The Cold Kiss

'The Cold Kiss'

1920-Λονδινο.

Μπελλα 

Οι πρωτες νιφαδες χιονιου χαιδευαν το χιονησμενο τοποιο που αποκαλυβοτανε μπροστα μου.Για μια ακομη φορα τα Χριστουγγενα ειχαν φτασει στο Λονδινο.Μια αναμνηση αναπηδησε απο κρυμμενες σκεψεις μου που ειχα φυλαξει μεσα στην καρδια μου.


Ο Εντουαρντ.Και μονο που ελεγα το ονομα του το κενο στο στηθος που δεν ειχε φυγει κατα την απουσια των δυο χρονον που ελειπε απο το Λονδινο.Ανεβασα το βλεμμα μου και κοιταξα τις νιφαδες του χιονιου ακουμπανε επανω στο τζαμι του παραθυρο μου


Σημερα περημενα εκεινη την ημερα που τοσο ποθουσε η καρδια μου.Ο ερχομος του.Μετα απο δυο ολοκληρα χρονια θα εβλεπα το πανεμορφο προσωπο του.Το χαμογελο του να λαμπει απο ευτιχια και το κυριοτερο να νιωσω το χαδι του επανω στο δηψασμενο μου κορμι που τον αναζητουσε καθε στιγμη της απουσιας του.


Ενα ανοιγμα στην πορτα με εκανε να αναπηδησω απο την σκεψη μου.Δεν τολμουσανα γυρησω πισω να τον αντικρισω στα ματια.Φοβουμενη οτι αυτο που ακουγα θα εξαφανηζοτανε απο μπροστα μου.


<<Μπελλα>>η βελουδινη φωνη του εκανε την καρδια μου να φτερουγισει απο ευγνωμοσινη.


Τα βηματα του ακουγοντουσαν σε καθε βημα που εκανε ηθεκα να τρεξω να τον αγκαλιασω αλλα σταθηκα στην θεση που ημουνα.


Ηταν αληθεια βρισκοτανε εδω μυρηζα την μεθηστηκο του αρωμα.Καθε ιχνος που ειχε αφησει επανω μου ζωντανεψε.


Τα χερια του φυλακισαν την μεσι μου.Η ανασα του χαιδευε τον λαιμο μου κανοντας να με αναριγησω.


Τα δαχτυλα του κατεβασαν την τεραντα του φορεματος μου.


Τα χειλη του χαιδεψαν το γυμνο μου ομο προκαλοντας με μια ευχαρηστη αισθηση τα απαλα χειλη του ανεβηκαν προς τον λαιμο μου.Παραμελησε τα μαλλια μου προς τα πισω και αρχησε και σκορπουσε φιλια σε ολο μου τον λαιμο.Τα χειλη του ενθουσιωδει δεν ξεκουλουσαν λεπτο απο το λαιμο.


Τα χερια του τυληχτηκαν γυρω απο την μεσι μου και με τραβηξε κοντα του.Καθε αισθηση γυρω μου εχει χαθει ημουν εγω και εκεινος κανεις και τιποτε δεν θα με εμποδηζε να γευτω τα χειλη του το κορμι του.Ητανε μονο δικος μου.


Τα χειλη του εξερευνουσαν τον λαιμο μου ξυπνωντας καθε αισθηση οπου ειχε χαθει κατα την απουσια των δυο χρονον του.Επιτελους αισθανομουνα οτι υπαρχω οτι ειμαι ζωντανη.


Εκλεισα τα ματια μου και απολαυσα την στιγμη.


Τα χερια του ξεκουμποναν ενα ενα τα κουμπια του φορεματος μου.Τα χειλη του κυλησαν επιδερμηδα μου που αποκαλυβοτανε μπροστα του.Κατεβασε το φορεμα και το αφησε να πεσει στο πατωμα.Με γυρισε και τοτε αντικρησα τον ποθο που προκαλουσα.Σηκωσα το χερι μου και χαιδεψα τα κατακοκκινα μαγουλα του που φλεγοντουσαν απο την καυτη ζεστη που νιωθαμε ο ενας για τον αλλον.


