς την ντουλαπα και την ανοιξα.Ηταν αδεια ολα της τα ρουχα ελειπαν.Θα ειχε ερθει να τα παρει οταν θα ελειπα στην σχολη.


Εκλεισα την ντουλαπα.Μεσα μου εβρασα σαν ηφαιστειο.Δεν ειχε ηρθει καν να μου μηλισειμετα απο εκεινη την ομιλια μας.Δεν μπορουσα να το πιστεψω μου φαινοταν ψεμα.Ολα ειχανκαταστραφει αναμεσα στην Αλις και σε εμενα ολα τα ονειρα μας οι ελπηδες μας παντα μου ελεγε οτι με αγαπουσε οτι θα ηταν διπλα μου σε ολες της ασχημες στιγμες μας οτι θα ειχαμε η μια την αλλη.

Λογια που δεν εγιναν πραξεις.


Τα δακρυα εκανα την ενφανησει τους στα ματια μου.Κοταξα το αδειο δωματιο.Το ματι μου επεσε σε μια κορνιζα οπου ειχε κατεβασει.Πηγα προς το κομοδινο και καθησα στο κρεβατη.Ανεβασα την κορνιζα και τοτε ενιωσα την καρδια μου να ραγιζει σε καθε σημειο της ολο αυτο που ενιωθα ηθελα να το βγαλω απο μεσα μου.


Η Αλις και ο Ρομπερτ.Τον αγαπουσε ακομα για να ειχε την φωτογραφια στο κομοδινι της.Ανοιξα το συρταρη και βρηκα παντου φωτογραφιες τις αρπαξα κα τις εβαλα στο κρεβατη.Κοιταξα την ανοιχτη πορτα σηκωθηκα γρηγορα και την κλειδωσα.Κοιταξα τις φωτογραφιες οπου της ειχα αφησει στο κρεβατη.


Τα δακρυα ειχαν κυλισει τα μαγουλα μου.Πηρα μια στα χερια μου και δεν το πιστευα.Αυτο το κορητσι οπου ειχα δει το δωματιου του Ρομπερτ μονο που δεν ηταν ιδιες η Αλις την ειχε αγκαλια και στην διπλα απο απο αυτο το κοριτσι ηταν ο Ρομπερτ.Εμεινα αναυδη......Καθε μερος την καρδιας μου ειχε ραγισει μονο που τα κομματια της δεν εμπαιναν στην θεση τους.Το κοριτσι οπου ειχε αγκαλια τον Ρομπερτ και την Αλςι θα ηταν φιλη τους αλλα μπορει να ηταν και το κοριτσι του Ρομπερτ.Τωρα αρχηζαν να ξεκαθαρηζουν ολα μεσα στο μιαλο μου.


Το κοριτσι ηταν αυτο ειχε σχεση με τον Ρομπερτ αλλα γιατι δεν ειναι μαζη γιατι δεν ειναι μαζι με τον Ρομπερτ αν τον αγαπουσε δεν θα τον αφηνε.Ισως να ειχαν χωρησει αλλα για ποιον λογο.Κοιταξα ξανα την φωτογραφια.Ηταν αρκετα ομορφη και χαρουμενη.Γιατι αυτη την χαρα να τη χαλουσε αφου ειχε την αδερφη μου για φιλη της και τον Ρομπερτ για αγορι της.Δεν εβγαζα νοημα κατι ειχε γινει αναμεσα στην Αλις και στον Ρομπερτ κατι που δεν ηθελαν να μαθει κανεις παρα μονο αυτοι οι δυο.

Τσαλακωσα την φωτογραφια μεσα στα χερια μου και την πεταξα.Γυρισα προς την πορτα και την ξεκλειδωσα.Την ανοιξα και η πορτα απο το δωματιο μου ηταν μισανοιχτη.Ακουμπησα τη παλαμη μου και την εσπρωξα.Βρηκα τον Ρομπερτ καθησμενο στην καρεκλα του γραφειου μου.

<<Καλημερα>>μου χαμογελασε στραβα.Πηγα κοντα του.Με αρπαξε και με εβαλε να καθησω στα ποδια του.Τα χειλη του ακουμπησαν στον ομο μου ενα ριγος με διαπερασε κοντας με να νιωσω οπως το χθεσινο βραδυ.

<<Οταν ξυπνησα δεν σε βρηκα στο κρεβατη και με ανυσηχησες>>Με κρατησε φτιχτα μεσα στην αγκαλια του.Πως θα του ελεγα οτι θα εφευγα για δυο μερες.

<<Ρομπερτ πρεπει να μηλισουμε>>Το προσωπο του ζαρωσε.


<<Για τι θες?>>ρωτησε με κρατησε ακομα πιο κοντα του.Ξεροκαπια.Πως θα του ελεγα οτι θα εφευγα θα αντιδρουσε ασχημα.Ξεφυσηξα και τον κοιταξα στα ματια.

<<Θα φυγω Ρομπερτ θα γυρησω στην Ελλαδα για να δω τους γονεις μου θα ειναι->>τα χερια του γυρω μου σφιχτηκαν σε μπουνιες.Το βλεμμα του αλλαξε αποτομα και εγινε αγριεμενο.Εμεινα σιωπηλη κοιτοζοντας τον.

<<Γιατι δεν φευγεις καμια αλλη μερα,Μπελλα?>>ακουστηκε εξοργησμενος.Κουνησα το κεφαλη μου.

<<Δεν γινεται Ρομπερτ πρεπει να παω τους->>με διεκοψε.


<<Σε αναγκαζει κανεις να πας γιατι δε μενεις εδω>>φωναξε θυμωμενος.Ο φοβος με κατακλυε.Σηκωθηκα απο την αγκαλια του και εκανα μερηκα βηματα πισω.Τα πρασινα ματια του λαμπανε απο θυμο.


<<Δεν με αναγκασε κανεις Ρομπερτ θελω να τους δω θελω να δω το σπιτι μου μου εχουν λειψη ολα ετσι και αλλιως θα ειναι μονο δυο ημερες>>του φωναξα και εγω.Εχει δικιο Μπελλα για να αντιδρα με αυτο τον τροπο.Ειμασταν στην αρχη της σχεσης μας και εγω την κατεστρεφα.Σηκωθηκε απο την θεση του και με πλησιασε απειλητικα.


<<Μονο δυο μερες....καταλαβαινεις τι λες Μπελλα ειμαστε στην αρχη της σχεσης μας προσπαθουμε να βρουμε μια λυση για εμας τους δυο και εσυ σηκωνεσε και φευγεις για να δεις του γονεις σου?>>φωναξε δεν αντεχα να τον βλεπω με αυτο τον εαυτο του.Ηταν ενας αλλος Ρομπερτ που παντα θα τον φοβομουνα.

<<Εχεις δικιο το ξερω αλλα πρεπει καταλαβετο εσυ εχεις τους γονεις σου εδω,ενω εγω δεν εχω κανεναν->>του φωναξα με δακρυα στα ματια.

<<Και εγω τι ρολο παιζω εδω Μπελλα για εσενα τι ειμαι ενα τιποτα οπως ελεγες ενας γυναικας,ειμαι εδω για εσενα και εσυ τι νομηζεις οτι εισαι μονη καταλαβαινεις τι λες Μπελλα>>φωναξε ειχε κοκκηνισει ολοκληρος.


Ειχε δικιο σε αυτο αν δεν ελεγα αυτα τα λογια....ετρεμα ολοκλρηρη.<<Δεν εννουσε αυτο Ρομπερτ->>προσπαθησα να βρω τα σωστα λογια να του ξεκαθαρησω πως αυτος και μονο αυτος θα ηταν ο μαναδικος που αγαπουσα.

<<Τι εννουσες Μπελλα πες μου καναμε μια αρχη και εσυ την καταστρεφεις Μπελλα υποτηθετε οτι->>

<<Δυο μερες θα λειψω μονο Ρομπερτ γιατι αντιδρας παντα με->>προσπαθησα να του πω.


<<Επειδη δεν θελω να σε χασω Μπελλα φοβαμαι οτι δεν θα γυρησεις>>φωναξε και με πλησιασε τον αγκαλιασα δεν αντεξα αλλο και εκλαψα τον κρατησα κοντα μου.Εβαλε το προσωπο του στα μαλλια μου.Η καρδια μου ειχε κοπει στα δυο με αγαπουσε....αυτο μου εδινε δυναμη.


