Kεφαλαιο 8ο

8ο Κεφαλαιο

'Καινουργια Καρδια'

Μπελλα

<<Μπορεις να μου μηλισεις>>ειχα μαζευτη μεσα στη αγκαλια του του Γουιλ απο που να ξεκηνουσα και απο που να τελειωνα.Ειχα μαζευτη σαν μπαλα.Τα χερια του με ασφιγκνα γυρω μου ενιωθα μια αφλαλεια μια μικρη γαληνη μεσα σε ολα αυτο το χαος που ειχε δημιοργηθει μεσα μου.


<<Δεν ξερω αν μπορω να σου περιγραψω ολο αυτο που νιωθω,Γουιλ>>τα ματια μου βουρκοσαν σε αυτο το σημειο δεν ηξερα αν ενιωθα τωρα ημουν σαν ενα αδειο κουφαρι που του ειχαν παρει τα παντα.Αγαπη,ευτιχια,γαληνη.




<<Μπορεις να το κανεις αν μηλισεις θα νιωσεις καλητερα Μπελλα μου>>ειπε και πηρε μια τουφαπου ειχε πεσει μπροστα στο προσωπο μου.Κουνησα αρντικα το κεφαλη μου.<<Δεν μπορω τωρα.....Συνγνωμη>>σηκωσα τα ματια μου για να τον κοιταξω.Μου χαμογελασε με κατανοηση στα χειλη.<<Δεν πειραζη να ξερεις οτι θα ειμαι εδω αν με χρειαστης>>επιτελους που καποιος νιαζοτανε για εμενα που μου ελεγε αυτες τις λεξεις με ειληκρεινα χωρις καμια ενδειξη κοροιδιας.




<<Σε ευχαρηστω>>τυλιξα τα χερια μου γυρω μου γυρω του.Μειναμε σιωπηλη.Μου ετριβε την πλατη δινοτας μου δυναμη.Ετριψα το κεφαλη μου επανω στο στηθος του.Εκλεισα τα ματια μου και αμεσως ηρθαν οι εικονες απο την χθεσινη νυχτα.<<Κοιμησου θα σου κανει καλο>>τον ακουσα να λεει αλλα η φωνη του χανοτανε οπουμε επαιρνε ενας βαθυς υπνος.


*********************************


<<ξεχνα ολες αυτες τις βλακιες που ελεγα τελικα χθες το βραδυ>>φωναξε η φωνη του σε ολο το δωματιο και τοτε ηρθε και το χτυπημα μονο που ειχε γινει χειροτερο με χτυπουσε πραγματι.<<Σταματα με πονας>>του φωναζα.<<Σταματααα>>ουρλιαξα απο πονο.




Πεταχτηκα απο το κρεβατη ιδρωμενη.Στο δωματιο υπεικρατουσε μια υσιχια.Κοιταξα την ωρα ειχε παει εξι το απογευμα.Πεταξα τα σκεπασματα απο το κρεβατη και πεταχτηκα.Πηγα στον καθρεφτη κα κοιταξα το σωμα μου με κομενη την ανασα δεν ειχε καμια μελανια η ενα κοκκινησμα επειτα κοιταξα το μαγουλο μου η κοκκινηλα ειχε φυγει τελειος.Η ανακουφισι με τυλιξε γυρω μου.Ενας εφιαλτης ηταν.Καθησα στο κρεβατη φερνοντας τα σκεπασματα γυρω μου.


Γιατι να γινει ολο αυτο δεν καταλαβαινα με μισουσε υποκριθηκε τον καλο εχθες μου ειπε οτι μια τελειος διαφορετικη με την Αλις μου ειχε πει οτι δεν το αξιζα αυτο που θα μου εκανε,θα προτημουσα να γινομουνα δικη του χθες το βραδυ θα το προτιμουσα χιλιες φορες αυτο παρα το χαστουκι που μου ειχε δωσει.




Βλεποντας και μονο τι εκρυβε απο την αλλη πλευρα του ευατο του.Ολα ειχαν χαθει μεσα μου αυτο που αισθανομουνα για αυτον ειχε μετατραπη σε μισος καθε ιχνος αγαπης που αισθανομουνα ειχε εξαφανηστη πλεον μετα απο το χτυπημα του.




Εβαλα τα χερια μου στο προσωπο μου.Ηθελα να ξεσπασω να βγαλω ολο αυτο που ενιωθα...δεν το αντεχα....ηθελα......ηθελα..να πεθανω γιατι δεν το εκανε καποιος αυτο?Γιατι η μοιρα γυρισε το νομισμα απο τη κακη πλευρα για απο τοτε που ειχα ερθει στο Λονδινο πηγαιναν ολα στραβα ολο αυτο το μισος απο την κιολας πρωτην συναντηση.Γιατι.


<<Μπελλα>>ακουσα την τρομαγμενη φωνη της Αλις να ειναι μεσα στο διαδρομο.Η πορτα ανοιξε αποτομα και επεσε με δυναμη επανω μου αγκαλιαζοντας με.Την ακουγα που ευχαρηστουσε τον θεο οπου ημουν εδω.Με αφησε και μου επιασε το προσωπο.




<<Αχχχ...Μπελλα>>δακρυα ετρεχαν στα ματια της.<<Τι εγινε?>>ρωτησα γεματη απορια.
Εσφιξε τα χειλη της.Με αφησε.
<<Αλις θα μου πεις>>ακουσα την ραγισμενη μου φωνη.
<<Τιποτα απλβς χθες το βραδυ δεν κοιμηθικα καθολου σε σκεφτομουνα σκεφτομουνα οτι->>Σταματησε κοιτοντας με.<<Οτι?>>για δεν συνεχιζε.


<<Εκανες τιποτα με τον Μεσιεν....χθες το.....βραδυ>>γιατι το εκανε αυτο.Μην το σκεφτεσαι Μπελλα σαν να μην εγινε ποτε.
<<Οχι..τιποτα...>>σηκωθηκα και βγηκα απο το δωματιο σαν δειλη.Δεν θα το αποφευγα ολο αυτο οσο και να το αρνιομουνα ειχε γινει στα αληθεια.




<<Μπελλα>>η Αλις με ακολουθησε απο πισω μου.<<Μην το αναφερεις αυτο το ονομα ξανα Αλις μην ακουσει αυτο το ονομα ποτε ξανα εδω μεσα και οσο εισαι μαζι μου θελω να μην το βλειπεις>>θα εκανα τα παντα για να διωξω μια καλη τον Μεσιεν απο την ζωη μου ετσι πως μπηκε ετσι θα τον εβγαζα.Ειχα γινει μια αλλη δεν ημουν ποια εγω.Ολο αυτο που ενιωθα για αυτον θα του το ανταπεδιδα μια με καλη εκδικησι.




Η Αλις εμεινε κοιτοντας με γουρλομενα ματια.<<Γιατι?>>ρωτησε γεματη απογοητευση.Δεν ξεχνουσα κατι η Αλις ειχε σχεση με τον Μεσιεν.Θα την εδειχνα ποια πραγματικα ημουν ολοι οι ανθρωποι που αγαπουσα με ειχαν προδωσει με ειχαν κανει αλλο ανθρωπο εξαιτιας τους ημουν σε αυτη την κατασταση να νιωθω μια φτηνη και το χεροτερο να νιωθω πονο.




<<Θελεις απαντηση καλη μου Αλις>>ενα χαμογελο εκανε την ενφανιση του στα χειλη μου.
<<Μπελλα μηπως κατι εχει αλλαξει->>
<<Εγω εχω αλλαξει Αλις και απο εδω και περα ετσι θα ειμαι>>γυρισα την πλατη μου στην Αλις και πηγα προς το δωματιο.Αυτο τον πονο που βιωνα εγω θα το βιωναν και η Αλις και ο Μεσιεν.


Δεν φτανει πια μια συνγνωμη τα λαθοι τους ειχαν γινει και πραξεις σε εμενα.Ολο αυτο το μισος και τον πονο θα τους το επεστρεφα με τον ιδιο νομιζα.<<Θα πληγωθεις εσυ αντι για αυτους>>η φωνη της λογικης μου με προειδοποιουσε.




Ανοιξα την ντουλαπα και πηρα μια αλλαξια ρουχα.Ξεντυθηκα γρηγορα και φορεσα τα καθαρα ρουχα βγαζοντας αυτο το απαισιο φορεμα.Η ματια μου επεσε στα σκεπασματα.....το χθεσινο δειπνο οπου ο Ρομπερτ ειχε καθησει εδω.Αρπαξα τα σκεπασματα μαζι με τα σεντονια και τα πεταξα στο πατωμα μονο το στρωμα ειχε μεινη γυμνο.




Το κηνιτο χτυπησε επανω στο γραφειο μου.Κοιταξα το ονομα της κλησεις.
<<Μπελλα>>ακουστηκε καπως επυφαλαχτηκι η φωνη του.


<<Γεια σου Γουιλ>>τον ειπα οπως εστρωνα τα καθαρα σεντονια στις αποχρωσεις του πορτοκαλι.<<Εισαι ενταξει>>ρωτησε ανυσηχος.


<<Ναι μια χαρα ειμαι μην ανυσειχης Γουιλιαμ....και σε ευχαρηστω για σημερα το πρωι πραγματικα το ειχα αναγκη>>τα δακρυα θολοσαν την οραση μου.


<<Μην με ευχαρηστας Μπελλα δεν αντεχω να σε βλεπω σε αυτη την κατασταση>>εμεινα με το κινητο στο χερι.Ενα δακρυ κυλισε στο μαγουλο μου.


<<Εισαι ο μαναδικος που εχω...εεε Γουιλ..τι θα ελεγες να παμε μια βολτα να μηλισουμε>>
Τι εκανα?Ζητουσα απο τον Γουιλιαμ να βγουμε...Ξεροκαπια.


<<Εισαι μεσα στο μιαλο μου για ριξε μια ματια εξω απο το παραθυρο>>ακουσα να γελα απο τν αλλη γραμμη.Εβγαλα το ακουστηκο απο το αυτη και πλησιασα το παραθυτο το ειδα να σηκωνει το χερι του και με χαιρετησε.Αμεσως ανοιξα το πομολο απο το παραθυρο και αρχισα και γελουσα.Γελουσα ενιωθα καθε πονο απο την καρδια μου να εξαφανιζεται βλεποντας τον Γουιλ.<<Εισαι τρελος>>χαχανισα.




Με πλησιασε με σταθερα βηματα.
<<Για εσενα ναι>>το χαμογελο μου σταματησε αποτομα και τον κοιταξα.Δεν θα γυρνουσα ξανα πισω σε μια σχεση οπου με ειχε πληγωσει ασχημα.<<Συνγνωμη δεν ηθελα να->>
<<Δεν πειραζη,Γουιλιαμ ειμαι ενταξει>>τον καθησιχασα με ενα χαμογελο στα χειλη.Ενα πραγματικο χαμογελο που χαρης στο Γουιλιαμ ειχε επηστρεψει η χαρα η παρουσια του με εκανε αλλο ανθρωπο .Μια αλλη Μπελλα που δεν ειχα ανακαλυψει ποτε ξανα ακομα και οταν ειμασταν μαζι.




<<Λοιπον τι θα ελεγες για μια βολτα σε ενα απο τα πολλα παρκα του Λονδινου και μετα για φαγητο?>>ο Γουιλ ηταν παντα τοσο απροβλεπτος.




<<Φυσηκα...μισο λεπτο να παρω την τσαντα μου και ερχομαι>>εκλεισα το παραθυρο και πηρα γρηγορα την τσαντα μου απο την καρεκλα.
Την Αλις δεν την βρηκα πουθενα ισως να ειχε φυγει.Μετα απο αυτο που της ειχα πει...φαινοταν σαν απειλη.Κουνησα το κεφαλη μου για να διωξω αυτη την δυσαρεστη σκεψη.Δεν θα αφηνα τιποτα και κανενα να μου χαλασει αυτη την ημερα που αξιζα μετα απο το χθεσινο.




Ανοιξα την πορτα ο Γουιλ με ενα χαμογελο στα χειλη με αγκαλιασε σφιχτα επεεσα στην αγκαλια του χαρουμενη.Χωρις να το καταλαβω με σηκωσε και με στριφογυρισε.Γελασα χαρουμενα.Με αφησε κατω και με κοιταξε.


<<Ξεκηναμε>>κουνησα καταφατικα το κεφαλη μου.Προχωρουσαμε προς στο απεναντη τετραγωνο.<<Λοιπον που σκεφτεσε να παμε>>τον ρωτησα.
<<Εσυ θα μου πεις>>γυρισε το κεφαλη του και ανασηκωσε τους ομους του.Οπου ηθελα εγω?
Το σκεφτηκα για μια στιγμη παντα ηθελα να παω στο Hampstead Heath ειναι μια απο τις ακριβοτερες γειτονιες αλλα ειχε και παρκα το μονο προβλημα ηταν οτι βρισκοτανε στη αλλη πλευρα του Λονδινου.
<<Εεεε...Γουιλ θα ηθελα να παω εκει αλλα θα ειναι αδυνατον γιατι->>
<<Πες το και εγινε>>ειπε ξαφνηκα.Δαγκωσα το κατω χειλος μου.




<<Θα ηθελα να παω στο Hampstead Heath>>σταματησε αποτομα με ανοιχτο το στομα.
<<Ωραιο αστειο Μπελλα>>αρχισε και γελουσε.Κρατησα σοβαρο υφος.<<Δεν κανω πλακα αν δεν γινεται παμε σε ενα παρκο εδω κοντα δεν εχω παει ποτε>>του χαμογελασα.


Εμεινε σιωπηλος.<<Τι ειναι?>>ρωτησα ανυσηχα.Κουνησα αρνητικα το κεφαλη του.
<<Τιποτα αν θες παμε εκει>>μου πηρε το χερι μεσα στο δικο του και με τραβηξε χαχανιζοντας.
Τρεχαμε σχεδον για να παμε στο παρκο.Ενιωθα οτι καθε ιχνος απο το πονο να εξαφανιζεται και την ενφανηση του την εκανε ενα εντελως διαφορετικο συναισθημα που μου εδινε δυναμη σηκωσα το βλεμμα μου και κοιταξα το Γουιλ αυτο το συναισθημα το προκαλουσε η παρουσια του Γουιλ.Ο Γουλιαμ με εκανε να νιωθω ετσι εστω και την λιγη παρεα που μου εκανε.Με στιρηξε εκει που τον ειχα αναγκη περισσοτερο απο ποτε.




Ο Γουιλ αναγενουσε μια αλλη πλευρα μου μια πλευρα οπου ειχα ξεχαση τελειος.Αυτη η πλευρα ηταν να ξανα νιωσω οπως τοτε στη θαλασσα οπου εκει ειχα δωσει το πρωτο μου φιλι.




Τον Γουιλ τον εβλεπα κατι παραπανω απο ενα φιλο μου που με ειχε στιρηξει τον εβλεπα ως τον φυλακα αγγελο μου.




Καθε αποφαση εχει το τημιμα της.Καθε λαθος εχει και συνεπιες τα λαθη του παρελθοντος ειχαν και συνεπιες.Η Αλιε ειχε φυγει απο το σπιτι και πηγε να μεινη τον Τζασπερ.Οταν ειχα γυρισει απο την βολτα μου μαζι με τον Γουιλ την ειχα βρει να καθεται στο καθιστικο μαζι με τις βαλιτσες της.


<<Αλις?>>αναρατωθικα γιατι ειχε μαζεψει τις βαλιτσες τις.Ημουν αποτομη μαζι της τον πρωη ειχε καθε δικιο να ειναι νευριασμενη μαζι μου αλλα να μαζεψει τα πραγματα της,για ποιο λογο?


<<Θα φυγω μεχρι να παρεις μια αποφαση>>ειπε μεσα στην απολυτη ησυχια που μας ειχε τυλιξει.Να φυγει για να παρω μια αποφαση....Τι ηταν αυτα που ελεγε?
<<Τι εννοεις Αλις?>>ρωτησα σχεδον θυμωμενα.Δεν καταλαβαινα τι ειχε συνβει οσο ελειπα αλλα κατι μου ελεγε οτι ο Μεσιεν ειχε βρει την ευκαιρια να μηλισει με τη Αλις.Μηπως της ειχε πει οτι με χτυπησε?Ζαρωσα σε αυτη την σκεψη.


<<Ηρθε ο Ρομπερτ οσο ελειπες και μου ειπε οτι χθες το βραδυ κοιμηθηκατε>>σηκωθηκε και με πλησιασε.Τι ειπε?Καθε σημειο του σωματος μου παγωσε δεν ηξερα τι να πω.Τον πιστεψε.
Αλλο ενα ψεμα του κατεστρεψε την ημερα μου.Δεν μηλισα κοιταζομασταν στα ματια.Η Αλις με κοιτουσε με ενα βλεμμα που πρωτη φορα το εβλεπα στο νειραιδενιο προσωπο της.Με κοιτουσε με απεχθεια.


Η καρδια μου χτυπουσε με κοπο μεσα στο στηθος μου.


<<Αλις δεν εκανα τιποτα με τον->>με διεκοψε αποτομα.


<<Μην μου λες ψεμετα Μπελλα ηρθε και μου τα ειπε ο ιδιος απορω γιατι τοσο καιρο του εκανες την δυσκολη τι ηθελες-?>>Βουρκωσα και μαζευτηκα προς τα πισω.


<<Δεν εκανα τιποτα μαζι του Αλις τον πιστευεις οτι ειμαι ικανη>>


<<Για ολα σε εχω ικανη Μπελλα>>πηρε την βαλιτσα της και με προσπερασε απο διπλα μου.


<<Αλις σε παρακαλω->>γυρισα αποτομα με δακρυα στα ματια.Πηγα να την πιασω να της εξηγισω οτι δεν ειχε γινει τιποτα με τον Ρομπερτ τελικα ολο αυτο το μισος που ενιωθα για την Αλις και τον Μεσιεν ειχε γυρισει πισω σε εμενα.


<<Μην πεις τιποτα Μπελλα->>μου φωναξε αγρια.Ανοιξε την πορτα και βγηκε εξω.Η πορτα εκλεισε με δυναμη και ενας εικφατικος ηχος ακουστηκε μεσα στο σαλονι.Στεκομουνα να κοιταω την πορτα.Το μιαλο μου ειχε θολοσει σε καθε σημειο του.Η Αλις πρωτη φορα μου μιλουσε ετσι πρωτη φορα με κοιτουσε με αυτη την αποχθεια.Πιστεψε τον Μεσιεν οτι...!!Κουνησα αρνητικα το κεφαλι μου.


Περπατησα ως το δωματιο και ξαπλωσα.Μαζευτικα σαν μπαλα.Δεν ειχα πλεον τιποτα να πω η να κανω ειχα χασει καθε ανθρωπο που αγαπουσα.Η Αλις πιστεψε τον Ρομπερτ.Ολοι με μισουσαν ολοι.Για τα λαθη ποτ εκαναν αυτοι τα πληρωνα εγω με το χειροτερο τιμημα την μοναξια.


Το μονο που ειχε απομηνει ηταν ο Γουιλ ο Καρλαιλ και η Εσμι.Αυτοι μονο ηξεραν πραγματικα ποια ημουν.


Εκλεισα τα ματια μου.Σιγα σιγα ενιωθα ενα αισθημα ανακουφισης το σκοταδι πλησιαζε κοντα μου.Με τυληξε γυρω του και τοτε αποκοιμηθηκα χωρις πια να ξερω αν ημουν ακομα στη Ελλαδα με την οικογενεια η στο Λονδινο που ειχαν γινει ολα αυτα σε αυτους τους δυο μηνες.Ενα ηξερα μονο οτι επρεπε να παλεψω σε καθε λαθος που ειχε κανει ηΑλις.Θα την συνχωρουσα αραγε για ολο αυτον τον πονο.


Δεν σκεφτηκα τιποτα αλλο το σκοταδι με ειχε παρει πλεον μαζι του.


*********************************


<<Αλις δεν θελω να το φορεσο αυτο το φορεμα>>της ειπα ικευτικα.Μου χαμογελουσε με ενα θριαμβεφτικο χαμογελο.Το εφησε επανω στο κρεβατη.<<Θα το φορεσεις μην ξεχνας οτι εχεις τα γενεθλια σου σημερα και εχω οργανωσει παρτι και αυτο ειναι το δωρο μου για εσενα Μπελλα>>μου επιασε το χερι σφιχτα.Ξεφυσιξα με κοπο.<<Δεν χρειαζονται παρτι για να γιορτασω τα γενεθλια μου Αλις>>.Οχι αυτο το βλεμμα της λυπημενης γατας.<<Σε παρακαλω σε παρακαλω αδερφουλα μου>>δεν θα μπορουσα να αρνηθω σε αυτο το βλεμμα που παντα καταφερνα να περασει το δικος της.Επρεπε να ειμαι πιο πεισματαρα στη αποφαση μου.


<<Ενταξει Αλις τα κατεφερες με επεισες>>την ειπα ηττιμενη,χοροπηδησε και με αγκαλιασε σφιχτα.Ειχα την καλετερη αδερφη του κοσμου ενιωθα τοσο ευτιχησμενη μου ειχα την οικογενεια που αγαπουσα και το κυριοτετο μια αδερφη που σου σπαει τα νευρα αλλα παντα θα ξερεις οτι θα ειναι διπλα σου στα δυσκολα.


Ολες οι εικονες απο αυτη την αναμνηση ειχα ξεθοριασε σιγα σιγα το μονο που εβλεπα ηταν σκοταδι και μια παγωμενη καρδια να χτυπαει δυνατα.Την δικη μου.


Ανοιξα τα ματια μου και κοιταξα το αδειο δωματιο.Σηκωσα το βλεμμα μου στο ρολοιο οπου ηταβ επανω στο κομοδινο ηταν εφτα η ωρα το πρωι.Σε μια ωρα θα αρχηνουσε το μαθημα.Σηκωθηκα και η ματια μου επεσε σε μια φωτογραφια.


Εγω με την υποτιθεμενη αδερφη μου.Κατεβασα το βλεμμα μου βηματισα στη ντουλαπα.Πηρα ενα ασπρο τσιν και μια ριγε μπλουζα που τα μανικια της ηταν μεχρι τους αγκωνες.Η Αλις μου ειχε αγορασει ολα αυτα τα ρουχα.


Τα φορεσα γρηγορα μαζι με τα μαυρα αλλ σταρ μου και πηρα την τσαντα μου και τη εβαλα στο ομο μου.Γυρισα να δω το ειδωλο μου.Τα μαλλια μου ειχαν σχηματηστει ολο μπουκλες.Τα ματια μου απο κατω δεν ειχαβν μαυρους κυκλους.Αυτο με ευχαρηστουσε δεν ηθελα να δειξω ποσο ειχα κατερευση απο το τελευεταιο χτηπυμα.


Κοταξα τα σοκολατι μου ματια.Ξαφνηκα μου ηρθε μια ιδεα.Αν ηθελα να δειξω σε ολους οτι ειμαι δυνατη θα το εδειχνα θα προσπαθουσα να μην πεσω στο γκρεμο ημου ηδη στην ακρη δε θα αφηνα να πεσω μεσα στο κενο.


Πηρα το μαυρο μολυβι ματιων οπου μου ειχε παρει η Αλις και δεν το ειχα χρησιμοποιηση καθολου.Το εβαλα αργα και σχηματιστηκε μια εντονι μαυρη γραμμη μετα σχηματισα και στο αλλο ματι.Το εβαλα στην θεσι του και κοιταξα στο καθρεφτη μου τονιζε τα σοκολατι μου ματια.Θα δειξω στον Μεσιεν οτι δεν ειμαι το παιχνηδακι του.


Ειχα ξανα γυρισει πισω οπως οταν τον ειχα δει εκεινη την πρωτη μερα στο αεροπλανο.Εκει ειχα υποσχειθη στην Αλις οτι δεν θα μπλεξω μαζι του.Δεν τι ειχα κρατησει τοτε θα την κρατησω τωρα.


Η μασκα απλοθηκε στο προσωπο μου σχηματισα ενα ψευτικο χαμογελο.Μεσα μου ενιωθα μια δυναμη μια δυναμη που κανενας δεν θα μου μειονε.Θα προσπαθησω να βρω τα λαθοι του παρλεθοντος που κατεστρεψαν καθε ωραια αναμνηση η σχεση οπου ειχα δημιουργησει με τοσο αγαπη και κοπο.Μια καινουργια καρδια χτυπουσε δυνατη μεσα μου,ενιωθα ετοιμη για καθε πονο που θα ερχοτανε.Ητα μονο η αρχη.


Βγηκα απο το σπιτι δυνατη δεν ηξερα τι θα με περημενε οταν θα πατουσα το ποδι μου στην σχολη και θα συναντουσα τον Μεσιεν.Η καινουργια μου καρδια χτυπουσε στα τρελη κατω απο το στηθος μου οταν εφτασα στην σχολη και βρηκα την αδερφη μου να ειναι με την παρεα του Μεσιεν.Τα βλεμματα τους επεσαν επανω μου.Τους προσπερασα με ενα χαμογελο στα χειλη και πηγα προς τους δυο ανθρωπους που πιστευαν σε εμενα τον Γουιλιαμ και την Μπρεντα.

Kεφαλαιο 7ο

7ο Κεφαλαιο

'Παρελθον'

Μπελλα

Ενιωθα μουδιασμενο το σωμα μου καθε μελος του σωματος μου δεν κουνιοτανε σαν να ημουν νεκρη.Ανοιξα τα βλεφαρα μου για να δω που βρικομουνα.<<Ειναι ενα ονειρο>>ψυθηρισα στον ευατο μου.<<Μοναχα ενα ονειρο>>εβαλα δυναμη στο αγκωμα μου και κοιταξα στο δωματιο οπου με ειχε φερει.


Ηταν σχετικα μεγαλο αλλα και ευχωρο οι τοιχοι ηταν στις αποχρωσεις του ασπρου.Το κρεβατη ηταν κολημενο στο τοιχο οπου ο τοιχος ηταν με πετρα ο μισος.Ανασηκωθηκα ημουν με τα εσωρουχα.Τυλιξα το σεντονι γυρω μου και σηκωθηκα.


Περπατησα στο δωματιο ειδα μια φωτογραφια οπου ηταν αναποδιγιρησμενη.Την σηκωσα και ειδα μια κοπελα με καστανα ματια και καστανοξανθον μαλλι απο κατω εγραφε μια ημερομινια,
"22-5-08"Καθησα στο κρεβατη κρατωντας την κορνιζα στα χερια μου.


Μα ποια ειναι αυτη?Αναρωτηθηκα αμεσως η περιεργεια με τυλιξε γυρω της.Αφησα την φωτογραφια στην θεση της και κοιταξα το υπολοιπο δωματιο στο βαθος ειχε μια ντουλαπα.Δαγκωσα το κατω χειλος μου.Πλησιασα την ντουλαπα και εκει που παω να την ακοιξω ακουω τα βηματα του Ρομπερτ,γρηγορα πηγα προς το κρεβατη και καθησα με το σεντονι τυλιγμενο γυρω μου.


Η πορτα ανοιξε και ο Ρομπερτ ενφανηστικε φορουσε μια φορμα μονο και στο στηθος διαγραφοντουσαν οι γραμμες απο τους κοιλιακους.Ξεροκαταπια.Η ανασα μου επυταχυνε και η καρδια μου χτυπησε με γρηγορα.


<<Καλημερα>>ακουγοτανε πιο χαρουμενος η ηταν η φαντασια μου?<<Καλημερα...εεε..μολις τωρα θα ετοιμαζομουνα να φυγω σημερα εχω να παω και στην σχολη>>Σηκωθηκα χωρις να να τον κοιταξω στα ματια πηρα το φορεμα μου και τις γοβες.


<<Θελεις βοηθεια>>προσφερθηκε δινοντας μου το φορεμα.Κοιταξα στο πατωμα.<<Σε ευχαρηστω>>του ειπα ευγενηκα.Μα τι εκανα?Καθομουνα και μηλουσα με τον Ρομπερτ.<<Συνγωμη αλλα καλητερα να μην σε ενοχλω>>τον προσπερασα αλλα με επιασε απο τον αγκωνα και με σταματησε.


<<Μην φυγεις>>ανοξα τα ματια μου διαπλατα.Το αιμα παγωσε κατω απο το δερμα μου.Εμεινα σιωπηλι.Ειχα δυο επιλογες να καθησω και να τον βλεπω πληγωμενο η να φυγω και να ξεχασω τι ειχε γινει εχθες.Ημουν αναμεσα σε δυο επιλογες και οι δυο εντελως ηταν ενα λαθος.


<<Μα χθες μου ειπες->>
<<Δεν με ενδιαφερει τι ειπα χθες κατσε σε παρακαλω.....>>με διεκοψε με εσπρωξε προς τα πισω και βρεθηκαμε προσωπο με προσωπο.


Κουνησα μπερδεμενη το κεφαλη μου.<<Δεν μπορω οι γονεις μου θα ανυσηχισουν και η->>εψαχνα διαφορες δικαιολογιες για να ξεφυγω απο το ιδιο μου το ψεμα που του ειχα πει.
<<Τους εχω ενημερωσει οτι θα καθησεις σπιτι μου>>εμεινα με ανοιχτο το στομα.


<<Τι ειπες?>>εκανα πισω κρατοντας το σεντονι στα χερια μου.


<<Τους πηρα χθες τηλεφονω για να ξερουν οτι θα εισαι εδω και τους ειπα οτι θα καθησεις σημερα εδω>>


<<Δεν γινεται αυτο>>ενιωθα οτι πραγματι ηταν ενα ονειρο ο Μεσιεν ειχε αλλαξει μεσα σε μια νυχτα γιατι ολο αυτο?


<<Γιατι δεν γινεται αυτο Μπελλα φοβασαι να εισαι μαζι μου>>σταρωσε τα χερια του στο στηθος του.Το χαμογελο του προδιδε οτι κατι θα εκανε.


<<Φυσηκα και δεν σε φοβαμαι απλως->>


<<Απλως τι,Μπελλα?>>με εκανε να θελω να εικραγω.


<<Δεν θελω να καθησω αυτο ειναι ολο και θα σε παρακαλεσω να με αφησει μονη για να ντυθω>>του φωναξα εξαγριωμενη.


<<Θες να σε ντυσω εγω?>>Εσφιξα τα χερια μου σε μπουνιες μα τι επαιζε τωρα το παιχνηδι του?Τι ηθελε να κανω εγω μαζι του.Κοιταξα το κρεβατη και μετα αυτον και μετα ξανα το ιδιο.Το μιαλο μου ειχε σταματησει να λειτουργη.


Εσφιξα το σεντονι ακομα πιο πολυ γυρω μου.<<Οχι σε ευχαρηστω>>του χαμογελασα θυμωμενα.<<Καλα τοτε οπως θες>>με πλησιασε με απειλικο υφος.


<<Τρελος εισαι?>>του φωναξα εκανα πισω αλλα κολλησα στο τοιχο.Εβαλε τα χερια του στον τοιχο εμποδιζοντας με τον χωρο,κολησε το σωμα του επανω του.Με το ενα μου χερι εσφιγκα το σεντονι και με τον αλλο προσπαθουσα να φυγω αλλοα δεν οφελουσε σε τιποτα ολο αυτο.


<<Θα μου πεις οτι με αγαπας?>>φωναξε...ειχε χασει την διαθεση του.Κουνησα αρνητικα το κεφαλη μου.<<Σου ειπα οτι δεν νιωθω τιποτα για εσενα Μεσιεν>>του φωναξα.Ελεγα ψεματα σε κατι που ηταν αλιθηνο απο την πρωτη στιγμη που τον ειχα δει ακριβως πριν απο ενα μηνα,στο αεροπλανο.


<<Δεν σε πιστευω Μπελλα>>αρπαξε το πιγουνι μου και το σηκωσε απαιτωντας να τον κοιταξω.Μην του το πεις Μπελλα ειναι ενα σχεδιο του.Μην του το πεις πολεμα εναντια στα αισθηματα σου.<<Να το πιστεψεις...σου ειπα οτι δεν νιωθω τιποτα για εσενα παραμονο μισος μισος.....>>του φωναξα.Τα ματια του λαμπανε απο θυμο.


<<Δεν λες αληθεια>>επεμενε μου ψυθηρισε.Πλησιασε τα χειλη του κοντα στα δικα μου.
<<Ειναι αληθεια σου λεω αυτο που νιωθω δεν ειχε πιστει ακομα?>>εκανα πισω αλλα με αρπαξε απο την μεσι.Ηταν τοσο εγωιστης που δεν ηθελε να πιστει οτι δε τον αγαπουσα.Καθε ψεμα μου με κατεκλιε προς το γκρεμο οπου θα βυθιζομουνα.


<<Ασε με>>του φωναξα με κολησε επανω του κα τα χειλη του κολησαν βιαια επανω στα δικα μου.Δεν ανταποκριθηκα.Με πιεζε να του πω την ενιωθα για αυτον και του ελεγα την αληθεια πως θα αντιδρουσε.Γιατι επεμενε τοσο πολυ να του πω οτι τον αγαπω.Προσπαθησα τον σπρωξω αλλα δεν κουνηθικε καν.Μην υποκειψεις.Μην υποκηψεις Μπελλα.


Η καρδια μου ομως ελεγε το αντιθετο τυλιξα τα χερια μου γυρω απο τον λαιμο του και αφεθηκα στο φιλι του.




Δεν θυμομουνα και πολλα απο αυτα που ειχαν γινει το μονο που ανταποκριθηκα στο φιλι του Ρομπερτ και επειτα τον ειχα σπρωξει και τον ειχα χαστοκισει.Παρολου που ενιωθα κατι το διαφοερετικο για αυτον εκεινη την στιγμη ενιωθα να πνιγομουνα....


Μια φωτογραφια μια τα ψεματα η προδωσια?Ολα αυτα καπου θα εβγαζαν...αλλα που Μπελλα που?


Περπατουσα ως στο σπιτι με τα χερια τυλιγμενα γυρω μου το κρυο που εκανε αυτη την στιγμη δεν ειχε καμια σχεση με αυτο που ενιωθα τωρα ολα ειχαν παγωσει μεσα μου.Ολα!
Τα δακρυα εκαναν την ενφανησι τους στα ματια μου.


Εφτασα στο σπιτι αλλα δεν ειχα το θαρρος να μπω.Φαινομουν σαν φτηνη σαν να ειχα παει στο Μεσιεν μονο για παρηγορια οπου αυτη η παρηγορια θα εφτανε στο σεχ.


Καθησα στα παγωμενα σκαλια.Καθε σημειο του σωματος μου ειχε παγωσει σαν να ημουν νεκρη.Αναλυσα καθε στιγμη απο αυτο που πηγα να κανω σημερα το πρωι.Το θυμομουνα.
Γυρισα τον χρονο πισω.


Τον εσπρωξα με ολη μου την δυναμη και κοπανησε επανω στον τοιχο χτυπωντας το κεφαλη του.Αυτο που δεν θα ξεχνουσαν ποτε ηταν το πως με κοιταξε μετα απο αυτο που ειχα κανει.


Αυτο το ειρωνικο χαμογελο στα χειλη του που τοσο μισουσα ειχε κανει την ενφανιση του.Ολα αυτα που ειχα γινει χθες το βραδυ ειχαν μετατραπη σε σταχτη.Που την επερνα μακρια το μισος.


<<Εισαι ενας....ενας......βλακας Μεσιεν σε απεχθανομαι->>του φωναξα με μισος.


<<Και εγω το ιδιο Σουαν και ξεχνα ολες αυτες τις βλακιες που ελεγα τελικα ειχε δικιο η Ελιζα>>που κολουσε η Ελιζα σε ολο αυτο.


<<Τι εννοεις?>>του φωναξα ακομα πιο πολυ θα ειχα ακουστη μεχρι εξω αλλα δεν νιαζομουνα για αυτο σε τι ειχε δικο η Ελιζα Μορ.
Οι ακρες των χειλιον του ανεβηκαν προς τα πανω σχηματιζοντας αυτο το χαμογελο.


<<Οτι εισαι μια μιξο παρθενα που δεν τολμαει να κανει->>


<<Σταματα....σταματα και εσυ ποιος εισαι που με κρινεις εεε..ποιος τουλαχιστον εδειχνα αυτο που απεχθανομουνα ενω εσυ ησουν ενα δειλος Μεσιεν ενας δειλος γυναικας που στο μιαλο του το εχει μονο->>Αποτομα το χερι του επεσε επανω στο μαγουλο μου.


Ακομα ενιωθα αυτο το τσουξιμο στην καρδια μου αυτη την πληγη που ανοιξε που με εκανε να μην τον κοιταω πια στα ματια.Ειχα δει πραγματικα ποιος ηταν.Ενα τερας που τολμοισε να με χαστουκισει.Απο τα νευρα του.Ημουν συγουρη οτι ηξερε οτι ειχα δικιο και ο εγωισμος του δεν τον αφηνε να το παραδεχτη.


Εβαλα τα χερια μου καλυβοντας το προσωπο μου.Οι εικονες ηρθαν στο μιαλο μου ξανα και ξανα το προσωπο του Μεσιεν.


Κρατουσα το κοκκινο μαγουλο μου ο πονος στο μαγουλο μου με πονουσε δεν τον ενιωθα καν ειχε μουδιασει...!!!Σηκωσα το βλεμμα μου και αντικρισα τον.....το Τερας.
Πηρα γρηγορα τα ρουχα μου και χωρις καν να του μιλησω ειχα φυγει απο την κολαση μου.Ο πονος με ειχε κατακλυσει.


<<Μπελλα..Μπελλα>>φωναζε στα τρελος.Δεν του εδινα σημασια προχωρουσα προς το μπανιο.Με γρηγορα βηματα ειχα μπει μεσα και εκλεισα την πορτα.Χτυπουσε δυνατα την πορτα ηταν ικανος να την σπασει.


<<Μπελλα ανοιξε μου.....σε παρακαλω......σε παρακαλω....δεν το ηθελα να το κανω ημουν επανω στο θυμο μου....Μπελλα....μωρο μου....>>εκλεισα τα αυτια μου με τις παλαμες μου.Οχι οχι δεν το εκανε αυτο Μπελλα δεν το εκανε δεν σε χτυπησε.


Ολα ηταν ενα ψεμα μια ψευδεστιση η χθεσινη νυχτα δεν ειχε γινει ποτε...Ποτε.Χτυπουσε ακομα.Πεταξα οσο πιο γρηγορα μπορουσα το σεντονι γυρω μου ετρεμα ολοκληρη ποτε δεν με ειχε ακουμπησει κανεις ουτε καν οι γονεις μου.


Ακουμπησε αυτος ομως.....!!!Το στομαχι μου ειχε δεθει σε κομπο....ενιωθα οτι θα εκανα εμετο...!!!Πηγα προς την τουαλετα και εκανα εμετο....Το σωμα μου ηταν αδυναμο σαν να με ειχαν χτυπησει πραγματη.Ο Μεσιεν φωναζε ακομα.


Ο εμετος τελειωσε και εβαλα το χερι μου στο κεφαλη μου.Ζαλιζομουνα.Σηκωθηκα με κοπο απο το πατωμα και φορεσα το φορεμα.Το σιχαινομουνα και αυτο μου θυμιζε την νυχτα αυτη.


Ξεκλειδωσα την πορτα και τον αντικρισα τα ματια του ειχα κοκκινησει απο τα δακρυα επαιρνε βαθιες ανασες.Δεν μηλισε κανεις.


<<Μην ξανατολμησεις να με ξανα ενοχλησεις.......Μεσιεν ποτε ξανα....Σε μισω και να το ξερεις αυτο.Σε μισω>>εφυγα με αργα βηματα δεν τον ενιωσα να με ακολουθη.


Οχι Μπελλα μην τον συνχωρεσεις....Οχι.


Βγηκα απο το σπιτι του και περπατησα χωρις να εχω καμια αισθηση το τι γινοτανε γυρω μου.Το μονο που ειχα καταλαβει ηταν οτι ημουν σε αθλια ψυχολογικη κατασταση.Το μονο που καταλαβα ηταν το κρυο και οτι ημουν εξω απο το σπιτι καθησμενη στα σκαλια.


Τα δακρυα κυλουσαν στα μαγουλα μου.Το κρυο δυναμωνε.Ακουσα καποιον να μου λεει κατι αλλα δεν καταλαβαινα τι.Σηκωσα το κεφαλη μου.


Ειδα τον τελευταιο ανθρωπο που νομιζα οτι θα εβλεπα.Ο Γουιλ με ανυσηχο βλεμμα με κοιτοσυσε το ματι του επεσε επανω στο μαγουλο μου.Ειχα την αναγκη να του πω ολα αυτα.<<Γουιλ>>ψυθηρισα με ραγισμενη φωνη.


Σηκωθηκα και παραπατησα με αγκαλιασε αυτοματως εκει κατερρευσα κλαιγοντας μεσα στην ζεστη αγκαλια του,που εψαχνα εδω και καιρο.

Kεφαλαιο 6ο

6ο Κεφαλαιο

'Ραγισμενο Μισος'

Ρομπερτ

Ξαπλωσα με κοπο στο κρεβατη εβγαλα το πουκαμισο και το πεταξα στο πατωμα.Τι ειχα κανει πριν απο λιγο δεν το πιστευω.Ειχα φηλισει την Μπελλα και ενιωθα επιτελους οτι το κεν που εφευγε απο την καρδια μου παιροντας την θεση του η Μπελλα.


Ειχα καιρο να νιωσω ετσι πριν απο δυο χρονοια το θυμωμουνα τοσο καθαρα δεν θα εφευγε ποτε απο την μνημη αυτο το ατυχημα.Εβαλα τα χερια μου πισω στο κεφαλη και κοιταξα στο ταβανι.Εκλεισα τα ματια μου και φανταστηκα αυτο που ειχα κανει πριν με την Μπελλα.


Μολις την ειχα δει να ερχαιτε απο το διαδρομο με αυτο το μαυρο φορεμα και τις γοβες της.Ειχα μεινη εκεινη την στιγμη δεν θα ξεχνουσα ποτε αυτο το κοκκινησμα στα μαγουλα της ηξερα οτι ενιωθε αβολα το ενιωθα οτι δεν με ηθελε σε αυτο το δειπνο γιατι της αποσπουσα την προσοχη απο καθε τι γυρω της.


Οταν ειχα ακουσει απο την Αλις οτι θα αρραβωνιαστη με τον Τζασπερ ενιωσα ζηλια....ζηλια για τον ιδιο μου τον καλητερο φιλο μου την πως γονοταν να θελω ακομα την Αλις απο την στιγμη που ο Τζασπερ την ειχε ηδη και μονο στην σκεψη οτι θα την φηλουσε η θα την αγκαλιαζε με τρελενει απο τη αλλη η Μπελλα ειχε αρχησει να ανταποκρινεται δεν θα την αφηνα ετσι αφου ο Τζασπερ ειχε την Αλις ηθελα και εγω την Μπελλα.


Πως γινοταν αυτη η κοπελα να μην με ηθελε ποτε και καμια δεν μου αντησταθει αλλα γιατι η Μπελλα με μισουσε ηξερε τον λογο για το τι ηθελα απο αυτην που ητα το κακο μια βραδια μαζι της και ειχε ληξει το θεμα μεταξυ μας.


Το πεισμα της αυτο μου την εδινε στα νευρα πως μπορουσε νε αντεχει απο τη στιγμη που την ειχα πεταξει στο κρεβατη και εκει που πηγα να την κανω δικια μου τα χαλασα ολα.


Δεν εφταιγε αυτη αλλα μονο εγω.


Ανοιξα τα ματια μου και κοιταξα γυρω μου.Ειχε σκοτεινιασει εξω.Το κινητο χτυπησε μεσα στη υσιχια οπου υπεικρατουσε.Σηκωθηκα απο το κρεβατη και περπατησα προς το γραφειο.Ειδα το ονομα ηαπο την κλησει.Ηταν η Αλις.Πατησα το κουμπι απαντησεις.


<<Αλις?>>ψυθηρισα σιγανα.


<<Μην πεις τιποτα μονο ακουσε με κοιτα Ρομπερτ θελω να ξερεις οτι αγαπω τον Τζασπερ και δεν θα αφησω τιποτα και κανεναν να μπει αναμεσα μας->>η φωνη της ακουγοτανε ταραγμενη.


<<Αλις δεν ειναι αυτο που καταλαβες>>προσπαθησα να την πεισω με ψεματα.


<<Το καταλαβα Ρομπερτ δεν ειμαι χαζη..ακουω σε παρακαλω μην τιποτα και σε κανενα οτι σε πηρα ενταξει?>>Κρατησα την ανασα μου.


<<Ναι μην ανυσηχεις δε θα πω τιποτα>>μολις το ακουσε αυτο η γραμμη εκλεισε.Εμεινα να στεκομαι με το κινητο στο χερι.Το πεταξα περα και καθησα στην καρεκλα.Να παρει αυτο ηθελε να πει μονο.Περασα με το χερι μου μεσα απο τα μαλλια μου.


Πολυ καλα ηθελε να την ξεχασω αυτο θα εκανα.Σκοπος μου τωρα ηταν η μικρη της αδερφη αν την πληγωνα θα με μισουσε θανασικα.Αυτο θα εκανα στοχος μου πλεον ειναι η αδερφη της,η Μπελλα.


Μπελλα Σουαν.




<<Ποιος ηταν στο τηλεφωνο,Αλις>>την ρωτησα οπως μαζευα τα πιατα.Γυρισε με το κινητο σφιχτα μεσα στα χερια της.<<Με τον Τζασπερ του ελεγα καλυνηχτα επισης μου ειπε να σου δωσω χαιρετησματα>>το προσωπο της μαρτυρουσε οτι μου ελεγε ψεματα.Παλι απο την αρχη ξεκηναμε Μπελλα ξανα ψεματα και πονο.


<<Χαιρομαι που το ακουω αυτο>>μαζεψα τα τελευται πιατα και τα πηγα προς την κουζινα.Τα αφησα στο νεροχυτη μεσα και επεστρεψα ξανα στο σαλονι η Αλις καθοταν αμηλιτη στον καναπε κοιτωντας το κινητο της.Καθησα διπλα της και της επισα το χερι.


<<Τι εχει συνβει Αλις?>>ρωτησε σιωπηλα.Δεν σηκωσε το κεφαλης.Επιασα σφιχτα το χερι μου μεσα στο δικο της.


<<Μπελλα εχω κανει λαθη->>


<<Ολοι μας κανουμε λαθοι,Αλις απο τα λαθοι μας μαθαινουμε>>την διακοψα αποτομα δεν αντεχα να την βπελω ετσι η Αλις ηταν το κοριτση που χαμογελαει που κανει τους αλλους να νιωθουν καλα μαζι της να ξεχνανε καθε τι κακο που εχουν στο μιαλο τους.


<<Δεν εχεις δικιο Μπελλα εισαι αδερφη μου και σε εχω προδοσει σου εχω πει>>σταματησε και σηκωσε το κεφαλης να με κοιταξει ειχε δακρυα στα ματια της.


Τα σκουπισα με τα δαχτυλα μου η καρδια μου χτυπουσε με κοπο θα εκλαιγα και εγω τα ματια μου ειχαν βουρκωσει


<<Το ξερω>>ακουστηκε η σπασμενη μου φωνη.Εμεινε σιωπηλη.


<<Γιατι δεν ειπες τιποτα γιατι δεν με μησισες->>


<<Το ειχα κανει αυτο αλλα δεν μπορουσα Αλις.......δεν μπορουσα να σε μησισω εισαι η αδερφη μου εσυ με στιρηξες οταν οι αλλοι ειχαν φυγει απο διπλα μου οταν χωρησα με τον Γουιλιαμ ησουν εκει στα δυσκολα μαζι μου>>Τα λογια μου ξεχυνοντουσαν.


<<Εισαι οτι καλητερο ειχα Αλις και ξερεις κατι προσπαθησα να μαθω για τον λογο γιατι μου ελεγες ψεματα θυμασε πριν δυο μερες την νυχτα που ειχε ερθει ο Ρομπερτ?>>την ρωτησα με σταθερη φωνη.Κουνησε καταφατικα το κεφαλης της.


<<Ναι υπεθεσα οτι κοιμοσουνα για να του πω->>εβαλα τα χερια της στο προσωπο εκλαιγε πλεον.Δεν σταματουσε προσπαθησα να την αγκαλιασω να της πω οτι δεν ηταν τιποτα ολα αυτα που ειχαν γινει μεταξυ μας τα ψεματα.


Δεν με αφησε σηκωθηκε και ετρεξε στο δωματιος της ακουσα την πορτα που χτυπησε δυνατα πισω της.Ολα αυτα δεν τα ειχα προκαλεσει εγω αλλα ο Μεσιεν για ολα αυτα εφταιηε αυτος.


Χωρις καν να παρω την ζακετα μου βγηκα εξω και περπατησα περασα τον δρομο χωρις να τον κοιταξω αν περναει ενα αυτοκινητο.Δεν ηξερα καν τι εκανα δεν σκεφτομουνα ειχα χασει την αισθηση του χρονου γυρω μου.To μονο που ειχα στο μιαλο μου ηταν οτι θα πηγαινα στο σπιτι του ηξερα που εμενε.


Πρωχορησα κοντα στην πλατειαοπου εκει εμενε.Σταματησα εξω απο το σπιτι του.Ανεβηκα τα σκαλια σιγα σιγα η πορτα ηταν κλειστη.Φυσικα αφου ηταν περασμενες μια μονο τα φαντασματα εβγαινα τετια ωρα.


Εκανα γροθια το χερι μου και εκει που πηγα να χτυπησω την πορτα ανοιξε και ενφανηστικε μια κοπελα καστανη πιο ψιλη απο εμενα και ηταν.....σε μαυρο χαλι απο ντυσιμο.Εμεινα αφωνη δεν ειχα λογια να περηγραφω αυτο που εβπελα.


<<Καθριν μην ξεχασει την τσαντα σου>>ειπε ο Ρομπερτ απο πισω της.Με κοιταξε.Τον κοιταξα.


<<Καθριν μπορεις να φυγεις>>μηλισε κοιτοντας με.


<<Ναι>>του εδωσε ενα φιλι στο μαγουλο και εφυγε.Εσφιξα τα χερια μου σε γροθιες.Τωρα ενιωθα σαν να με ειχε προδωσει σαν αυτο που ειχε γινει στο δωματιο μου δεν ειχε γινε ποτε.


<<Μπελλα>>εκεινη την στιγμη δεν αντεξα αλλο η οργη με επνιγε σηκωσα το χερι μου και τον χαστουκισα στο μαγουλο.Το μιαλο μου ειχε σταματησει να λειτουργη μεχρι που καταλαβα τι ειχε συνβει.


<<Αυτο ειναι το ευχαρηστο μου>>Κατεβηκα γρηγορα τα σκαλια χωρις να κοιταξω πισω μου για το πως αντεδρασε.<<Μπελλα μισο λεπτο>>τον ακουσα να φωναζει εξαγριωμενος.Με επιασε απο το χερι αποτομα και με γυρισε.


<<Αφησε με>>του φωναξα.Προσπαθουσα να παρω το χερι μου απο το δικο του.Με τραβηξε και με αγκαλιασε.


<<Μπελλα.....>>επιασε με τα χερια του το προσωπο μου.


<<Γιατι?>>αυτο μπορεσα να πω μονο.Επεσα στην αγκαλια του κλαιγοντας με σφιξε κοντα του.Ετρεμα ολοκληρη απο το κρυο που εκανε.


Με ταβηξε απο εκει που ειμασταν και με πηγε προς το σπιτι του.Μπηκαμεσα μεσα.Με σηκωσε και με πηγε στον καναπε.Με εβαλε να καθησω επανω του ακουμπησα το κεφαλι μου στο στηθος του.


<<Τρεμεις>>ακουσα να μου λεει.Με φηλισε απαλα στο μεποσω.Τυλιξα τα χερια μου γυρω απο τον λαιμο του.Τον εφερα κοντα μου.<<Το ξερω>>σηκωσα το κεφαλη μου και τα χειλη μου πηγαν προς τα δικα του.Δεν με απομακρυνε.


Αυτο το φιλι ηταν τελειως διαφορετικοα απο τα αλλα που μου ειχε δωσει δακρυα γεμεισαν τα ματια μου.Τα σκουπισε με την ακρες τον δαχτυλον του.Ανοιξα τα χειλη μου για να εισπνευσω την ανασα του.Η γλωσσα του χαθηκε μεσα στα χειλη.


Τον εσφιξα ακομα πιο πολυ.


Το χερι του ακουμπησε το ποδι μου αλλα κατι τον εμποδιζε.<<Καντο>>του ειπα μεσα απο το φιλι μας.


Με σηκωσε απο εκει που ειμασταν και με πηγε σε ενα δωματιο.Με ακουμπησε απαλα στο κρεβατη και ανεβηκε απο πανω μου.Δεν σταματησε να με φηλαει.Τον αγκαλιασα.Τωρα πλεον ημου σιγουρη.


Η αγαπη δεν εχει ορια μπορεις να αγαπησεις οσο αντεξεις.Εγω αυτο το αντεχα να βρισκομαι τωρα εδω μαζι του θα γινομουν δικια του αλλα με ενα τημιμα οτι μετα θα ξεχνιοντουσαν ολα αυτα θα γινομουν παλι η Μπελλα που τον μισουσε που την ηθελε μονο για το κρεβατη.


Ειχε κατεφερει το σκοπο του.Με ειχε κανει ηδη δικια του απο την πρωτη ματια απο το πρωτο φιλι που μου ειχε δωσει.Φοβομουνα ενα πραγα μοναχα οτι θα πληγωνομουνα ασχημα.


Τωρα πλεον δεν ειχε σημασια ηδη ενιωθα ηττιμενη απο ολα απο το ψεμα τον πονο και την προδωσια τωρα θα αντεχα και αυτο που γινοταν τωρα.


Εβαλε το χερι του πισω απο το φορεμα και κατεβασε το φερμουαρ.Μου το εβγαλε σιγα σιγα και μετα το πεταξε στο πατωμα ημουν μονο με τα εσωρουχα πλεον.


Τα χειλη του διετρεξαν στον λαιμο μου και επειτα στο στηθος μου.Τα δακρυα κυλισαν στα μαγουλα μου.Θα το μετανιωνα.Αυτο μονο ελεγα συνεχεια στο ευατο μου.Θα το μετανιωσεις Μπελλα.


Τα χειλη του κατεβεναν και ανεβεναν ξανα και ξανα σε ολο μου το κορμι ειχα φουντοσε καθε σημειο του σωματος μου ανταποκρινοτανε στο φιλι του.Δεν αντεξα αλλα ξεσπασα σε κλαματα.Εσφιξα τα δοντια μου.


Ο Ρομπερτ εβαλε το μετοπω του επανω στο δικο μου.Σκουπισε τα δακρυα που ειχαν ξεχυθει.


<<Δεν το αξηζεις,αυτο που θα σου κανω>>η φωνη του ακουστηκε με ενα τονο πονο.Εμεινα παγωμενη να τον κοιταω στα πρασινα ματια του που με ειχαν υπνοτισει.


<<Γιατι δεν το κανεις τωρα,Μεσιεν θα εισαι ο νηκητης θα ειμαι η ηττιμενη>>τοπυ ψυθηρισα.
Κουνησε αρνητικα το κεφαλη του.<<Κανεις λαθος εσυ θα εισαι η νικητρια Μπελλα->>


<<Γιατι το λες αυτο αφου εσυ->>με φηλισε στα χειλη.


<<Δεν καταλαβαινεις κατι Μπελλα γιατι νομιζεις τα εκανα ολα αυτα απο καθαρα εγωισμο μονο αυτο δεν εισαι σαν την αλλις να παρει η οργη δεν το αξηζεις εσυ αυτο.Αγαπη μου>>το μιαλο μου σταματησε εκεινη την στιγμη.


Σαν ο χρονος να ειχε παγωσει σε αυτο το σημειο οπου ο Ρομπερτ ειχε αλλαξει απο αλαζονακαι γυναικα μετατραπηκε σε εναν αγνωστο που ηταν.....δεν ειχα λεξεις να περιγραψω αυτα που ενιωθα τωρα.Αφησα τα αισθηματα μου απο την μακρυνη γωνια οπου τα ειχα φυλακισει τα αφησα να απαλυνουν τον πονο.


<<Ρομπερτ>>γελασε με κοπο.


<<Το ξερω...το ξερω.....ακουγομαι σαν γελοιος>>ανασηκωθηκα και του επιασα προσωπο στα χερια μου.<<Μην ξαναμηλισεις ποτε ετσι στον ευατο εισαι ο καλητερος ανθρωπος που εχω γνωρησει παρα παρολου τα πραγματα μεταξυ μας δεν πηγαν καλα αλλα ποτε δεν επαψα να μην......->>σταματησα και ξεροκαταπια.Τι ειχα πει?


<<Να με αγαπας?>>ενα δακρυ κυλισε απο το ματια του Ρομπερτ.Ολα αυτα ηταν ενα ονειρο που σε λιγο θα ξυπνουσα?Και ομως οχι ημουν εδω στο σπιτι του επανω στο κρεβατη του και γυμνη παραμονο με τα εσωρουχα.


Οχι Μπελλα μην τον κανεις μην του πεις....οτι τον.......ΑΓΑΠΑΣ.
Εβαλα το χερι μου κα ακουμπησα στο μαγουλο του.<<Η αγαπη Ρομπερτ πρεπει να τι νιωθεις μεσα σου να αισθανεσαι οτι αυτον που εχεις διπλα σου να ξερεις οτι θα μεινη για παντα μαζι του>>Του ειχα πει ψεματα δεν ημου βεβαιει οτι τα λογια μου τον πληγωναν αλλα δεν ημουν και σιγουρη οτι επαιζε και θεατρο.


Η καρδια μου ματωνε που του πεταξα αυτα τα λογια.Ηταν ψευτικα μονο ψευτικα.Την ευκαιρια την ειχα χασει για παντα.


<<Ευχαρηστω που μου ειπες την αληθεια>>σηκωθηκε απο πανω μου και με τυλιξε με το σεντονι.<<Κοιμησου εδω αυριο θελω να εχεις φυγει>>η φωνη εσπασε σε δυο σημεια.Περπατησε με κοπο ως την πορτα και την εκλεισε πισω.


