Kεφαλαιο 3ο

3ο Κεφαλαιο

'Φυγη'

1917-Λονδινο.

Μπελλα 

Η Αλις με εσπρωνε να μπω μεσα σε μια αιθουσα που ηταν γεματη απο αναμενα κερια.Εκανα ενα βημα δεν ηθελα να μπω σε αυτην την αιθουσα χωρις να ξερω τι μου συνεβαινε ενιωθα οτι κατι εχει συνβει μεσα σε αυτην την αιθουσα.


<<Μπελλα ο κυριος ειναι μεσα ειναι ηδη εξοργισμενος με τα νεα>>με τραβουσε το χερι ενω εγω το τραβουσα προς τα πισω.


<<Δεν εχει δικαιωμα να ξερει τι κανω στην ζωη μου>>>φωναξα και ακουσα τον ηχο της φωνης μου να αντηχει στον διαδρομο.


Προσεξα οτι ο Τζασπερ ερχοτανε κοντα μας κρατοντας στα χερια του ενα ξιφος.Ξεροκαταπια εκεινη την στιγμη.


<<Μην ανυσηχεις ηθελε απλως να δει αν εισαι καλα>>με καθυσυχασε η Αλις.


<<Ιζαμπελλα!!!>>η φωνη του Εντουαρντ μεσα απο την αιθουσα ακουστηκε γεματη μισος.Ανοιξε την πορτα αποτομα τον ειδα που η μασκα του ειχε σπασει σε καθε σημειο η καρδια μου πονουσε για ενας ανεξηγητο λογο.Η Αλις αφησε το χερι μου και εκανε μερηκα βηματα προς τα πισω.Εγω ειχα παγωσει στην θεση κοιταζοντας τον αντρα που ηταν γεματος.....αιματα στο πουκαμισο του.Το στομα μου ανοιξε απο αυτο το θεαμα.Το μιαλο μου πηγε στον Στεφαν αν αυτο ηταν το αιμα του Στεφαν.Μια ζαλη ηρθε εκεινη την στιγμη το σωμα μου ειχε μουδιασει ημουν ετοιμη να πεσω κατω.


Τα κρυα χερια του Εντουαρντ με κρατησαν ωστε να μην πεσω.Η μυρωδια του αιματος με εφερνε καπιες εικονες στο μιαλο μου.


1880-Λονδινο.


<<Εντουαρντ>>πηγα αμεσως να τον δω.Το ασπρο πουκαμισο του ηταν λερωμενω με αιμα αν και το μισουσα το αιμα δεν θα τον αφηνα απο κοντα μου.


<<Εντουαρντ>>τον κρτησαν στην αγκαλια μου ηταν λυποθυμος.Η υγρασια εφτασε στα ματια μου.


<<Αγαπη μου σε παρακαλω μηλα μου>>οι λυγμοι ερχοντουσαν ο ενας μετα τον αλλον.


<<Πριγκιπισσα Ιζαμπελλα πρεπει να φυγουμε τωρα>>ηρθε απο διπλα μου ο Τζασπερ.Τραβαντας με μακρια απο το αψυχο σωμα του Εντουαρντ.


<<Οχι .....οχι αφησε με>>του φωναξα γεματη δακρυα στα ματια.Δεν θα αφηνα το αλλο μου μισο να πεθανει δεν ηταν δυνατον να ειχε πεθανει χωρις εμενα.Ειχαμε δωσει ορκους οτι αν πεθενε θα πεθανα.


Ο Εντουαρντ ηταν ο αγγελος που τωρα ειχε φυγει και μονο το αψυχο σωμα του ηταν στο παρωμα.


<<Τζασπερ αφησε>>αρχισα να τραβαω το σωμα μου απο τα σφιχτα χερια του που κρατουσαν τα δικα μου.


<<Πριγκιπισσα Ιζαμπελλα δεν γινετε αυτο ο κυριος ειναι νεκρος πρεπει να φυγουμε>>η φωνη του ηταν γεματη πανικο.


<<Δεν μπορει να ειναι νεκρος οχι....>>>ουρλιαξα ενιωσα τον πονο σητν καρδια μου τον πονο στης απωλειας του.Ολο η υπαρξη μου δεν θα επιβιωσει μακρια του.


<<Ιζαμπελλα>>με τραβηξε μακρια απο την αιθουσα τοτε ενιωσα οτι ο Εντουαρντ κουνησε τα βλεφαρα του.Ο Τζασπερ με αφησε και ετρεξε μαζι μου προς τον Εντουαρντ.


<<Πριγκιπιπα>>ο Τζασπερτ εφτασε κοντα του και τον βοηθησε να σηκωθει.Ο Εντουαρντ με δυσκολια περπατουσε το σωμα του ειχε αποβαλει πολυ αιμα ειδα την λιμνη του αιματος του στο πατωμα.


Ετρεξα γρηγορα και βοηθησα τον Τζασπερ.


<<Ιζαμπελλα>>το προσωπο το παρα τον πονο γεμησε φως.


<<Εδω ειμαι αγαπη>>του κρατησα το προσωπο του τα πρασινα ματια του ειχαν χασει την λαμψη τους.


<<Μην με αφησεις>>τα χειλη του ακουμπησαν απαλα τα δικα μου.


<<Ποτε θα ειμαι κοντα σου για παντα>>ορκιστηκα και τοτε ακουσα τον χτυπο της καρδιας του να αφηνει τον τελευταιο χτυπο μεσα στο σωμα του.Ολο μου ο κοσμος γυρω εγινε σταχτη.

1917-Λονδινο.

Ενιωθα το σωμα μου να το διαπερνα ενα ριγος απο πανω ως κατω.Σε μια στιγμη ολα χαθηκαν γυρω μου και ειχα παει σε μια αναμνηση γεματη πονο,απωλεια.Ιζαμπελλα ειχε χασει τον Εντουαρντ της.<<Ιζαμπελλα>>ενα κρυο πραγμα κυλισε μεσα στα χειλη μου και κατεβηκε προς τον λαιμο.Αμεσως πεταχτηκα και ανοιξα τα ματια μου.Η αναπνοη ειχε κοπει για μια στιμγη απο το κρυο νερο που μου ειχαν προσφερει.Κοιταξα αμεσως που ημουνα.Ειδα ενα γραφειο ξυλινο και απεναντη μου ενα τζακη που δεν υπειρχε φωτια.


Τι ειχε γινει?Κοιταξα τον Εντουαρντ που ηταν σκυμενος και μου κρατουσε το χερι μου.Πιο περα ειδα την Αλις που αναστεναξε γεματη ανακουφηση βλεποντας με να εχω ξυπνησει.


<<Τι μου συνεβει;>>η φωνη μου ακουγοτανε βραχνιασμενη αισθανθηκα ενας οξυ πονο στο λαιμο μου σαν να ουρλιαζα.


"Εντουαρντ"ενα ουρλιαχτο αντηχησε μεσα στο κεφαλη μου.Ηταν τοσο διαπεραστηκι γεματη πονο.Σηκωθηκα αλλα η ζαλη δεν ειχε υποχωρησει επεσα στην αγκαλια του Εντουαρντ.


<<Προσεξε>>η φωνη του ακουγοτανε πιο βελουδινη απο πριν.Σηκωσα το βλεμμα μου και τον κοιταξα στα ματια.Ειχε σφιγμενα τα χειλη του.Ισως δηψουσε.Πηγα να απομακρινθω απο μακρια του αλλα σαν να ειχε διαβασει την σκεψη μου και με εσφιξε κοντα του.Στιρηξα το βαρος μου επανω του.Αν και το σωμα του ηταν παγωμενο δεν αιθανομουνα κρυο.


<<Θες να παω στο δωματιο σου>>μου ψυθηρισε κοντα στου αυτη μου.Κουνησα αδυναμα το κεφαλη μου εβαλε μεσα στην αγκαλια του και προχωρησε προς την πορτα.


<<Αλις φερε ζεστο γαλα και δες αν η φωτια στο δωματιος της ειναι ενταξει>>εκλεισα τα ματια μου και ετριψα το προσωπο μου επανω στο στηθος του.Η μυρωδια του αιματος απο το πουκαμισο του εκανε το στομαχι ενας κομπο.


<<Μαλιστα κυριε>>ακουσα την Αλις να υπακουει.Τα βηματα της χαθηκαν μεσα απο τον διαδρομο οπου λογικα θα οδηγουσαν στην κουζινα του καστρου.\


<<Τζασπερ κλειδωσε ολες τις πορτες απο το καστρο και επειτα ελα στο γραφειο μου θελω να σου μηλισω>>ακουγα ολες τις φωνες να απομακρινονται ενιωθα το σωμα μου να μουδιαζει μεσα την κρυα αγκαλια του.


Ενιωσα οτι βηματηζε προς στις σκαλες.Τα κρυα χειλη του ακουμπησαν απαλα επανω στο μετωπο μου γεμετα τρηφεροτητα.


<<Υποσχεθηκες πως δεν θα με αφησες και το εκανες πριγκιπισσα Ιζαμπελλα κρατησες τον λογο σου αγαπη μου>>του ακουγα την απομακρυσμενη φωνη του να αντηχει μεσα στο μαυρο κουτι οπου ημουνα.


Σε ενα κουτι που εκει ενιωθα γεματη ασφαλεια απο τον πονο που βιωνα.Απο τον πονο που βιωσε η Ιζαμπελλα οταν ειχε χασει τον Εντουαρντ.


Αραγε αν ζουσε τωρα εγω θα ημουνα εδω;Οχι.

1880-Λονδινο.

Η μουσικη ξεκινησε και ολοι αρχισαν να χορευουν.Προσεξα πως ολοι φορουσαν επισημες μασκες το μονο που μπορουσα να διακρινω μονο το χρωμα των ματιο τους.


<<Πρισκιπισσα Ιζαμπελλα καλως ηρθατε>>η φωνη του Εμετ αμεσως τον αναγνωρησα.Ηταν ψηλος και το κουστουμι του ηταν αρκετα ελκυστηκο που καμια δεν θα μπορουσα να μην το αντισταθει.


<<Φενεται Ιζαμπελλα δεν εχεις συνοδο θα ηθελες χορεψεις μαζι μου;>>υποκλιθηκα με μεγαλη χαρα μου εδωσε το χερι του.Με τραβηξε και χαθηκαμε μεσα στον κοσμο η ηχος τον οργανων που επαιζαν την μουτικη ηταν απαλες μελωδιες που ξεχυνοντουσα μεσα στον χορο.


Τα ματια του Εμετ ειχαν βυθηστει σε μια πλευρα.


<<Να μαντεψω μου ζητησες να χορεψουμε για τον λογο οτι σου τραβηξε την προσοχη καποια;>>η φωνη μου δεν ακουστηκε γεματη μισος αλλα αντιθετως χαιρομουνα να βοηθησω τον Εμετ.


<<Ναι αλλα μην νομηζεις οτι δεν θα σου ζητουσα να χορεψουμε>>ακουσα το σιγανο γελιο μου μεσα απο τα χειλη μου.Εκει την στιγμη περιστραφηκε σε μια φιγουρα.Αφησα το μου χερι για να υποκλιθουμε η μουσικη εφτασε στο τελος της.


<<Θες να την γνωρησεις;>>μου ψυθηρισε ο Εμετ οταν εγω εσκυβα το κεφαλη μου για να υποκλιθω.


<<Φυσηκα>>σηκωσα το κεφαλη μου και τον κοιταξα με ενα χαμογελω στα χειλη.


