6ο Κεφαλαιο
'Πειραματα Αγαπης'
Μπελλα
<<Μπελλα>>η φωνης της Αλις με εκανε να σηκωσω την ματια μου απο το βιβλιο οπου διαβαζα.Στραφηκα να την κοιταξω πανω απο την μικρη πολυθρονα οπου ημουν καθυλομενη ολοι αυτη την ωρα μπροστα απο το τζακη.Κοιταξα την φλογες που που εκαιγαν τα ξυλα και η ζεστασια της φωτιας ερρεε μεσα στο σαλονι.
<<Τι ειναι Αλις;>>σηκωθηκα απο την πολυθρονα και αφησα το βιβλιο επανω στο τραπεζακη.Σταματησα στην μεσι του σαλονιου,σταυρωσα τα χερια μου περημενωντας.
<<Καποιος θελει να σου μηλισει->>τοτε ενφανηστηκε μεσα απο το διαδρομο που οδηγουσε στο σαλονι τον Ρομπερτ ειχε τα χερια του στις τσεπες του τζιν του.Το βλεμμα μου ητανε ολο φανερο ανεκφραστο,η ζεστη εκανε την ενφανηση της στα μαγουλα μου.
<<Γεια σου Μπελλα>>η φωνη του ακουγοτανε αδυναμη σαν να ειχε συνβει κατι ασχημο αυτο με εκανε να νιωσω την ζαλη που ερχοτανε.
<<Αλις δεν->>στρριφογυρησε τα ματια της κανοντας με να σταματησω με εδειξε με την ματια της τον Ρομπερτ.Τον παρατηρησα καλυτερα και ειδα οτι ηταν πιο χλομος απο εμενα τα πρασινα ματια του ειχαν χασει την λαμψη τους και ολο του σωμα ετρεμε ελαφρος.Τον πλησιασα δυσταχτικα και σταματησα μπροστα του.
<<Παω να φτιαξω χυμο για τον Ρομπερτ δεν ειναι καλα>>ειπε η Αλις οσο πιο διακριτηκα μπορουσε ωστε να μας αφησει μονους.Σηκωσα το χερι μου και πηρα το δικο του επιασα στο σφιγμο του,τον ενιωθα χαμηλο.
<<Να παρει κανονικα θα σε εβριζα που ηρθες εδω αλλα εισαι->>ψυθηρισα στον εαυτο μου γεματη πανικο ολο αυτο το σκηνικο που εβλεπα μπροστα μου μου θυμηζε θριλερ ταινιας.
<<Δεν ειναι τιποτα>>η φωνη του γινοτανε ολο και πιο αδυναμη.Τον κοιταξα αφωνη δεν τολμησα να μηλισω ελεγε οτι δεν ηταν τιποτα θα ηταν ηλιθιος να το λεει αυτο.Τυλιξα τα χερια μου γυρω απο τον λαιμο του και τον τραβηξα κοντα μου.Τα αδυναμα χερια του τυλιχτηκαν με κοπο γυρω απο την μεσι μου.
<<Τι εχεις κανει στον εαυτο σου τον καταστρεφεις Ρο->>
<<Μονο αυτο προσπαθουσα να κανω οταν ειχες φυγει Μπελλα->>δεν ηθελα να τον ακουω αλλο πια.
<<Οχι ομως να καταστρεφεις τον ιδιο τον εαυτο με αυτα που παιρνεις>>τον ειδα που ανοιξε διαπλατα τα ματια του ακουγοντας αυτο μεσα απο τα χειλη μου.Αφησα τα χερια μου να πεσουν νεκρα γυρω απο τον λαιμο του και εκανε μερηκα βηματα προς τα πισω.
<<Πως ξερεις οτι εγω->>ρωτησε σχεδον θυμωμενος.
<<Οταν θες κατι να μαθεις το μαθαινεις>>ειπα μεσα απο τα δοντια μου ενιωθα την ατμοσφαιρα να γινεται εντονη σαν να βρισκομασταν μεσα σε ενα μαυρο κουτι και να κατηγορουμε ο ενας τον αλλον για τα λαθη του.
Ακουσα τα βηματα της Αλις να ερχονται απο την κουζινα προς το σαλονι κρατωντας ενα ποτηρι χημο στα χεριας της.Αναστεναξα βαρια και την κοιταξα καθως ερχοτανε.Σταματησε διπλα στον Ρομπερτ και του προσφερε τον χυμο.
<<Βλεπω ειστε καλοι φιλοι μαζι εεε...Αλις;>>η φωνη μου εγινε διαπεραστηκε γεματη απεχθεια.Κατσουφιασε μπερδεμενη και με πλιασιασε.
<<Μπελλα μην ξεχνας οτι ειναι φιλος του Τζασπερ->>
<<Οχι ομως και δικος μου φιλος>>την φωναξα και την προσπερα δεν κοιταξα τον Ρομπερτ που με ειδε να πηγαινω στο δωματιο με βαρια βηματα.Ανοιξα την πορτα και μπηκα μεσα την χτυπησα με δυναμη δινοντας την εντυπωση οτι δεν ηθελα να μηλισω σε κανεναν.
Τι ειχα κανει μολις τωρα ειχα αγκαλιασει τον Ρομπερτ του ειπα οτι καταστρεφει τον ευατο του και εκτος αυτου καινει παρεα με την Αλις δεν εβγαζε νοημα πρωτα μου ελεγε οτι θελει να με πληγωσει και μετα τον βλεπω σε αυτη την κατασταση.Πως μπορουσε να αλλαζει οταν ηθελε απο την μια γινοτανε σκληρος σαν τον παγο και απο την αλλη πλευρα τον εβλεπα αδυναμο μπροστα στα ματια μου.Η καρδια μου σταματησε σε ενα κλασμα του δευτερολεπτου ενιωθα το πονο να γινεται αφορητος μεσα μου.
Τα λογια του αντηχησαν σε μια στιγμη μεσα στο μυαλο μου.
"Κανεις λαθος Ιζαμπελλα σε ξερω τοσο καλα αυτο που νιωθεις ειναι οργη μεσα μου αλλα αυτο ειναι ειναι ενα μιρκο δειγμα για αυτο που σε εχω ετοιμασει"Ειχαν μεινη χαραγμενα μεσα στο μυαλο μου καθε στιγμη που το εφερνα στο μυαλο μου εκανε ολο μου σωμα να παγωνει.
