Κεφαλαιο 13ο

13ο Κεφαλαιο

'Αποκαλυψεις'

Μπελλα

Παλευα με τον ιδιο μου τον εαυτο να μην ουρλιαξω.

Τυληξα τα χερια μου γυρω απο την κοιλα μου και αισθανθηκα την αλλαγη μεσα μου.Εκλεισα τα ματια μου σφτιχτα για να μην κοιταξω τον ιδιο μου τον εαυτο στον καθρεφτη ηθελα τοσο πολυ να διωξω αυτο που ειχα μεσα μου να γυρησω πισω στο παρελθον να σβησω μερηκες αναμνησεις που δεν ελεγαν να ξεχαστουν.Εγω εγω εφταιγα που αφηνα ολο μου το παθος να με παρασυρει στην κολαση δεν θα ημουν τωρα εδω να  ντρεπομαι να κοιταω τον εαυτο μου.

Ακουσα τον ηχο της ανασας μου να βγαινει μεσα απο τα χειλη μου αφησα τα χερια μου να πεσουν νεκρα γυρω απο την κοιλια μου.Ανοιξα τα βλεφαρα μου προσπαθωντας να μην ριξω μια ματια στο προσωπο μου.Ενα χτυπημα στην πορτα μου εφερε ενα φοβο μεσα μου δεν θα τον αφηνα να μαθει τιποτα για την κατασταση μου αν του ελεγα μια λεξη οτι περημενω δεν θα ηξερα αν το δεχοτανε.

Συνγκρατησα τα δακρυα μου εκεινη την ωρα.

"Μπελλα;"η διστακτικη του φωνη φανερωνε εναν φοβο.Εκανα μερηκα βηματα προς την πορτα και εβαλα το χερι μου στο πομολο την ανοιξα και τον ειδα που καθοτανε στην απεναντη πολυθρονα.

"Ελα εδω"υψωσε τα χερια του προς το μερος μου κοιτωντας μεσα στα ματια.Πηρα μια ανασα και βηματησα αργα προς την ανοιχτη αγκαλια του.Τυληξε τα χερια του γυρω απο την μεσι μου και με εβαλε να καθησω επανω στα ποδια του.Ενιωθα τοσο αβολα μεσα σε αυτη την αγκαλια φοβομουνα την παραμικρη κινηση που θα εκανε ακομα και να με αγγιξει στο σημειο που ενιωθα μεσα μου οτι μεγαλωνει μια ζωη.......

"Πως μπορει να κανεις συνεχεια εμετο η να ζαλιζεσαι;"χαμηλωσα την ματια μου προς τα κατω το χερι του ηταν ακουμπησμενο επανω στο γονατο μου.Πλησιασα το χερι μου προς το δικο του και εβαλα τα δαχτυλα μου αναμεσα στα δικα του.

"Θα ειμαι αρρωστη η-" φωνη μου βγηκε τοσο κενη τοσο αδεια που ακομα και εγω δεν αναγνωρηζα τον ευατο μου.Σηκωσα το χερι του και πλησιασα την παλαμη του προς την κοιλια μου το ακουμπησα απαλα στο σημειο που ενιωθα την μικρη ζωη να μεγαλωνει μεσα μου.

"Ισως να ειναι-"υψωσα το βλεμμα μου και τον κοιταξα βαθια μεσα στα πρασινα ματια μου που ειχαν σκοτεινιασει.

"Ισως τι;"με ρωτησε κοιτωντας το χερι του που ηταν επανω στην κοιλια μου.

"Δεν ξερω πως να σου το πω φοβαμαι οτι θα αλλαξεις και μπορ-"τα χειλη του φιλησαν το μετοπω μου.

<<Πες μου Μπελλα σε παρακαλω με τρελαινεις το ξερεις οτι δεν ειμαστε ουτα μια μερα εδω και εχεις απομακρυνθει τι φοβασαι αγγελε μου;>>η σπασμενη φωνη του ραγισε την καρδια μου.

"Δεν ειμαι απολυτος σιγουρη"απομακρυνθηκα απο κοντα του και αρχηζα να βηματιζω προς το κρεβατη εκατσα επανω και ετριψα νευρηκα τα χερια μου κοιταζοντας στο πατωμα.

"Μπελλα"τα δακρυα απο στιγμη σε στιμγη θα μουσκευαν τα ματια μου εισεπνευσα βαθια νιωθοντας τον αερα να μπαινει μεσα μου.Τα χερια του ακουμπησα επανω στα γονατα μου ανοιξα τα βλεφαρα και τον ειδα που σκεκοτανε σκημενος κατω στο πατωμα.

"Ρομπερτ θυμασε τις τελευταιες ημερες που καναμε ερωτα χωρις προφυλαξη;"η ραγησμενη φωνη μου με τροζαμε ακομα περισσοτερο για την συνεχεια που θα ερχοτανε.

"Ναι το θυμαμαι,αλλα παντα-"τα χειλη του σταματησαν και ξαφνηκα ειδα το προσωπο του να χλομιαζει απο την σκεψη που του περνουσε απο το μυαλο του.Υψωσε το γεματο κενο προσωπο του επανω μου τα ματια του φανερωναν φοβο αλλα κατι που αυτο με τρομαζε να δω.Απορριψη.

"Εισαι εγκυος Μπελλα;" η σκληρη φωνη του σε συνδιασμο με τον φοβο που ενιωθα να κυριαρχει μεσα μου με εκανε να λυγισω.Εσφιξα τα χειλη μου σε μια λεπτη γραμμη χωρις του δωσω την απαντηση του.

"Απαντησε μου Μπελλα εισαι εγκυος;"η αργιεμενη φωνη του εκανε τα πρωτα δακρυα να κυλησουν απο τα ματια μου.

"Ναι ειμαι εγκυος Ρομπερτ"του φωναξα εχοντας γραμμενο τον φοβο στο προσωπο μου.

Σηκωθηκε απο το πατωμα και αρχηζε να βηματηζει νευρηκα πανω κατω μεσα μεσα στο δωματιο περασε τα δαχτυλα του νευρηκα μεσα απο τις χαλκηνες τουφες του τον ειδα που εσφιγγε σε μπουνια το χερι του.Προσπαθουσα να παλεψω με τον εγω μου να μην ξεσπασει.Η μικρη ζωη που μεγαλωνε μεσα μου θα την προστατευα και ας φοβομουνα την συνεχεια αρχηζα να την αγαπω αυτη την νεογενητη ζωη.

Υψωσα το κεφαλη μου στυλονοντας το βλεμμα μου επανω του.Σταματησε στην να βηματιζει πανω κατω και σταθηκε επανω γραφειο.Ξαφνηκα με μια κινηση του χεριου του εριξε κατω το δισκο απο το πρωινο.

"Σκατα"φωναξε εξαγριομενος.Αμεσως σηκωθηκα απο το κρεβατη και σταθηκα να τον κοιταω βλεποντας τους ομους του να ανεβοκατεβενουν απο τις βαθιες ανασες που εισπνε.

"Τι σκεφταισε να κανεις τωρα Μπελλα;"παγωσα ακουγοντας την σκληρη φωνη του.Τυληξα τα χερια μου γυρω απο την κοιλια μου προστατευοντας την μικρη ζωη μου.

"Εσυ τι λες να κανω;"του αντι γυρησα κοφτα.Εστριψε το κεφαλη του κοιτωντας με την ακρη του ματιου του.

"Δεν πιστευω να εχεις στο μυαλο σου οτι θα το-"τα ματια μου εκλεισαν για μια στιγμη.

"Ρομπερτ ξερεις τι λες μεσα μου εδω μεγαλωνει μια ζωη που εγω δεν εχω το κουραγιο να την σκοτωσω ποτε μα ποτε δεν θα αφαιρουσα μια ζωηπου τωρα μεγαλωνει μεσα μου δεν-"γυρησε το κορμι του προς το μερος μου κοιτωντας με γεματος ανφιβολια.

"Μπελλα-"δεν τον αφησα να συνεχησει.

"Οχι Ρομπερτ σε ειδα πως αντεδρασες και αυτο σημαινει οτι δεν το θελεις αυτο το μωρο"η φωνη του ειχε σπασει τα ματια μου ειχα μουσκεψει απο την υγρασια που κυλουσε.

"Δεν εννουσα Μπελλα αυτο που εχεις στο μυαλο σου"ηρθε κοντα μου και πηρε τα χερια μου σφιχτα μεσα στα δικα του.

"Στην αρχη τρομαξα που το ακουσα αλλα ποτε δεν θα σε πληγωνα Μπελλα μου ειναι δυσκολο και σε εμενα μου ειναι αλλα αγγελε μου θα το περασουμε μαζι.Σε αγαπω Μπελλα"η θλιψη σκοτεινιασε το μυαλο μου.Τυληξα τα χερια μου γυρω του και τον τραβηξα κοντα μου νιωθοντας τον φοβο να βουλιαζει μεσα μου καταληγοντας στον πατο.

"Πρεπει να το πω στην Αλις"τα χερια του με εσφιξαν κοντα του αφηνοντας ενα φιλι επανω στο μετοπω μου αισθανομουνα και τον δικο του φοβο για την συνεχεια που θα αντημετοπιζαμε. 

