Kεφαλαιο 21ο

21ο Κεφαλαιο

'Βυθησμενος Ποθος'

Μπελλα

Ολα αλλαξαν στην ζωη μου απο την στιγμη που αντικρισα το πανεμορφο προσωπο του.Ολα ειχαν καταστραφη εξαιτιας μου απο τα λογια μου θα μπορουσα να πεθανω χωρης απο το λαθος που ειχα κανει.


Δεν υπειρχε γυρισμος απο τον θανατο απο το πονο που βιωνα εκεινη την στιγμη.Μισανοιξα τα ματια μου και αντικρησα ενας γιατρο ακριβως απο πανω μου.Πεταχτηκα εκεινη την στιγμη και κοιταξα γυρω μου.Ολα γυριζαν γυρω μου καθε σκεψη καθε εικονα απο το ατυχημα.Ο Ρομπερτ!!!


<<Δεσποινης?>>ακουσα την φωνη του γιατρου να μου μηλαει.Χωρις να κρατω αλλο τα αισθηματα μου ξεσπασα σε λυγμους.Εβαλα τα χερια μου στο προσωπο μου και αφησα ολο τον πονο να βγει απο μεσα μου.Ακουσα την πορτα να ανοιγει εκεινη την στιγμη.


<<Μπελλα>>η φωνη της αδερφης μου αντηχησε μεσα στα αυτια μου.Αφησα τα χερια μου να πεσουν νεκρα κατω σηκωσα τοι κεφαλη μου να την αντικρησω.<<Εγω φταιψ Αλις εγω>>δεν καταλαβαινα τιποτα γυρω μου το μονο που ηθελα ηταν να πεθανω δεν θα αντεχα να τον χασω.


<<Μπελλα>>με αγκαλιασε αμεσως.Την εσφηξα κοντα μου ηθελα να νιωσω λιγη γαληνη μεσα στην αγκαλια της αδερφης μου.<<Σσσσσςςςς......Μπελλα ηρεμησε γλυκια μου ολα θα πανε καλα ο Ρομπερτ ειναι καλα μην φοβασαι>>προσπαθουσε να με καθυσηχασει με ψευτηκα λογια.


<<Οχι....Αλις....εγω φταιω....αφησε με θελω να....->>αρχησα να την σπρωχνω μακρια μου προσπαθωντας να ξεφυγω απο το ψεμα της.Τα χερια της σφηχτικα ακομα πιο πολυ γυρω μου.
<<Αφησε με>>αρχιζα και την φωναζα.Ηθελα να παω να τον δω αν ειχε πεθανει και μου το εκρυβαν αν ειχε συνβει τιποτα οσο ωρα ημουν λυποθημη.


<<Μπελλα>>ο τονος της φωνη της με εκανε να σταματησω φωναζω.Με επιασε απο τους ομους και με ταρακουνησε δυνατα.Το προσωπο της ηταν γεματο απο θυμο.


<<Πρεπει να εισαι δυνατη στα δυσκολα>>μου ειπε ηρεμα.Το βλεμμα μου καθηλωθηκε επανω της ενιωθα τα δακρυα μου να κυλουν απο τα μαγουλα μου.Το σωμα μου ειχα μουδιασει ολοκληρο.Μεσα στο σωμα μου δεν υπειρχε τιποτα ημουν κενη χωρις κανενα αισθημα καθε αγαπη καθε ευτιχια οπου ενιωθα ηταν μαζι του.Τωρα ημουν εδω σε ενα δωματιο αδειο να με κοιταει η αδερφη μου με θυμο στα ματια της.Και εγω....!!!Ημουν ενα αδειο κουφαρη.


Ξεροτακαπια με δυσκολια.<<Δεν μπορω>>ειπα με σπασμενη φωνη.Αλλος ενας χειμαρος απο δακρυα εφτασαν στα ματια μου.<<Μπορεις Ιζαμπελλα πως καταφερες να βιωσεις ολους αυτους του μηνες τον πονο την προδοσια μου πως παλεψες να φτασεις μεχρι εδω Μπελλα ε?>>η φωνη της ειχε ανεβει τωρα πια.Εσφιξα τα χερια μου σε γροθιες.


<<Ξεπερνωντας τα εμποδια που μου εβαζε η ζωη>>ειπα με μια ανασα.Επεσα στο κρεβατη και κοιταξα στο κενο.Η Αλις εσκυψε και μου επιασε σφιχτα το χερι μου.


<<Αυτο θα κανεις και τωρα Μπελλα ο Ρομπερτ σε χρειαζετε>>μου ψηθιρισε.Ναι ειχε δικιο να το κλαιω δεν εβγαζε πουθενα ο πονος που ενιωθα ηταν τελειος διαφορετηκος απο ολους τους αλλους καθε σημειο της καρδιας μου αρχησε και εμπαινε στην θεση του.Σηκωσα το βλεμμα μου και την κοιταξα.


Ο αγγελος μου ηταν αναμεσα στην ζωη και στον θανατο και εγω ημουν αυτη που επρεπε να τον σωσω προτου το νημα της ζωη του κοπει στα δυο και θα μας χωρηζε για παντα.Θα παλευα να τον κρατησω κοντα μου.


Αυτο εκανα παντα οταν επεφτα σηκωνομουνα και παλευα για την ζωη.

**************************

Βηματησα προς τον διαδρομο οπου εκει ειχα δει τον Ρομπερτ εξω απο το τζαμι ηταν καθηλομενως σε ενα κρεβατη γεματος απο ραμματα μωλοπες και ενα ορο.Αυτη η εικονα με στοιχιωνε σε καθε βημα που εκανα προς το δωματιο οπου τον ειχα.




Η πρωτη ματια μου επεσε στον Εμετ που καθοταν στο πατωμα μαζεμενος και διπλα του μια ξανθια κοπελα με σκουρα γαλανα ματια.Ηταν πανεμορφη.


Ειδα που σηκωσε το κεφαλη του και με κοιταξε γεματος απεχθεια απο την παρουσια μου,δεν αντεδρασα για να υπερασπισω τον ευατο μου και εγω η ιδια μισουσα τον ευατο μου για τις πραξεις που ειχα κανει παρελθον.Η υγρασια ηρθε στα ματια μου.Βηματισα ξανα προς την πορτα του δωματιου.


<<Εχει ξυπνησει Μπελλα>>ακουσα ξαφνηκα την φωνη του Εμετ μεσα στην απολυτη υσιχια.Σταματησα αυτοματος ακριβως εξω απο την πορτα.Γυρισα για να τον αντικρισω στα ματια.Ειχε σηκωθει με την βοηθεια της κοπελας.


Ειχε εξαντληθει απο ολα τα γεγονοτα που ειχαν γινει μεσα σε μια μερα η δυο?Ειχα χασει την αισθηση του χρονου γυρω μου.


<<Δηλαδη ειναι κα->>εσφιξε τα χερια του σε γροθιες και το σωμα του ετρεμε σε καθε σημειο του.


<<Αυτο δεν σημενει Μπελλα οτι ειναι καλα εχει ξυπνησει πηγα πριν και τον ειδα οι γιατροι λενε οτι μπορει να μεινη->>ενα ριγος με διαπερασε εκεινη την στιγμη μακαρι να ηταν αυτο που σκεφτομουνα.


Δεν θα το αντεχα και αλλο ενα χτυπημα.


<<Να μεινη αναπηρος>>ολοκληρωσα με ενα ψυθηρο την προταση του.Το σωμα μου ειχε μουδιασει στην θεση οπου στεκομουνα.


Τι να εκανα τωρα αν πηγαινα μεσα μπορει να με κατηγορουσε για αυτο που του ειχε συνβει θα ειχε δικιο σε καθε λεξη οπου θα μου ελεγε?Γυρισα ξανα προς την πορτα πηρα μια βαθια ανασα και την ανοιξα.


Το σωμα μου ετρεμε ολοκληρο η ραγισμενη μου καρδια χτυπουσε σαν τρελη κατω απο το στηθος μου.Μπορουσα να την ακουσω κιολας μεσα στην ησυχια του δωματιου οπου επικρατουσε.Το πρωτο που παρατηρισα ηταν ο Ρομπερτ ηταν ξαπλωμενος στο κρεβατη και διπλα ενα μηχανημα που εδειχνε τους χτυπους της καρδια του,της δικης μου καρδιας.


Εκανα μερηκα βηματα κοντα του αλλα κατι με εμποδηζε να μεινω εκει οπου ημουνα αλλα η καρδια μου τον λαχταρουσε.Κοιταξα το γυμνο στηθος του που σε μερηκα σημεια ηταν ραμμενα και σε αλλα ειχε παντου μωλοπες.


Εριξα το βλεμμα μου αλλου αμεσως και προσεξα τον χωρο οι τειχοι ηταν στις αποχρωσεις του καφε του ανοιχτου και στην αλλη ακρη του δωματιου ηταν ενα δερματινος καναπες.Βηματισα προς αυτον και εκατσα εχοντας το βλεμμα μου παντοτε στο πατωμα.


Κοιταξα τον Ρομπερτ που κοιμοτανε η ανασα του με κοπο εβγαινε απο τα μισανοιχτα χειλη τουΟλο αυτο που εβλεπα ηταν το λαθος που ειχα κανει αν τον κρατουσε εκεινη την ημερα κοντα μου δεν θα πληγωνοτανε κανεις απο το ατυχημα κανεις!!!


Εβαλα τα χερια μου στο προσωπο μου καλυβοντας τα δακρυα που κυλουσαν εκεινη την στιγμη απο τα ματια μου.


<<Γιατι δεν ερχεσε κοντα μου?>>η φωνη του ξαφνηκα κλονησε το μιαλο μου πεταχτηκα εκεινη την στιγμη σαν να με ειχε χτυπησει ηλεκτρικο ρευμα.Ειδα τα πρασινα ματια του να φλεγονται απο ευτιχια η πονο?Δεν ημουν σιγουρη για αυτο.


Δεν του απαντησα σταθηκα εκει οπου ημουνα.Κοιταζομασταν στα ματια εχοντας ο καθενας τα δικα του αισθηματα κρυμενα μεσα μας.


<<Ελα κοντα μου μην ερθω εγω εκει>>ακουσα το σιγανο γελιο του μεσα στην ησυχια.Μα πως μπορουσε να με δεχεται ακομα μετα αυτο που του ειχα πει.


Εκανα μερηκα βηματα κοντα του και εκατσα στο κρεβατη το χερι του τυλιχτηκε γυρω απο την μεσι μου και με τραβηξε ακομα πιο κοντα του.Με ολη την δυναμη οπου ειχε σηκωθηκε και ακουμπησε πισω.Εκλεισε για λιγο τα ματια του και επειτα τα ανοιξε ξανα.


<<Το ξερεις ποσο σε αγαπω και δεν μπορεις να το καταλαβεις>>το βλεμμα του βυθηστηκε μεσα στο δικο μου.Μια πληγη ανοιξε εκεινη την στιγμη που ειπε την λεξη αγαπη.Νομηζε πως δεν τον αγαπουσα?


Δεν ηταν δυνατον αυτο που ακουσα απο τα χειλη του.Με αγαπουσε ακομα μετα απο αυτα που του ειχα πει.Τα χειλη του πλησιασαν κοντα στα δικα μου.


<<Παντα θα εισαι δικια μου Ιζαμπελλα Σουαν παντα μετα απο τοσο πονο οπου εχουμε περασει θα εισαι επιτελους δικια μου>>μου ψυθηρισε επανω στα χειλη μου.