<<Μπελλα σε παρακαλω μην φυγεις καντο για εμενα>>σαν να μου ζητουσε να διαλεξω αναμεσα σε δυο.

<<Δεν μπορω μεινω θα ειναι μονο δυο μερες μονο>>Επιασε με τα χερια του το προσωπο μου.

<<Μου το υποσχεσε?>>ρωτησε ειδα στα ματια του οτι ηταν υγρα.Εκλαιγε.Χωρις δευτερη σκεψη.

<<Ναι σου το υποσχομαι>>τα χειλη κολλησαν βιαια πανω στα δικα μου δεν τον εσπρωξα αντιθετος ανταποκριθηκα στο φιλι του.


Θα το ειχε αναγκη θα ηταν δυο ολοκληρες μερες μακρια του.Ηταν σαν να ειμασταν δυο κρικοι που ο καθενας ακολουθουσε τον αλλον αν εσπαγε τοτε και οι δυο θα χανοντουσαν.Αφεθηκα μεσα στην αγκαλια του η γλωσσα του βρηκε την δικια μου.Η γλυκεια σου ανασα χανοτανε μεσα στα χειλη μου.

"Θα μου λειψης αγγελε μου"ειπα στο ευατο μου.Αν θα το ελεγα αυτα λογια τοτε ηταν που θα εμενα.Τα δακρυα δεν σταματουσαν να τρεχουν απο τα ματια και τον δυο μας.Ξεραμε καλα και οι δυο οτι η αποστασει θα μπεις αναμεσα μας κοναντας τα αισθηματα μας πιο δυνατα απο πριν.......


Καθε στιμγη απο χθες θα την επερνα μαζι μου σε αυτο το ταξηδι που θα με χωρηζε μακρια του.Τον αγαπουσα και αυτη η αγαπη που νιωθουμε ο ενας για τον αλλον θα γινοτανε δυνατη και κανεις δεν θα την αρντιοτανε.Γιατι αυτο ηταν που μας ενωνε εμενα και τον Ρομπερτ αυτη την σπανια αγαπη που πρωτη φορα ενιωθα μεσα στην ραγισμενη μου καρδια.

Kεφαλαιο 14ο

14ο Κεφαλαιο

'Φλογισμενο Σωμα'

Μπελλα

Με φιλησε απαλα στα χειλη και με αγκαλιασε σφιχτα γυρω απο την μεσι μου.Τυλιξα τα χερια μου γυρω απο τον λαιμο του και τον τραβηξα κοντα μου.Λαχταρουσα τοσο πολυ να τον φηλισω στα βελουδινα χειλη του.Εβαλε το μετοπω του επανω στο δικο μου.<<Μου ελειψες αγαπη μου>>μου ψηθιρισε μεσα απο τα χειλη του.Το μιαλο μου σταματησε να λειτουργει.Του ειχα λειψη αυτο μου εδινε ελπηδες για το μελλον μας.Τον φηλισα απαλα στα χειλη.<<Και εμενα>>του ειπα με σταθερη φωνη.

Δεν ειχα προσεξει οτι απο την στιγμη που ειχε μπει στο σπιτι με κοιτουσε αλλα οχι στο προσωπο αλλα στο σωμα μου.Θα τον ειχα φτασει στα ορια του?Κουνησα το κεφαλη μου και εφυγα απο κοντα του.Επρεπε να του αποσπω την προσοχη την καθε στιγμη που θα ειναι στο σπιτι κατι θα εβρισκα.Κοιταξα την κουζινα.

<<Θες να φτιαξω κατι να φαμε?>>τον ρωτησα οσο αδιαφορα μπορουσα.Τον κοιτουσα οπου αφηνε την τσαντα του στην καρεκλα της τραπεζαριας.<<Φυσηκα αλλα πρωτα πρεπει να παω να φορεσω τις φορμες μου>>Τα χειλη του σχηματισαν ενα ειρωνικο χαμογελο.<<Οπως θες>>ανασηκωσα αδιαφορα τους ομους μου.Γυρισα για να παω προς την κουζινα προτου τον εβλεπα να βγαζει την μπλουζα του μπροστα μου αν και τον ειχα δει μια φορα στην ζωη μου.Εκεινο το πρωινο που με ειχε χτυπησει.Η αναμνηση με πονεσε στα αυτο.Δεν θα αφηνα κανενα λαθος να μπεει πλεον στο δρομο μου.Αρκετα ειχα πονεσει για ολους.Αξηζα μια φορα να χαρω να γευτω την αγαπη την ευτιχια μια φορα δεν ζητουσα και πολλα.

