Kεφαλαιο 1ο

Κανένας αποχαιρετισμός στον κόσμο δεν είναι τόσο βαρύς, όσο ο αποχαιρετισμός της δύναμης της εξουσίας.

Ταλεϋράνδος, 1754-1838, Γάλλος διπλωμάτης

1ο Κεφαλαιο

'Η Αρχη στην Ζωη'

Ιζαμπελλα 

1900-Λονδινο.

Βηματουσα με βηματα αργα προσεχοντας παντα να μην σκονταψω στο ισιομα.Ανεβασα το βλεμμα μου στο φεγγαρη που αστραφτε μεσα στην παγωμενη νυχτα του χειμωνα το βλεμμα μου ηταν χαμενο στην ομορφια την νυχτας ημουν απλα μαγεμενη απο την ομορφια του φεγγαριου.Παντα λατρευα την νυχτα να κοιταζω το φεγγαρη και τα μικρα αστρα που τρεμοπαιζαν στο μαυρο πεπλο της σκοτεινης νυχτας.


Για μια στιγμη φανταστηκα να ημουν μερος αυτου το ουρανου  να ημουν στολιδη της νυχτας να ανηκω καπου.Χαμηλωσα το βλεμμα μου και αρχηζα να περπαταω ξανα προς το σπιτι οπου περημενε η αδερφη μου με μεγαλη ανυπομονισια ειχα να την δω εναν ολοκληρο χρονο μετα απο το γαμος με της με τον Εμετ.


Επιασα το φορεμα μου στις χουφτες τον χεριον μου και αρχηζα να τρεχω μεσα στην μαυτο σκοταδη οπου το αχνο φως του σεληνωφους απλωνοτανε στο χλομο προσωπο μου.Περασα απο το κεντρηκο δρομο οπου δεν υπερχη κανεναν εκεινη την ωρα.Ακουσα ξαφνηκα τον ηχο του καμπαναριου να χτυπαει.Σηκωσα το βλεμμα μου προς τον ηχο του καμπαναριου και ειδα οτι η ωρα ηταν περασμενη.



Ειχα ηδη αρχηζει για το δειπνο.Αφησα το βλεμμα μου να πεσει κατω και βηματησα γρηγορα προς το στενο αλλα κατι μου τραβηξε την προσοχη.Σταματησα αμεσως εχοντας το βλεμμα μου προς μια μαυρη φιγουρα που ηταν κρυμμενη μεσα στο σκοτεινο στενο.
 Προσπαθησα να μην δειξω τον φοβο που ηταν ζωγραφησμενος το προσωπο μου.



<<Μια πανεμορφη κοπελα δεν κανει να γυρηζει μεσα στην νυχτα>>ακουσα την φωνη οπου οδηγουσε προς το στενο.Εσφιξα τα δαχτυλα μου μεσα στο φερεμα μου.


<<Δεν εχει σημασια αν ειμαι κοπελα η οχι ξερω να προσταυτευω τον εαυτο μου>>μα τι καθομουνα και ελεγα δεν ηξερα καν τι προθεσεις εχει αυτο οπου μου μηλουσε χωρις καν να με ξερει ηταν σαν να με ειχε προσεξει απο την στιγμη οπου ειχα φυγει απο το σπιτι της Αλις.



<<Ισως να εχεις δικιο αλλα δεν εχεις ακουσει φημες οτι εξαφανηζονται ανθρωποι>>εκανα μερηκα βηματα προς τα πισω χωρις να σκεφτω τι ηθελε απο εμενα.


<<Ναι το εχω ακουσει αλλα τι σημασια εχει αυτο δεν σας ξερω για αυτο θα ηθελα->>τον ειδα που εκανε μερηκα βηματα μακρια απο το σκοταδη.Ειδα την μορφη μεσα στο αχνο φως του φεγγραριου.Το προσωπο του ηταν χλομο σαν το χιονι και τα μαλλα του ηταν σε χαλκηνι αποχρωση αυτο ομως που μου τραβηξε την προσοχη ηταν τα χρυσαφενια ματια του που ξεχωρηζαν απο την χλομαδα του προσωπου του.



<<Εχει σημασια αγαπητη μου καθε ανθρωπος θα φοβοτανε εναν δαιμονα της νυχτας>>δεν καταλαβαινα τι εννουσε οταν ελεγε δαιμονας της νυχτας.Απο της φημες οπου ακουγα ηταν οτι εβρισκαν πτωματα γυναικων στραγκησμενες απο αιμα ολοι πιστευαν πως καποιος μανιακος δολοφονος θα τομλουσε να κανει κατι αποτροπαιο οπως αυτο.


<<Δεν καταλαβαινω τη θελετε να πειτε με συνχωρειτε αλλα πρεπει να γυρησω στο σπιτι μου>>εκανα στροφη και γυρησα ξανα πισω αλλα ενα αερακη περασε απο διπλα μου και ο  αντρας ενφανηστηκε ξαφνηκα μπροστα μου.Πως μπορουσε να φτασει μεσα σε λιγα δευτερολεπτα μπροστα μου;


<<Δεν το νομηζω γλυκια οτι θα γυρησεις ξανα εκει οπου ανηκεις>>μου ψυθηρισε ενω με πλησιαζε.Σε καθε βημα που εκανε ολο ενα και πιο κοντα μου ακουγα την καρδια μου να χτυπαει μεσα στο στηθος μου,ενωιθα την αδερναληνη να κυλαει μεσα στης φλεβες μου.


<<Ακομα δεν μπορω να καταλαβω τι θελετε να πειτε>>η φωνη μου ετρεμε ενω το μυαλο μου πηγαινε στις φημες της πολης που εκαναν του ανθρωπους να κλεινονται μεσα στα σπιτια τους και μονο την ημερα εβγαιναν.


<<Θα καταλαβει συντομα>>δεν θα αφηνα να με ακουμπησει ουτε εκατοστο του κορμιου μου.Εβαλα το χερι μου στο λαιμο μου ψαχνοντας τον σταυρο οπου ειχα βαλει.Το κρατησα σφιχτα μεσα στη παλαμη μου κοιτοντας τον αντρα που ηταν ετοιμος να χημηξει επανω μου.


<<Δεν θελω να καταλαβω τιποτα>>ενα χαμογελω σχηματηστηκε στα χειλη του την ωρα οπου κρατουσα τον σταυρο σφιχτα μεσα στο χερι μου.


<<Αυτο δεν θα σε βοηθησει σε τιποτα Ιζαμπελλα>>πως ηξερε το ονομα μου.Σε ενα κλασμα του δευτερολεπτου ηρθε μπροστα μου το προσωπο μου απειχε μερηκα εκατοστα απο το δικο του.


Το χερι του τυληχτηκε σφιχτα γυρω απο την μεσι μου αφηνοντας το χερι μου απο το σταυρο να πεσει.Πλησιασε τα χειλη του προς το δικα μου αλλα κατι μου ελεγε οτι δεν ηθελε να κανει αυτο.Εβαλε το παγωμενο χερι του στα μαλλια μου τραβοντας τα ελαφρα πισω.


Ο λαιμος που αποκαλυφτηκε μπροστα του χαμηλωσε τα χειλη του και τοτε ενιωσα τα ατσαλινα δοντια του  να σχηζουν την σαρκα μου.Ενιωθα το αιμα μου να χυνεται εξω απο τα χειλη του.Ο πονος ηταν οξυς παρυλιοντας το κορμι μου κονοντας το να παγωσει.


Εσφιξα τα ματια μου και αφησα τα χειλη μου να βγαλουν την κραυγη μου που συνγκρατουσα απο την αρχη.Τα δοντια του ειχαν κολλησει επανω στο λαιμο μου ρουφοντας καθε σταγονα του αιματος μου.Εσφιξε το χερι ακομα πιο που γυρω απο την μεσι μου αυτοματος ακουσα και κατι να σπαει τοτε ο πονος με καθηλωσε με πηρε μαζι του στο ταξηδη του θανατου μου.Ανοιξα τα ματια μου βλεποντας για τελευταια φορα το ασημενιο φεγγαρη που συντομα θα γινομουν μερος αυτου του ουρανο.


Η καρδια μου αφησε το τελευταιο χτυπος της η ανασα μου βγηκε με κοπο απο τα χειλη μου και τοτε το σωμα μου μετατραπηκε σε ενα αδειο κουφαρη.


                                                           
                                                     *~*~*~*~*~*~*~*~*




Ακουγα μια απομακρυσμενη φωνη να με φωναζει μεσα απο το μακρυ τουνελ οπου βρισκομουνα.Προσπαθουσα να τρεξω προς την φωνη αλλα σε καθε βημα που εκανα χανοτανε.Ξαφνηκα το σωμα μου πηρε ξανα ζωη.

Ενιωσα κατι υργο στα χειλη μου να κυλαει σαν μια γευση μεταλληκι μυρισα το υγρο ηταν σαν  αιμα αλλα το λαχταρουσα απεγνωσμενα ολο μου το σωμα.Ανοιξα τα ματια μου προσπαθοντας να καταλαβω το τι ειχε συνβει δεν ειχα πεθανει;Εσχισα με τα δοντια μου το λαιμο του και αρχησα με μανια να ρουφαω το αιμα του.Καθε σημειο του σωματος μου γινοτανε με καποιο τροπο να ζωντανευει το καυτο αιμα του  κυλουσε μεσα στις φλεβες μου ο χτυπος της καρδια μου ειχε σταματησει ηταν νερκη το ενιωθα.


Ολο μου το σωμα ειχε γινει αναγνωρηστο ενιωθα καθε αρκη του κορμιου μου να αλλαζει καθε ανασα που επαιρνα καθε σταγονα απο το αιμα που επινα με αλλαζε σε κατι που δεν ηξερα ο λαιμος μου καιγοτανε το σωμα μου ειχε αλλαξει.Ενιωθα την δυναμη μου να μεγαλωνει καθως επινα το αιμα του.


Σταματησα να πινω και απομακρυνα τα δοντια μου απο την σχησμενη σαρκα του λαιμου του.Ακουμπησα τα δαχτυλα μου επανω στα χειλη μου και ενιωσα το αιμα πηρα τα δαχτυλα απο τα χειλη μου και τα κοιταξα.Το αιμα ηταν κοκκινο σηκωσα το βλεμμα μου προς το αντρα οπου ειχε σηκωθει και με κοιτουσε.



<<Τι μου εκανες>>εβγαλα μια κραυγη γεματη πανικο.Επιασα το λαιμο μου αυτοματος το δαγκωμα  του ειχε υπουλοθει.Το μυαλο μου ειχε πηγε στην τελευταια φορα οπου ακουγα την καρδια μου να χτυπαει.


Προσπαθησα να αφησω τα δακρυα να κυλισουν αλλα δεν αισθανθηκα την υγρασια στα ματια μου ακουσα ενα χαμηλο γρυλισμα να βγανει απο το στηθος μου προς τα χειλη μου.Κρατησα με την παλαμη μου το στομα μου αφηνοντας το γρυλισμα να χαθει μεσα στο αγνωστο σωμα οπου ημουνα.


Πηγα να σηκωθω αλλα ηδη βρισκομουνα ορθια σαν αυτο που σκεφτομουνα να ειχε γινει ηδη.


<<Τι ειμαι;>>αρχηζα να φωναζω κοιταζοντας τον.Η ψυχρη μασκα του δεν εσπαγε καθο ολου την διαρκεια που επινα το αιμα του.Ξαφνηκα ενιωσα ενα καψημο στο λαιμο μου.Πως μπορουσα να συνεβαινε αυτο;Ο χτυπος της καρδιας μου ηταν νεκρος μεσα σε ενα νεκρο σωμα.


<<Εγινες αυτο που ειμαι και εγω βρικολακας>>ειπε την τελευταια λεξη κλονιζοντας το μυαλο μου.


<<Δεν μπορει>>γυρισα και κοιταξω το μερος οπου βρισκομασταν ειμασταν σε ενα σκοτεινο δωματιο χωρις κανενα φως να διαπερνα την πορτα η τις κουρτινες.


<<Ιζαμπελλα>>το βλεμμα μου επιασε την γρηγορη κινηση του σταθηκε μπροστα μου και με επιασε απο το προσωπο μου.


<<Πως μπορεσες να μου το κανεις αυτο δεν ειναι αληθεια εχασα τα παντα δεν εχω->>


<<Εχεις εμενα>>με διεκοψε σπαζοντας την μασκα του προσωπο του ενφανηζοντας την απογνωση του.


Τον εσπρωξα και βρεθηκα κολλημενη στον τειχο.Ενιωθα καθε αιδια για την ιδια μου την υπαρξη για την ζωη μου που ειχε καταστραφει.


Η ματια μου περασε απο πανω και σταθηκε απεναντη στο καθρεφτη.Ειδα το ειδωλο μου.Το προσωπο μου τα ματια μου ειχαν χασει την σοκολατενια αποχρωση της τους και στην θεση του υπηρχε κατι ξενο μια κοκκινη αποχρωση.Το προσωπο μου ηταν πιο λειο η μυτη μου πιο ισια και το δερμα μου ηταν λευκο σαν χιονη.


Ο αντρας γυρησε τρος το καθρεφτη κοιταζοντας το ειδωλο του και το δικο μου.Η οραση μου ειχε αλλαξει μπορουσα να ξεχωρηζω καθε μοριο σκονης που ηταν στο δωματιο μπορουσα να δω ακομα και την πιο μοκρη πιτσιλια αιματος στο φορεμα μου.Το φορεμα μου ειχε γεμησει παντου απο σταγονες αιματος.


Απλωσα το χερι μου προς το προσωπο μου και ενιωσα μια ευχαρηστη ζεστη στα χειλη μου.Εκλεισα τα ματια μου και γευτηκα την γευση του αιματος οπου ειχε απομεινη στις ακρες τον δαχτυλων μου.


Το καψημο ειχε αυξηθει το μονο σημειο οπου καιγομουνα ηταν ο λαιμος μου ηθελα αιμα.Δηψουσα για αιμα απεγνωσμενα.


Ανοιξα τα βλεφαρα μου και ειδα το προσωπο του να απεχει λιγα εκατοστα απο το δικο μου.


<<Δηψας;>>με ρωτησε επιασε τα δαχτυλα μου και με την ακρη της γλωσσα τους αφησε  να διατρεξει επανω τους.Εγλειψε το αιμα οπου ειχα προσεχτηκα αφηνοντας τα δοντια του να περνανε ξυστα απο την επιδερμηδα μου.Αυτη η αισθηση γενουσε μεσα μου ενα ποθο χωρις ορια.Εκλεισα τα βλεφερα μου αφηνοντας να βγει μια κραυγη να ξεφυγει απο τα χειλη μου.


<<Ιζαμπελλα>>Ακουσα τον ηχο του ονοματος μου μεσα απο τα χειλη του.Χωρις να χασω ευκαιρια χαμηλωσα τα χειλη μου και τα κολλησα βιαια επανω στα δικα του.

                                                      

                                                        *~*~*~*~*~*~*~*~*~*

1950.

Ανοιξα τα ματια μου αφηνοντας την αναμνηση να χαθει απο μπροστα μου ακομα με κυνηγουσε αυτη αγαπη παρα το περασμα των χρονων με ειχε φυλακησει την ζωη μου την καρδια μου.Στιριχτηκα στον αγκωνα μου και κοιταξα περα δασος αφηνοντας το βλεμμα μου  να χαθει στην ομορφια του.Το καψημο ειχε γινει υποδηνο εδω και λιγες ημερες την τευλευταια φορα που ειχα κυνηγειση ηταν ενα κοπαδη απο ελαφια.


Ποτε απο την αρχη της μεταμορφοσης μου δεν ειχα αγγιξει ανθροπω παρα την πιεσε του Εντουαρντ να πιω το αιμα του οσο και να το λαχταρουσα δεν θα αφηνα το τερας μεσα μου να ερθει στην επηφανεια να αφαιρεσει μια ζωη.Αυτο ειχε συνβει σε εμενα πριν πενηντα χρονια η μοιρα ειχε ορησει το δρομο της ζωης μου.


Δεν θα ορηζα εγω το δρομο καποιου ικανοποιοντας την διψα μου μονο.Προτημουσα να πινω αιμα ζωων αυτο με κρατουσε δυνατη για να ειμαι κοντα τους απο αποσταση.Ειχα περιορησει την διψα μου απο την αρχη της ζωης μου.



Πως θα τολμουσε καποιος να πληγωσει εναν ανθρωπο χωρις λογο παρα μονο να ικανοποιοιση την αναγκη του.Ποτε μου δεν ειχα τολμησει να αγγιξω καποιον αν το εκανα θα εχανα τον ελεγχο του ευατο μου.Μισουσα ηδη την υπαρξη μου την ζωη μου οπου ειχε καταστρεψει.Σε ενα κλασμα του δευτερολεπτου σηκωθηκα και βηματησα προς το γκρεμο.Ο ηλιος διαπερνουσε τα φυλλωματα των δεντρων.Μερηκες αχτηνες του επεσαν επανω στην ψυχρο προσωπο μου κανοντας το να λαμψη.


Εκλεισα τα ματια μου και επηκεντρωθηκα στον ηχο του δασους.Καθε ηχος απο βηματα ζωου τρεχουν μεσα στο πυκνο δασος.Καθε μυρωδια απο γρασσο απο λουλουδι ηταν στο επικεντρω της προσοχης μου.


Ενας ηχος ξεχωρησε αναμεσα στους πολους το αιμα του παλεβοτανε μεσα του ο χτυπος της καρδιας του χτυπουσε ζαντανος οπου χτυπουσε και η δικη καποτε.Αφησα το ενστικτο μου ελεθευρο και αφεθηκα στην δηψα μου.Το καψημο εγινε σαν πυρα αρχηζα να τρεχω αναμεσα στα δεντρα η αναπνοη μου ηταν αργη μεσα στο στηθος μου.


Το ελαφη ειχε καταλαβει τον κυνδηνο οπου ημουν εγω.Αρχηζε και ετρεχε προς τα δυτηκα δεν θα το αφηνα.Γυρισα το βλεμμα μου προς τα αριστερα και το βρηκα να τρεχει λιγα μετρα πιο δηπλα μου.Ενα χαμογελω σχηματηστηκε στα χειλη μου φανερωνοντας τα ατσαλινια δοντια μου.


Επυταχηνα τον ρυθμο του τρεξηματος μου και αρχηζα να τρεχω προς το μερος του.Το ελαφη πηδηξε ενα πεσμενο κορμο χωρις να χασω την ευκαιρια εβαλα ελαχηστη δυναμη στο δεξη μου ποδι και πηδηξα απο πανω του.Το εκλεισα τα χερια μου σφιγκοντας του το ελαφη αρχηζε να παλευει μεσα στην σφιχτη μου αγκαλια.


Ανοιξα τα χειλη μου και με ενα σχησιμο του λαιμου του τα εβαλα επανω στην αρτηρια του ομου το αιμα του κυλουσε καυτο απο κατω.Ενιωσα την ζεστασια να κυλαει μεσα μου το ελαφη αρχηζε να παλευει ακομα πιο πολυ μεσα στην σφηχτη μου αγκαλια.


Η ζεστασια του αιματο το ενιωθα ακομα και στης ακρες τον δαχτυλων μου.Ο παλμος του αρχηζε να μειονεται ρουφηξα λιγο ακομα και ο χτυπος του σταματησε.Αφησα το κουφαρη να πεσει απο τα χερια μου.Σκουπισα το αιμα απο τα χειλη μου και κοιταξα το νεκρο ζωο.


Εσκυψα προς αυτο.


<<Σε ευχαρηστω>>η κουδουνηστη μου φωνη εσπασε.Σηκωθηκα απο το νεκρο ζωο και κοιταξα προς τον νοτο.Πηρα μια βαθια ανασα και αρχηζα να τρεχω μεσα στα δεντρα αφηνοντας πισω αλλη μια νεκρη ζωη οπου ειχα αφαιρεσει.


Ισως να ημουν ακομα η Ιζαμπελλα οπου ημουν καποτε και οχι το τερας οπου μου ειχε αλλαξει εκεινος χωρης την θεληση μου.




Αφησα αυτη την σκεψη και χαθηκα προς εναν αγνωστο προριοσμο.