Ο παλμος της καρδιας μου αυξανοτανε σε καθε λεπτο που κυλουσε βλεποντας την Αλις να με κρατασει σφιχτα το χερι μεσα στο δικο της.Δαγκωσα το κατω χειλος μου βλεποντας την αγωνια ζωγραφησμενη στα προσωπο τους.Ο Ρομπερτ στεκοτανε διπλα στον Εμετ χωρις να καν να απομακρυνει την ματια του απο επανω μου.

"Μπελλα θα μας πεις;"η φωνη της Ροζαλις ακουστηκε πραγματικα τρομαγμενη.Αφησα το βλεμμα μου να πεσει επανω στο Ρομπερτ περημενοντας την εγκριση του ειδα το ενα χαμογελο να σχηματιζει τα χειλη του ενα αδυναμο χαμογελο που μου εδινε δυναμη να συνεχησω.

"Δεν ξερω πως θα ακουστει αλλα ειστε οι δευτερη που το ξερετε"οι λεξεις δεν ελεγαν να βγουν απο τα χειλη μου.

"Ποιος ειναι ο πρωτος που το ξερει;"το γελιο του Εμετ τους εκανες ολους οπως και εγω να τον κοιταξουμε με αγριεμενο βλεμμα.

"Εμετ"του ειπα ξεφυσοντας κουρασμενα.

"Τερμα τα αστεια και τα μισολογα"η φωνη του Ρομπερτ τραβηξε σε ολους μας τα βλεμματα μας επανω του.Ειχε τα χερια του τυληγμενα επανω στο στηθος του τα χειλη του ειχαν σχηματηστει μια λεπτη γραμμη.

"Η Μπελλα και εγω αποφασησαμε τι θα κανουμε το θεμα ειναι οι γονεις μας αλλα κυριως ο Καρλαιλ που δεν με συμπαθει θα  εξοργηστει που θα μαθει οτι η Μπελλα-"διεκοψε την προταση του και πλησιασε κοντα του μου.Σηκωθηκα απο το καταπε και του επιασα το χερι τυληξε τα χερια του γυρω απο την κοιλια μου νιωθοντας τα απαλα χαδια που αφηνε επανω στην μικρη ζωη μου.

"Η Μπελλα ειναι εγκυος και δεν εχουμε κανενα σκοπο να αφαιρεσουμε την ζωη που μαγλωνει μεσα της"εδειξε το σημειο της κοιλιας μου σε ολους τους.Το πρωτο που ειδα στα σοκαρισμενα προσωπα ολων τους ειναι οτι ειχαν μεινη αφωνη απο το γεγονος.Η Αλις κουνησε περα δοθε το κεφαλη  της εχοντας χασει την επαφη απο το περιβαλλον.

"Δηλαδη θα γινεις μπαμπας;"το χιουμορ του Εμετ δεν ελεγε να σταματησει ουτε μια στιγμη.

"Ναι Εμετ"απαντησε ο Ρομπερτ στο κρυο χιουμορ του Εμετ.Κοιτουσα την Αλις που το βλεμμα της ηταν  στυλομενο επανω μου ηταν γεματο ανυσηχια για εμενα.

"Μπελλα εισαι σιγουρη οτι θελεις να το κρατησεις;"ο Τζασπερτ σηκωθηκε διπλα απο την Αλις και εβαλε το χερια του στις τσεπες του παντελονιου του.

"Ναι Τζασπερ απο την αρχη το ηθελα αλλα φοβομαι την συνεχεια"ο Ρομπερτ ακουμπησε το σαγονι του επανω στον ομο μου.Η ανασα του χαιδευε το λοβο του αυτιου μου το σωμα μου χαλαρωνε νιωθοντας τοσο κοντα το κορμι του διπλα στου δικο μου.

"Εισαι μολις δεκαεννια Μπελλα μπορεις να-"προσπαθουσε να μου αλλαξει γνωμη το εβλεπα στα ματια του οτι νιαζοτανε για εμενα αλλα ειχα παρη την αποφαση μου θα βιωνα τον πονο της γεννας αν και με τρομαζε θα εφερνα στο κοσμο τον μικρο αγγελο μου δεν με τρομαζε η σκεψη οτι θα πονουσα μεχρι θανατου αλλα μια μερια του ευατου μου που ελεγε οτι ο Ρομπερτ δεν ηθελε το μωρο.Εδιωξα την σκεψη αυτη.Με αγαπαει και δεν προκεται να με αφησει.

