Love is Forever-Διαφυγη-

'Διαφυγη'

Μπελλα

Η ανασα μου ειχε κοπει στα δυο οταν αντιλιφθηκα οτι ειχα κανει το σωστο για εμενα για τον Ρομπερτ δεν το ειχα μετανιωσει ηταν μια αποφαση της στιγμης εκεινης την στιγμη που ειχα μαθει οτι ο Ρομπερτ αγαπουσε αλλη.


Εκανα ξανα το ιδιο για χιλιοστη φορα εκανα ξανα λαθος που τον αφηνα που αφηνα να αισθηματα μου φυλακησμενα μεσα στην καρδια μου.Βηματησα με κοπο στα σκαλια και ανεβηκα.Εβγαλα το κλειδη απο την τσαντα μου και το εβαλα στην πορτα το γυρησα και την ανοιξα.Το πρωτο που ειδα ηταν τα χθεσηνα μου ρουχα απο εκεινη την βαρδια μου που με ειχε κανει για πρωτη φορα δικη του νιωθοντας επιτελους ελεθευρη απο καθε δισταγμο.


Βηματησα με αργα βηματα και πηγα προς το δωματιο.Κοιταξα το κρεβατη και αυτο που προσεξα ηταν το αιμα που ειχαν τα λευκα σεντονια μου.Εκλεισα τα ματια μου και φανταστηκα τον Ρομπερτ να με καθογηγει το σωμα ανταποκρινοτανε σε καθε αγγιγμα του που ειχε αφησει επανω στο κορμι μου.Ενιωθα ακομα και τωρα την απολαυση που μου ειχε δωσει ακομα και οξυ πονο τοτε ηταν που το ειχα πραδοσει την αγνοτητα μου.


Ανοιξα τα ματια μου και χωρις σκεψη αρπαξα το σεντονι και το τραβηξα απο το στρωμα με μια κινηση.Το εκανα σαν μπαλα και επειτα το πεταξα στο πατωμα.Πηγα προς τα ρουχα οπου μου ειχε βγαλει χθες το βραδυ και τα μαζεψα.Ολα ηταν απομειναρια μια νυχτας αγαπης,δισταγμου φοβομουνα οτι θα πληγωνομουνα μετα απο εκεινη την βραδια αλλα εγινε το αντηθετο εγω ιδια τον ειχα πληγωσει.


Αγνοησα τα δακρυα μου και πηγα προς την ντουλαπα μεσα μου ενιωθα κενη τοσο αδεια χωρις κανενα αισθημα σαν να ειχαν εξαφανηστει απο μεσα τα ειχε παρει μαζι του ακομα και τον ιδιο μου τον ευατο.Πως γινοτανε να νιωθω ετσι για αυτον;Τον αγαπουσα απο την πρωτη στιγμη που τον ειχα δει στην φωτογραφια εκεινη την ημερα ποτε μου δεν περημενα οτι θα γνωρηζομασταν,οτι θα ειχαμε διαμαχη μεταξυ μας.


Το μισος οπου ενιωθα για εκεινος μετατραπηκε σε αγαπη και ποθο.Ολους αυτους τους μηνες ημουν ερωτευμενη μαζι του και αυτο που με εκανε να το αρνουμε ηταν καθαρα το αισθημα το φοβου.


Δεν καταλαβαινα το τι γινοτανε γυρω μου ακουγα το κηνιτο μου να χτυπαει απο τις κλησεις του Ρομπερτ,της Αλις;Δεν ημουν σιγουρη ο Ρομπερτ κοιμοτανε σαν αγγελος που εγω τον ειχα εγκαταληψει σε μια δυσκολη στιγμη και τον δυο μας.


Τα δακρυα κυλουσαν ακομα στα ματια μου η καρδια μου με κοπο χτυπουσε το σωμα μου ηταν αδυναμο σαν ενα αδειο κουφαρη.Δεν αντεξα και τα ποδια μου λυγησαν επεσα με τα ρουχα οπου εβγαζα εξω.Επεσα στο πατωμα με δυναμη ο πονος ηταν αφορητος αλλα δεν ηταν σαν αυτο που ενιωθα.


Εβατα τα χερια μου στο προσωπο μου καλυβοντας το.


<<Δεν θελω να σε χασω.....δεν θελω>>ουρλιαξα.Η φωνη μου ακουστηκε τελειος διαφορετικη.Ηταν γεματη πονο.Μια φωνη που ηθελα καιρο να βγαλω απο μεσα μου.Το μιαλο μου εφερνε εικονες απο την πρωτη ματια οπου τον ειχα δει,απο το πρωτο φιλι μας χωρις να εχει ανταποκρισει αλλα ηταν μια αρχη προς τον γκρεμο για εμενα.


Ολες οι στιγμες μας που ειχα περασει η ζηλια του η δικη μου.Ο εγωισμος μας ολα αυτα εγιναν ενα και μετατραπηκαν σε μια δυνατη ραγισμενη αγαπη που ο καθενας θα μπορουσε να πληγωθει απο τα λαθη του.......... απο τα λαθη του παρελθοντος του.


Το μονο που αναζητουσε η καρδια μου ηταν η δικη του πως θα επιβιωνα μακρια του να βλεπω το θυμο του να φλεγεται απο την ζηλια του οταν με εβλεπε με αλλον αυτο αποδεικνυε οτι με αγαπουσε.


"Κανεις λαθος ο Ρομπερτ ποτε δεν ξεχασε την κοπελα οπου τον αγαπουσε"ακουσα μια φωνη μεσα μου.Σηκωσα το κεφαλη μου και κοιταξα στο κενο.Ειχε δικιο μπορει να με αγαπουσε αλλα στα ματια του θα εβλεπε την κοπελα εκεινη που του στιγμητησε το μελλον του το παρελθον του.


Εβαλα το χερι μου στον τειχο και σηκωθηκα με ποδια που ετρεμαν.Μαζεψα τα ρουχα απο το πατωμα και πηρα την βαλιτσα μου απο την γωνια.Την ανοιξα και εκει πεταξα ολες τις αναμνησεις οπου ειχα απο αυτον.