Αφεθηκα στο φιλι του που τοσο πολυ αναγκη ειχα αλλα πιο πολυ η καρδια μου που χτυπουσε μονο οταν βρισκοτανε κοντα μου.


Ηξερα πως ακομα δεν ειχαμε φτασει στο τελος μαζι γιατι ακομα μας εμποδηζαν καποια μυστηκα του Ρομπερτ ηταν η χαμενη αγαπη του που εκρυβε ακομα μεσα στα βαθυ της καρδια του.

Ρομπερτ.

Δεν σκεφτομουνα νομιζα οτι με ειχε τυφλωσει το σκοταδι.Δεν ηξερα αν υπηρχα αν ζουσα.Κοιμοτανε στο κρεβατη μεσα στην αγκαλια μου πρωτη φορα ενιωθα ετσι αυτο το αισθημα με εκανε να την θελω να την κανω δικη μου.


Την ειδα που στριφογυρισε και ανοιξε τα ματια της.Κοιταξε γυρω της και εφυγε απο κοντα μου εσφιξα τα χερια μου σε μπουνιες.Για τι το εκανε αυτο?


Ανοιξα τα ματια μου και την ειδα να με κοιταει με φρηκι.Ειδα μια φλογα θυμου να καιει στα ματια της.Αλλαξε μερια τεντωσα του μυεις ακουσα κατι σπασιματα.Την ειδα.


<<Καλημερα>>η χαρα μου δεν αλλαξε μεσα μου την ειχα ηταν δικια μου μετα απο τοσο καιρο την ηθελα τρελα.


<<Τι εγινε χθες το βραδυ?>>ρωτησε διεκρινα εναν τρομο να κυριαρχει στο προσωπο της.Δεν θυμοτανε.Το θυμομουνα καθαρα την χθεσηνι νυχτα μας που την ενιωσα μεσα μου να με κυριαχρει το παθος μου για αυτην που παραδινοταν επιτελους.Σε εμενα.


<<Νομιζω ξερεις καθαρα τι εγινε χθες το βραδυ δεν θυμασαι τιποτα->>πριν προλαβω να ολοκληρωσω την προταση μου.


<<Πρωσπαθο να μην θυμαμαι>>νομιζα οτι ειχα κουφαθη δεν καταλαβαινα την εννουσε δεν ηξερα αν το ελεγε πραγματικα θα κοιμομουνα σιγουρα.Η Μπελλα ομως καθοταν εκει να με κοιταει με αυτο το βλεμμα.Δεν ημουν κοιμησμενος.


<<Εχεις κατι>>ηθελα να μαθω που οφελουσε ολο αυτο χθες την εβλεπα να υποφερει ηταν η πρωτη της φορα και ηθελα να την προσεχω να μην νιωθει αβολα απεναντη μου την ρωτουσα ξανα και ξανα αν το ηθελε να τον κανει αυτο μαζι μου.


Θυμαμαι αυτο που μου ειχε πει"Αυτο που αισθανομαστε δεν περιγραφεται με λεξεις αλλα με πραξεις"ετσι ειχα διωξει καθε συναισθημα φοβου που ενιωθα αν θα την πληγωνα.


<<Φαντασια σου Ρομπερτ και τωρα που μηλαμε για χθες το βραδυ δεν θυμαμαι να σε ειχα καλεσει στο σπιτι μου>>ακουσα ξαφνηκα την φωνη της να ειναι εξαγριομενη.Μεσα μου η χαρα εξαφανηστικε και την θεση της πηρε ο θυμος γιατι τα εκανε ολα αυτα.


Σκεφτηκα ειχε δικιο σε αυτο οταν με ειδε να με φηλαει η Ελιζα.Οσο και με χτυπουσε με εσπρωχνε δεν την αφηνα.Ειχα θυμωσει πως μπορουσε και τα σκεφοτανε ολα αυτα θα επερνα τον ελεγχο.


<<Τι εννοεις Μπελλα>>ηθελα να μαθω τι στο καλο ειχε παθει χθες ηταν μια αλλη Μπελλα που αγαπουσα αυτη που ηταν στην θεση της με εκανε να θελω να την βρισω.Συνγκρατησου Ρομπερτ.


<<Εννοω οτι καναμε....ερωτα χωρης να ξερω το λογο πως μπορεσες να το κανεις αυτο μαζι μου θα μπορουσες ανετα να βρεις μια για παραδειγμα την Ελιζα που ειναι προθυμη να σε ικανοποιησι τις επυθιμιες σου μην σου και ολο το Μπερμηχαν τα κοροιδα θα μπορουσαν να πηγαινουν μαζι σου>>το μιαλο μου ειχε τυφλωθει εγω χθες ειχα κανει ερωτα μαζη της για πρωτη φορα την ελεγα οτι την αγαπουσε και αυτη μου πεταξε αυτο.


Ηταν μια κατηγορια προς μερος μου ειχε δικιο και παλι πριν μερηκους μηνες ημουν με την Ελιζα Μορ αλλα για το σεχ μονο.


Απο την πρωτη στιγμη που ειδα την Μπελλα σε αυτο το αεροπλανο με εκανε να νιωσω διαφορετικα απο την ενιωθα πως αυτη μονο θα αγκηζε την καρδια μου θα την εκανα δικια μου.


Στη αρχη ειχα σκοπο να την βαλω στο κρεβατη αλλα σιγα-σιγα αισθηματα ξεθαφτυκα μεσα μου που τα ενιωθα γα πρωτη φορα για ενα κοριτση.


Σηκωθηκα αποφαστικα την ειδα που εκανε μερηκα βηματα πισω δεν με ενιαζε ειχα καθε δικιο να την πω.Την αρπαξα απο τους καρπους την εσφιξα.Ειδα να με κοιταει με θυμο.


<<Εισαι τρελη και τα σκεφτεσαι ολα αυτα>> την ειπα μεσα απο τα δοντια μου ειχα σφιξει το σαγονι μου δεν θα την εχανα επαναλανβενα στον ευατο μου.Ειναι δικη μου μονο δικη μου.Εβαλα τα χερια της στο στηθος μου εκει που φτεροικοπουσε η καρδια μου.Που την εκανα να χτυπαει μονο αυτη με αυτον τον τροπο.


<<Οχι Μεσιεν δεν ειμαι τρελη λεω την αληθεια και αυτα που εβλεπα ολους αυτους τους μηνες και μην με βγαλεις τρελη σε εβλεπα μια με την Ελιζα μια την Καθριν>>αλλη μια κατηγορια ηταν σαν με ειχε στησει στην γωνια και να με πετουσε καθε τρεις και λιγο μια κατηγορια.Ειχα καθε δικιο να μηλαει ετσι να μου λεει οτι ειχα παει με την Καθριν με την Ελιζα.


Το εκανα αυτο γιατι ηθελα να αποδειξω στο ευατο μου πως καμια κοπελα δεν ειχε μπει στο μιαλο μου.Αλλα η Μπελλα εκανε την διαφορα αναμεσα στα κοριτσια του Μπερμηχαν δεν με ηθελε για το εξωτερικο αλλα για το εσωτερηκο.Σιγα-σιγα την ειχα μεσα μου την ενιωθα.


Προσπαθουσα να την πλησιασω αλλα το μονο που σκεφτοτανε ηταν πως θα την εβαζα στο κρεβατη.Μια κηνισης της με ξυπνησε απο τις σκεψεις μου.Πηγε να φυγει αλλα την επιασα απο τον αγκωνα.


<<Μπελλα εγω->>δεν ηξερα τι να πω.Ενιωθα σαν να μου ειχαν καρφωσει ενα μαχαιρι στη καρδια η Μπελλα κοιτουσε στο κενο με εκανε να θελω αρπαξω το κορμι της και να την κανω δικια μου.Θα ημουνα τερας αν το εκανα αυτο χωρις την θελησης της.


<<Μην πεις τιποτα οτι εγινε χθες το βραδυ για εμενα ηταν ενα λαθος αδυναμιας για εσενα μια νικη Μεσιεν καλητερα να το ξεχασουμε δεν ειμαι απο τα κοριτσια που πηγαινω καθε τρεις και λιγο θα σου καθομαι>>η φωνη της ακουγοτανε σαν να ειχε κοπει η ανασα της.Ολα αυτα που σκεφτοτανε για εμενα ειχε καθε δικιο δεν θα την αφηνα φυγει απο κοντα μου.


Επρεπε να της πω τι ενιωθα ολα αυτα που κρατουσα καιρο ολους αυτους τους μηνες που πηγαιναμε κοντρα ενας τον αλλον.Πηρα το προσωπο της αναμεσα στα χερια μου εβαλα το μετοπω μου επανω στο δικο της.


<<Μπελλα σε παρακαλω αφησε με να σου εξηγισω αυτα που εβλεπες ηταν αληθεια το παραδεχομαι αλλα εχω αλλαξει απο την πρωτη πρωτη στιγμη που σε ειδα τα εκανε ολα αυτα->>ακουγομουνα σαν απλεπησμενος αλλα δεν με ενιαζε θα την εξηγουσα οτι την αγαπω οτι δεν θα την αφηνα απο κοντα μου ουτε μια στιγμη.


Θα την εκανα ξανα και ξανα δικια μου.Διεκρινα μια σπιθα δισταγμου στο προσωπο της αλλα εξαφανηστικε και το προσωπο της εγινε μια ψυχρη μασκα.Καταβασε τα χερια μου απο το προσωπο της.Κουνησε αρνητικα το κεφαλη της.Να παρει οργη για τι δεν καταλαβαινε οτι την αγαπουσα.


Θυμηθηκα οτι η Μπελλα με αγαπουσε αλλα φοβοτανε οτι θα την αφηνα αυτο δεν οφελουσε πια δεν θα την αφηνα απο την ζωη μου.Ποτε.


<<Δεν θελω να ακουσω τιποτα Ρομπερτ σε παρακαλω ντυσου και φυγε και πηγαινα να κανεις οτι θελεις αφου εχεις παρει την νικη σου δεν μπορω να κανω τιποτα αλλο παρα μονο να καταριεμαι το λαθος που εκανα μαζι σου που αφησα το ευατο μου ελεθευρο>>Νομιζα οτι βρισκομουνα σε ενα μαυρο κουτι οτι δεν υπειρχα οτι δεν υπειρχε η Μπελλα μου που αγαπουσα.


Την κοιτουσα μεσα στα ματια ψαχνοντας κατι που θα με βοηθησει να μεινω εδω για παντα μαζι της.Την επιασα απο το ενα χερι και την κοιταξα καλα πριν μηλισω.


<<Μπελλα σε παρακαλω αφησε με να σου πω για ολα αυτα τα εκανα για ζηλεψεις μωρο μου για τιποτα αλλο θυμασε που με ειχες δει στο αεροπλανο για πρωτη φορα η οταν με χτυπησεις.Ισουν πεισματαρα και αυτο με εκανε να καταλαβω πως δεν ησουν σαν τα αλλα κοριτσια που πηγαινα ηρθες στην ζωη μου και την αλλαξες στην αρχη σε μισουσα αλλα μετα αλλαξα δεν μπορουσα να μην παραδεχομαι πως για προτη φορα ειχα αγαπησει οταν σε ειχα δε με αυτον τον Γουιλιαμ να σε αγκαλιαζει δεν αντεξα αλλο και τον πλακωσα θυμασε?>>ειχα θυμηθει την σκηνη απο το ξυλο ειχα φαει αρκετο αλλα οχι οσο θα με πληγωνε η Μπελλα ειχε μπει αναμεσα μας για να μας χωρησει.


Ενιωσα την υγρασια να ανεβαινει στα ματια μου δε ειχε σημασια αυτο που ειχε σημασια ητανε να μην χασω την Στελλα μου.Το αγγελο που μου ανοιξε τα ματια απο το πεισμα της που με εκανε αλλο ανθρωπο.Που με αλλαξε.Κουνησε το κεφαλη της ηταν σαν να ειχε πολλα μεσα της.


<<Καλητερα να φευγεις εχω να κανω κατι.....εχω να παω στο Μπερμηχαν για τα μαθηματα οσο θα ειμαι μεσα θελω να εισαι ετοιμος και σε παρακαλω μην το κανεις θεμα στην σχολη οτι με εβαλες στο κρεβατη>>αυτο μονο ειπε βηματισε προς την πορτα στεκομουνα δεν ενιωθα το σωμα μου η καρδια μου χτυπουσε με κοπο.


Τι μου συνεβαινε η Μπελλα ειχε παρει τον μισο ευατο μου μαζι της.Σταθηκε για λιγο στην πορτα για μια στιγμη νομιζα οτι θα γυρνουσε και θα επεφτε στη αγκαλια μου αλλα δεν τον εκανε οπως το φανταζομουνα,αντιθετος ανοιξε την πορτα και την κοπανησε με δυναμη.


Εσκυψα το κεφαλη ημουν αδυναμος μουδιασμενος ολα αυτα ειναι ενας εφιαλτης.Δεν την κρατησα κοντα μου θα πηγαινε στον Γουιλιαμ θα την αγκαλιαζε θα την φηλουσε θα την εκανε δικη του αυτο με εξοργηζε πιο πολυ απο ολα."Η Μπελλα ειναι δηκι σου"ακουσα μια φωνη να μου λεει μεσα στο μιαλο.


Λογικεψου Ρομπερτ η Μπελλα θα γυρισε θα το δεις οταν θα σε δει στην σχολη θα τρεξει και θα σε αγκαλιασει.Εσφιξα τα χερια μου σε μπουνιες την ηθελα την Μπελλα παση θυσια κοντα.Χωρης αυτην η ζωη μου δεν ειχε κανενα νοημα θα ηταν αδεια.




Αρχιζα να μαζευω τα ρουχα μου απο το πατωμα χωρις κανενα συναισθημα μεσα μου.Το μουδιασμα δεν υποχορουσε ολο μου το σωμα δεν υπειρχε η ψυχη μου ειχε βυθηστει ξανα μεσα οπως παντα.Μονο οταν ειχα δει τη Μπελλα να με κοιταει στα ματια ξεροντας οτι με αγαπουσε και την αγαπουσα.


Καποτε ημουν αλαζονας δεν υπολογιζα τα κοριτσια ηθελα μονο να απολαυανω το κορμι τους και μετα της αφηνα καθε μερα υπειρξε και διαφορετικη.Εκανα αυτο που ποθουσα σωματηκα εγω δεν νιαζομουνα για τα κοριτσακια που θα πληγονοντουσαν.


Ηξερα οτι ειχε βγει φημη οτι πηγαινα με πολλες αλλα δεν με ενιαζε κοιτουσα τον ευατο μου.Την ειχα δει τοτε μεσα στο αεροπλανο ειχε σηκωθει απο την θεσης να με κοιταξε στα ματια.Αυτη η ματια αλλαξε τα παντα μεσα μου.


Την ειχα βαλει στην λιστα με τις δεκα που θα πηγαινα.Ολη την ωρα σκεφτομουνα τις στιγμες που την ειχα για λιγο το πρωτο φιλι που της ειχα δωσει που ενιωσα τα χειλη της.Ειμαι εδω τωρα στο δωματιο της να ντυνομαι η χθεσηνη βραδια αγγηξε σωμα και ψυχη.


Η Μπελλα ηταν τα παντα αγγιζε καθε σημειο του κορμιο μου με ενα σπανιο τροπο που δεν ειχα συναντησει ποτε στην ζωη μου.


Αναστεναξα και φορεσα το πουκαμισο μου.Ανοιξα την πορτα και βγηκα στο μικρο διαδρομο η πορτα απο το μπανιο ηταν κλειστη εκανα μερηκα βηματα εκανα γροθια το χερι μου πηγα να χτυπησω αλλα δεν το εκανα επρεπε να την αφησω μονη της να σκεφτει.Θα την εβλεπα στης σχολη θα μου ελεγε οτι με αγαπαει.


"Μην εισαι βεβαιος για αυτο"η φωνη της λογηκις μου με διεκοψε απο τις σκεψεις μου.Κουνησα αρνητικα το κεφαλη δεν θα σκεφτομουνα ετσι ειχα μια ελπιδα.Θα με συνχορουσε για αυτα που της εκανα.


Υμουν νευριασμενος με τον εαυτο μου με την Μπελλα αλλα πιο πολυ με τις πραξεις μου που ειχαν και συνεπιες πληγωσα την Μπελλα.Ανοιξα την πορτα και βγηκα εξω.


Ο καθαρος αερας καθαρησε το μιαλο μου.Σταθηκα στην μεσι του δρομο κοιταξα λιγο πισω αλλα δεν την ειδα πηγα στο αμαξη μου.Εβαλα το κλειδη στην πορτα και το ανοιξα μπηκα.Ηθελα τοσο πολυ να την εχω κοντα να την λεω οτι την αγαπω.Ειχα διαλυθει δεν ηξερα γιατι μου το εκανε αυτο η Μπελλα ειχε καθε δικιο αλλα γιατι ειχα αλλαξει χαρης αυτην.