Το χερι του τυλιχτηκε γυρω απο την μεσι μου και βηματησαμε προς την ακρη της αιθουσας.Η μουσικη ξεκινησε για τον επομενω χορο.


Ειδα ενα αντρα με χαλκινα μαλλια να εχει γυρισμενη την πλατη του και μια κοπελα με καστανοξανθα μαλλια.Απο τι μπορουσα να διακρινω τα ματια της ηταν μελη.


<<Πριγκιπα Εντουαρντ>>σταματησαμε να υποκλιθουμε εκεινη την στιγμη που εσκυψα να υποκλιθω γυρισε ο αντρας με τα χαλκινα μαλλια αθελα μου σηκωσα το βλεμμα μου και εκεινη την στιγμη ολος μου κοσμος γυρισε αναποδα τα μαγουλα βαφτηκαν κοκκινα και μεσα μου ενιωσα κατι σαν πεταλουδες.


Τα πρασινα ματια του φυλακην τα δικα μου.Η αναπνοη μου με κοπο εβγαινε απο το σφιχτο κορσε.


<<Κομη Χειλ χαιρομαι που σε βλεπω>>σηκωθηκα και κοιταξα την κοπελα που κρατουσε την μασκα της.


<<Δικη μου η χαρα πριγκιπα Μεσιεν>>απαντησε ο Εμετ γεματος σεβασμο προς τον Εντουαρντ.


Το βλεμμα του επεσε επανω μου.


<<Ποια ειναι η αυτη η δεσποσυνη που εχεις συνοδευση;>>η βελουδινη του φανερωνε ενα τονο περιεργειας.


<<Πριγκιπισσα Ιζαμπελα Μαρι Σουαν>>Υποκλιθηκα ξανα.


Η καρδια μου χτυπουσε σαν τρελη ολη αυτη την στιγμη κοντα του.


<<Χαιρομαι πολυ πριγκιπισσα Ιζαμπελλα που σας γνωρησω εχω ακουσα πολλα για εσας>>εγω παλι οχι.Σκεφτηκα.


<<Και εγω επισης πριγκιπα Μεσιεν>>του απαντησα γεματη πανικο στην φωνη μου.Πρωτη φορα ενιωθα αμηχανια αναμεσα σε τοσο κοσμο και ειδηκα σε ενα αντρα.


<<Εντουαρντ δεν θα με συστησει στους καλεσμενους σου;>>ρωτησε η κοπελα οπου ηταν διπλα του.


<<Συνγνωμη αγαπη μου απο εγω ο κομης Χειλ και η πριγκιπισσα Ιζαμπελλα Σουαν>>αγαπη του δηλαδη μπορει να ηταν αραβωνιασμενος.Η υγρασια θολοσε το βλεμμα μου μεσα μου η καρδια μου σφιχτηκε απο ζηλια.


<<Καλως ηρθατε στον χορο μας ξερετε οτι ειναι Εντουρντ σημερα θα ανοικεινωσει του αρραβωνες μας>>Κοιταξα με την ακρη του ματιου μου τον Εμετ ειχε σφηξει το χερι του σε γροθια γυρω απο την μεσι μου.


<<Οχι δεν μας ενημερωσε κανεις για αυτο το γεγονος δεχτητε τα συνχαρητηρια μου>>αναφωνησα χαρουμενη και με ενα ψευτηκο χαμογελω σχηματησμενο στα χειλη μου.


<<Ευχαρηστουμε>>αναφωνησε γεματη χαρα η κοπελα.Η μουσικη σταματησε η τελεια ευκαιρια να φυγω απο τα αισθηματα που μου προκαλουσε ο Εντουαρντ χωρις καν να τον ξερω.


<<Εμεις λυπουμαστε αλλα πρεπει να αποχωρησουμε Ιζαμπελλα θα ηθελες να χορεψουμε>>γυρισε προς τα εμενα.


<<Με μεγαλη μου χαρα.....>>κοιταξα τον Εντουαρντ.


<<Μας συνχωρειστε>>γυρισα την πλατη μου και εφυγα προτου αφησω τα δακρυα κυλησουν κατω απο την μασκα που φορουσα.


Ενιωσα μεσα μου το αιμα να στερευει σε καθε σημειο του σωματος μου.Δεν θα αφηνα τα αισθηματα μου να φανερωθουν μπροστα τον Πριγκιπα Εντουαρντ.Η μουσικη ξεκινησε και αρχισα τον χορο νιωθοντας μεσα μια αββυσο απο αισθηματα.

1917-Λονδινο.

Εφερνα στο μιαλο μου το ονειρο απο εναν αγνωστο χορο αλλα δεν μπορουσα να θυμηθω τιποτα αλλο παραμονο απεραντα αιθηματα και μια μουσικη που δεν ειχα ξανακουσει.Ανοιξα τα βλεφαρα μου και αντικρισα τον Εντουαρντ να καθεται στο τζακη ενω η φωτια ηταν αναμενη.Η ζεστη που ακτινοβολουσε η φωτια εφερνε στο μιαλο μου τον Στεφαν που περνουσαμε τα βραδια μας χαζευοντας την φωτια αγκαλια και λεγοντας ο ενας στον αλλον την πιο σημαντηκι λεξη σε αυτο τον κοσμο"Σε αγαπω".


<<Ξυπνησες>>ειπε χαμηλωνα η φωνη του.Δεν κουνηθηκε απο την θεση του ηταν σαν αγαλμα με το ασπρο σαν χιονη δερμα του.Κατεβηκα απο το κρεβατη και το νυχτηκο οπου μου ειχαν φορεσει επεσε.Το εστρωσα και βηματησα προς το τζακη οπου καθοτανε ο Εντουαρντ.



Σταματησα λιγο πιο περα και καθησα επανω στο ζεστο χαλι.Κοιταξα τον Εντουαρντ που ηταν βυθησμενος στις σκεψεις του.Το φως απο την φωτια χτυπουσε στο λευκο προσωπο του κονοντας τα χαρακτηρηστικα του να φαινονταις πιο γαληνια.


<<Ειδες την πρωτη γνωρημιας σωστα?>>με ρωτησε οση ωρα κοιτουσε την φωτια που εκαιγε τα ξυλα.


<<Δεν ειμαι σιγουρη νομηζω ειδα την γνωρημια σου με την Ιζαμπελλα?>>ειδα που εσφιξε τα χερια του σε γροθιες κρατουσε την οργη του οταν προφερα οτι δεν ημουν εγω αυτη η γυναικα.


<<Θες να πεις την γνωρημιας μας>>ειπε οσο πιο ηρεμα μπορουσε.Εσφηξα τα χειλη μου και τον κοιταξα δεν ενιωθα δυναμη μεσα μου να για τον αντημεπωπισω αντηθετος αδυναμη.


<<Σωστα σκεφτηκα>>απαντησε αυτος στην ερωτηση του.Κοιταξα την φωτια ξανα η ζεστη που ακτινοβολουσε επανω στο κορμι μου με γαληνευε.


Τον ειδα που σηκωθηκε και βηματησε προς τη πορτα κρατοντας το πομολο της.


<<Ιζαμπελλα αυτο που εγινε σημερα δεν με αποτρεπει να μαθω για τον Στεφαν>>δεν προλαβα να του πω και ειχε ηδη ανοιξει την πορτα και ειχε φυγει.Με αφησε μονη στο δωματιο εχοντας μεσα τωρα το αισθημα του φοβου.


Τι θα εκανα για να προστατευσω τον Στεφαν αυτον που αγαπω;


Η μονη απαντηση που θα εβρισκα θα ηταν βαθια μεσα στην καρδια μου.