Kεφαλαιο 8ο

8ο Κεφαλαιο

'Σκοτεινα Μυστηκα'

Μπελλα

Τα φιλια του ταξηδευαν στο δηψασμενο μου κορμι ακομα αισθηναμουνα την οδονη που ενιωθα την στιγμη που με κατακτουσε ηταν μια παραξενη αισθηση την στιγμη που ειχε βυθηστει μεσα μου δεν ειχε καμια σχεση με την πρωτη φορα μου που το ειχα δοθει δεν πονουσα οσο εμπαινε μεσα αλλα ενιωθα μια ευχαρηστη τριβι μια τρυκυμια να παλευται μεσα μου που ηθελε να ξεσπασει απο στιγμη σε στιγμη.Αυτο ηταν το μυστηκο στον ερωτα να παλευεται μεσα σου η τρυκιμια και επειτε μια γαληνη να εξαπλωνεται στο κορμι σου.

Εσφιξα το σεντονι μεσα στην παλαμη μου νιωθοντας την φλογα να καιει το κορμι μου.Αφησα ενα ανεσταγμο να ξεφυγει απο τα χειλη μου.Ξαφνηκα ακουσα την πορτα να ανοιγει και τα βηματα του να ερχονται αργα προς το μερος μου.Ενιωσα το βαρος του στην αλλη μερια του κρεβατιου και τοτε αισθανθηκα το χερι του να τυληγεται γυρω απο το αδυναμο μου κορμι.Με τραβηξε απαλα κοντα του ενιωσα το γυμνο στηθος του το καθε σημειο του κορμιου του.

Τα χειλη του αρχηζαν να ταξηδευουν στην επηδερμηδα μου της μεσις μου κανοντα την φωτια πιο δυνατη.Ανοιξα τα βλεφαρα μου και αντικρησα το γεματο φως δωματιο του απο τις χρυσες ηλιαχτηδες του ηλιου να εισχορουν απο το παραθυρο.

<<Δεν ηθελα να σε ξυπνησω>>η βελουδινη φωνη του αντυχησε μεσα στην σιωπη.Ενιωθα την καυτη ανασα του να χαιδευει το λοβο του αυτιου μου τα χαδια του να εξερευουν το κορμι μου.

<<Δεν με ξυπνησες>>του ειπα γυριζοντας να τον αντικρησω.Σηκωσα το χερι μου και χαιδεψα με τα δαχτυλα μου της ακρες των χειλιον του η ειδα την ακρη της γλωσσας του που εγλυψε της ακρες των δαχτυλων ο παλμος της καρδιας μου σταματησε για μια στιγμη μεσα στο στηθος μου κανοντας το κορμι μου να παρει μια φωτια που δεν ειχα ξανανιωσει.

Χωρις να σκεφτω τιποτα αλλο εκτος απο αυτο.Κολλησα τα χειλη μου επανω στα δικα του τα χερια του εκλεισαν γυρω απο την μεσι μου αναγκαζοντας με ανεβω επανω στο κορμι του σηκωθηκα απο την θεση του και αρχηζε να ανταποκρινεται στο φιλι μου.Το στομα του ανοιξε αφηνοντας με να το εξερευνησω η γλωσσα μου βρηκε στην δικια του και γευτηκαμε η μια την αλλη.Τα χερια του αρπαξαν το σεντονι που εγκλωβηζε το κορμι του να ερθει σε επαφη με το δικο μου.Χωρις να σταματησει το φιλι το ακουσα το σχησιμο του σεντονιου γυρω απο το κορμι μου.

Ηθελα καθε φιλι του ζουσα μονο για να το γευομαι να τον αγαπω δεν με ενιαζε το τημιμα δεν με ενδιεφερε αν θα πληγωνοτανε η Μπρεντα βλεποντας με να τον φιλαω το ηξερε απο την αρχη οτι μου ανηκε και του ανηκα η αγαπη δεν σβηνει μεσα σε ενα χρονο η ακομα και αιωνες μενει χαραγμενη στα βαθυ της ψυχης του αλλου σου μισου ακομα και να χανοτανε απο την ζωη σου θα τον ακολουθουσες στο θανατο.

<<Εισαι δικος μου>>αρχηζα να του ψυθηριζω μεσα στο παθιασμενο μας φιλι.Τα χειλη του παγωσαν επανω στα δικα μου ξαφνηκα ακουγοντας να του λεω αυτα τα λογια.Μια τρελη σκεψη περασε απο το μυαλο μου μηπως αγαπουσε την Μπρεντα και ηθελε να ικανοποισει μονο την σωματηκι αναγκη του για εμενα.

Απελευθερωσε τα χειλη του απο τα δικα μου επιασε το προσωπο μου με τα χερια του και απομακρυνε μερηκες τουφες που ειχα πεσει μπροστα στο προσωπο μου.

<<Ποτε δεν περημενα να ακουσω οτι ειμια δικο σου πιστευα οτι δεν ενιωθες αυτο που νιωθω και εγω;>>φανηκε σαν να μηλουσε πιο πολυ με τον ευατο του παρα με εμενα.Πηγε να σκυψει το κεφαλη του αλλα τον προλαβα και εβαλα το χερι μου στο μαγουλο του και τον αναγκασα να με κοιταξει στα ματια βλεποντας την αγαπη και τον ποθο που ενιωθα για εκεινον.

<<Δεν πιστευες ποτε σου οτι θα ακουσεις αυτο που ειπα....το νιωθω και το λεω εισαι δικος μου Ρομπερτ Μεσιεν και δεν θα σε αφησω να ξεφυγεις ξανα απο εμενα->>πηρα μια βαθια σταματωντας για ενα κλασμα του δευτερολεπτου.

<<Ειμαι δικια σου και θελω να με κανεις δικη σου τωρα>>η φωνη μου βγηκε στα προσταγη ηταν σαν να αναγκαζα αλλα ποτε δεν θα εκανε κατι απο πιεση.

Το βλεμμα του ειχε φυλακηστει μεσα στο δικο μου  προσπαθουσε να ανακαλυψει την σκεψη μου αυτο που σκεφτομουνα για εκεινον.Ειδα στα χειλη του ενα χαμογελο να σχηματηζεται και τοτε τα χειλη του κολλησαν επανω στα δικα μου.Τυληξα τα χερια μου γυρω απο το λαιμο του και κολλησα το κορμι μου επανω στο δικο του.

Βυθηστηκα μεσα του νιωθοντας την φωτια να καιει το σωμα μου.Αφησα τα χειλη μου ελεθευρα απο τα δικα του και αρχηζα να σβηνω την φωτια μεσα μου.Τα χερια του εκλεισαν γυρω απο τους γλουτους μου και βυθυστηκαμε και οι δυο μεσα στο απολυτο παθος μας στην προσωπικη κολαση μας.

                                                      ~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

<<Αληθεια εσυ το εκανες ;>>τον ρωτησα εκπληκτη κοιταζοντας τον πινακα που ηταν σε μια ακρη.Ο πινακας ηταν ζωγραφησμενος με φωτεινα χρωμματα μου θυμηζαν την εκεινη την ημερα που καθομουνα στην παραλια και εγραφα την τελευταια σεληδα για εκεινον.Τα χρωματα ηταν τοσο φωτεινα που ξεχωρηζαν τα δυο κορμια που αγκαλιαζαν το ενα με τον αλλο φαινοταν σαν να αποχαιρετησμο γυρησα και τον ειδα που τον κοιταξε με την ακρη του ματιου του και ειδα το χαμογελο στα χειλη του.


Δεν πηρα απαντησα γυρησε προς το μερος μου κρατωντας στα χερια του ενα ποτηρη με καφε και ενα ποτηρι με εναν χυμο.Μου εδωσε το χυμο αλλα δεν εδωσα σημασια στον ξεραμενο λαιμο μου ο πινακας που στεκοτανε σε μια απομακρυ γωνια μαρτουσε μια απωλεια.Ενιωσα το σφιξημο στο στομαχι μου.Αφησα το χυμο διπλα μου στο παγκο.


<<Θα μου απαντησεις;>>των ρωησα γεματη αγωνια στην φωνη μου.Εβαλε την κουπα μπροστα στα χειλη του και ηπιες μια γουλια.Επειτα την αφησε και εγλειψε τα χειλη του απο το αποτυπωμα του καφε.Με πλησιασε και τυληξε τα χερια του γυρω απο την μεσι μου.



<<Τι θελεις να μαθεις;>>η ειρωνια σε συνδιασμο με το γελιο του εκανε τον κομπο μεσα στο στομαχι να δεσει πιο πολυ.Ξεροτακαπια.


<<Σου ειπα εσυ το εχεις κανει;>>τον ξανα ρωτησα.Χαμηλωσα το κεφαλη μου αλλα τα δαχτυλα του με σταματησαν εμποδιζοντας με να αποφυγω το βλεμμα του σηκωσε το πιγουνη μου  ενιωθα το σφιξημο τον δαχτυλων του γυρω απο το πιγουνη προκαλοντας μου εναν μικρο πονο.



<<Ναι εγω το ειχα κανει>>απαντησε ξερα.Προσπαθησα να καταλαβω την εκφραση του ειχε αλλαξει ξαφνηκα εξαφανηζοντας την ευτιχια γυρω του ηταν μερηκα σημαδια πονου.


<<Ποτε το ειχες ζωγραφηση δεν μου ειχες πει οτι ζωγραφηζεις>>προσπαθησα να συνγκρατησω του ουρλιαχτο που ηταν ετοιμο να βγει προς τα  εξω.Η ψυχρη μασκα του προδιδε ποτε το ειχε ζωγραφηζει ημουν απολυρα βεβαιει οτι  ειχε βγαλει ολα τα αισθηματα του σε αυτο τον πινακα.


<<Οταν ειχες φυγει>>το βλεμμα του επεσε επανω στο πινακα που ηταν στην γωνια.Το πρσωπο του ειχε σκοτεινιασει  φανερωνοντας τα σημαδια της απουσιας μου πριν ενα χρονο.Ακουμπησα το μετοπω μου επανω στο στερνο του ακουγοντας την καρδια του να χτυπαει την ανασα του να βγαινει απο αυτο το κορμι που πριν ενα χρονο ηταν καθηλομενο στο κρεβατη ενος νοσοκομειου.


<<Θα με συνχωρεσεις καποτε;>>του ψυθρησα σπαζοντας την σιωπη πρωτη.Τα ματια μου ειχαν θολοσει απο την υγρασια που θα εσταζε απο τα ματια μου.Πως ειχα καταστεψει αυτο το πλασμα που με ειχε στην αγκαλια του τωρα τι σκεφτομουνα εκεινη την ημερα για να τον αφησω δεν ηθελα ποτε να σκεφτομαι εκεινες της πρωτες ημερες που ειχα ερθει απο το Λονδινο και ημουν κλεισμενη σε ενα δωματιο ξεσποντας το λαθος μου εκει μεσα.


<<Αγγελε μου δεν χρειαζεται να σε συνχωρησω για τιποτα>>τον ακουσα ξαφνηκα με σπασμενη φωνη.Υψωσα το κεφαλη μου επανω και τον αντικρισα.


<<Τι;>> ειχα χασει την φωνη μου, την καρδια μου μεσα στο ιδιο μου το κορμι προπαθησα να βρω μια σωστη λυση σε αυτο που μου ειπε κανονικα επρεπε να μην βρισκομουνα εδω το σωστο ηταν να με μισει να με απεχθανεται μολις με εβλεπε.


<<Δεν καταλαβαινω τι εννοεις Ρομπερτ δεν με μισεις σε εχω πληγωσει και πραγματικα ηταν πιο μεγαλο λαθος στην ζωη μου σε ειχα αφησει και εσυ μου λες αυτο κανονικα δεν->>τα λογια μου ξεχυνοντουσαν απο μεσα μου μαζι με τα αισθηματα αν μου ζητουσε να φυγω θα το εκανα θα ειχε απολυτο δικιο αλλα τωρα δεν καταλαβαινω γιατι;


Εβαλε το δειχτη του δαχτυλου του επανω στα χειλη μου σταματωντας με.


<<Μπελλα προσπαθησα να σε μησισω καθε μερα που περνουσε δεν αντεχα στην ιδεα οτι θα εσβηνε αυτη η αγαπη οτι θα η μορφη σου θα χανοτανε απο το μυαλο μου δεν αντεχα ηταν σαν να κουβαλουσα μεσα στην καρδια μου ενα ψεμα που προσπαθουσε να με πειση να σε μησισω αλλα δεν καταφερα γαμωτο.....Δεν εχεις δικιο σε αγαπω να παρει και αυτο ακομα να το καταλαβεις>>ενιωσα ολο μου το σωμα να μουδιασει μεσα στην αγκαλια του ενιωθα......ενιωθα ολοκληρωμενη αλλα την καρδια μου την ενιωθα διχασμενη εσπαγε και μονο στον πονο κα οτι εγω ημουν η αιτια για να πληγωθει.


Εκλεισα τα βλεφφαρα μου αποτομα και ξεσπασα αφηνοντας να ξεχυθει ο πονος.Με αγκαλιασε φτιχτα αφηνοντας φιλια σε ολο μου το προσωπο μου.


<<Μπελλα>>η φωνη του ηταν ετοιμη να σπασει αλλα επρεπε να φανει δυνατος δεν θα αντεχα να τον βλεπω να δακρυζει εξαιτιας μου.Τυληξα τα χερια μου γυρω του και τον τραβηξα κοντα μου.


<<Αγαπη μου>>η ραγισμενη φωνη του ηταν ετοιμη να σπασει τον πονουσε που με εβλεπε να ξεσπαω.Εσφιξα τα χειλη μου και αφησα την κραυγη να χαθει μεσα μου.


<<Mην κλαις σε παρακαλω>>τον ακουσα να λεει.Εβαλε τα χερια στο προσωπο μου και σκουπησε τα ανεξελεχτα δακρυα μου απο τα κοκκινα μαγουλα μου.Αφησα τον αερα να εισχωρησει στα σωθηκα κανοντας το μυαλο μου να καθαρησει για μια στιγμη.



<<Δεν το αξι->>τα χειλη του αποτομα σφραγγισαν τα δικα μου  ο λυγμος μου χαθηκε μεσα στο φιλι του παρασυροντας με στο παθος του κανοντας με να ξεχασω τον ιδιο μου τον ευατο.


Το φιλι αποτομα με ειχε συνγκλονησει ως τα βαθυ της ψυχης μου ηταν αγριο,παθιασμενο ενιαθα την μεταλληκι γευση του αιματος μου στο στομα μου τα δοντια του δαγκωναν με μανια το κατω χειλος μου ο πονος ηταν ευχαρηστος καλως ορισα την φωτια που απλωνοτανε στο κορμι μου ενιωθα υργη αναμεσα στα ποδια μου και αυτο ηθελα ηταν μονο εκεινος για να την γευτη να την σβησει.


Εβαλα τα δαχτυλα μου μεσα στις τουφες των μαλλιον του και τραβηξα μερηκες τουφες με ολη μου την δυναμη αυτο δεν τον εκανε να σταματησει ακουσα την κραυγη του μεσα στο φιλη μας.Τα χερια του κυλισαν προς το πουκαμισο μου και αρχηζε να το ξεκουμπνει ακουγοντας και το σχισχημο κοβοντας τον αερα τα κουμπια εσπασαν την υσηχια το μονο που κατεφερνα να ακουσω ηταν η γρηγορες ανασες μας που προσπαθουσαν να  βγουν με κοπο μεσα στο παθιασμενο φιλη μας.


Τα δαχτυλα του περηπλανιοντουσαν  στην επηδερμηδα της μεσις μου αφηνοντας καθε στιγμη και ενα μικρο σχησιμο δεν ηξετα τι να σκεφτω ολο αυτο που ενιωθα για εκεινον ηταν τοσο αδυνατο τοσο σπανιο.Ο ποθος μας που ειχε φυλακηστει μεσα στην καρδια μας εβγαινε καθε μερα στην επηφανεια αναζητωντας το κορμι του αλλου μισου.


Αφησε τα χειλη του να διατρεξουν στο στηθος μου ενιωσα τη καυτυ ανασα του να φυλακηζει την μια ρωγα μου η φλογα μου αρχηζε να καει περισσοτερο ανοιξα τα χειλη μου αφηνοντας το βογγητο να ξεφυγει απο μεσα μου.Αρπακα το προσωπο του και το  εφερα κοντα στο δικο μου τα χειλη του ηταν κοκκινα τα μαγουλα του ξεχωρηζαν στο λευκο προσωπο του,τα πρασινα ματια του ειχαν σκοτεινιασει ενιωσα την καρδια μου να σπαει μεσα μου.


<<Σε παρακαλω>>του ψυθηρισα με βριαχνιασμενη φωνη.Ειδα της ακρες τον χειλιον να σηκωνονται σχηματιζοντας ενα αδυναμο χαμογελω.Κολλησε το σωμα του επανω στο δικο μου και ενιωσα τον αντρισμο του μεσα μου να μπαινει με μια κινηση.


<<Ρομπερτ>>η φωνη μου αντυχησε μεσα στην σιωπη.Ενιωσα να κινηται μεσα μου με με αργες κινησεις εχωσα τα νυχια μου μεσα στο δερμα του κανοντας τον να επιταχυνει.


<<Μπελλα πες μου οτι με αγαπας>>τον ακουσα να λεει με βαρια ανασα κινοντας μεσα μου με γρηγορες η ανασα του εβγαινε με κοπο απο τα χειλη του ο ιδρωτας κυλουσε σε ολο του κορμι η καρδια μου ελεγε να ουρλιαξω να του πω οτι τον αγαπαω αλλα δεν θα παρατουσα την μαχη εστι απλα.Ανοικα τα βλεφαρα μου και αντικρησα το σχεδον αγριεμενο προσωπο του.


<<Μπελλα με αγαπας;>>μολις που ακουγοτανε η φωνη του.Εσφιξε τα δαχτυλα του γυρω απο τους γλουτους μου και αρχηζε να μεγαλωνει το ρυθμο μεσα μου.Αφησα πισω το κεφαλη μου να πεσει η τρυκυμια ηταν ετοιμη να ξεσπασει ημουν κοντα.Ο ευατος μου ειχε χαθει το μονο που απομειναρη που ειχε απομεινη ηταν το παθος μου για τον αγγελος της ζωης μου που ειχε προσφερει τα παντα.Αγαπη,πονο,μισος,ποθος.Αυτα αναζητουσε η καρδια μου να βιωσω τον πονο οπου θα με εβγαζε δυνατη την αγαπη οπου θα ανηκα μονο σε  εναν σε εκεινον.


<<Μπελλα σε παρακαλω>>τον ακουγα να με ικετευει αντι για απαντηση εβγαλα το βογγητο μου.Η ανασα μου ειχε χαθει τα σωθηκα μου εκαιγαν για μια δοση καθαρου αερα η φωτια μετατραπηκε σε  πειρα.


<<Σε αγαπω Ρομπερτ>>φωναξα και ενιωθα την τρυκυμια μου να ξεσπαει μεσα την δικη του μεσα μου.Εκανε αλλη μια κινηση μεσα μου και τοτε το σωμα μου επεσε στην αγκαλια του ο ιδρωτας κυλουσε απο το προσωπο μου η παλευα να βρω την ανασα μου να παρω μια δοση αερα.Ενιωσα τα φιλια του να αφηνουν σημαδια επανω στο σημαδη του λαιμου μου που ηταν η δαγκωνια του.


<<Εισα κολαση να παρει Μπελλα παντα μολις σε κοιταω ξυπνας το τερας μεσα μου>>στο ακουσμα των λεξεων του με εκανε να γελασω αδυναμα.


<<Ισως πρεπει να το ξυπναω πιο πολλες φορες>>σηκωσα το κεφαλη απο το στερνο του και του χαμογελασα.Τα δαχτυλα του απομακρυναν μερηκες τουφες απο ιδρωμενο προσωπο μου.


<<Μονο εσυ  ξυπνας το τερας μεσα μου Μπελλα καμια αλλη,σε αγαπω>>ειπε χαμηλωφονα και εσκυψε και εδωσε ενα φιλι στα χειλη μου.


                                                   ~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~




Κατεβηκα με αργα βηματα τα σκαλια ακουγοντας  την χαμηλωφονει φωνη του να με οδηγη.Κατεβηκα το τελευταιο σκαλι και πηγα προς το σαλονι αλλα προτου γυρησω ειδα τα ξανθα μαλλια της Μπρεντας να ανεμηζουν για μι στιγμη παγωσα το μυαλο μου σταματησε.Καλυψα με την παλαμη μου το στομα μου προσπαθοντας να συνγκρατησω το ουρλιαχτο μου.Εκανα μερηκα βηματα προς τα πισω και πηγα στο διαδρομο ακουγοντας τους ψυθηρους τους.


<<Δεν καταλαβαινεις οτι σε ειχε αφησει το κανει αυτο γιατι ζηλευει Ρομπερτ>>φωναξε εξαγριωμενη σπαζοντας την χαμηλη φωνη της.



<<Το ξερω οτι με ειχε αφησει αλλα δεν καταλαβαινεις πως ακομα νιωθω αισθηματα για εκεινη>>της πεταξε εξαγριομενος.Σιγουρα θα ειχε ερθει οταν με ειχε παρει ο υπνος επανω και για να μην καταλαβει τιποτα η Μπρεντα ο Ρομπερτ με προστατευε απο τα ψεματα της κατι ομως μου ελεγε οτι πληγωνοτανε ισως ενιωθε κατι για την Μπρεντα.


<<Και εμενα τι με ηθελες τοτε Ρομπερτ μην ξεχνας οτι ειχες περασει πολλα ποια ητατ αυτη  που σε εβγαλε απο τα ναρκωτηκα απο το ποτο εγω αν σε αγαπουσε οπως λες δεν θα ειχε φυγει και ξερω καλα οτι ειναι εδω>>ειχε χασει τον ευατο της ακουγα τον ηχο του κλαματος της.Τα βηματα της ακουστηκαν προς το διαρδομο.



<<Μπρεντα>>φωναξε ο Ρομπερτ τοτε τη ειδα που κοιτουσε την σκαλα προς το δωματιο εκανα αλλα μερηκα βηματα προς το σκοτεινο διαδρομο.


<<Αφησε με θελω να την δω>>πηγε να ανεβει τα σκαλια αλλα ο Ρομπερτ τη επιασε απο το χερι και την γυρησε τοτε ειδα αυτο που φανταζομουνα τα χειλη του φυλακυσαν τα δικα της και την εσφιξε κοντα τουτο σωμα μου ειχε διαλυθει σε χιλια κομματια βλεποντας αυτη την σκηνη ηθελα να τον τραβηξω απο εκεινη ηταν μονο δικος μου.Καμιας αλλη.Το μυαλο σκοτεινιασε η ζηλια αρχηζε να καλυπτη καθε γωνια του μυαλου μου.


Η λογικη μου ελεγε να μεινω στο σκοταδη μια φωνη ακουστηκε μεσα μου κανοντας μια τρυπα γυρω απο το πεπλο την ζηλιας.



"Το κανει για να σε προστατεψει"φωναξε μου.Μια ελπηδα αρχηζε να γεννιεται μεσα μου ισως να εχεις δικιο της απαντησα.

Ειδα που απομακρυνε τα χειλη και την αγκαλιασε την κατεβασε απο τα σκαλια και την οδηγησε προς τη εξοδο.Δεν ηξερα τι να κανω τι να πω οτι ολα αυτα ειχα γινει μια σταχτη οτι το μισος μου  εκεινη την στιγμη ηταν ετοιμο να ξεσπασει σαν ηφαιστειο.


<<Ρομπερτ σε θελω>>την ακουσα να λεει.Βηματησα προς την γωνια και με την ακρη του ματιο μου την ειδα που ηταν στην εισοδο της πορτας.



<<Οχι τωρα Μπρεντα δωσε μου λιγο χρονο σε παρακαλω>>την εσπρωξε απαλα πισω της εδωσε ενα φιλι εκεινη κουνησε καταφατηκα το κεφαλη και εστριψε για να φυγει.Ο Ρομπερτ εκλεισε τη πορτα με δυναμη εσκυψε το κεφαλη του ακουγα να ξεφυσαει δυνατα.
Αφησα την καρδια μου να κανει τα πρωτα βηματα για να παω κοντα του.

<<Λυπαμαι δεν ηθελα να τοι δεις αυτο>>η φωνη του με εκανε να παγωσω.Σταματησα στην μεσι πως ηξερε οτι ακουγα και ειδα το φιλι του;Γυρηζε σιγα σιγα και βλεποντας δυο σταγονες να κυλανε απο τα πρασινα ματια του.Ετρεξα κοντα του και τον αγκαλιασα ακουμπησε το προσωπο του στον ομο μου και με φυλακησε στην αγκαλια του.


<<Λυπαμαι που σε πληγωνω->>να ακουγα να ξεσπαει ενιωθα τα δακρυα του να μουσκεουν την μπλουζα μου.Εβαλα τις παλαμες μου αναμεσα στο προσωπο του και σηκωσα το κεφαλη του.Αφησα τα χειλη μου να γευτουν να δακρυα του σκουπιζοντας τα.


<<Το εκανες για να με προστατευσεις>>του ψυθηρισα με ραγισμενη φωνη.Αν και ενιωθα το σχισιμο μεσα μου εχοντας στο μυαλο μου την εικονα αυτη η αγαπη μου ομως για εκεινον το υπουλονε.


<<Συνγνωμη αγγελε μου>>χαιδεψε τα απαλα το μαγουλο μου και αφησε ενα φιλι στα χειλη μου.


Η καρδια πονουσε και μονο στην σκεψη οτι αυτα τα χειλη ειχαν αγγιξει τα δικα της ηταν σαν τα σημαδια της να μς κυνηγουσαν σαν να με προειδοποιουσαν οτι ηταν και δικος της.Τον αγκαλιασα σφιχτα και αφησα τα δακρυα να κυλησουν αθορυβα απο τα μαγουλα μου.


Ηταν μονο δικος μου και θα πολεμουσα για εκεινον ακομα και αν το εχανα απο την ζωη μου το μονο που ηθελα ηταν να ειναι ευτηχισμενος αλλα ηξερα οτι αν τον αφηνα ξανα θα τον εχανα οριστηκα απο ζωη μου τον εσφιξα κοντα μου νιωθοντας οτι αυτος ειναι ο φυλακας αγγελος την ραγισμενης μου ψυχης.