Εβαλα μπρος την μηχανη.Ο θορυβος με εκανε να ξυπνησω απο καθε σκεψη που ειχα βυθηστει.Ξεκηνισα οδηγησα ως το Μπερμηχαν ειδα τον Εμετ μαζι με την Ροζαλι Χειλ αλλη μια κατακτηση του εσφιξα τα χερια μου επανω στο τιμονι οταν αντικρισα την Καθριν.Τι διαολο εκανε εκει με τον Εμετ.


Φρεναρα αποτομα παραλιγο να κοπανουσα ενα διπλανο αυτοκηνιτο.Εκλεισα την μηχανη του του αυτοκινητου και καθησα για λιγο.Ο Εμετ ειχε καταλαβει οτι ειχα ερθει πλησιασε την πορτα του συνοδηγου δεν ειχα καμια ορεξη να μηλισω σε κανεναν μετα απο αυτο που ειχε γινει με την Μπελλα.


Ο Εμετ ομως ηταν ο καλητερος μου φιλος αν του μηλουσα θα ενιωθα καλητερα.Η διαθεση του Εμετ ηταν πολυ γελοια πρωτη φορα τον εβλεπα τοσο χαρουμενο κοιταξα την Ροζαλι και επειτα τον Εμετ.


<<Τι εγινε φιλε>>κοιτουσε την Ροζαλι οταν μου μηλουσε.Εσφιξα το σαγονι μου.


<<Ημουν με την Μπελλα χθες το βραδυ και εγινε->>εκλεισα γρηγορα το στομα μου γυρισε και με κοιταξε σοβαρος ηξερα οτι καταχτουσα την Μπελλα για το λογο μονο οτι θα την εβαζα στο κρεβατη αλλα ολο κατεληξε να νιωθω συναισθηματα για αυτην.


<<Τι εγινε χθες το βραδυ Ρομπ την εβαλες στο κρεβατη...>>εκανε ενα χαμογελο ειρωνιας στα χειλη του.


<<Ναι αλλα καναμε ερωτα>>ειδα που πηρε μια εκφραση αποριας.


<<Ερωτα ειπες η ακουσα λαθος?>>εβαλε τα χερια του στο στηθος του.Εσφιξα ακομα πιο πολυ τα χερια γυρω απο το τιμονη.


<<Ναι καναμε ερωτα>>του μηλισα σιγανα θυμηθυκα την χθεσινη νυχτα την ,πεελλα να μου λεει συνεχεια το ονομα μου.Ποτε καμια κοπελα δεν μου το ελεγε αντιθετος αναστεναζανα απο απολαυση.Κουνησα το κεφαλη να διωξω αυτες τις σκεψεις.


<<Εμετ δεν ξερω τι να κανω?>>εβαλα τα χερια μου στο προσωπο ημουν συνχισμενος απο την αρχη που ηθελα τη Μπελλα.Ακουμπησε το χερι του στον ομο μου.


<<Τι εγινε πηρες αυτο που ηθελες απο την Μπελλα τωρα εχει σειρα αλλη σου προτενω->>δεν μπορουσα αλλο ειχα εξοργιστει με τον εαυτο μου.Το τερας που ημουνα καποτε αυτο το ειχε μονο η Μπελλα καμια αλλη να παρει η οργη.


<<Δεν θα εχει σειρα καμια αλλη Εμετ παραμονο η Μπελλα>>η φωνη μου ανεβηκε δυο οχταδες πιο πανω αφησε το χερι του απο επανω μου.


<<Γιατι το λες αυτο?>>αφησα τα χερια μου απο το προσωπο μου και τον κοιταξα.


<<Γιατι την Μπελλα την αγαπω>>ειδα το προσωπο του ειχε μεινη να με κοιταει η σιωπη απλωθηκε γυρω μας.Διεκρινα μια δοση ειρωνιας αλλα τον κοιταξα με θυμωμενο υφος.Κοιταξε την Ροζαλι.


<<Εισαι σιγουρος>>Κουνησα καταφατικα το κεφαλη μου αναστεναξα βαρια η αναπνοη μου χαθηκε στο χωρο.


<<Και τι σκοπευεις να κανεις Ρομπ>>Αυτο ηταν που δεν ηξερα τι θα εκανα αν εφευγε απο την ζωη μου η Μπελλα θα χανομουνα για παντα η ζωη μου πλεον ειχε γινει μια με τον αγγελο μου.


<<Δεν ξερω νομηζει οτι το εκανα μαζι της μονο για να την βαλω στο κρεβατη δεν ξερεις τι μου ελεγε τα ειχα παιξει μετα απο τοσο καιρο ο ηλιθιος δεν ειχα καταλαβει οτι την αγαπουσα Εμετ την πληγωσα και εχει καθε δικαιωμα να με μησει αλλα δεν θα το αντεξω>>σταματησα ειχα βγαλει ολο το βαρος που κρατουσα τοσο καιρο μεσα μου.Κοιταξα εξω ο ουρανος ειχε συννεφιαση.


Τα μαυρα συννεφα καλυπταν καθε αχτινα φωτος απο τον ηλιο.Η ματια μου επεσε στην Μπελλα ερχοτανε στην σχολη κοιταξα το προσωπο της φαινοταν πολυ μπεδερμενει δεν μπορουσα να την βλεπβ ετσι.Ο Εμετ ειχε καταλαβει οτι καρφωσει την ματια μου στην Μπελλα.


<<Θα παει για μαθημα καλητερα ειναι να μην της μηλισεις θελει χρονο οπως και εσυ.Ειμαι σιγουρος οτι θα καταλαβει οτι δεν την εβλεπες με αυτο τον τροπο>>Πηρα μια ρουφηξια αερα ενιωσα το αρωμα της Μπελλας να αντηχει επανω μου.Με εκανε να σκεφτομαι την χθεσινη βραδια.


<<Ρομπ θα χασουμε το μαθημα>>ανοιξα την πορτα του αυτοκηνι του μου και βγηκα εξω.Δεν ειχα καμια ορεξη να παρακολουθησω το μαθημα αλλα ηξερα οτι θα ηταν και η Μπελλα αυτο που εδινε δυναμη.


Βηματισαμε προς την Ροζαλι και την Ελιζα μολις με ειδε κοιταξε στον αντρισμο μου.Ηθελα τοσο πολυ να την χαστουκισω.Πηγα να τον κανω ο Εμετ καταλαβε την αντιδραση μου ισια ισια που προλαβε να κρατησει το χερι μου.


<<Ηρεμησει>>τον αγριοκοιταξα.


<<Πως να ηρεμησω Εμετ δεν φταιει που η Μπελλα δεν με θελει εχω και αυτη την..>>εσφιξα τα δοντια μου δυνατα δεν θα αφηνα τον εαυτο μου ελεθευρο.


Φτασαμε στα κοριτσια κοιταξα περα στο Μπερμηχαν ειχε μπει ηδη μεσα ηθελα να παω κοντα της και να την ικετευσω να με συνχωσερει για τα λαθη που εκανα απο την αλαζονια μου.


<<Γεια σου Ρομπερτ>>κατεβασα το βλεμμα μου και κοιταξα την Ελιζα.


<<Γεια>>δεν θα μπορουσα να το αποφυγω.Ο Εμετ αγκαλιασε την Ροζαλι τους κοιταξα φαινοταν διαφορετικος οταν βρισκοτανε κοντα της.Μια δοση ζηλειας με τυλφωσε γιατι να μην ειχα και εγω την Μπελλα μου στη αγκαλια μου.Εβαλα τα χερια μου στις τσεπες του τζιν μου.


<<Εμετ εγω παω μεσα>>Ο Εμετ αφησε την Ροζαλι και ηρθε κοντα μου.


<<Ερχομαι και εγω περημενε>>αγνοησα την Καθριν αλλα με το πεισμα που ειχε δε θα με αφηνε υσηχο.Με πηρε απο το μπρατσο.Δεν την απομακρυνα αν και την εδινα θαρρος εκανε μεγαλο λαθος.


<<Τι εχει ο Ρομπερτ?>>ακουσα την περιεργη φωνη της Ροζαλις.Ο Εμετ δεν απαντησε τον σκουντηξε για λιγο.


<<Θα σου πω σπιτι>>την ειπε χαμηλοφωνα.


<<Με την Μπελλα Σουαν>>ρωτησε.Να παρει επεμενε ηθελα τοσο πολυ να ουρλιαξω και να την πω ναι ειναι αυτη και την αγαπω.Εσφιξα το σαγονι ακομα πιο πολυ.


Μπηκαμε μεσα στην σχολη ειδα ολους του τελειοφητους τους χαιρετησα.Καθησα στην αγαπημενη θεση την Μπελλα ειχε δικιο που καθοταν εδω εβλεπε τον ουρανο και τον προαυλιο.Ο Εμετ ηρθε και καθησε διπλα μου.


<<Ρε φιλε μην εισαι ετσι θα γινει θεμα κοτσομπουλιον>>η φωνη του ακουστηκε ανυσηχη.


<<Δεν με αφορα>>κοιταξα κατω στο κενο αλλα δεν κοιτουσα στο κενο η Μπελλα πηγε να καθησει στην θεση της διπλα της ηταν η Μπρεντα.Διεκρινα ενα κυμα θυμου.Αυτο με εκανε να νιωθω αδυναμος μπρστα της.


Η Μπρεντα με κοιταξε εξεταστηκα και κατι ψυθηρισε στο αυτη της Μπελλα ειδα που κουνησε αρνητικα το κεφαλη της.


<<Μπελς>>η φωνη του με εκανε να θελω να σηκωθω και να τον πλακωσω η Μπελλα με προσπερασε χωρις να μου δωσει ουτε μια ματια.Τον ειδα απο την ακρη του ματιου μου που την αγκαλιαζε.Δεν θα αντεχα αλλο σηκωθηκα και βηματισα προς την εξοδο.


<<Ρομπ που πας>>η φωνη του Εμετ δεν με εμποδισε να μην σταματησω.Κατεβηκα στα σκαλια ο θυμος κυριαρχε το μιαλο μου η ζηλεια μου εβραζε μεσα μου σαν ηφαιστειο ηθελα να τον σκοτωσο επει το που εκεινη την στηγμη που αγκαλιαζε την Μπελλα που το κορμι του επεσε επανω της.Αυτο με εξοργηζε.Η Μπελλα δεν ειχε καταλαβει πως ολα αυτα που μου εκανε με εξοργηζαν.


<<Ρομπερτ>>η φωνη της με εκανε να σαστησω ακουγοτανε τρομαγμεμη.Η κορνα ενος αυτοκηνυτου με εβγαλε απο τις σκεψεις μου ερχοταν καταπανω μου.Εμεινα στην μεση του δρομου.Το αυτοκινητο επεσε κατα πανω μου ενας οξυς πονος ηρθε σε ολο μου το σωμα κανοντας με να χασω καθε αισθημα καθε σκεψη πονου.


Το μονο που ειχα στο μιαλο μου ηταν η φωνης της που ξυπνουσε καθε χαμενο αισθημα μεσα μου.Εκλεισα τα ματια μου και αφεθηκα στον πονο και σε μια φωνη που απομακρυνοτανε σε καθε κηνησι που εκανα.Το μονο που εμεινε στο μιαλο μου ηταν η εικονας της Μπελλας

*********************************

<<Ρομπερτ>>η φωνη της ακουγοτανε σοκαρησμενη.Ο πονος με ειχε σαστησει δεν ηξερα που βρησκομουνα ειχα χασει καθε αισθηση του χρονου ο πονος με επαιρνε μαζι του το σκοταδη απλωνοτανε γυρω μου.Με επερνε μαζι του.


<<Ρομπερτ>>ακουσα μια αλλη φωνη του Εμετ καθοταν στο πλαι μου.Ενιωθα σαν να με ειχαν κοψει στη μεσι ο πονος με εκανε να θελω να ουρλιαξω να παρακαλεσω καποιον να με σκωτοσει τωρα.Το στηθος που καιγοτανε σαν να με ειχαν βαλει στην πυρα και με καιγανε.


<<Ρομπερτ>>αυτη η φωνη.Ανοιξα τα ματια μου και αντικρισα το προσωπο ειχε γεμισει δακρυα στα ματια.Κυλουσαν στα μαγουλα της με σφιγγε απο το χερι της το εσφιξα δυνατα μην φυγεις αγγελε μου.


Μην φυγεις.<<Μπελλα καλεσε ασθενοφο τωρα>>Φωναξε ο Εμετ η Μπελλα δεν με αφησε πηρε το κηνιτος της μεσα απο την τσεπη της τα χερια της ετρεμαν οταν πληκτρολογουσε τον αριθμο.Την ακουγα να μηλαει μεσα απο τα δοντια της και ταυτοχρονος να κλαει μηλουσε μισα ελληνικα μισα αγγλικα.


Ειχα ξεχασει τον πονο το μονο που το σκεφτηκα βασανιζομουν.Το στηθος μου καιγοτανε.Ενιωθα το αιμα να κυλαει κατω απο τα ρουχα μου να με κανει ουρλιαξω απο τον πονο.Δεν μπορουσα να κουνηθω αν εκανα εστω και μια κηνιση θα πεθαινα απο τον πονο.


Δεν ηθελα να την βλεπω ετσι την κοιτουσα και εκανε την καρδια μου να ραγιζει σε χιλια κομματια.


<<Μπελλα->>πηγα να μηλισω αλλα κατι σφραγγισε το λαιμο μου την εισοδο του αερα μου εβηξα για να διωξω αυτο που εμποδιζε το λαιμο μου.Εβγαλα αιμα μεσα απο τα χειλη μου.Η Μπελλα σηκωσε το κεφαλη μου αυτο με βοηθησε να μπορω να περνω αερα.


<<Μην μηλας>>η φωνης της ακουγοταν σαν την ειχα σφινοσει κατι στο λαιμο.Ο Εμετ ετρεμε ολοκληρος διπλα μου δεν μπορουσα να κανω ουτε μια κηνιση το μιαλο μου ειχε σταματησει να λειτουργει σε καθε σημειο του.


Ειδα την Μπελλα να με κοιταει δεν σταματησε να κλαιει η καρδια μου χτυπουσε με κοπο.Εσφιξε το χερι της μεσα στο δικο μου.


Τα ματια της ειχαν πρηστει απο το κλαμα.Να παρει η οργη γιατι εκλαιγε δεν το αξηζα........δεν αξηζα την αγαπη της τιποτα ημουν ενας αχρηστος οπως μου ειχε πει καποτε.Ειδα τοτε στο προσωπο της μια σπιθα ελπιδας εβγαλε ξανα το κηνιτο της και πατησε ενα αριθμο.Περημενε για μερηκα λεπτα.


<<Νορα φωναξε αμεσως τωρα τον Καρλαιλ>>ακουσα να λεει μεσα απο τα σφιγμενα δοντια της.Ποιος να ηταν ο Καρλαιλ?Την εβλεπα να τρεμει ολοκληρη το χερι της ετρεμε σαν φυλο μεσα στο δικο μου ακουγα την καρδια της που χτυπουσε σαν τρελη μεσα στο στηθος της.


Ενιωθα ενα οξυ πονο επανω στο στηθος μου σαν να με ειχαν βαλει σε φωτια και με εκαιγαν.Προσπαθησα να επηκεντρωθω στην Μπελλα που τα δακρυα κυλουσαν στα φλογισμενα μαγουλα της.Εκλεισε το κινητο της και με κοιταξε.


<<Μην κλαις δεν το αξιζω>>η φωνη μου ηταν μια με την ανασα μου.Εβαλα την παλαμη μου στο μαγουλο της.


<<Μπελλα>>σηκωσε το βλεμμα της και με κοιταξε με τα σοκολατης ματια.


<<Σε αγαπω>>μετα απο τοσο καιρο της ελεγα στην πιο ακαταληλη στιγμη ολο αυτο που ενιωθα η Μπελλα μετα το θανατο της Εμιλις με αλλαξε η καρδια μου χτυπουσε μοναχα οταν την ειχα κοντα μου.


<<Και εγω σ'αγαπω οσο τιποτα αλλο στον κοσμο>>επιτελους ακουσα μεσα απο τα χειλη της αυτο που λαχταρουσε η καρδια μου.Αν θα πεθαινα θα εφευγα απο εδω εχοντας αυτα τα λογια στην καρδια μου.


Εκλεισα τα ματια μου περημενωντας τον θανατο οπου θα μας χωρηζε για παντα.Αλλα η φωνη της με ξυπνησε απο το σκοταδη.Τοτε ενιωσα δυνατος παρα τον οξυ πονο στο στηθος μου και σε ολο μου το σωμα.Τωρα πλεον θα πολεμουσα μοναχα να μεινω ζωντανος για να ζησω αυτη την αγαπη οπου ειχα χασει απο την Εμιλι.


Δεν θα αφηνα τον θανατο να με χωρησει απο τη αγαπη που τοσο αναζητουσα στην ζωη μου.