Η Μπέλλα Σουάν κάνει μια καινουργιά αρχή στο Λονδίνο όπου περνάει στο πανεπηστίμιο του Μπέρμηχαμ.Εκέι θα συναντήσει τον Ρόμπερτ Μεσιέν όπου θα ξεκηνίσει μια διαμάχη ανάμεσα τους.Ο Ρόμπερτ θα νιώσει αμεσώς οτι η Μπέλλα θα είναι μια τελείος διαφορετική κόπελα απο τις άλλες όπου έχει πάει.Θα προσπαθήσει να την κατακτήσει με διάφορους τρόπους.
Στην πόρεια όλα αλλάζουν η Μπέλλα ερωτέυται τον Ρόμπερτ αλλά θα προσπαθήσει να το θάψει βαθιά στην καρδιά της αλλά τα αισθήματα θα μεγαλώνουν κάθε φορά που ο Ρόμπερτ θα κάνει και ένα βήμα κοντά της.Το παρελθόν ομώς δεν αφήνει τον Ρόμπερτ να προχωρήσει μπροστά.Τα μυστηκά ξεθάβονται σιγά σιγά γυρώ απο την Μπέλλα και τον Ρόμπερτ.Άραγε ποια θα είναι η απόφαση του Ρόμπερτ για την Μπέλλα?
Η Μπέλλα θα καταφέρει να συνχωρέσει την αδερφή της?
Όλα ανατρέπονται ανάμεσα στην αγάπη και στον πόνο.
Μπελλα Σουαν.
Ειναι δυνατον να αγαπας και να μισεις ταυτοχρονος?Οτι ο ανθρωπος που εχεις κοντα σου που σου δινει δυναμη που σε προστατευη ειναι δινατον ολα αυτα να γινουν ενα ψεμα?Να σε πληγωσει ηδη απο την αρχη ως το τελος?Αυτο ειναι δυνατον γιατι οτι αγαπας μπορει να χαθει μεσα σε ενα ψεμα που ιδιος το εχει πει.Το εχει κρυψει?Να σε πληγωσει χωρις να το θελει αλλα και μετα να τον μισεις.Ειναι δυνατον ολα αυτα να γινουν μεσα σε μια καινουργια ζωη μου εχεις ξεκηνισει με τοσο κοπο και απο εκει που δεν το περημενεις ενα ψεμα ενας πονος απο το παρελθον να ερθουν και να σου τα γκρεμησουν ολα.Τα ονειρα τις ελπιδες.Ναι ειναι δυνατον αλλα πρεπει να εισαι εκει για να αντιμετωπισεις τα λαθοι που εκανα καποτε οι ανθρωποι που αγαπουσες πρεπει εσυ να διορθωσεις.
Ολα αλλαζουν σε μια στιγμη που οταν κανεις το πρωτο βημα σε μια καινουργιααρχη ολα ανατρεπονται και ο χρονος παει αντιστροφα.
Ρομπερτ Μεσιεν.
Καθε ανθρωπος εχει και ενα παρελθον το δικο μου ηταν μια απογοητευση ολα ειχαν χαθει απο την ζωη μου η κοπελα που τοσο αγαπουσα ειχε χαθει τα ειχε παρει ολα μαζι της μαζι και την καρδια μου.Ολα μεσα μου ειχαν παγωσει δεν ηξερα πια τι θα πει αγαπη,πονος,ευτιχια.Μεχρι να αλλαξει κατι μεσα μου που δεν το ειχα ξανα βιωσει ποτε στην ζωη μου μετα απο την αγαπη που εχασα.Την κοιτουσα που κοιμοτανε ειχε κατι στο προσωπο της που δεν ηξερα τι ηταν αυτο που με τραβουσε σε εκεινη.Την πλησιασα και την κοιταξα.Τα χειλη μου ακουμπησα απαλα σαν ενα πουπουλο επανω στο μετωπο της της εδωσα ενα φιλι υστερα σηκωθηκα και πηγα προς την πορτα την κοιταξα για τελευταια φορα.<<Μακαρι να ηξερες ποσο σε αγαπω>>της ψυθηρισα.Εκλεισα την πορτα πισω μου και εφυγα μακρια απο τα αισθηματα μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου