Kεφαλαιο 8ο

8ο Κεφαλαιο

'Καινουργια Καρδια'

Μπελλα

<<Μπορεις να μου μηλισεις>>ειχα μαζευτη μεσα στη αγκαλια του του Γουιλ απο που να ξεκηνουσα και απο που να τελειωνα.Ειχα μαζευτη σαν μπαλα.Τα χερια του με ασφιγκνα γυρω μου ενιωθα μια αφλαλεια μια μικρη γαληνη μεσα σε ολα αυτο το χαος που ειχε δημιοργηθει μεσα μου.


<<Δεν ξερω αν μπορω να σου περιγραψω ολο αυτο που νιωθω,Γουιλ>>τα ματια μου βουρκοσαν σε αυτο το σημειο δεν ηξερα αν ενιωθα τωρα ημουν σαν ενα αδειο κουφαρι που του ειχαν παρει τα παντα.Αγαπη,ευτιχια,γαληνη.




<<Μπορεις να το κανεις αν μηλισεις θα νιωσεις καλητερα Μπελλα μου>>ειπε και πηρε μια τουφαπου ειχε πεσει μπροστα στο προσωπο μου.Κουνησα αρντικα το κεφαλη μου.<<Δεν μπορω τωρα.....Συνγνωμη>>σηκωσα τα ματια μου για να τον κοιταξω.Μου χαμογελασε με κατανοηση στα χειλη.<<Δεν πειραζη να ξερεις οτι θα ειμαι εδω αν με χρειαστης>>επιτελους που καποιος νιαζοτανε για εμενα που μου ελεγε αυτες τις λεξεις με ειληκρεινα χωρις καμια ενδειξη κοροιδιας.




<<Σε ευχαρηστω>>τυλιξα τα χερια μου γυρω μου γυρω του.Μειναμε σιωπηλη.Μου ετριβε την πλατη δινοτας μου δυναμη.Ετριψα το κεφαλη μου επανω στο στηθος του.Εκλεισα τα ματια μου και αμεσως ηρθαν οι εικονες απο την χθεσινη νυχτα.<<Κοιμησου θα σου κανει καλο>>τον ακουσα να λεει αλλα η φωνη του χανοτανε οπουμε επαιρνε ενας βαθυς υπνος.


*********************************


<<ξεχνα ολες αυτες τις βλακιες που ελεγα τελικα χθες το βραδυ>>φωναξε η φωνη του σε ολο το δωματιο και τοτε ηρθε και το χτυπημα μονο που ειχε γινει χειροτερο με χτυπουσε πραγματι.<<Σταματα με πονας>>του φωναζα.<<Σταματααα>>ουρλιαξα απο πονο.




Πεταχτηκα απο το κρεβατη ιδρωμενη.Στο δωματιο υπεικρατουσε μια υσιχια.Κοιταξα την ωρα ειχε παει εξι το απογευμα.Πεταξα τα σκεπασματα απο το κρεβατη και πεταχτηκα.Πηγα στον καθρεφτη κα κοιταξα το σωμα μου με κομενη την ανασα δεν ειχε καμια μελανια η ενα κοκκινησμα επειτα κοιταξα το μαγουλο μου η κοκκινηλα ειχε φυγει τελειος.Η ανακουφισι με τυλιξε γυρω μου.Ενας εφιαλτης ηταν.Καθησα στο κρεβατη φερνοντας τα σκεπασματα γυρω μου.


Γιατι να γινει ολο αυτο δεν καταλαβαινα με μισουσε υποκριθηκε τον καλο εχθες μου ειπε οτι μια τελειος διαφορετικη με την Αλις μου ειχε πει οτι δεν το αξιζα αυτο που θα μου εκανε,θα προτημουσα να γινομουνα δικη του χθες το βραδυ θα το προτιμουσα χιλιες φορες αυτο παρα το χαστουκι που μου ειχε δωσει.




Βλεποντας και μονο τι εκρυβε απο την αλλη πλευρα του ευατο του.Ολα ειχαν χαθει μεσα μου αυτο που αισθανομουνα για αυτον ειχε μετατραπη σε μισος καθε ιχνος αγαπης που αισθανομουνα ειχε εξαφανηστη πλεον μετα απο το χτυπημα του.




Εβαλα τα χερια μου στο προσωπο μου.Ηθελα να ξεσπασω να βγαλω ολο αυτο που ενιωθα...δεν το αντεχα....ηθελα......ηθελα..να πεθανω γιατι δεν το εκανε καποιος αυτο?Γιατι η μοιρα γυρισε το νομισμα απο τη κακη πλευρα για απο τοτε που ειχα ερθει στο Λονδινο πηγαιναν ολα στραβα ολο αυτο το μισος απο την κιολας πρωτην συναντηση.Γιατι.


<<Μπελλα>>ακουσα την τρομαγμενη φωνη της Αλις να ειναι μεσα στο διαδρομο.Η πορτα ανοιξε αποτομα και επεσε με δυναμη επανω μου αγκαλιαζοντας με.Την ακουγα που ευχαρηστουσε τον θεο οπου ημουν εδω.Με αφησε και μου επιασε το προσωπο.




<<Αχχχ...Μπελλα>>δακρυα ετρεχαν στα ματια της.<<Τι εγινε?>>ρωτησα γεματη απορια.
Εσφιξε τα χειλη της.Με αφησε.
<<Αλις θα μου πεις>>ακουσα την ραγισμενη μου φωνη.
<<Τιποτα απλβς χθες το βραδυ δεν κοιμηθικα καθολου σε σκεφτομουνα σκεφτομουνα οτι->>Σταματησε κοιτοντας με.<<Οτι?>>για δεν συνεχιζε.


<<Εκανες τιποτα με τον Μεσιεν....χθες το.....βραδυ>>γιατι το εκανε αυτο.Μην το σκεφτεσαι Μπελλα σαν να μην εγινε ποτε.
<<Οχι..τιποτα...>>σηκωθηκα και βγηκα απο το δωματιο σαν δειλη.Δεν θα το αποφευγα ολο αυτο οσο και να το αρνιομουνα ειχε γινει στα αληθεια.




<<Μπελλα>>η Αλις με ακολουθησε απο πισω μου.<<Μην το αναφερεις αυτο το ονομα ξανα Αλις μην ακουσει αυτο το ονομα ποτε ξανα εδω μεσα και οσο εισαι μαζι μου θελω να μην το βλειπεις>>θα εκανα τα παντα για να διωξω μια καλη τον Μεσιεν απο την ζωη μου ετσι πως μπηκε ετσι θα τον εβγαζα.Ειχα γινει μια αλλη δεν ημουν ποια εγω.Ολο αυτο που ενιωθα για αυτον θα του το ανταπεδιδα μια με καλη εκδικησι.




Η Αλις εμεινε κοιτοντας με γουρλομενα ματια.<<Γιατι?>>ρωτησε γεματη απογοητευση.Δεν ξεχνουσα κατι η Αλις ειχε σχεση με τον Μεσιεν.Θα την εδειχνα ποια πραγματικα ημουν ολοι οι ανθρωποι που αγαπουσα με ειχαν προδωσει με ειχαν κανει αλλο ανθρωπο εξαιτιας τους ημουν σε αυτη την κατασταση να νιωθω μια φτηνη και το χεροτερο να νιωθω πονο.




<<Θελεις απαντηση καλη μου Αλις>>ενα χαμογελο εκανε την ενφανιση του στα χειλη μου.
<<Μπελλα μηπως κατι εχει αλλαξει->>
<<Εγω εχω αλλαξει Αλις και απο εδω και περα ετσι θα ειμαι>>γυρισα την πλατη μου στην Αλις και πηγα προς το δωματιο.Αυτο τον πονο που βιωνα εγω θα το βιωναν και η Αλις και ο Μεσιεν.


Δεν φτανει πια μια συνγνωμη τα λαθοι τους ειχαν γινει και πραξεις σε εμενα.Ολο αυτο το μισος και τον πονο θα τους το επεστρεφα με τον ιδιο νομιζα.<<Θα πληγωθεις εσυ αντι για αυτους>>η φωνη της λογικης μου με προειδοποιουσε.




Ανοιξα την ντουλαπα και πηρα μια αλλαξια ρουχα.Ξεντυθηκα γρηγορα και φορεσα τα καθαρα ρουχα βγαζοντας αυτο το απαισιο φορεμα.Η ματια μου επεσε στα σκεπασματα.....το χθεσινο δειπνο οπου ο Ρομπερτ ειχε καθησει εδω.Αρπαξα τα σκεπασματα μαζι με τα σεντονια και τα πεταξα στο πατωμα μονο το στρωμα ειχε μεινη γυμνο.




Το κηνιτο χτυπησε επανω στο γραφειο μου.Κοιταξα το ονομα της κλησεις.
<<Μπελλα>>ακουστηκε καπως επυφαλαχτηκι η φωνη του.


<<Γεια σου Γουιλ>>τον ειπα οπως εστρωνα τα καθαρα σεντονια στις αποχρωσεις του πορτοκαλι.<<Εισαι ενταξει>>ρωτησε ανυσηχος.


<<Ναι μια χαρα ειμαι μην ανυσειχης Γουιλιαμ....και σε ευχαρηστω για σημερα το πρωι πραγματικα το ειχα αναγκη>>τα δακρυα θολοσαν την οραση μου.


<<Μην με ευχαρηστας Μπελλα δεν αντεχω να σε βλεπω σε αυτη την κατασταση>>εμεινα με το κινητο στο χερι.Ενα δακρυ κυλισε στο μαγουλο μου.


<<Εισαι ο μαναδικος που εχω...εεε Γουιλ..τι θα ελεγες να παμε μια βολτα να μηλισουμε>>
Τι εκανα?Ζητουσα απο τον Γουιλιαμ να βγουμε...Ξεροκαπια.


<<Εισαι μεσα στο μιαλο μου για ριξε μια ματια εξω απο το παραθυρο>>ακουσα να γελα απο τν αλλη γραμμη.Εβγαλα το ακουστηκο απο το αυτη και πλησιασα το παραθυτο το ειδα να σηκωνει το χερι του και με χαιρετησε.Αμεσως ανοιξα το πομολο απο το παραθυρο και αρχισα και γελουσα.Γελουσα ενιωθα καθε πονο απο την καρδια μου να εξαφανιζεται βλεποντας τον Γουιλ.<<Εισαι τρελος>>χαχανισα.




Με πλησιασε με σταθερα βηματα.
<<Για εσενα ναι>>το χαμογελο μου σταματησε αποτομα και τον κοιταξα.Δεν θα γυρνουσα ξανα πισω σε μια σχεση οπου με ειχε πληγωσει ασχημα.<<Συνγνωμη δεν ηθελα να->>
<<Δεν πειραζη,Γουιλιαμ ειμαι ενταξει>>τον καθησιχασα με ενα χαμογελο στα χειλη.Ενα πραγματικο χαμογελο που χαρης στο Γουιλιαμ ειχε επηστρεψει η χαρα η παρουσια του με εκανε αλλο ανθρωπο .Μια αλλη Μπελλα που δεν ειχα ανακαλυψει ποτε ξανα ακομα και οταν ειμασταν μαζι.




<<Λοιπον τι θα ελεγες για μια βολτα σε ενα απο τα πολλα παρκα του Λονδινου και μετα για φαγητο?>>ο Γουιλ ηταν παντα τοσο απροβλεπτος.




<<Φυσηκα...μισο λεπτο να παρω την τσαντα μου και ερχομαι>>εκλεισα το παραθυρο και πηρα γρηγορα την τσαντα μου απο την καρεκλα.
Την Αλις δεν την βρηκα πουθενα ισως να ειχε φυγει.Μετα απο αυτο που της ειχα πει...φαινοταν σαν απειλη.Κουνησα το κεφαλη μου για να διωξω αυτη την δυσαρεστη σκεψη.Δεν θα αφηνα τιποτα και κανενα να μου χαλασει αυτη την ημερα που αξιζα μετα απο το χθεσινο.




Ανοιξα την πορτα ο Γουιλ με ενα χαμογελο στα χειλη με αγκαλιασε σφιχτα επεεσα στην αγκαλια του χαρουμενη.Χωρις να το καταλαβω με σηκωσε και με στριφογυρισε.Γελασα χαρουμενα.Με αφησε κατω και με κοιταξε.


<<Ξεκηναμε>>κουνησα καταφατικα το κεφαλη μου.Προχωρουσαμε προς στο απεναντη τετραγωνο.<<Λοιπον που σκεφτεσε να παμε>>τον ρωτησα.
<<Εσυ θα μου πεις>>γυρισε το κεφαλη του και ανασηκωσε τους ομους του.Οπου ηθελα εγω?
Το σκεφτηκα για μια στιγμη παντα ηθελα να παω στο Hampstead Heath ειναι μια απο τις ακριβοτερες γειτονιες αλλα ειχε και παρκα το μονο προβλημα ηταν οτι βρισκοτανε στη αλλη πλευρα του Λονδινου.
<<Εεεε...Γουιλ θα ηθελα να παω εκει αλλα θα ειναι αδυνατον γιατι->>
<<Πες το και εγινε>>ειπε ξαφνηκα.Δαγκωσα το κατω χειλος μου.




<<Θα ηθελα να παω στο Hampstead Heath>>σταματησε αποτομα με ανοιχτο το στομα.
<<Ωραιο αστειο Μπελλα>>αρχισε και γελουσε.Κρατησα σοβαρο υφος.<<Δεν κανω πλακα αν δεν γινεται παμε σε ενα παρκο εδω κοντα δεν εχω παει ποτε>>του χαμογελασα.


Εμεινε σιωπηλος.<<Τι ειναι?>>ρωτησα ανυσηχα.Κουνησα αρνητικα το κεφαλη του.
<<Τιποτα αν θες παμε εκει>>μου πηρε το χερι μεσα στο δικο του και με τραβηξε χαχανιζοντας.
Τρεχαμε σχεδον για να παμε στο παρκο.Ενιωθα οτι καθε ιχνος απο το πονο να εξαφανιζεται και την ενφανηση του την εκανε ενα εντελως διαφορετικο συναισθημα που μου εδινε δυναμη σηκωσα το βλεμμα μου και κοιταξα το Γουιλ αυτο το συναισθημα το προκαλουσε η παρουσια του Γουιλ.Ο Γουλιαμ με εκανε να νιωθω ετσι εστω και την λιγη παρεα που μου εκανε.Με στιρηξε εκει που τον ειχα αναγκη περισσοτερο απο ποτε.




Ο Γουιλ αναγενουσε μια αλλη πλευρα μου μια πλευρα οπου ειχα ξεχαση τελειος.Αυτη η πλευρα ηταν να ξανα νιωσω οπως τοτε στη θαλασσα οπου εκει ειχα δωσει το πρωτο μου φιλι.




Τον Γουιλ τον εβλεπα κατι παραπανω απο ενα φιλο μου που με ειχε στιρηξει τον εβλεπα ως τον φυλακα αγγελο μου.




Καθε αποφαση εχει το τημιμα της.Καθε λαθος εχει και συνεπιες τα λαθη του παρελθοντος ειχαν και συνεπιες.Η Αλιε ειχε φυγει απο το σπιτι και πηγε να μεινη τον Τζασπερ.Οταν ειχα γυρισει απο την βολτα μου μαζι με τον Γουιλ την ειχα βρει να καθεται στο καθιστικο μαζι με τις βαλιτσες της.


<<Αλις?>>αναρατωθικα γιατι ειχε μαζεψει τις βαλιτσες τις.Ημουν αποτομη μαζι της τον πρωη ειχε καθε δικιο να ειναι νευριασμενη μαζι μου αλλα να μαζεψει τα πραγματα της,για ποιο λογο?


<<Θα φυγω μεχρι να παρεις μια αποφαση>>ειπε μεσα στην απολυτη ησυχια που μας ειχε τυλιξει.Να φυγει για να παρω μια αποφαση....Τι ηταν αυτα που ελεγε?
<<Τι εννοεις Αλις?>>ρωτησα σχεδον θυμωμενα.Δεν καταλαβαινα τι ειχε συνβει οσο ελειπα αλλα κατι μου ελεγε οτι ο Μεσιεν ειχε βρει την ευκαιρια να μηλισει με τη Αλις.Μηπως της ειχε πει οτι με χτυπησε?Ζαρωσα σε αυτη την σκεψη.


<<Ηρθε ο Ρομπερτ οσο ελειπες και μου ειπε οτι χθες το βραδυ κοιμηθηκατε>>σηκωθηκε και με πλησιασε.Τι ειπε?Καθε σημειο του σωματος μου παγωσε δεν ηξερα τι να πω.Τον πιστεψε.
Αλλο ενα ψεμα του κατεστρεψε την ημερα μου.Δεν μηλισα κοιταζομασταν στα ματια.Η Αλις με κοιτουσε με ενα βλεμμα που πρωτη φορα το εβλεπα στο νειραιδενιο προσωπο της.Με κοιτουσε με απεχθεια.


Η καρδια μου χτυπουσε με κοπο μεσα στο στηθος μου.


<<Αλις δεν εκανα τιποτα με τον->>με διεκοψε αποτομα.


<<Μην μου λες ψεμετα Μπελλα ηρθε και μου τα ειπε ο ιδιος απορω γιατι τοσο καιρο του εκανες την δυσκολη τι ηθελες-?>>Βουρκωσα και μαζευτηκα προς τα πισω.


<<Δεν εκανα τιποτα μαζι του Αλις τον πιστευεις οτι ειμαι ικανη>>


<<Για ολα σε εχω ικανη Μπελλα>>πηρε την βαλιτσα της και με προσπερασε απο διπλα μου.


<<Αλις σε παρακαλω->>γυρισα αποτομα με δακρυα στα ματια.Πηγα να την πιασω να της εξηγισω οτι δεν ειχε γινει τιποτα με τον Ρομπερτ τελικα ολο αυτο το μισος που ενιωθα για την Αλις και τον Μεσιεν ειχε γυρισει πισω σε εμενα.


<<Μην πεις τιποτα Μπελλα->>μου φωναξε αγρια.Ανοιξε την πορτα και βγηκε εξω.Η πορτα εκλεισε με δυναμη και ενας εικφατικος ηχος ακουστηκε μεσα στο σαλονι.Στεκομουνα να κοιταω την πορτα.Το μιαλο μου ειχε θολοσει σε καθε σημειο του.Η Αλις πρωτη φορα μου μιλουσε ετσι πρωτη φορα με κοιτουσε με αυτη την αποχθεια.Πιστεψε τον Μεσιεν οτι...!!Κουνησα αρνητικα το κεφαλι μου.


Περπατησα ως το δωματιο και ξαπλωσα.Μαζευτικα σαν μπαλα.Δεν ειχα πλεον τιποτα να πω η να κανω ειχα χασει καθε ανθρωπο που αγαπουσα.Η Αλις πιστεψε τον Ρομπερτ.Ολοι με μισουσαν ολοι.Για τα λαθη ποτ εκαναν αυτοι τα πληρωνα εγω με το χειροτερο τιμημα την μοναξια.


Το μονο που ειχε απομηνει ηταν ο Γουιλ ο Καρλαιλ και η Εσμι.Αυτοι μονο ηξεραν πραγματικα ποια ημουν.


Εκλεισα τα ματια μου.Σιγα σιγα ενιωθα ενα αισθημα ανακουφισης το σκοταδι πλησιαζε κοντα μου.Με τυληξε γυρω του και τοτε αποκοιμηθηκα χωρις πια να ξερω αν ημουν ακομα στη Ελλαδα με την οικογενεια η στο Λονδινο που ειχαν γινει ολα αυτα σε αυτους τους δυο μηνες.Ενα ηξερα μονο οτι επρεπε να παλεψω σε καθε λαθος που ειχε κανει ηΑλις.Θα την συνχωρουσα αραγε για ολο αυτον τον πονο.


Δεν σκεφτηκα τιποτα αλλο το σκοταδι με ειχε παρει πλεον μαζι του.


*********************************


<<Αλις δεν θελω να το φορεσο αυτο το φορεμα>>της ειπα ικευτικα.Μου χαμογελουσε με ενα θριαμβεφτικο χαμογελο.Το εφησε επανω στο κρεβατη.<<Θα το φορεσεις μην ξεχνας οτι εχεις τα γενεθλια σου σημερα και εχω οργανωσει παρτι και αυτο ειναι το δωρο μου για εσενα Μπελλα>>μου επιασε το χερι σφιχτα.Ξεφυσιξα με κοπο.<<Δεν χρειαζονται παρτι για να γιορτασω τα γενεθλια μου Αλις>>.Οχι αυτο το βλεμμα της λυπημενης γατας.<<Σε παρακαλω σε παρακαλω αδερφουλα μου>>δεν θα μπορουσα να αρνηθω σε αυτο το βλεμμα που παντα καταφερνα να περασει το δικος της.Επρεπε να ειμαι πιο πεισματαρα στη αποφαση μου.


<<Ενταξει Αλις τα κατεφερες με επεισες>>την ειπα ηττιμενη,χοροπηδησε και με αγκαλιασε σφιχτα.Ειχα την καλετερη αδερφη του κοσμου ενιωθα τοσο ευτιχησμενη μου ειχα την οικογενεια που αγαπουσα και το κυριοτετο μια αδερφη που σου σπαει τα νευρα αλλα παντα θα ξερεις οτι θα ειναι διπλα σου στα δυσκολα.


Ολες οι εικονες απο αυτη την αναμνηση ειχα ξεθοριασε σιγα σιγα το μονο που εβλεπα ηταν σκοταδι και μια παγωμενη καρδια να χτυπαει δυνατα.Την δικη μου.


Ανοιξα τα ματια μου και κοιταξα το αδειο δωματιο.Σηκωσα το βλεμμα μου στο ρολοιο οπου ηταβ επανω στο κομοδινο ηταν εφτα η ωρα το πρωι.Σε μια ωρα θα αρχηνουσε το μαθημα.Σηκωθηκα και η ματια μου επεσε σε μια φωτογραφια.


Εγω με την υποτιθεμενη αδερφη μου.Κατεβασα το βλεμμα μου βηματισα στη ντουλαπα.Πηρα ενα ασπρο τσιν και μια ριγε μπλουζα που τα μανικια της ηταν μεχρι τους αγκωνες.Η Αλις μου ειχε αγορασει ολα αυτα τα ρουχα.


Τα φορεσα γρηγορα μαζι με τα μαυρα αλλ σταρ μου και πηρα την τσαντα μου και τη εβαλα στο ομο μου.Γυρισα να δω το ειδωλο μου.Τα μαλλια μου ειχαν σχηματηστει ολο μπουκλες.Τα ματια μου απο κατω δεν ειχαβν μαυρους κυκλους.Αυτο με ευχαρηστουσε δεν ηθελα να δειξω ποσο ειχα κατερευση απο το τελευεταιο χτηπυμα.


Κοταξα τα σοκολατι μου ματια.Ξαφνηκα μου ηρθε μια ιδεα.Αν ηθελα να δειξω σε ολους οτι ειμαι δυνατη θα το εδειχνα θα προσπαθουσα να μην πεσω στο γκρεμο ημου ηδη στην ακρη δε θα αφηνα να πεσω μεσα στο κενο.


Πηρα το μαυρο μολυβι ματιων οπου μου ειχε παρει η Αλις και δεν το ειχα χρησιμοποιηση καθολου.Το εβαλα αργα και σχηματιστηκε μια εντονι μαυρη γραμμη μετα σχηματισα και στο αλλο ματι.Το εβαλα στην θεσι του και κοιταξα στο καθρεφτη μου τονιζε τα σοκολατι μου ματια.Θα δειξω στον Μεσιεν οτι δεν ειμαι το παιχνηδακι του.


Ειχα ξανα γυρισει πισω οπως οταν τον ειχα δει εκεινη την πρωτη μερα στο αεροπλανο.Εκει ειχα υποσχειθη στην Αλις οτι δεν θα μπλεξω μαζι του.Δεν τι ειχα κρατησει τοτε θα την κρατησω τωρα.


Η μασκα απλοθηκε στο προσωπο μου σχηματισα ενα ψευτικο χαμογελο.Μεσα μου ενιωθα μια δυναμη μια δυναμη που κανενας δεν θα μου μειονε.Θα προσπαθησω να βρω τα λαθοι του παρλεθοντος που κατεστρεψαν καθε ωραια αναμνηση η σχεση οπου ειχα δημιουργησει με τοσο αγαπη και κοπο.Μια καινουργια καρδια χτυπουσε δυνατη μεσα μου,ενιωθα ετοιμη για καθε πονο που θα ερχοτανε.Ητα μονο η αρχη.


Βγηκα απο το σπιτι δυνατη δεν ηξερα τι θα με περημενε οταν θα πατουσα το ποδι μου στην σχολη και θα συναντουσα τον Μεσιεν.Η καινουργια μου καρδια χτυπουσε στα τρελη κατω απο το στηθος μου οταν εφτασα στην σχολη και βρηκα την αδερφη μου να ειναι με την παρεα του Μεσιεν.Τα βλεμματα τους επεσαν επανω μου.Τους προσπερασα με ενα χαμογελο στα χειλη και πηγα προς τους δυο ανθρωπους που πιστευαν σε εμενα τον Γουιλιαμ και την Μπρεντα.