<<Σε αγαπω>>μονο αυτο μπορουσα να προφερω μονο αυτη η λεξη τα ελεγε οσα ενιωθα για εκεινον.Η αγαπη μου για το Εντουαρντ δεν θα εσβηνε ποτε ηταν παντοτε χαραγμενη στην καρδια μου.


Τα χειλη του χαιδεψαν απαλη την βαση του σαγονιο μου.<<Και εγω Μπελλα εισαι ο αγγελος της ζωης μου που ποτε δεν θα αφηνα να φυγει μεσα απο τα χερια μου>>ψυθηρισε οσο φηλουσε το προσωπο μου.


<<Αποδειξε μου οτι με αγαπας Εντουαρντ κανε μια δικη σου>>τον παρακαλεσα.Τα χειρια μου τυλιχτηκαν γυρω απο τον λαιμο του και τον εφερα κοντα μου.<<Η επυθημια σας προσταγη κυρια μου>>ακουσα το αδυναμο γελιο του οσο ωρα φηλουσε το προσωπο μου.


Τα χερια του χαμηλωσαν κονοντας ενα ταξηδη στο σωμα που του ανηκε απο την πρωτη στιγμη που τον ειχα δει.Το χερι του βρηκε τον κορσε και με μια κινηση ξεδεσε το κορδονι που με εμποδιζε να αφεθω στον ποθο.Τα στηθη μου ελευθερωθηκαν απο τα δεσμα του κορσε ειδα τον Εντουαρντ που εσκυβε το προσωπο του προς τα στηθη μου.


Τα χειλη εκλεισαν την μια θηλη μου.Η καυτη γλωσσα του βασανηζε το στηθος μου.Τα δαχτυλα μου φυλακυσαν μερηκες τουφες απο τα χαλκινα μαλλια του και τα τραβηξα σε μια απεγνωσμενη κηνηση.Ηθελα να τον νιωσω μεσα μου.


Αφησα να φυγει ενα χαμηλο βογγητο απο τα χειλη μου οσο ο Εντουαρντ με βασανηζε με αυτο το μαρτυριο.Το χερι του χαμηλωσε προς την φλογα που εκαιγε αναμεσα στα ποδια μου.Το χερι του βυθυστηκε μεσα απο το εσωρουχο μου και αρχισε ενα μαρτυριο προς την λυτρωση.


Το χερι του ετριβε βασανηστηκα την φλογα μου.Η καρδια μου ηταν ετοιμη να βγει εξω απο το στηθος μου.Ακουγα μεσα στην ησυχια του δωματιου τα βογγητα μου να βγαινουν απο τα χειλη μου.Σιγα σιγα ενιωθα ξεσπαω νιωθοντας την γαληνη μεσα μου.Σφιχτηκα επανω του και δαγκωσα τον γυμνο του ομο.


<<Εντουαρντ>>ενα κλαψουρησμα ξεφυγε στον τονο την φωνης μου.Αφησε απο τα χειλη του την θηλη μου και το βλεμμα του συναντησε το δικο μου.


<<Τι ειναι αυτο που αναζητας Μπελλα;>>η φωνη του ηταν λαχανιασμενη.


<<Εσενα>>τοτε με τραβηξε και κολλησε επανω στον τοιχο.Το σωμα του κολλησε επανω στον δικο μου.Δεν θα αφηνα ουτε ενα εκατοστο να ξεφυγει.Η απουσια των δυο χρωνον που μας ειχαν χωρησει με εκανε καθε νυχτα να τον ποθο.


Τωρα αυτος ο ποθος εβγαινε προς τα εξω παλευε με την καρδια μου που τοσο αναζητουσε την διλη του για να γινουν μια.


Χωρις να χασω αλλη στιγμη απο τον χαμενο χρονο που ειχαμε χασει ηδη αρχησα να ξεκουμπωνω τα κουμπια του πουκαμισο του.Σε καθε ανοιγμα που εκανα αφηνα και ενα φιλι στο στηθος του.Ακουγα τον χτυπο της καρδια του να χτυπαει τοσο δυνατα αυτος ο γλυκος ηχος που εκανε την δικη μου καρδια να χτυπαει τον ιδιο ρυθμο με την δικη του.


Ξεκουμπωσα ολα τα κουμπια του πουκαμισο του και εβγαλε με μια κηνηση.Τα χερια του φυλακησαν το προσωπο μου και χωρις με αφησει να συνεχησω τα χειλη του φυλακησαν τα διλα μουΗ πιεση που ασκουσε επανω στα χειλη του με εκανε να τον ποθο ακομα πιο πολυΑνοιξα τα χειλη μου η γλωσσα του βρηκε την δικη μου.


Αυτο ηταν το πρωτο αληθινο μας φιλι που ειχαμε.Τα χειλη του απαλα και υγρα βασανιζαν τα δικα μου.Με σηκωσε στην αγκαλια του και τοτε ενιωσα τον αντρισμο του μεσα μου.Αφησα το βογγητο να βγει μεσα απο τα χειλη μου που ηταν εγκλωνησμενα με τα δικα του.Δεν απομακρινε ουτε μια στιγμη τα χειλη του απο τα δικα μου.Η μεθυστηκη του ανασα χαιδευε


Ο Εντουαρντ βυθηζοτανε μεσα μου κανοντας την αποκορυφωση ολο ενα να ερχαιτε πιο κοντα.Οι κινησεις μας εγιναν πιο γρηγορα η μια μετα την αλλη ενιωθα οτι ολη αυτη η στιγμη πως δεν υπειρχα ολος ο κοσμος γυρω μου ειχε εξαφανηστει ενα κυμα γαληνης περασε ολο μου το σωμα και σχεδον σταματησα της κηνησεις μου.


Ο Εντουαρντ εκανε μια τελευταια κηνηση και βγηκε απο μεσα μου.Επεσα στην αγκαλια του αδυναμη καθε δυναμη που ειχα ειχε εξαφανηστει.


Με σηκωσε απο την αγκαλια του και με μετεφερε στο κρεβατη.Ενιωσα το σωμα μου να μουδιαζει επανω στο απαλο στρωμα του κρεβατιου.


Ο Εντουαρντ ξαπλωσε διπλα μου και με αγκαλιασε.Τραβηξε τα σκεσματα μας και με τυληξε.Εβαλα το μουδιασμενο σωμα μου πιο καντα του και τον αγκαλιασα σφιχτα.Το αρωμα του με οδηγουσε ξανα την στηγμη που ειχαμ περασει.


<<Μην ξανα φυγεις απο κοντα μου>>ψυθηρισα.Ανοιγοκλεινα τα βλεφαρρα προσπθοντας να εμποδισω να σκοταδη να με παρει μαζι του.


<<Ποτε ξανα αγγελε μου>>τα βελουδινα χειλη του χαιδεψαν τα πρισμενα χειλη μου.


<<Το υποσχεσαι;>>τον ρωτησα μια μια δοση απελπησιας.


<<Στην ζωη μου που θα ειναι μια με την δικη σου>>ειπε μια εναν απαλο ψυθηρο κοντα στο αυτι μου.


Ανακουφηση ξεδηπλωθηκε στην καρδια μου.


Η απουσια τον δυο χρονων που μας χωρηζαν.Δεν μας εμποδησε να δειξουμε αυτο που αγαπουσαμε.Το μονο που ειχε σημασια τωρα ηταν οτι με την αλλαγη του χρονου που περασα νιωθοντας τον μεσα μου.Με εκανε ενα να πιιστευω.Πως η αγαπη δεν ειχε ορια και οταν θελεις κατι πραγματικα το πολεμας μεχρι να γινει δικο σου.