"Στην αρχη τρομαξα που το ακουσα αλλα ποτε δεν θα σε πληγωνα Μπελλα μου ειναι δυσκολο και σε εμενα μου ειναι αλλα αγγελε μου θα το περασουμε μαζι.Σε αγαπω Μπελλα"τα λογια του ακουστηκαν μεσα στο μυαλο μου σαν μια φωνη που εσβηνε την ανφιβολια μεσα μου τον φοβο που θα βιωνα αργοτερα για την ζωη του μωρου μου.

"Δεν εχει σημασια ποσο χρονων ειναι Τζασπερ σημασια εχει πρωτα η Μπελλα και το μωρο τωρα δεν με πιεσε σε τιποτα"ειπε Ρομπερτ μερηκα λεπτα αργοτερα σιωπης.

"Μπελλα"η φωνη της Αλις ακουστηκε μετα απο ολη αυτη την σιωπη της που κρατουσε.Το βλεμμα ηταν τοσο φοβησμενο.

"Μπορειτε να μας αφησετε;Θελω να μηλισω μονο εγω και η Μπελλα"σηκωθηκε απο τον καναπε και ηρθε και σταθηκε κοντα μου.

"Ρομπερτ μπορεις σε παρακαλω να με αφησεις με την αδερφη μου;"τονισε την καθε λεξη που εβγαινε απο τα χειλη της.Ο Ρομπερτ με αφησε απο την αγκαλια του και απομακρυνθηκε .Εκανε νοημα στους υπολοιπους να μας αφησουν μονες.Ειδα την Ροζαλι που μου εδωσε ενα χαμογελο γεματο δυναμη τις αντεπεδωσα το χαμογελο κοιταζοντας τον Εμετ που την αγκαλιασε και βγηκαν εξω απο το σαλονι.

"Το ξερεις οτι εχεις παρει μια μεγαλη αποφαση Μπελλα;"κινηθηκα προς το καναπε και καθησα η Αλις σταθηκε στο σημειο οπου την ειχα αφησει.

"Ναι το ξερω Αλις δεν εχω την δυναμη να το ριξω"ο φοβος μαυρηζε την ψυχη μου σε αυτα τα λογια δεν θα εππρατα με κανεναν τροπο να σκοτωσω την μωρο μου.

"Μπελλα δεν καταλαβαινεις πως θα αλλαξει η ζωη σου θα πρεπει να παρατησεις το πανεπιστημιο που παλεψες για να περασεις-"

"Δεν θα το αφησω,Αλις θα το συνεχησω εχω εσενα και την Εσμι και τον μπαμπα και το πιο σημαντικο ειναι ο Ρομπερτ το αγαπαει αυτο το μωρο"η εκφραση ειχε αλλαξει τοσο πολυ ενιωθε τον ιδιο φοβο με τον δικο μου αλλα επρεπε να ειμαι δυνατη εχω κυριως που θα περασω ενα σταδιο που δεν ειχα ξανα βιωσει στην ζωη μου.

Αναστεναξε βαρια και με καθησε διπλα μου.

"Μπελλα εχεις κανει ηδη πολλες θυσιες για τον Ρομπερτ το βλεπω στα ματια του το ποσο σε αγαπαει αλλα-"τα λογια της κλονησαν το μυαλο μου.Εκανα μεγαλες θυσιες;

Δεν ειναι θυσια που θα γεννησω ενα παιδι αλλα ενα θαυμα της ζωης που διαλεξε εμενα να γινω μια μητερα θα μου ειναι δυσκολο αλλα τιποτα και κανενας δεν θα μου σταθει εμποδιο στην αποφαση μου,στην αγαπη μου για τον Ρομπερτ.Οπως μου ειπε και εκεινος θα το περασουμε μαζι.Μαζι θα βιωσουμε την συνεχεια μας.Η αγαπη μας ειναι για παντα και τωρα ερχαιτε να συνμπληρωθει το κομματη της αγαπης αυτης.

Της επιασα το χερι καθησυχαστηκα.

"Εχω αγαπησει εναν ανθρωπο που μαζι του εχω βιωσει τον πονο,την απποριψη αλλα κατι σημαντηκοτερο απο ολα αυτα τον εκανα ξανα να πιστευει στην αγαπη"το βλεμμα μου πηγε επανω απο την Αλις κοιταζοντας τον Ρομπερτ που σκεκοτανε στην κουτετα της πορτας.

Τα χειλη του κινηθηκαν χωρις να βγαλει την βελουδινη φωνη του σχηματιζοντς την λεξη."Σε αγαπω"Αυτο ηταν που αναζητουσα για να κρατησω την ζωη μεσα μου την αγαπη του που παλευα μεχρι το τελος.