Ανοιξα το ψυγειο και εβγαλα απο εκει το κοκκινο κραση οπου ειχα αγορασει το εβαλα στο παγκο και επειτα πηγα προς το φουρνο.Τον ανοιξα τα μακαρονια ειχα περυσεψει απο χθες.Τα εβγαλα και και επιασα ενα καλο πιατο και τα εβαλα.......Πηρα δυο κρυσταλινα ποτηρια απο πανω απο το ντουλαπι και το εβαλα διπλα μαζι με το κρασι.

Πηρα στο χερι μου το κρασι και οπως γυρισα βρηκα το Ρομπερτ να στεκεται στην κουκετα της πορτας να με κοιταει με ενα βλεμμα που εκανε το σωμα μου να καιγεται.Το στηθος του ηταν γυμνο και απο κατω φορουσε μια μαυρη φορμα.Το προβηλαμα δεν ηταν αυτος αλλα τοπ σωμα του επανω στο στηθος του διαγραφοτανε η κοιλιακοι του.Φαινοταν απαλο.Η καρδια μου χτυπουσε ξεφερνα μεσα στ στηθος μου.Ενιωσα κατι σαν μια φωτια να καιει σε ολο μου το σωμα αλλα το κυριος σημειο ηταν κατω.Το ειχα ξανανιωσει πολλες φορες αυτο αλλα οχι σε τοσο μεγαλο βαθμο.Τα χερια μου ετρεμαν.Τα εσφιξα σε μπουνιες.

<<Ειναι ετοιμα βλεπω>>Με πλησιασε και πηρε το κρασι μεσα απο τα χερια μου.Με φηλησε στα χειλη οπως το επαιρνε,με διαπερασε ενα ριγος κανοντας το σωμα μου να καιγεται σε καθε βλεμμα του σε καθε φιλι του.Το αιμα αναβηκε στα μαγουλα μου.Η ζεστη εκαιγε και τα μαγουλα μου.Ηρεμισε Μπελλα δεν ειναι τιποτα.Ηρεμησε.Ελεγα ξανα και ξανα την ιδια λεξη μακαρι μην το ειχε καταλαβει ο Ρομπερτ.

<<Θα σε περημενω στο κρεβατη>>Σε ποιο?Νομηζα ειχα κουφαθει αλλα αυτο ειχε πει.Περασε απο διπλα μου και πηρε το πιατο με το φαγητο και εφυγε αφηνοντας πισω του ενα βλεμμα...ποθου.Πιαστηκα απο τον παγκο.Τα ποδια μου ετρεμαν ολοκληρα καθε σημειο του κορμιου μου τον λαχταρουσε και εγω προσπαθουσα να το αντιστρεψω.


Η λογικη μου ελεγε να κανω το βημα αλλα η καρδια μου......η καρδια μου ελεγε να μην το κανω.Σαν ειχα δυο δρομους να διαλεξω η τον σωστο η τον λαθος.Το λαθος ηταν να παω στο δωματιο και το σωστο ηταν να καθησω εδω αλλα θα ηταν αγενες να μην παω θα με περνουσε για καμια δειλη.Ποιον ξεγελουσα τον ιδιο μου τον εαυτο να παρει προσπαθουσα να βρω δικαιολογιες για να ξεφυγω απο αυτο πιο ενιωθε ολο μου σωμα και η καρδια μου.Ηξερα το γιατι.Φοβομουνα οτι αν αφηνα τον εαυτο μου ελεθευρο θα ειχε το απολυτο ελεγχο επανω μου.

Τα δαχτυλα μου σφιχτυκαν επανω στο παγκο της κουζινας.Εγω το ειχα αρχινησει και εγω θα το τελειωνα.Πηγα και επεσα στο μεγαλητερο κενο οπου εκει θα ηταν η κολαση μου.Ξεσφηξα τα χερια μου απο τον παγκο και βηματισα προς το διαδρομο.Η ματια μου επεσε στην ανοιχτη πορτα.Εστρειψα δειλα δειλα και τον βρηκα να καθεται στο κρεβατη το φαγητο το ειχε αφησει στοι κομοδινο.Μολις με καταλαβε σηκωθηκε και με κοιταξε.Τον κοιταξα και εγω.

Πλησιασα προς το κρεβατη τον κοιτουσα στα ματια ξεροντας οτι ηθελα κατι παραπανω αν και φοβηζε.Καθησα στην ακρη και κοιταξα εξω απο το παραθυρο το φως του φεγγαριου εμπαινε μεσα κανοντας το δωματιο να εχει μια περιεργη μαγεια.Ενιωθα κατι το διαφορετικο μεσα μου.
Αισθανηθηκα το χερι του να χαιδευει το μαγουλο μου και τα χειλη μου.Εκλεισα τα ματια μου και απολαυσα το αγγιγμα του.Ενιωσα τα βελουδινα χειλη του να ακουμπανε στον λαιμο μου χωρις σκεφτομαι εβαλα τα δαχτυλα μου αναμεσα απο τα μαλλια του.Τον ακουσα σε μια στιγμη να αναστεναζει.

Τα χερια του περιπλανηθικαν απο το στηθος μου προς του γλουτους μου ενιωσα οτι με ειχε τραβηξει λιγο.Ισως ηθελε να με κανει να νιωσω αβολα αλλα δεν ενοιωθα.Το σωμα μοτ εκαιγε ευχαριστα τα μαγουλα μου ειχαν κοκκινησει αλλα δεν με ενδιαφερει τιποτα τα ειχα αφησει πισω μου.Ανεβηκα απο πανω του και τον εσπρωξα πισω,χωρις να χασω στιγμη τα χειλη εψαξαν τα δικα του.

Το στομα μου ανοιξε και η ανασα του χαθηκε μεσα στα χειλη μου η γλωσσα του βρηκε την δικη μου και απο εκει εχασα στην καθε αισθηση του χρονου.Καθε αισθηση του χρονου ειχε χαθει γυρω μου.Το μονο που ενιωθα ηταν τα χερια του να κατεβαζουν την μοβ ρομπα και να ανακαλυπτει μεσα μου την κολαση οπου του ειχα δημιουργσει προσωπηκα μονο για αυτον.
Ρομπερτ Μεσιεν.

Πηγα στο δωματιο της και καθησα στο κρεβατη της για λιγα λεπτα.Ο φοβος ειχε θολοσει το μιαλο μου ποτε δεν ειχα ξανα νιωσει δεν τολμουσα να την κανω δικη μου απο την στιγμη που η Μπελλα δεν ειχε ξανα βιωσει αυτο την πραξη.Με τις αλλες οπου πηγαινα δεν καθομουνα κα περημενα απλως επερνα αυτο που ζητουσα την απολαυσει.

Με την Μπελλα ηταν διαφορετικα τα πραγματα ηταν αθωα και ποτε δεν εδωσε δικαιωμα σε κανεναν οτι ζητουσε αυτο αντηθετος η Μπελλα ηθελε καποιον καντα της να της δειξη με αγαπη αυτο που αναζητουσε να της δειξη οτι δεν θα την πονουσε.Ημουν εγω αυτος?Αχχ...θεου μου γιατι δεχτηκα να ερθω στο σπιτι να παρει οργη αφου την ηθελα σαν τρελος να την κανω δικη μου αν εκανα κατι που θα τρομαζε θα με μισουσε για αυτο να παρει.

Σηκωθηκα και εβγαλα την μπλουζα μου.Την εβαλα στην καρεκλα και επειτα εβγαλα και το τσιν μου η μαυρη φορμα ηταν ακουμπησμενη επανω στο γαρφειο της.Την πηρα αλλα το ματι μου επεσε σε μια φωτογραφια.Την πηρα στο χερι μου και την κοιταξα ηταν η Μπελλα με την Αλις.Ακομα και σε εκεινη την στιγμη η παρουσια της Αλις εμενε.

Την αφησα ξανα στη θεση τις.Προχωρησα προς τη κουζινα.Δεν θα αφηνα την Αλις να χαλασει την στιγμη που τοσο ηθελα.Βρηκα την Μπελλα να εχει γυρισμενη την πλατη της και στο αρηστερο της χερι να εχει ενα μπουκαλι κοκκινο κραση.Σταθηκα στην πορτα και την κοιτουσα πρωτη φορα την εβλεπα τοσο τολμηρη.Γυρισε και με κοιταξε το βλεμμα της επεσε επανω μου κοιταζοντας με η ματια της περιπλανηθικε στο σε ολο το προσωπο μου και επειτασ το στηθος μου.Ηταν δυνατον να την ειχα να κοκκινησεις?Τα μαγουλα της φλεγοντουσαν τονιζοντας τα σοκολατη της ματια.


<<Ειναι ετοιμα βλεπω>>της χαμογελασα οσο μπορουνα ενιωθα την ενταση αναμεσα μας ηθελα τοσο πολυ να την αγκηξω τωρα να την κανω δικη.Εσφιξα το σαγονι μου και την κοιταξα ξανα ειχε παγωσει στην θεσι.Την πλησιασα και της πηρα μεσα απο τα χερια το μπουκαλι με το κρασι.Την φηλισα στο μετοπω.<<Θα σε περημενω στο κρεβατη>>τι μου ηρθε και το ειπα αυτο.Να παρει θα την ειχα τρομαξει θα νομηζε οτι θα ηθελα να την κανω δικη μου.Αν και αυτο ηταν αληθεια πρεπει να συνγκρατω τον εαυτο μου οταν θα ειμαι μαζη της.


Εφυγα και γυρισα και την κοιταξα στα ματια εχοντας τον ποθο μου να φανερωνεται στα ματια μου.Περπατησα ως το διαδρομο και εφτασα στο κρεβατη και ακουμπησα το κρασι στο κομοδινο.Καθησα στο κρεβατη.Δεν ηξερα τι να σκεφτω τι να κανω πρωτη φορα μοτ συναιβενε αυτο το αισθημα του φοβου.......Η Μπελλα δεν ειχε καμια σχεση με τις αλλες οπου ειχα παει δεν ζητουσε δεν απαιτουσε να την κανω δικη μου αλλα το αντιθετο με ηθελε για αυτο μοιυ ημουνα ηθελε να ειμαι κοντας της.Τοποτα αλλο δεν ζητουσε.Τιποτα.


Ειχα χαθει στις σκεψεις μου οταν ξαφνηκα ακουσα τα βηματα της να ερχονται προς το δωματιο της,ξαπλωσα γρηγορα στο κρεβατη.Η καρδια μου χτυπησε δυνατα οταν την ειδα να στεκεται λιγα μετρα μακρια μου η σατεν μοβ ρομπα της αποκαλυπτε απο μεσα οτι δεν φορουσε τιποτα αλλα δεν ημουν σιγουρος για αυτο.

Με πλησιασε σιγα σιγα νομηζα οτι θα διαρκουσε μια αιωνιοτητα ολο αυτο που εκανε ηδη ενιωθα την φουντοσει κατω μου.Εσφηξα τα χερι μου σε γροθιες.




Καθησε στην ακρη του κραβατιου.Την πλησιασα και εφερα τα χειλη μου κοντα στα δικα της.Τα χειλη της ανοιξαν και η γλωσσα μου βρηκε της δικη της.Εφερα τα χερια μου προς το στηθος της και επειτα συρθηκαν προς την κοιλια της και στους γλουτους της.


Η Μπελλα ανασηκωθηκε και με τα χερια της με εσπρωξε προς τα πισω.Ανεβηκε απο πανω μου και αρχησε και με φηλουσε πιο παθιασμενα.Το χερι μου πηγε μπρος την ζωνη της ρομπας της και την ελυσα με μια κηνησει.Δεν αντεδρασε αυτο δεν εκανε να ανακουφηστω για λιγο.Ολα μεχτης στιγμης πηγαινα καλα δεν ειμαι σταματησει.




Ανοιξα την ρομπα της και μπροστα μου αντικρισα το πιο ωαραιο σωμα στον κοσμο τα εσωρουχα οπου φορουσε με εκανε να φουντοσω ακομα πιο πολυ τα εσωρουχα οπου φορουσε ηταν απο δαντελα και ειχαν ενα υφασμα που αρχιζε απο το μπουστο και τελειωνε ως του γλουτης της το υφασμα ηταν διαφανες.




Πηρα μια ανασα και την κοιταξα στα ματια.Την ειδα που ειχε κοκκινησει τα χειλη της ειχαν κοκκηνησει και αυτα.Χαιδεψα με α δαχτυλα μου τα πρησμενα χειλη της.<<Θελεις να σταματησω>>η φωνη μου ακουστηκε σας ενα ψηθυρος.<<Οχι συνεχισε>>με ενθαρηνε η φωνη της ακουστηκε αποφασηστηκει.




Ξεφυσηξα.Την εβαλα να ανακαθησει διπλα μου και ανεβηκα απο πανω της.Ειχα φουντωσει τοσο πολυ που προσπαθουσα να μην κανω αποτομες κινησεις.Εβαλα τα χερια μου στους ομους και κατεβασα σιγα σιγα την ρομπα αφηνοντας που και που φιλια στος ομους της.




Αναστεναξε βαρια.Της εβγαλα την ρομπα και την πεταξα χωρις να ξερω που και επηκεντρωθηκα στο σωμα της.Κατεβασα το κεφαλη μου προς το λαιμο της και και εσειρα τα χειλη μου προς το στηθος της.Της κατεβασα την μια τεραντα και επειτα την αλλη.Ακουγα την καρδια της μεσα στο στηθος της που χτυπουσε σαν τρελη μεσα της.




Ενα σκεφτηκα εκεινη την στιγμη πως η Μπελλα ειχε κερδησει πραγματι καθε σημειο της καρδια μου της ψυχης το ενιωθα ολοκληρομενο εχοντας μπροστα μου ενα αγγελο οπου ειχε ερθει να μου ανοιξει τα ματια.

Μπελλα

Δεν ηξερα τι γινοτανε γυρω μου τον ενιωθα να αφηνει φιλια σε καθε μερος του σωματος μου.Το κεφαλη του κατεβηκε προς την φλογα οπου εκαιγε.Τα χειλη του ακουμπησαν τους μοιρους μου και σιγα σιγα με τα χερια του ανοιξε τα ποδια μου.Εσφιξα τα χερια μου μεσα στο σεντονι,δαγκωσα με δυναμη τα πρησμενα χειλη μου.


Ισως αυτη ηταν η στιμγη μου να γινω ολοκληρωτη δικη του.Να νιωσω οτι ειμαστε ενα μονο εγω και αυτος και κανενας αλλος.Καθε πονος που ειχα κρατησει μεσα μου τον ειχε παρει εκεινος αυτη την στιγμη.




Τα χειλη του ακουμπησαν πανω απο το υσασμα του κατω εσωρουχο μου.Αφησε ενα φιλη και επειτα αρχησε και ανεβαινε παλι.Τα χειλη του μαζι με την γλωσσα του αφηναν σε καθε σημειο της κοιλιας μου και απο εν αποτυπωμα.Δεν αντεξα αλλο ηθελα να βγαλω ολα αυτα που εμποδισαν να νιωσω το απαλο δερμα του.




Εφερα τα χερια μου προς της τοραντες και την κατεβασα ολοκληρωτικα.Τα χερια του Ρομπερτ πηγαν πισω απο την μεσι μου και ξεκουμποσε τον πανω εσωρουχο μου.Δεν ενιωθα καμια ντροπη η αμυνα να με σταματησει.Τα χειλη του ακουμπησαν επανω στο στηθος μου τα χειλη του πηρα την μια ρωγα και αρχισε και την εγλυφε.


Δεν αντεξα αλλο και βογκηξα απαλα.Ολο μου το σωμα φλεγοτανε ευχαρηστα δεν ηθελα να σταματησει ολο αυτο που εκανε επανω μου ενιωθα τοσο αδυναμη μεσα του.Ημουν δικη του δεν υπειρχε κανεις που να μην το αρνιοτανε.Ημου γενημενη να ειμαι μαζι του.