Υποκρινοτανε μονο αυτο το συμπερασμα εβγαζα.Η ξαφνηκη επισκεψη του στο σπιτι μου.Ολα αρχιζαν να βγαζουν ενα νοημα τα κομματια που παζλ που ειχαν διασκορπηστει σε καθε φωνια του μυαλο μου ειχαν παρει την θεση του.Γυρισα προς την πορτα και την ανοιξα βγηκα εξω απο το δωματιο και το βλεμμα μου κυλισε προς το σαλονι καθοντουσαν ο ενας απεναντη απο τον αλλον μηλωνατς χαμηλωφονα σαν να ηθελαν να κρυψουν κατι.
Τους ειδα που σηκωσαν τα κεφαλιας του ταυτοχρονος και τα βλεματα τους επεσαν επανω μου.Αυτο μου προκαλουσε δυσφορια στο στομαχι μου.
<<Μπελλα θες κατι;>>ρωτησε η Αλις ανυσιχη.
<<Ναι θα βγω εξω->>ειπα το πρωτο ψεμα που ερχοτανε εκεινη την ωρα στο μυαλο μου.Το προσωπο της ζαροσε απο αυτη την απαντηση μου.
<<Δεν εχεις δαιβασμα;>>την Αλις την ηξερα καλα προσπαθουσε να κανει τα παντα ωστε να μου αλλαξει την γνωμη ηθελε να καθησω στο ιδιο χωρο με τον Μεσιεν αυτο μου θυμηζε την προδοσιας της πριν ενα χρονο.
<<Εχω τελειωσει Αλις το διαβασμα για την σχολη...>>πηγε να πει κατι αλλα αμεσως εκλεισε το στομα της.Πηγα να γυρησω αλλα σταματησα και γυρησα το βλεμμα μου επανω στο Μεσιεν.
<<Α!Ρομπερτ ξεχασα να σου πω εισαι τελειο ζευγαρη με την υποτηθεμενη κολλητη μου>>ειδα την Αλις που τον κοιτουσε εκπληκτη με ανοιχτο το στομα.
<<Τα εχεις φτιαξει με την Μπρεντα>>ειπε ουρλιαζοντας και σηκωθηκε απο την πολυθρονα και βηματησε προς την πορτα.Ο Ρομπερτ καρφωσε το βλεμμα του επανω μου.
<<Αλις δεν ηθελε να το μαθεις ουτε εσυ ουτε ο Τζασπερ απλως η Μπρεντα ειναι τα παντα για εμενα και δεν θελω να την χασω>>ενιωσα ολα γυρω μου να γκρεμηζονται.Ο αφορητος πονος μεσα στο σφιγμενο μου στομαχι εγινε οξυς δεν μπορουσα να παρω να ανασα.Αμεσως τυληξα τα χερια μου γυρω απο το στομαχι μου και εκλεισα σφιχτα τα ματια μου βγαζοντας μαι πιχτη κραυγη πονου.Ο πονος με ειχε καθηλωσε προκαλοντας μου ενα τρεμουλο.
<<Μπελλα>>ουρλιαξε η Αλις και ηρθε και με επιασε για να μην πεσω.
<<Σου ειχα να πει να φας αλλα εισαι πολυ πεισματαρα>>ειπε ουρλιαζοντας με πανικο.
<<Τι επαθε;>>ακουσα τα βηματα του να ερχονται προς το μερος μου η Αλις δεν θα καταφερνε να με κρατησει ο πονος γινοτανε αφορητος μεσα στο στομαχι μου προκαλοντας μου ενα τρεμουλο.Ο Ρομπερτ εσπρωξε την Αλις με σηκωσε και με αγκαλιασε.
<<Παω να παρω τηλεφωνο τον Καρλαιλ,Ρομπερτ βαλε την Μπελλα στο κρεβατη τωρα!!!>>ειπε την καθε λεξη τονηζοντας την.
Κλοτσησε την πορτα με δυναμη με το ποδι του και μπηκε μεσα στο δωματιο να παρει ειχα ξεχασει οτι ειχα την φωτογραφια του επανω στο κομοδινο.Ενιωσα τα χειλη του να χαιδευουν το μετοπω μου.Ξεσφιξα τα ματια μου και σηκωσα και η ματια του συναντησε την δικια μου.
<<Εισαι πολυ πεισματαρα που δεν τρως Μπελλα>>τον ακουσα να λεει με ενα χαμογελος στα χειλη του.
<<Το απολαυνεις που ειμαι σε αυτη την κατασταση>>του απαντησα με μισος στα λογια μου.Τον ειδα που σβηστηκε το χαμογελο του απο τα χειλη του.
Με ακουμπησε επανω στο κρεβατη προσεχτηκα εφερε τα σκεπασματα κοντα μου με τυληξε και επειτα μου εδωσε ενα φιλι στα χειλη.Ισια ισια ενιωθα τα βελουδινα χειλη του επανω στα δικα μου.Τον εσπρωξα αποτομα ξεροντας οτι το εκανε παρα μονο για να με κανει να αισθνθω ακομα πιο πολυ οργη.Ειδα στα ματια του την αποριψη του.
Με ακουμπησε επανω στο κρεβατη προσεχτηκα εφερε τα σκεπασματα κοντα μου με τυληξε και επειτα μου εδωσε ενα φιλι στα χειλη.Ισια ισια ενιωθα τα βελουδινα χειλη του επανω στα δικα μου.Τον εσπρωξα αποτομα ξεροντας οτι το εκανε παρα μονο για να με κανει να αισθνθω ακομα πιο πολυ οργη.Ειδα στα ματια του την αποριψη του.
<<Μπορεις να φυγεις>>γυρισα απο την αλλη μερια και εκλεισα τα ματια μου.Ενιωσα για μια στιγμη το χαδι στην περδημηδα μου.
<<Δεν θα αφησω σε αυτη την κατασταση οπου βρισκεσαι>>τον ενιωσα να ειναι απο πανω μου κοιταξα με την ακρη του ματιου μου και τον ειδα να εχει το σωμα του πανω απο το δικο μο.Η ζεστασια του σωματος του η γλυκια του ανασα να χαιδευει τα χειλη μου με εκαναν να θελω κατι παρα πανω.Ηθελα τοσο πολυ να με κανει εκεινη την στιγμη δικη του να τον νιωσω μεσα μου.
<<Δεν χρειαζομαι την βοηθεια σου εχω την Αλις μπορεις να φυγεις σε παρακαλω δεν εχω καθολου την διαθεση να μαλωσω παλι μαζι σου.Ηδη εχω μαθει αρκετα->>Με μια κηνηση ο Ρομπερτ φυλακησε του καρπους τον χεριων μου και τους εβαλε πισω μου.Αναγκαστηκα να γυρησω το σωμα μου ωστε να μην πονεσω απο τι τωρα.
<<Δεν εχεις μαθει ομως ενα......οτι σε αγαπω ακομα>>πριν προλαβω να διαμαρτυρηθω να με αφησει τωρα τα χειλη του κολλησα επανω στα δικα μου.Στην αρχη δεν ηθελα να ανταποκριθω αλλα δεν αντεχα αλλο τον αγαπουσα δεν μπορουσα να πνηγω τα αισθηματα μου ανταποκριθηκα στο καλεσμα του και ανοιξα τα χειλη μου η γλωσσα του βρηκε την δικια μου και αρχηζαν ενα τρελο χορο.
Οσο το φιλι μας γινοτανε παθιασμενο τα αισθηματα που ειχαμε ο ενας για τον αλλον εβγαιναν σε εκεινο το αναγκαιο φιλι.Αφησε τα ελεθευρα τους καρπους μου και τα χερια του χαμηλωσαν προς την μεσι μου.Με τραβηξε κοντα του και κολησε το σωμα του επανω στο δικο μου.
Ενιωθα τον αντρισμο του επανω κατω απο το παντελονι του.Μια σκεψη ηρθε στο μυαλο μου να παρω εγω τον ελεγχο.Προσπαθησα να τον γυρισω με ολη μου την δυναμη να πεσει πισω στο κρεβατη αλλα τα χερια του με τραβηξαν μαζι του πισω στο κρεβατη ξανα και βρεθηκα απο πανω του.Ηταν σαν ειχα μεταφερει την σκεψη μου σε αυτον.Παντα πιστευα οτι ο Ρομπερτ ηταν μια αγαπη που δεν θα εσβηνε στο περασμα τον χρονων.
Αφησα ολα μου τα αισθηματα να αποφυλακηστουν απο τα βαθη της καρδιας μου ενα δακρυ κυλισε απο τα ματια μου απο ευτιχια ποτε μου δεν επεψα να τον αγαπω και ας αρνιομουνα οτι δεν νιωθω πλεον τιποτα για εκεινον.
<<Μπελλα ο Καρλαιλ->>η φωνη της Αλις ακουστηκε ξαφνηκα μεσα στο δωματιο.Πεταχτηκα εκεινη την στιγμη και γυρισα να αντικρισω.Αφησα την κομενη ανασα μου να βγει απο τα χειλη μου.Μας κοιτουσε και τους δυο γεματη χαρα η απεχθεια;Δεν καταφερνα να ξεχωρησω τα αισθηματα της οταν με εβλεπε να βρισκομαι πανω απο τον Ρομπερτ και τον φηλαω.
<<Αλις εγω->>ενα χαμογελω εσπασε ολη την δυσκολη στιγμη και την αμηχανια οπου ενιωθα.
<<Ειστε τρελοι και οι δυο>>γελασε υστερηκα.Εστριψα το κεφαλη προς τον Ρομπερτ οπου ειχε παγωσει και κοιταχτηκαμε στα ματια.
<<Αλις γιατι γελας;>>πηγα να φυγω απο τον Ρομπερτ αλλα με κρατησε κοντα του.
<<Ειστε και οι δυο εγωιστες που δεν->>το γελιο της,την διεκοψε απο αυτο που πηγε να πει.
<<Νομηζω ξερω γιατι γελαει η Αλις>>ακουσα τον Ρομπερτ να λεει.
<<Δεν θελω να ξερω τον λογο τωρα μπορεις να με αφησει να φυγω γιατι δεν->>το γελιος της Αλις με διεκοψε.Αναστεναξα βαρια και κατεβασα τα χερια του Ρομπερτ που κρατουσε την μεσι μου.Εφυγα απο πανω του και εκατσα στην αλλη μερια.Το γελιο της Αλις αρχηζε να σβηνει σιγα σιγα την κοιτουσα που σκουπηζε τα δακρυα της απο το γελιο της.
<<Το αστειο ειναι ο Ρομπερτ που ελεγε οτι αγαπαει την Μπρεντα ενω ειναι μαζι σου>>
<<Δεν ειμαστε μαζι>>σηκωθηκα και βηματησα κοντα της.
<<Ναι το βλεπουμε αυτο Μπελλα,Ρομπερτ αποφησησε->>
<<Αλις>>την διεκοψα και γυρισα να δω τον Ρομπερτ που σηκωνοτανε απο το κρεβατη μου και βηματησε κοντα μου.
<<Ειδες Αλις πετυχε το πειραμα>>η λεξη πειραμα τραβηξε την προσοχη μου.
<<Αλις τι εννοει με αυτο;>>ολα αυτα ηταν σχεδιασμενα απο την αρχη που ειχε ερθει ο Ρομπερτ ηθελε να ειμαι ξανα με τον Ρομπερτ;
<<Αλις θα μου εξηγησεις τη λεγατε με τον Ρομπερτ;>>αρχιζα να χανω την υπομονη μου.
<<Μπελλα μην νευριαζεις ξερεις οτι σε αγαπω και θελω να εισαι ευτηχησμενη ειπα στον Ρομπερτ πως εχεις αλλαξει μετα το χωρησμο σας και οτι δεν ηθελες να φυγεις η κατασταση σε ειχε αναγκασει και οτ->>
<<Σταματα σταματα>>κουνησα τα χερια μου για να σωπασει.Προσπαθησα να σκεφτω λογικα.
<<Ποτε συναντησες την Αλις;>>ειπα στον Ρομπερτ.
<<Χθες το βραδυ σε ενα μπαρ την συναντησα τυχαια και ηθελα να μαθω για εσενα->>
<<Να μαθεις τι για εμενα εχθες σε ειδα με την Μπρεντα να φηλιοσαστε μπροστα μου χωρις να υπολογηζεται τιποτα για εμενα πηγες με την καλητερη μου φιλι και θελεις να μαθεις για εμενα>>του φωναξα εξαγιομενξη σπαζοντας τα αισθηματα μου.
<<Μπελλα->>η Αλις προσπαθησε να μπει στην μεσι.Δεν ειχα καταλαβει οτι ημουν ετοιμη να ορμησω επανω του.
<<Αλις δεν το πιστευω οτι εκανες αυτο το πραγμα δεν->>
<<Δεν φταιει η Αλις,Μπελλα δικη μου ιδεα ητανε ηθελα να ειμασταν ξανα μαζι>>πλησιασε ο Ρομπερτ κοντα μου.
<<Να ειμαστε μαζι απο την στιγμη που σε ειδα με την Μπρεντα θεωρουσες οτι μετα απο αυτο θα πιστευες οτι θα ειμασταν μαζι εισαι γελασμενος Ρομπερτ οτι θα ξανα ημουν μαζι σου,μην ξανα ακουσω αυτη την λεξη δες πρωτα τι εχεις κανει γυρω σου->>ειχα χασει τον ιδιο μου τον εαυτο εκεινη την στιγμη.Ο χρονος ειχε παγωσει σε μια στιγμη που ηθελα να τελειωσει δεν μπορουσα να συνβει ολο αυτο πιστευαν οτι ηθελα να ειμαι μαζι του.
Οσο και να το φωναζε η καρδια μου η λογικη μου ελεγε να μην το κανω ειχα πληγωθει με τον χειροτερο τροπο που θα σε πληγωνε ενας ανθρωπος.
<<Σκασε δεν εχεις κανενα δικαιωμα να την βαζεις στο στομα σου Μπελλα>>το προσωπο του ειχε κοκκηνησει απο την οργη.Αμεσως εκλεισα το στομα μου δακρυα ηρθαν στα ματια μου.
<<Φυγε τωρα απο το σπιτι μου τωρα>>του φωναξα.
<<Αυτο θα εκανα ηδη>>ανοιξε την μισανοιχτη πορτα και βγηκε εξω.Η καρδια μου ειχε σκιρτησε η θλιψη ειχε θολοσει το μυαλο μου.
Ακουσα το χτυπημα της εισοδου να αντηχει μεσα απο το διαδρομο.
<<Μπελλα>>την κοιταξα με παγωμενο βλεμμα.
<<Φυγε τωρα>>ετρεξα προς το κρεβατη και ξεσπασα σε λυγμους αφηνοντας τα δακρυα που συνγκρατουσα.Η Αλις εκλεισε πισω της,την πορτα κια εφυγε.Ακουσα ενα κλαψουρισμα εξω απο την πορτα.Πηρα το μαξηλαρι και καλυψα την κραυγη που θα με λυτρωνε.Τα ματια μου εκλεισα αποτομα και το σκοτοδη με καλυψε μεσα του.
Οταν κανεις καποιες κινησεις στην ζωη σου δεν γινεται επειτα να κανεις πισω θα σε ακολουθουν σε ολη σου την ζωη.Οι αποφασεις που παιρνεις τα λαθη που κανεις πληρωνται καποτε ακομα και να προσπαθεις να ξεφυγεις απο το ιδιο σου το παρελθον δεν γινεται.
Ειναι κομματη σου ακομα και να αρνησει τα παντα ακομα και τον ιδιο σου τον εαυτο που εχεις καλυψει θα ενφανηστει στην επηφανεια.
Οι σκεψης μου ειχαν ταξηδεψει σε μια αγνωστη αββυσο που εκανα σιγα σιγα μερηκα βηματα ανακαλυπτοντας ολο και πιο πολλα λαθη απο τι σωστα.Δεν ειχα παλεψει για να αφησω τον εαυτο μου ελευθερο.Παντα ηθελα να το σκαω να φευγω απο της τρυκυμια οπου θα ξεσπουσε.Τωρα ομως θα το παλευα,θα παλευα για να μην κανω ξανα τα ιδια λαθη.Θα εβαζα ενα τειχος που θα τελειωναν ολα αυτα.
Πηρα τα σκεπασματα και τυλιχτηκα.Σηκωσα το βλεμμα μου και το στυλωσα εξω απο το παραθυρο το απολο φως της σεληνης εισχορουσε μεσα στο δωματιο σπαζοντας το σκοταδι του δωματιου.Η υσηχια με ειχε τυληξει προκαλοντας μου,μια γαληνη μεσα στην ψυχη μου.
Πηρα την φωτογραφια του απο το κομοδινο και τον κοιταξα για μια στιγμη.Τα πρασινα ματια του μαρτυρουσαν την αγαπη που ειχε τοτε ηταν διαφορετικος απο τι τωρα.Γυρισα την κορνιζα και ανοιξα το πισω μερος την εβγαλα και αφησα την κορνιζα να φυγει μεσα απο τα χερια μου.Πηρα την φωτογραφια και με μια κινηση ακουσα το σχησιμο της φωτογραφιας.Την εσχισα στην μεσι και πεταξα τα απομειναρια της στο πατωμα.Αφησα ενα ψευτηκο χαμογελο να φανει στο προσωπο μου.
Σηκωθηκα απο το κρεβατη και στιρηχτηκα στο χερι μου μαζεψα τα μαλλια μου πισω απο το αυτι εκλεισα τα ματια μου φερνοντας την αναμνηση εκεινης τη νυχτας.Θυμωμουνα ολοκαθαρα το λογια που του ειχα πει οταν με εκανε δικια του.
"Αυτο που αισθανομαστε δεν περιγραφεται με λεξεις αλλα με πραξεις" του ειχα ψυθηρισει.Με πραξεις που πληγωσαν ο ενας τον αλλον.
<<Δεν θα αφησω σε αυτη την κατασταση οπου βρισκεσαι>>τον ενιωσα να ειναι απο πανω μου κοιταξα με την ακρη του ματιου μου και τον ειδα να εχει το σωμα του πανω απο το δικο μο.Η ζεστασια του σωματος του η γλυκια του ανασα να χαιδευει τα χειλη μου με εκαναν να θελω κατι παρα πανω.Ηθελα τοσο πολυ να με κανει εκεινη την στιγμη δικη του να τον νιωσω μεσα μου.
<<Δεν χρειαζομαι την βοηθεια σου εχω την Αλις μπορεις να φυγεις σε παρακαλω δεν εχω καθολου την διαθεση να μαλωσω παλι μαζι σου.Ηδη εχω μαθει αρκετα->>Με μια κηνηση ο Ρομπερτ φυλακησε του καρπους τον χεριων μου και τους εβαλε πισω μου.Αναγκαστηκα να γυρησω το σωμα μου ωστε να μην πονεσω απο τι τωρα.
<<Δεν εχεις μαθει ομως ενα......οτι σε αγαπω ακομα>>πριν προλαβω να διαμαρτυρηθω να με αφησει τωρα τα χειλη του κολλησα επανω στα δικα μου.Στην αρχη δεν ηθελα να ανταποκριθω αλλα δεν αντεχα αλλο τον αγαπουσα δεν μπορουσα να πνηγω τα αισθηματα μου ανταποκριθηκα στο καλεσμα του και ανοιξα τα χειλη μου η γλωσσα του βρηκε την δικια μου και αρχηζαν ενα τρελο χορο.
Οσο το φιλι μας γινοτανε παθιασμενο τα αισθηματα που ειχαμε ο ενας για τον αλλον εβγαιναν σε εκεινο το αναγκαιο φιλι.Αφησε τα ελεθευρα τους καρπους μου και τα χερια του χαμηλωσαν προς την μεσι μου.Με τραβηξε κοντα του και κολησε το σωμα του επανω στο δικο μου.
Ενιωθα τον αντρισμο του επανω κατω απο το παντελονι του.Μια σκεψη ηρθε στο μυαλο μου να παρω εγω τον ελεγχο.Προσπαθησα να τον γυρισω με ολη μου την δυναμη να πεσει πισω στο κρεβατη αλλα τα χερια του με τραβηξαν μαζι του πισω στο κρεβατη ξανα και βρεθηκα απο πανω του.Ηταν σαν ειχα μεταφερει την σκεψη μου σε αυτον.Παντα πιστευα οτι ο Ρομπερτ ηταν μια αγαπη που δεν θα εσβηνε στο περασμα τον χρονων.
Αφησα ολα μου τα αισθηματα να αποφυλακηστουν απο τα βαθη της καρδιας μου ενα δακρυ κυλισε απο τα ματια μου απο ευτιχια ποτε μου δεν επεψα να τον αγαπω και ας αρνιομουνα οτι δεν νιωθω πλεον τιποτα για εκεινον.
<<Μπελλα ο Καρλαιλ->>η φωνη της Αλις ακουστηκε ξαφνηκα μεσα στο δωματιο.Πεταχτηκα εκεινη την στιγμη και γυρισα να αντικρισω.Αφησα την κομενη ανασα μου να βγει απο τα χειλη μου.Μας κοιτουσε και τους δυο γεματη χαρα η απεχθεια;Δεν καταφερνα να ξεχωρησω τα αισθηματα της οταν με εβλεπε να βρισκομαι πανω απο τον Ρομπερτ και τον φηλαω.
<<Αλις εγω->>ενα χαμογελω εσπασε ολη την δυσκολη στιγμη και την αμηχανια οπου ενιωθα.
<<Ειστε τρελοι και οι δυο>>γελασε υστερηκα.Εστριψα το κεφαλη προς τον Ρομπερτ οπου ειχε παγωσει και κοιταχτηκαμε στα ματια.
<<Αλις γιατι γελας;>>πηγα να φυγω απο τον Ρομπερτ αλλα με κρατησε κοντα του.
<<Ειστε και οι δυο εγωιστες που δεν->>το γελιο της,την διεκοψε απο αυτο που πηγε να πει.
<<Νομηζω ξερω γιατι γελαει η Αλις>>ακουσα τον Ρομπερτ να λεει.
<<Δεν θελω να ξερω τον λογο τωρα μπορεις να με αφησει να φυγω γιατι δεν->>το γελιος της Αλις με διεκοψε.Αναστεναξα βαρια και κατεβασα τα χερια του Ρομπερτ που κρατουσε την μεσι μου.Εφυγα απο πανω του και εκατσα στην αλλη μερια.Το γελιο της Αλις αρχηζε να σβηνει σιγα σιγα την κοιτουσα που σκουπηζε τα δακρυα της απο το γελιο της.
<<Το αστειο ειναι ο Ρομπερτ που ελεγε οτι αγαπαει την Μπρεντα ενω ειναι μαζι σου>>
<<Δεν ειμαστε μαζι>>σηκωθηκα και βηματησα κοντα της.
<<Ναι το βλεπουμε αυτο Μπελλα,Ρομπερτ αποφησησε->>
<<Αλις>>την διεκοψα και γυρισα να δω τον Ρομπερτ που σηκωνοτανε απο το κρεβατη μου και βηματησε κοντα μου.
<<Ειδες Αλις πετυχε το πειραμα>>η λεξη πειραμα τραβηξε την προσοχη μου.
<<Αλις τι εννοει με αυτο;>>ολα αυτα ηταν σχεδιασμενα απο την αρχη που ειχε ερθει ο Ρομπερτ ηθελε να ειμαι ξανα με τον Ρομπερτ;
<<Αλις θα μου εξηγησεις τη λεγατε με τον Ρομπερτ;>>αρχιζα να χανω την υπομονη μου.
<<Μπελλα μην νευριαζεις ξερεις οτι σε αγαπω και θελω να εισαι ευτηχησμενη ειπα στον Ρομπερτ πως εχεις αλλαξει μετα το χωρησμο σας και οτι δεν ηθελες να φυγεις η κατασταση σε ειχε αναγκασει και οτ->>
<<Σταματα σταματα>>κουνησα τα χερια μου για να σωπασει.Προσπαθησα να σκεφτω λογικα.
<<Ποτε συναντησες την Αλις;>>ειπα στον Ρομπερτ.
<<Χθες το βραδυ σε ενα μπαρ την συναντησα τυχαια και ηθελα να μαθω για εσενα->>
<<Να μαθεις τι για εμενα εχθες σε ειδα με την Μπρεντα να φηλιοσαστε μπροστα μου χωρις να υπολογηζεται τιποτα για εμενα πηγες με την καλητερη μου φιλι και θελεις να μαθεις για εμενα>>του φωναξα εξαγιομενξη σπαζοντας τα αισθηματα μου.
<<Μπελλα->>η Αλις προσπαθησε να μπει στην μεσι.Δεν ειχα καταλαβει οτι ημουν ετοιμη να ορμησω επανω του.
<<Αλις δεν το πιστευω οτι εκανες αυτο το πραγμα δεν->>
<<Δεν φταιει η Αλις,Μπελλα δικη μου ιδεα ητανε ηθελα να ειμασταν ξανα μαζι>>πλησιασε ο Ρομπερτ κοντα μου.
<<Να ειμαστε μαζι απο την στιγμη που σε ειδα με την Μπρεντα θεωρουσες οτι μετα απο αυτο θα πιστευες οτι θα ειμασταν μαζι εισαι γελασμενος Ρομπερτ οτι θα ξανα ημουν μαζι σου,μην ξανα ακουσω αυτη την λεξη δες πρωτα τι εχεις κανει γυρω σου->>ειχα χασει τον ιδιο μου τον εαυτο εκεινη την στιγμη.Ο χρονος ειχε παγωσει σε μια στιγμη που ηθελα να τελειωσει δεν μπορουσα να συνβει ολο αυτο πιστευαν οτι ηθελα να ειμαι μαζι του.
Οσο και να το φωναζε η καρδια μου η λογικη μου ελεγε να μην το κανω ειχα πληγωθει με τον χειροτερο τροπο που θα σε πληγωνε ενας ανθρωπος.
<<Σκασε δεν εχεις κανενα δικαιωμα να την βαζεις στο στομα σου Μπελλα>>το προσωπο του ειχε κοκκηνησει απο την οργη.Αμεσως εκλεισα το στομα μου δακρυα ηρθαν στα ματια μου.
<<Φυγε τωρα απο το σπιτι μου τωρα>>του φωναξα.
<<Αυτο θα εκανα ηδη>>ανοιξε την μισανοιχτη πορτα και βγηκε εξω.Η καρδια μου ειχε σκιρτησε η θλιψη ειχε θολοσει το μυαλο μου.
Ακουσα το χτυπημα της εισοδου να αντηχει μεσα απο το διαδρομο.
<<Μπελλα>>την κοιταξα με παγωμενο βλεμμα.
<<Φυγε τωρα>>ετρεξα προς το κρεβατη και ξεσπασα σε λυγμους αφηνοντας τα δακρυα που συνγκρατουσα.Η Αλις εκλεισε πισω της,την πορτα κια εφυγε.Ακουσα ενα κλαψουρισμα εξω απο την πορτα.Πηρα το μαξηλαρι και καλυψα την κραυγη που θα με λυτρωνε.Τα ματια μου εκλεισα αποτομα και το σκοτοδη με καλυψε μεσα του.
~*~*~*~*~*~*~*
Οταν κανεις καποιες κινησεις στην ζωη σου δεν γινεται επειτα να κανεις πισω θα σε ακολουθουν σε ολη σου την ζωη.Οι αποφασεις που παιρνεις τα λαθη που κανεις πληρωνται καποτε ακομα και να προσπαθεις να ξεφυγεις απο το ιδιο σου το παρελθον δεν γινεται.
Ειναι κομματη σου ακομα και να αρνησει τα παντα ακομα και τον ιδιο σου τον εαυτο που εχεις καλυψει θα ενφανηστει στην επηφανεια.
Οι σκεψης μου ειχαν ταξηδεψει σε μια αγνωστη αββυσο που εκανα σιγα σιγα μερηκα βηματα ανακαλυπτοντας ολο και πιο πολλα λαθη απο τι σωστα.Δεν ειχα παλεψει για να αφησω τον εαυτο μου ελευθερο.Παντα ηθελα να το σκαω να φευγω απο της τρυκυμια οπου θα ξεσπουσε.Τωρα ομως θα το παλευα,θα παλευα για να μην κανω ξανα τα ιδια λαθη.Θα εβαζα ενα τειχος που θα τελειωναν ολα αυτα.
Πηρα τα σκεπασματα και τυλιχτηκα.Σηκωσα το βλεμμα μου και το στυλωσα εξω απο το παραθυρο το απολο φως της σεληνης εισχορουσε μεσα στο δωματιο σπαζοντας το σκοταδι του δωματιου.Η υσηχια με ειχε τυληξει προκαλοντας μου,μια γαληνη μεσα στην ψυχη μου.
Πηρα την φωτογραφια του απο το κομοδινο και τον κοιταξα για μια στιγμη.Τα πρασινα ματια του μαρτυρουσαν την αγαπη που ειχε τοτε ηταν διαφορετικος απο τι τωρα.Γυρισα την κορνιζα και ανοιξα το πισω μερος την εβγαλα και αφησα την κορνιζα να φυγει μεσα απο τα χερια μου.Πηρα την φωτογραφια και με μια κινηση ακουσα το σχησιμο της φωτογραφιας.Την εσχισα στην μεσι και πεταξα τα απομειναρια της στο πατωμα.Αφησα ενα ψευτηκο χαμογελο να φανει στο προσωπο μου.
Σηκωθηκα απο το κρεβατη και στιρηχτηκα στο χερι μου μαζεψα τα μαλλια μου πισω απο το αυτι εκλεισα τα ματια μου φερνοντας την αναμνηση εκεινης τη νυχτας.Θυμωμουνα ολοκαθαρα το λογια που του ειχα πει οταν με εκανε δικια του.
"Αυτο που αισθανομαστε δεν περιγραφεται με λεξεις αλλα με πραξεις" του ειχα ψυθηρισει.Με πραξεις που πληγωσαν ο ενας τον αλλον.
Ακουμπησα τα ποδια μου επανω στο πατωμα και σηκωθηκα βηματησα προς το παραθυρο και κοιταξα το ασημενιο φεγγαροφωτο που στολιζε την μαυρη νυχτα του χειμωνα.Ολες οπι αναμνησεις ξεθαβοντουσαν μεσα απο το θολομενο μου μυαλο.
~*~*~*~*~*~*~*~*~
Ρομπερτ
Εκλεισα την πορτα με δυναμη πισω μου και κατεβηκα τα σκαλια με φορα χωρις να υπολογηζω τιποτα απο αυτα που μου ειχε πεταξει.Ανοιξα την πορτα απο την εισοδο και βγηκα εξω.Ο κρυος αερας εκανε το θολομενο μου μυαλο να καθαρηζει απο αυτα που ειχαν συνβει με εκανε πιο λογικο.
Εγω εφταιγα που ειχα ερθει για να με δει να παρει δεν επρεπε να ειχα ερθει τι σκεφτομουνα οταν ειχα κανει ηδη το λαθος με εκανε να την μισω παρολου που της ξεστομισα την καταραμενη λεξη οτι την αγαπω πραγματη οτι ειχα πει εκεινη την στιγμη ηταν ολα αληθεια οτι την αγαπουσα οτι ενιωθα αισθηματα για την Μπρεντα ακομα θυμωμουνα εκεινη την ημερα που καθομουνα στο αγαπημενο μερος την Μπελλας.
Γυρισα πισω τον χρονο και εφερα την εικονα στο μυαλο μου.
Εγω εφταιγα που ειχα ερθει για να με δει να παρει δεν επρεπε να ειχα ερθει τι σκεφτομουνα οταν ειχα κανει ηδη το λαθος με εκανε να την μισω παρολου που της ξεστομισα την καταραμενη λεξη οτι την αγαπω πραγματη οτι ειχα πει εκεινη την στιγμη ηταν ολα αληθεια οτι την αγαπουσα οτι ενιωθα αισθηματα για την Μπρεντα ακομα θυμωμουνα εκεινη την ημερα που καθομουνα στο αγαπημενο μερος την Μπελλας.
Γυρισα πισω τον χρονο και εφερα την εικονα στο μυαλο μου.
Πεταξα το βιβλιο κατω στο πατωμα και εριξα το βλεμμα μου στην φωτογραφια οπου ειχε φυγει απο την σεληδα του βιβλιου μου.Την πηρα και ειδα την Μπελλα να μου χαμογελαει τα σοκολατι της ματις να φλεγονται απο ευτιχια.Ειχαν περασει εξι μηνες απο τοτε που ειχε φυγει χωρις να πει τιποτα το μονο που ειχα κανει ηταν να φτασω να την προκαλω αλλα το αεροπλανο ειχε ηδη φυγει περνοντας την μακρια μου.Τα τελευταια λογια της ηταν"Πες του οτι τον αγαπω"σε αυτη την σκεψη τσαλακωσα την φωτογραφια μεσα στην χουφτα του χεριου μου.Αν με αγαπουσες δεν θα εφευγες Μπελλα οταν αγαπαμε δεν πληγωνουμε.
Τσαλακωσα την φωτογραφια της και την πεταξα χωρις να προσεξω τον πονο της καρδιας μου.Πηρα το βιβλιο απο το πατωμα και σηκωθηκα απο το παραθυρο.Βηματησα προς της τουαλετες ανοιγοντας την πορτα βρηκα την Μπρεντα να ειναι δακρυσμενη και να εχει ακουμπησμενο το κεφαλη της επανω στον τειχο.
<<Μπρεντα>>της ψυθηρισα.Εβαλα το βιβλιο επανω στον παγκο και την πλησιασα.
<<Συνγνωμη δεν ηθελα->>εφυγε απο τον τειχο και βηματησε προς την πορτα.Ηταν πληγωμενη απο την Μπελλα.Η καταραμενη ειχε αφησει πισω της τα σημαδια της απο την απουσια της σε ολους μας.
<<Περημενε>>την σταματησα πιανοντας το χερι της και την μετακηνησα μπροστα μου.
<<Γιατι κλαις;>>της σκουπισα τα διαμαντενια δακρυα της με της ακρες των δαχτυλον μου.
<<Μου λειπη η Μπελλα>>μου ψυθηρισε με σπασμενη φωνη.Την πλησιασα κοντα της και κολησα το σωμα μου επανω της.
<<Και σε εμενα αλλα δεν θα την αφησουμε να μας πληγωνει>>εσκυψα χωρις με τα χειλη μου προς τα δικα της.Ηθελα τοσο πολυ να ικανοποιησω την σωματηκι μου αναγκη ποτε μου δεν ειχαν αγγιξει κοπελα εξαιτιας της Μπελλας.
<<Ρομπερτ οχι δεν ειναι σωστο η Μπελλα->>προσπαθησε να με αποφυγει.
<<Η Μπελλα δεν βρισκεται εδω Μπρεντα εχει φτγει απο την ζωη μας δεν θα ξανα ερθει>>της ψυθηρισα φανηκε να σπαει η αμυνα της.
Δεν εχασα την ευκαιρια και την φηλισα παθιασμενα στην αρχη δεν ανταποκρινοτανε αλλα μετα παραδοθηκε σε εμενα.Την οδηγησα προς τον τειχο και την σηκωσα στην αγκαλια μου.Το αρωμα της ηταν παρομιο με της Μπελλας.
Αφησα ολο μου το μισος να ξεσπασει επανω στην Μπρεντα κανοντας την δικη μου.
Ο ηχος απο ενα αυτοκινητο διακοψε την σκεψη μου.Βηματησα προς το αυτοκινητο και εβαλα το κλειδη ανοιξα την πορτα και μπηκα μεσα.Ακουμπησα το κεφαλη μου επανω στο καθησμα.Να παρει ηδη ειχαν προδοσει την Μπρεντα σημερα θα κλειναμε σχεδον εναν χρονο.Εκει οπου ολα ειχαν κυλισει ομαλα η Μπελλα ενφανηστικε απο το πουθενα αναγενωντας τα νεκρα αισθηματα μου.
Η Μπρεντα οταν την ειχε δει στην καφετερια της σχολης ειχε αντιδρασει βλεποντας την αλλαγμενη επανω στην Μπελλα στην αρχη δεν το πιστευε οτι ηταν εκεινη αλλα μετα οταν ειχα μπει στην καφετερια την ειδα να ειναι με τον ηλιθιο τον πρωην της Μπρεντας.
Η Μπρεντα τοτε ειχε ξεσπασει σε λυγμους οτι θα την αφηνα για την Μπελλα και οτι δεν τη αγαπουσα.Δεν αντεχα να την βλεπω να κλαιει την ειχα αρπαξει και την φηλισα.Κανοντας της να σταματησει.
Εβαλα μπρος το αυτοκηνιτο και ξεκινησα χωρις να σκεφτομαι αλλο πια.
Ηλιαχτηδες του ηλιου χαιδεψαν απαλα το προσωπο μου φερνοντας λιγη ζεστασια που χρειαζομουνα.Πεταξα τα σκεπασματα και πηγα προς το παραθυρο ανοιξα την κορτινα και οι ηλιαχτηδες του ηλιου χαιδευαν το προσωπο μου.
Ενα χτυπημα στην πορτα με εκανε να γυρησω να δω ποιος ητανε.Η Αλις ειχε ενα δισκο στα χερια της με ενα πλουσιο πρωινο με κρουασανακια,με ενα ποτηρι ζεστο γαλα και ενα χαρτι.Την πλησιασα και της πηρα το δισκο το ακουμπησα επανω στο κρεβατη και η ματια μου επεσε επανω στο χαρτη να λεει μια λεξη.
"Συγνωμη".
Σηκωσα το βλεμμα μου απο το χαρτη και την κοιταξα που ηταν ετοιμη να ξεσπασει.Την αγκαλιασα σφιχτα.
<<Αλις δεν χρειαζεται να μου ζητας συγνωμη>>της ειπα με σταθερη φωνη.
<<Ηταν λαθος που->>
<<Μην πεις τιποτα Αλις περασει η τρυκιμια>>εβαλα τα χερια μου στο μικρο προσωπο της και εβα χαμογελο σχηματηστηκε στα χειλη της.
<<Ελα φαμε πρωινο>>την επιασα απο το χερι και καθησαμε η μια απεναντη στην αλλη γελωντας.
Ποτε δεν θα αφηνα να μπει εμποδιο σε εμενα και στην Αλις ηταν ο μαναδικος ανθρωπος που ειχα να στηριχτω καπου.Ακομα και οταν αγαπας η αγαπη δεν μπορει να συνγκρηθει με την αδελφηκη αγαπη.
Ειχα δωσει μια υποσχεση στον εαυτο μου και αυτη ηταν να παλεψω με την τρυκιμια που ακομα δεν ειχει κανει την αρχη της.Ειχα τους ανθρωπους που αγαπουσα αλλο ενα κομματη ηθελα να συνμπληρωσει το κενο στην καρδια μου,ηταν εκεινος θα εκανα τα παντα για να πολεμησω με το μισος που μου ειχε δεν θα πολεμουσα ομως την αγαπη μας που ακομα ηταν χαραγμενη μεσα μας.
Τσαλακωσα την φωτογραφια της και την πεταξα χωρις να προσεξω τον πονο της καρδιας μου.Πηρα το βιβλιο απο το πατωμα και σηκωθηκα απο το παραθυρο.Βηματησα προς της τουαλετες ανοιγοντας την πορτα βρηκα την Μπρεντα να ειναι δακρυσμενη και να εχει ακουμπησμενο το κεφαλη της επανω στον τειχο.
<<Μπρεντα>>της ψυθηρισα.Εβαλα το βιβλιο επανω στον παγκο και την πλησιασα.
<<Συνγνωμη δεν ηθελα->>εφυγε απο τον τειχο και βηματησε προς την πορτα.Ηταν πληγωμενη απο την Μπελλα.Η καταραμενη ειχε αφησει πισω της τα σημαδια της απο την απουσια της σε ολους μας.
<<Περημενε>>την σταματησα πιανοντας το χερι της και την μετακηνησα μπροστα μου.
<<Γιατι κλαις;>>της σκουπισα τα διαμαντενια δακρυα της με της ακρες των δαχτυλον μου.
<<Μου λειπη η Μπελλα>>μου ψυθηρισε με σπασμενη φωνη.Την πλησιασα κοντα της και κολησα το σωμα μου επανω της.
<<Και σε εμενα αλλα δεν θα την αφησουμε να μας πληγωνει>>εσκυψα χωρις με τα χειλη μου προς τα δικα της.Ηθελα τοσο πολυ να ικανοποιησω την σωματηκι μου αναγκη ποτε μου δεν ειχαν αγγιξει κοπελα εξαιτιας της Μπελλας.
<<Ρομπερτ οχι δεν ειναι σωστο η Μπελλα->>προσπαθησε να με αποφυγει.
<<Η Μπελλα δεν βρισκεται εδω Μπρεντα εχει φτγει απο την ζωη μας δεν θα ξανα ερθει>>της ψυθηρισα φανηκε να σπαει η αμυνα της.
Δεν εχασα την ευκαιρια και την φηλισα παθιασμενα στην αρχη δεν ανταποκρινοτανε αλλα μετα παραδοθηκε σε εμενα.Την οδηγησα προς τον τειχο και την σηκωσα στην αγκαλια μου.Το αρωμα της ηταν παρομιο με της Μπελλας.
Αφησα ολο μου το μισος να ξεσπασει επανω στην Μπρεντα κανοντας την δικη μου.
Ο ηχος απο ενα αυτοκινητο διακοψε την σκεψη μου.Βηματησα προς το αυτοκινητο και εβαλα το κλειδη ανοιξα την πορτα και μπηκα μεσα.Ακουμπησα το κεφαλη μου επανω στο καθησμα.Να παρει ηδη ειχαν προδοσει την Μπρεντα σημερα θα κλειναμε σχεδον εναν χρονο.Εκει οπου ολα ειχαν κυλισει ομαλα η Μπελλα ενφανηστικε απο το πουθενα αναγενωντας τα νεκρα αισθηματα μου.
Η Μπρεντα οταν την ειχε δει στην καφετερια της σχολης ειχε αντιδρασει βλεποντας την αλλαγμενη επανω στην Μπελλα στην αρχη δεν το πιστευε οτι ηταν εκεινη αλλα μετα οταν ειχα μπει στην καφετερια την ειδα να ειναι με τον ηλιθιο τον πρωην της Μπρεντας.
Η Μπρεντα τοτε ειχε ξεσπασει σε λυγμους οτι θα την αφηνα για την Μπελλα και οτι δεν τη αγαπουσα.Δεν αντεχα να την βλεπω να κλαιει την ειχα αρπαξει και την φηλισα.Κανοντας της να σταματησει.
Εβαλα μπρος το αυτοκηνιτο και ξεκινησα χωρις να σκεφτομαι αλλο πια.
Μπελλα
Ηλιαχτηδες του ηλιου χαιδεψαν απαλα το προσωπο μου φερνοντας λιγη ζεστασια που χρειαζομουνα.Πεταξα τα σκεπασματα και πηγα προς το παραθυρο ανοιξα την κορτινα και οι ηλιαχτηδες του ηλιου χαιδευαν το προσωπο μου.
Ενα χτυπημα στην πορτα με εκανε να γυρησω να δω ποιος ητανε.Η Αλις ειχε ενα δισκο στα χερια της με ενα πλουσιο πρωινο με κρουασανακια,με ενα ποτηρι ζεστο γαλα και ενα χαρτι.Την πλησιασα και της πηρα το δισκο το ακουμπησα επανω στο κρεβατη και η ματια μου επεσε επανω στο χαρτη να λεει μια λεξη.
"Συγνωμη".
Σηκωσα το βλεμμα μου απο το χαρτη και την κοιταξα που ηταν ετοιμη να ξεσπασει.Την αγκαλιασα σφιχτα.
<<Αλις δεν χρειαζεται να μου ζητας συγνωμη>>της ειπα με σταθερη φωνη.
<<Ηταν λαθος που->>
<<Μην πεις τιποτα Αλις περασει η τρυκιμια>>εβαλα τα χερια μου στο μικρο προσωπο της και εβα χαμογελο σχηματηστηκε στα χειλη της.
<<Ελα φαμε πρωινο>>την επιασα απο το χερι και καθησαμε η μια απεναντη στην αλλη γελωντας.
Ποτε δεν θα αφηνα να μπει εμποδιο σε εμενα και στην Αλις ηταν ο μαναδικος ανθρωπος που ειχα να στηριχτω καπου.Ακομα και οταν αγαπας η αγαπη δεν μπορει να συνγκρηθει με την αδελφηκη αγαπη.
Ειχα δωσει μια υποσχεση στον εαυτο μου και αυτη ηταν να παλεψω με την τρυκιμια που ακομα δεν ειχει κανει την αρχη της.Ειχα τους ανθρωπους που αγαπουσα αλλο ενα κομματη ηθελα να συνμπληρωσει το κενο στην καρδια μου,ηταν εκεινος θα εκανα τα παντα για να πολεμησω με το μισος που μου ειχε δεν θα πολεμουσα ομως την αγαπη μας που ακομα ηταν χαραγμενη μεσα μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου