Kεφαλαιο 10ο

10ο Κεφαλαιο

'Θανασιμα Αισθηματα'

Μπελλα

Αν αγαπας πραγματικα καποιον πρεπει να τον προστατυεις απο καθε κακο απο καθε ψεμα αν τον αγαπας κρατα τον κοντα σου να τον κρατησεις για παντα.Αν τον αγαπας δειξτου τι νιωθεις με πραξεις οχι με λογια.Ολο αυτο που θα νιωθεις αν γινοταν να μετατραπει σε ενα μεγαλο κενο που το περιεχομενο του ειναι ενα τιποτα ενα γιατι η το κυριοτερο μερος του ειναι οτι εχεις αλλαξει απο ενα ψεμα απο μια προδοσια.


Ολα αυτα γινονται ενα αλλαζει και γινεται ενα μεγαλο κενο μεσα σου και σε αυτο το κενο δεν υπαρχει τιποτα παρα μονο πονος.




Καθε βημα που θα κανεις πρεπει να ειναι προσεχτηκο να φυλας καλα τα αισθηματα σου μεσα στην καρδια σου γιατι με μια λαθος κηνησει ολα μπορουν να γκρεμηστουν.Σε μια λαθος κινησι μπορει να ραγισει η καρδια σου σε καθε σημειο.




Καθομουνα και τον κοιτουσα προσπαθωντας να συνγκρατησω τα δακρυα στα ματια μου καθε σημειο του κορμιου μου εκαιγε απο οργη.Το προσωπο του ειχε σχηματιστει μια αμφιβολια.Γιατι τις πραξεις του για τα λαθοι...η για την κινηση που εκανε.Οταν τον ειδα να φηλαει την Αλις.Απο θυμο το ειχε κανει που με ειχε δει να φηλαω τον Γουιλ η απο αγαπη για την Αλις.Δεν οδηγουσε πουθενα ολο αυτο.Μεσα σε μια ημερα ειχαν συνβει τοσο πολλα.




Το ειδα που πηγε να ανοιξει τα χειλη αλλα τα εκλεισε.Μεσα μου ενιωθα ενα απολυτο χαος.Τι να εκανα τι κινηση να εκανα τωρα.Το λαθος του ειχε γινει ολα αυτα τα ψεματα τα μυστηκα ειχα μετατραπει σε μια μαζα πονου και μισους.Δεν ηξεραν οτι θα πληγονοντουσαν ανθρωποι που αγαπουσαν.




Δεν ημουν δειλη να αντιμετωπησει το ιδιο ψεμα την αδερφης μου.<<Τα καταφερες μια χαρα>>ακουστηκε τελειος διαφορετικη ειχα μια παγερη φωνη που τεριαζε απολυτα στην οργη που ενιωθα εκεινη την στηγμη.Χαιρομουνα για ολο αυτο ενιωθα την οργη να κυλαει στο αιμα μου και το κυρυοτερο πιο δανατη.Κοιταξα μεσα στα ματια για αλλη μια φορα ειδα τον πονο και την θληψι αλλα δεν ενιωσα καμια συμπονια για τον ανθρωπο οπου ειχα απεναντη μου.




Δεν ενιωσα να σχιζει την καρδια μου να με κανει να τον λυπαμαι.Ισως.........ισως γιατι πραγματικα ειχα αλλαξει απο ολη αυτη την ιστορια ειχα αλλαξει τοσο πολυ σε μια ημερα προστατευα το ευατο μου απο καθε πονο που εφερνε ο Μεσιεν.




Τα δακρυα μου ειχαν παγωσει στα ματια μου ηταν ετοιμα να κυλησουν αλλα ειχαν παγωσει.
Πραγματικα αυτη αλλαγη με εκανε μια αλλη Μπελλα καθε παλιο αισθημα αγαπη ευτιχια ειχαν εξαφανηστει και απο πανω τους μπηκαν καινουργια αισθηματα που δεν ειχα ξανα νιωσει ποτε μου.Μισος και ενα απολυτο κενο μεσα μου που περιεχε καθε θανασιμο αισθημα.




<<Μπελλα πραγματικα δεν ηθελα να συνβει->>


<<Και ομως συνεβει Μεσιεν το εκανες προδωσες τον καλητερο σου φιλο>>τον διεκοψα με ενα χαμογελο στα χειλη.Εκανε ενα βημα κοντα μου.Δεν κουνιθηκα απο την θεση μου ουτε ενα εκατοστο.<<Το ξερω οτι μας ειδες αλλα σε παρακαλω ασε με να σου->>




<<Δεν θελω να μου εξηγισεις τιποτα Μεσιεν απλως θα πω κανω το εξης για να λυθει το θεμα μια και καλη θα πω στον Τζασπερ οτι πηγες με την Αλις θα την χωρησει μετα θα σε βρισει και επειτα εισαι ελεθευρος να εισαι με την αδερφουλα μου αλλα με ενα μικρο τιμημα>>το χαμογελο οπου ειχε ενφανηστει ειχε σβησει,τοτε καταλαβα οτι ειχα αλλαξει πολυ ηθελα να πεθανω μα τι μου συνεβενε.


<<Δεν θα το κανεις ο Τζασπερ ειναι ο καλητερος μου->>η φωνη εσπασε σε δυο σημεια.


<<Αν ειναι οπως λες γιατι πηγες με την Αλις εμενα γιατι με ειχες για....>>τον διεκοψα η τσιριδα μου αντηχισε στο αδειο διαδρομο ουρλιαζα ειχα χασει τον ελεγχο του ευατο μου.Εμεινε παγωμενος στην θεση του ακουγομουνα οργισμενη ενιωθα ενα βαρος να φευγη απο μεσα μου σαν να απελευθερομουνα απο τα δεσμα μου που με κτατουσαν γερα.




<<Αυτο που λες δεν ειναι αληθεια δεν ειναι>>δεν αντεξε και αυτος τα χερια του τυλιχτηκαν γυρω απο τα μπρατσα μου και με εσφιξε κοντα του.Το στομαχι μου σφιχτηκε στο αγκηγμα του.Με χρησιιμοποιουσε για την Αλις μονο.Μονο για την αδερφη μου.


<<Δεν θελω να ακουσω τιποτα το καταλαβες Μεσιεν επαιζες δε διπλο ταμπλο επαιξες και εχασες τωρα η Αλις ειναι ερωτευμενη μαζι σου ο Τζασπερ αν το μαθει θα σε μισησει και εγω ηδη αισθανομαι μια αιδια για εσενα δεν ξερεις->>σταματησα και τον κοιταξα τα ματια του ειχαν κλησει σφιχτα.Ειχα δικιο και δεν μπορουσε να το αρνηθει αν τι ανριοτανε θα ηταν απο εγιωσμο μονο.




<<Τι να κανω για να επανο->>ειπε μεσα απο τα δοντια του.


<<Τιποτα>>του ειπα αποτομα.Τον εσπρωξα μακρια μου.


<<Τωρα πια ειναι αργα Μεσιεν ειναι αργα για να διορθωσεις τα λαθοι που εκανες εσυ και Αλις το μονο που καταφερατε ειναι να πληγωθουν ανθρωποι που αγαπουσατε...Μονο αυτο καταφερατε>>ειπα στο τελος με ενα ψυθηρο.




Ολα ειχαν ανατραπει αναμεσα σε μενα τον Ρομπερτ και την Αλις ειχαν αλλαξει ολα.....τωρα εγω επερνα κατακαπιον τροπο την εκδικηση που ζητουσα τοσο καιρο......Ηταν σαν η μοιρα να διορθωνε τα λαθοι τους αλλα με απωλιες.




Εγω ειχα χασει την αδερφη μου απο το ψεμα της ο Ρομπερτ εχανε τον καλητερο του φιλο.Ηταν σαν να εμπαιναν σε μια ισσοροπια ολα αυτα τα λαθοι σιγα σιγα ερχοντουσαν το ενα μετα το αλλο και τωρα ενα τελος.


Ημουν σιγουρη ομως πως τα λαθοι και οι πραξεις του παρελθοντος εχουν συνεχεια και αυτη η συνεχεια θα συχεχηζοτανε.....Ενα ηξερα μονο οτι αυτη η αλλαγη μεσα μου θα με εκανε πιο δυνατη.Του εριξα μα τελευταια ματια και εφυγα εχοντας μεσα μου ενα απολυτο κενο.


*********************************


Τα βηματα τους Γουιλ με εκαναν να ξυπνησω απο τις βαθιες μου σκεψεις.Σηκωσα το βλεμμα μου απο το βιβλιο που δεν ειχα διαβασει ουτε μια προτασει.Ολα αυτα που συνεβησαν πριν λιγο μου φαινοταν ενα ψεμα οπου ζουσα σε αυτο.Εκατσε διπλα μου.


<<Μπελλα>>ακουστηκε η σοβαρη φωνη του.Αφησα το βιβλιο διπλα μου και τυλιξα τα ποδια μου γυρω μου.<<Αυτο που εκανες δεν ηταν λαθος Γουιλ το ηθελα πραγματικα>>το ψεμα με εκανε να πεσω στο κενο.Το βλεμμα του ηταν στυλομενο στο πατωμα.




<<Ξερω οτι οταν ειχαμε χωρησει δεν σου αφησα εξηγισεις αλλα->>


<<Μην μηλας για κατι που ανηκει στο παρελθον>>προσπαθησα να το παρηγορισω.Σηκωσε το βλεμμα του και το καρφωσε μεσα στα ματια μου.


<<Πραγματικα δεν σε νιαζει που εοιχα φυγει χωρις καμια εξηγηση να σου δωσω>>κουνησα αρνητικα το κεφαλη μου.Αυτο το μαθαινα καποια στιγμη αλλα οχι τωρα ειχα πολλα να σκεφτω.<<Οχι.....>>επεσε σιωπη αναμεσα μας.Ολο αυτο το κενο μεγαλωνε αλλα οταν οταν ο Γουιλ με αγκαλιασε χωρις να μηλισει να πει κατι αρχιζε και εκελινε σιγα σιγα.




Τυλιξα τα χερια μου γυρω απο το λαιμο του.Τον εσφιξα κοντα μου ηθελα να νιωσω αυτην την γαληνη οπου ενιωθα εκεινη την ημερα που βρισκομουνα στα σκαλια του σπιτιου μου και ειχε ερθει την καταληλη στιγμη σαν αγγελος που ηρθε να με αγκαλιασει.Δεν το αξηζα ολο αυτο ο Γουιλ ηταν τοσο τρυφερος μαζι μου τοσο προσταυτευτηκος που εγω τι εκανα?Τον κοροιδευα λεγοντας οτια αυτο το φιλι το ηθελα πραγματικα....Εκλεισα τα ματια μου,ακουμπησα το κεφαλη μου στο στηθος του.




<<Δεν θα αφησω κανεναν και τιποτα να σε πληγωσει αγαπη μου>>τον ακουσα να λεει οταν πηγε να φηλισει στο μετοπω.Τα δακρυα κυλισαν στα μαγουλα μου.Ενιωσα τα δαχτυλα του επανω στα μαγουλα μου,σηκωσα το κεφαλη μου και τον κοιταξα.
<<Σε ευχαρηστο>>η φωνη μου βγηκε μια με την ανασα μου.Μου χαμογελασε.




<<Τι λες μικρη κλαψιαρα να κανουμε μια μικρη κοπανα απο την σχολη και να παμε μια βολτα?>>ακουστηκε χαρουμενος το προσωπο του ελαμπε σε καθε σημειο του.Χεγαλασα με ενα αληθινο χαμογελο και τον φηλισα απαλα στα χειλη.


<<Γιαιτι οχι>>σηκωθηκα απο πανω του και πηρα τοπ βιβλιο που κουτουσα τις σειρες και την τσαντα μου.




<<Επιτελους να σε βλεπω χαμογελαστη>>με αγκαλιασε σφιχτα.Επρεπε να ξεπερασω το Μεσιεν ολα αυτα που ενιωθα για αυτον ειχαν χαθει.Τωρα πια ημουν μια αλλη Μπελλα που εκανε μια καινουργια αρχη αλλα εχοντας στην καρδια της ενα απολυτο κενο που δεν ηξερα αν θα εκλεινε.Καθε κομματι της καρδια μου ανηκε μονο σε εναν τον Ρομπερτ αλλα ο Ρομπερτ αγαπουσε την Αλις το καλητερο που θα μπορουσα να κανω ηταν να αντιμεπωπησω το ψεμα και τον πονο που ειχε ερθει απο το παρελθον.




Κοιταξα στα σκουρα ματια του Γουιλ εχοντας μια ελπιδα πως αυτος που με ειχε στην αγκαλια του θα με εκανε να ξεχασω τονΡομπερτ.Ενα μερος του μιαλο μου ελεγε οτι ο Ρομπερτ θα ειναι για παντα ο μοναδικος που ειχε αγκηξει την καρδια μου και με εκανε να νιωθω αισθηματα που δεν ειχα ξανα νιωσει ποτε.




Κατι με εκανε να γυρισω ξανα στην πραγματικοτηα.Σηκωθηκα στις μητες τον ποδιον μου και ακουμπησα τα χειλη μου επανω στα δικα του.Εχοντας στην καρδια μου το απολυτο κενο.