Το δαχτυλο του εκανε μια διαδρομη απο την κοιλια μου προς την φλογα μου.Δεν σταματουσε ολο αυτο που εκανε,ξαφνηκα το χερι του γλιστρησε κατω απο το εσωρουχο μου και σιγα σιγα το χερι του ακουμπησε την φλογα μου.Μια κραυγη εφυγε μεσα απο τα χειλη μου.




Σταματησε να φηλαει το στηθος μου και σηκωσε το κεφαλη του.Πλησιασε ενω το χερι του σιγα σιγα αρχηζε και χαιδευε την φλογα μου.Τα χειλη του εφτασαν στο αυτι μου.


<<Αφεσου Μπελλα μην κρυβεις αυτο που νιωθεις πλεον αγαπη μου>>μου ψυθηρισε στο αυτι,η ανασα του χτυπουσε επανω στον λαιμο μου.Το χερι του ειχε επυταχυνει κατω στην φλογα.Ανασηκωσα την μεσι μου και κολλησα το σωμα μου επανα του.


<<Ρομπερτ>>ειπα με κοπο.Δεν αντεχα ηθελα να τον νιωσω μεσα μου.


Το χερι του χαιδευε ακομα πιο πολυ την φλογα μου κανοντας με να χασω καθε αισθηση του χρονου το μονο που ηθελα ηταν να λυρτωθω απο αυτο που ενιωθα στην φλογα.




<<Κανε με δικη σου>>ειπα ξεψυχισμενα.Το σωμα μου εκεινη την στιγμη το διεπαρασε ενα τρεμουλο και εκει καταλαβα οτι θα λυτρωνομουνα απο αυτο που μου εκανε.


<<Οχι αποψε Μπελλα αυτη η νυχτα ειναι δικη σου>>ειπε και βυθησε το προσωπο του μεσα στα μαλλια μου.Κολησε το σωμα του ακομα πιο πολυ επανω μου.




Το τρεμουλο σιγα σιγα αρχηζε και εφευγε απο το σωμα μου.Το χερι του σταματησε.Ενιωθα τον αντρισμο του επανω στην φλογα μου.


<<Ρομπερτ θες μηπως να κανω->>Ακουσα τν ανασα του να ξεφυσα μεσα στα μαλλια μου.


<<Δωσε λιγα λεπτα να ηρεμισω ....δεν θελω να κανεις τιποτα για εμενα σου το ειπα οτι αυτη η νυχτα ειναι για εσενα>>εκλεισα τα ματια μου και τον αγκαλιασα σφιχτα.Ενα δακρυ χαρας κυλισε στο μαγουλο μου.Δεν ενιωθα καμια ντροπη ολοα αυτο που ειχα νιωσει δεν μου ειχε ξανασυνβει ποτε.




Μειναμε σιωπηλη.Δεν αντεχα στην ιδεα οτι ο Ρομπερτ συνκρατιοτανε για να μηνμε κανει δικη του.Σαν να ειχε δυο πλευρες.




<<Ρομπερτ?>>ρωτησα με ενα τονο γεματη ανησιχια.Σηκωσε το κεφαλη του και με κοιταξε.


<<Δεν ξερεις πως προσπαθω να συνγκρατησω τον ευατο μου να μην συνβει>>η ανασα του ειχε κοπει.


<<Γιατι->>με διεκοψε με ενα φιλι στα χειλη.


<<Δεν εινα στιγμη τωρα να μηλισουμε εισαι κουρασμενη>>εφυγε απο πανω μου και καθησε διπλα μου.Με τραβηξε κοντα του και βυθησε το προσωπο του στα μαλλια μου.


<<Κοιμησους αγγελε μου>>μου ψυθηρισε με την βελουδινη φωνη του.




Ενιωθα το σωμα μου αδυναμο αν και δεν ειχε κανει το βημα για να με κανει δικη του δεν τον κατηγορουσα ηθελε να ειμαι σιγουρη.Τον αγαπουσα οσο τιποτα αλλο στον κοσμο αυτον.Εκλεισα τα ματια μου και βυθηστηκα ακομα πιο πολυ μεσα στην ζεστη του αγκαλια.