Ηθελα τρεξω κοντα του ηθελα να παω και τν αγκαλιασω και του πω πως ολα αυτα ειναι μονο ψευτηκα λογια που δεν εβγαιναν απο την καρδια μου αλλα απο το εγωισμο μου και το μισος.


Μαζευτικα σαν μπαλια.Εβαλα το κεφαλη μου στα γονατα μου.Ειχα κανει ενα λαθος ειχα χασει μια ευκαιρι οπου ο Ρομπερτ ειχε δειξη πραγματικα ποιος ηταν και εγω τι ειχα κανει του πεταξα αυτα τα λογια σαν μαγιστιο που ανοιγε μια μια την πληγη.


Εκλαιγα μεχρι που με πηρε ενας υπνος βαθυς χωρις ονειρα.Κοιμηθηκα εχοντας στην καρδια μου ενα βαρος που θα ειχα οσο προχωρουσα μπροστα χωρις αυτον.

Kεφαλαιο 5ο

4ο Κεφαλαιο

'Ευτιχια'

Μπελλα

Αφιερομενο σε τρεις κοπελες την ελινα(ROBELINA),twilightsagaddicted και την daisyalicecullen που στιρηξαν απο την αρχη την ιστορια μου.Σας ευχαριστω πολυ.

Ολα ειχα βρει το κανονηκος τους ρυθμο απο την στιγμη που ηρθαν οι γονεις μου ηΑλις ειχε αλλαξει πολυ απεναντη μου φαινοτα αρκετα υπερπροστατευτικη μαζι μου.Οταν βγαιαναμε εξω και αγοραζαμε υλικα για φαγητο ειχα με συναντησεο τυχαια τον Μεσιεν.Ειχα να τον δω απο τοτε που του ζητουσα εξηγισεις οταν ειχα βει το κινητο του.

Φαινοταν κακονηκος οπως και την πρωτη φορα.Ειχε αυτο το χαμογελο που το επαιζε καποιος αλλα μαζι του ειχε και μια νεα κοπελα.Γιατι την στιγμη που το πετυχαμαι την φηλουσε.Ειχα νιωσει ξανα την ζηλια ν αμε τρωω μεσα μου απο την πρωτη στιγμη που τον ειδα να φηλαει την Ελιζα αλλα τωρα ειχε γινει πιο εντονο μεσα μου με το ζορι πιεσα το ευατο να κρατηθει.Τα αισθηματα μου δεν ειχαν καμια σημασια για αυτον.

Χιλιες φορες να πεθαναν μεσα μου παρα να νιωθω την ζηλια καθε φορα που θα φηλιεται με την καινουργια κοπελα.

Εκεινη την στιγμη που τους ειδα να φιλιουνται η Αλις δεν αντεδρασε καθολου αντιθετος χαμογελασε και μετα με κοιταξε στα ματια.

<<Γεια σου Ρομπερτ>>φωναξε δυνατα εμεινα κοκαλο να κοιταω την κοπελα που αφησε τον Μεσιεν.Βηματισε κοντα μας εσφιξα τα χειλη μου.Ειδα την κοπελα που την επιασε απο την μεσι.

<<Γεια Αλις...>>η ματια τοπυ επεσε επανω μου.Δεν ενιωσα φοβο παρα μονο ζηλια.

<<Γεια Μπελλα>>ειπε ξερα.Η Αλις μου επιασε απο το χερι σαν να μου εδινε δυναμη.

<<Τι κανεις εσυ εδω;>>ρωτησε γεματος περιεργια.Δεν μου εριξε καμια ματια κοιοτυσε την Αλις.

<<Καναμε καποια ψωνια για το δειπνο ηρθαν οι γονεις μας για λιγες ημερες για να μας δουν>>Το χαμογελο της Αλις αρχηζε να ξεθωριαζει σιγα σιγα.

<<Δειπνο εεε.....τι περιεχει το μενου>>γελασε πρωτη φορα τον εβλεπαν να γελαει ανοιξα διαπλατα τα ματια μου και τον κοιτουσα που γελουσε.Η κοπελα χαζευε στο κηνιτο αρα δεν καρφωνομουνα αλλα δεν αντιλθηκα την Αλις να με κοταει με την ακρη του ματιου της.

<<Θες να φας μαζι μας?>>γυρισα το κεφαλι μου αποτομα προς το μερος της.

<<Μην το κανεις>>την παρακαλεσα ψυθηριστα.Δεν μου εδωσε σημασια σαν να μην με ειχε ακοσει.

<<Δεν ξερω..Αλις θα θελουν οι γονεις σου?>>επιτελους με κοιταξε αλλα με ενα βλεμμα μισους.Μα τι ειχα κανει για να με μισει τοσο?Πρωτη φορα ειχα σκεφτει την ερωτηση.Γιατι με μισουσε ηξερα οτι με ηθελε μονο για το κρεβατη αλλα τι αλλο ειχα κανει....

<<Ελα Μεσιεν σε παρακαλω θα ειναι και ο Τζασπερ θελει να γνωρησει τους γονεις μου>>επεμενε κιολας.Να παρει.

<<Αλις αν δεν θελει να->>

<<Ενταξει με επεισες Αλις>>κοιταχτηκαμε στα ματια αυτο με ενα βλεμμα ποθου?και εγω με ενα φρικης....Μονο ενα δειπνο ητανε τιποτα παραπανω....Τιποτα....Δεν θα το αφηνα να με κανει οτι ηθελε..

<<Εεε...εγω δεν ξερω αν θα ειμαι θα βγω με την Μπρεντα>>επρεπε να ξεφυγω απο αυτη την κατασταση.

<>αυτο το βλεμμα του κουταβιο.Αναστεναξα και την κοιταξα.


<<Αλις σου....->>


<<Σε παρακαλω>>με επιασε πιο σφιχτα και με κοιταξε βαθια σα ματια.


<<Ενταξει>>αναφωνησα αγαναχτησμενη.


Ο Μεσιεν θα ειχε βαλει ενα σχεδιο στο μιαλο του ημουν σιγουρη.Θα επρεπε να κραταω αποστασει κατα την δειαρκια του δειπνου.Τα αιθηματα μου θα ηταν καλα φυλαγμενα μεσα μου καρδια μου χτυπουσε σαν τρελη κατω απο το στηθος μου....


Αυτο το δειπνο θα ειχε ανατροπες....Χαιρετησαμε τον Μεσιεν και χωρις να κοιταξω πισω την κοπελα οπου θα φηλουσε εκεινη την στιγμη.Τα δακρυα ειχα κανει την ενφανησι τους στα ματια μου.Η καρδια μου χτυπησε με πονο.


"Δεν αξηζει"ειπα στο ευατο μου.Φορεσα την μασκα μου με το ψευτηκο χαμογελο και πρωχορησα μπροστα εχοντας στην καρδια μου εναν βαρυ πονο.

<<Δεν το πιστευω οτι καλεσες τον Μεσιεν στο δειπνο υποτιθεται ειναι μονο οικογενειακο>>φωναξα οταν μπηκα μεσα στο σπιτι.Η Αλις εκλεισε πισω την πορτα αφησε τα ψωνια πανω στο τραπεζη.


<<Χαλαρωσε Μπελλα δεν ειναι τιποτα ετσι και αλλιως με τον Τζασπερ ειναι φιλοι χρονια>>πρωσορησε προς τον διαδρομο και την ακολουθησα.


<<Δεν εχει σημασια αυτο και εγω φιλη την Μπρεντα να την καλεσω και αυτην τοτε>>ανοιξε την πορτα απο το δωματιο και καθησα στο κρεβατη.


Ηταν σαν να ειχε πατησει πανω στην πληγη που εχω στην καρδια μου.Ο Μεσιεν στο δειπνο να καθομαι απεναντη του η και διπλα και να νιωθω αυτο τον ποθο...


<<Αλις->>φωναξα.Δεν θα περνουσε ετσι δεν θα υποχορουσα θα εκανα ολοκληρο πολεμο να μην ερθει εδω με μισουσε τον μισουσα.


<<Τι ειναι Μπελλα;>>ηρθε απο το δωματιο και σταθηκε στην πορτα αγανακτησμενη.Κοιταξα στο πατωμα.


<<Δεν θελω να ερθει εδω ο Μεσιεν>>ειπα πεισματηκα.


<<Κανεις σαν μικρο παιδια Μπελς>>η φωνη της ακουστηκε υσιχη καθησε διπλα μου.
Γιρυσα και επιασα τα χερια της σφιχτα μεσα στα δικα μου.Την κοιταξα.


<<Σε περακαλω Αλις καντο για εμενα δεν σου ζηταω πολλα πες του ψεματα οτι το....->>


<<Οχι οχι ξεχνατω Μπελλα του ειπα ηδη>>κουνησε αρνητικα το κεφαλη της.Εμεινα αφωνη.Προτιμουσε να ερθει ο Μεσιεν στο σπιτι και κανει....Αχχ...οχι οχι..Δεν θα το επετρεπα αυτο.


<<Αλις σε παρακα->>ο ηχος της πορτας ακουστηκε μεσα απο το σαλονι διακοπτοντας με.Θα ειχαν ερθει ο Καρλαιλ και η Εσμι.Η Αλις σηκωθηκε και σταθηκε στην πορτα.


<<Μην φοβασαι και τοσο τον Μεσιεν ετσι και αλλιως εχει κοριτση δεν θα σε κανει και τιποτα>>ειπε και εφυγε.Ειχα καταπατησει την πληγη μεσα μου.Βουρκοσα.


Το αιμα ειχε στερεψει απο το σωμα μου ειχε μουδιασει.Παλι αυτη η ζαλαδα.Πιαστηκα απο το μαξηλαρι και ξαπλωσα προς τα πισω.Ακουμπησα με το χερι μου το μετωπο ηταν ιδρωμενο.Να παρει χθες ειχα βγει απο το νοσοκομειο.


Ακουσα κατι βηματα μεσα στο δωματιο δεν ειχα το κουραγιο να ανοιξω να δω ποιος ειναι.


<<Γλυκια μου>>η φωνη του Καρλαιλ με εκανε να ανοιξω τα ματια μου.Ηρθε και σταθηκε διπλα μου.


<<Μπορω να κατσω>>ειπε ευγενηκα.


<<Φυσηκα μπαμπα>>ανακαθησα και του εκανα χωρο καθησε διπλα μου και τυλιξε το χερι του γυρω απο το ομο μου.Μειναμε για λιγα λεπτα σιωπηλοι.Την σιωπη την εσπασε ο Καρλαιλ.


<<Ξερεις ποτε γνωρησα την μητερα σου?>>Αμεσως αυτη η ερωτηση μου θυμησε οταν ημουν δεκα καθομουν στα ποδια και μου ελεγε διαφορες ιστοριες.


<<Ναι θυμαμαι μου ειχες πει οτι στην αρχη δεν την χονευες ποτε και καταληξατε να ειστε μαζι δηλαδη εδω και δεκα χρονια>>Μου χαιδεψε το ομο.


<<Ακριβως>>ειπε χαμογελοντας.Δεν καταλαβαινα που ηθελε να καταληξει με αυτη την ημερα της γνωριμιας τους.<<Μπαμπα>>


<<Θελω απλως να σου πω οτι η αγαπη την εχεις ακριβως διπλα σου αλλα δεν ανοιγεις τα ματια σου να δεις καθαρα>>σηκωθηκε με ενα συνεσταλμενο χαμογελο στα χειλη του.


<<Τι εννοεις;>>κατσουφιασα μπερδεμενη.


<<Απλως Μπελλα θελω να σου πω οτι εισαι μια τελεια κορη που δεν αφηνει τα συναισθηματα ελευθερα να αναπνεσουν,τα εχεις βυθησει καπου βαθια μεσα σου αγαπη μου που δεν θα βγουν μονο αν το επειτρεψεις εσυ ιδια>>εβαλε το χερι μου εκει που χτυπουσε η καρδια μου.Αν αφηνα τα αισθηματα μου ελεθευρα θα πληγωνομουν ασχημα θα το μετανιωνα για μια ζωη αν εκανα αυτο το λαθος.


<<Μπαμπα δεν ειναι αυτο που νομηζεις απλως>>ειχα μπερδευτη πωε ειχε καταλαβει οτι αγαπουσα τον Ρομπερτ.


<<Το ειδα στα ματια σου Μπελλα>>με φιλησε στο μετοπω τα χειλη του ακουμπησαν απαλα το μετοπω μου.Γιρυσε και εφυγε.


Σταθηκα να κοιταω στο κενο μα πως....Οχι αποκλειεται.Ξαπλωσα πισω και εκλεισα τα ματια μου.Τοσο πολυ φαινοταν."Το ειδα στα ματια σου"τα λογια του Καρλαιλ ειχα φωλιασει μεσα στο μιαλο μου.


Πως ειναι δυνατον να μου λεει να αφηνω τα αισθηματα μου ελεθευρα απο την στιγμη που ο Μεσιεν με μισουσε αν του ελεγα τι νιωθω.Οχι.Ενα μεγαλο οχι.Τα αισθηματα μου θα εμεναν βαθια σε μια γωνια που κανενας δεν θα καταλαβαινε οτι αγαπουσα τον Μεσιεν.


Γυρισα απο την αλλη πλευρα και πηρα απο το κομοδινο το σιντι πλειρ.Εβαλα τα ακουστηκε στα αυτια μου.Πατησα play και η μουσικη ξεκηνισε.Οι πρωτες μελωδιες βγηκαν απο την κιθαρα ηταν απαλες γλυκιες νοτες που με νανουριζαν σαν νανουρισμα.


Το θυμωμουνα αυτο το τραγουδι ηταν το...Unintended απο το συνγκροτημα του Muse.Εκλεισα τα ματια μου για να ακουσω το τραγουδι.


You could be my unintended
Choice to live my life extended
You could be the one I'll always love
You could be the one who listens
To my deepest inquisitions
You could be the one I'll always love




I'll be there as soon as I can
But I'm busy mending broken
Pieces of the life I had before




First there was the one who challenged
All my dreams and all my balance
She could never be as good as you
You could be my unintended
Choice to live my life extended
You should be the one I'll always love




I'll be there as soon as I can
But I'm busy mending broken
Pieces of the life I had before




I'll be there as soon as I can
But I'm busy mending broken
Pieces of the life I had before




Before you (http://www.youtube.com/watch?v=Hy-aK0FoFUU)


Tα κλειστα μου ματια γεμισαν δακρυα.Μου θυμησε εκεινον.Η μουσικη επαιζε απαλα κανοντας με να ραγιζει καθε κομματι της καρδια μου.Τα αισθηματα μου ξεθαβονταν μεσα μου.Κρατησα για λιγο την ανασα μου και αφυσα τον αερα να φυγει με κοπο μεσα απο τα χειλη μου.


Εβγαλα τα ακουστηκα απο το αυτια αποτομα και σηκιωθηκα.Πηρα προς το καθρεφτη το ειδωλο μου ενφανηστικε στο καθρεφτη τα δακρυα ειχαν κυλισει στα μαγουλα μου τα κοιταξα.Πηρα ενα ενα χαρντομαντυλο απο το γραφειο και τα σκουπισα προσεχτηκα.Τα σοκολατι μου ματια ηταν κενα χωρις κανενα συναισθημα μεσα τους.Ειχα αλλαξει πραγματη?


<<Μπελλα σε ελα ετοιμασουσε το φαγητο>>φωναξε η Αλις ηρθε εξω απο την πορτα φοροντας στην λεπτη μεσι της την μποδια.


<<Τωρα>>γυρισα πλατη στον καθρεφτη και πηγα κοντα στην αδερφη μου.


<<Τι ωρα θα ερθουν;>>ρωτησα με ενα τονο γεματο αγωνια.


<<Στις 9:00 ολα τα ειναι ετοιμα οπως και εσυ>>με κοιταξε απο την κορυφη ως τα νυχια.


<<Θα σε ετοιμασω εγω η ιδια>>δεν θα εφερνα αντιρηση.Δεν αρνηθικα αντιθετως ηθελα να δω πως θα αντιδρασει ο Μεσιεν.


<<Ενταξει Αλις..αντε παμε εχουμε ενα δειπνο να ετοιμασουμε>>ενα δειπνο που θα ηταν η καταστροφη μου.

Περπατουσα ως το μαγαζι με τα ποτα ανοιξα την πορτα και μπηκα μεσα...δεν ειχε και τοσο κοσμο το μαγαζι.Προχωρησα στο διαδρομο με τα κρασια.Η Αλις με ειχε αναθεσει να παρω κραση ελεος ..κραση και αν μεθουσε κανεις!!!

Αμαν αυτη η Αλις ηθελε ολα να ειναι στην εντελεια αυτο μου την εδινε στα νευρα επισης μου ειχε βρει και φορεμα για να φορεσω.Αναστεναξα βαρια και κοιταξα τα μπουκαλια με τα κρασια ειχε ολων τον ειδων ασπρο κραση κοκκινο κραση τι να αγοραζα?

<<Γεια σας θα μπορουσα να σας βοηθησω;>>γυρισα να δω.

<<Εεε...ναι θα ηθελα ενα κρασι για δειπνο>>Ενα δεινο που θα ηταν πυρηνη κολαση.

<<Ειναι επισημο δειπνο;>>ρωτησε γεματη περιεργιεα.

<<Η το θελατε για ενα ρομαντηκο δειπνο;>>Τι ηθελε να της δωσω αναφορα.

<<Οχι οχι ειναι επισημο δειπνο>>Κοιταξα τα κρασια.Η γυναικα κοιταξα εξερευτικα τα κρασια και επιασε ενα μπουκαλι στα χερια της.

<<Οριστε ενα ιταλικο κραση ειναι ενα απο τα καλητερα κρασια στο μαγαζι μας λεγαιτε Nebbiolo>>ιταλικη λεξη που σημαινε....λιγη ομιχλη....

<<Σας ευχαρηστω πολυ>>πηρα το κρασι στα χερια μου και κοιτξα την ονομασια του η λεξη σημαινε λιγη ομιχλη.

<<Θα το παρεται>>ρωτησε.

<<Φυσηκα>>προχωρησα προς το ταμειο και εδωσα τα λεφτα.

********************************

Μεσα στο σπιτι γινοταν πολυ φασαρια η Εσμι μαγειρευε καθε τρεις και λιγο απορουσα γιατι γινοταν τοση φασαρια ηταν ενα δειπνο μονο προσπαθουσα μην σκεφτομαι οτι θα ηταν και ο Μεσιεν.Η Αλις ηταν μεσα στνη κουζινα μαζι με την Εσμι.

Ο Καρλαιλ καθοταν στο καναπε μηλοντας συνεχεια στο τηλεφωνο.Αφησα το κρασι επανω στο τρεπεζι και προχωρησα προς τον μπουφε.Ανοιξα το συρταρη για να ψαξω για το λεινο τραπεζομαντηλο.Το πηρα και το ανοικα επανω στο μεγαλο τραπεζη το τραπεζομαντηλο απλωθηκε επανω στο τραπεζη.

<<Αλις τι ωρα ειναι;>>φωναξα.Γυρισα να την δω εβγαλε το κεφαλη της εξω απο την πορτα ηταν γεματη φαγητο.Γελασα εκεινη την στιγμη.

<<Ειναι 7:00....και που ειναι το αστειο επανω μου;>>ρωτησε κουρασμενα.

<<Στο τι εχεις γεμησει μηπως αδερφουλα στο προσωπο>>γελασα ακομα πιο πολυ το γελιο μου δεν συνγκρατιοτανε.

<<Μπλες σταματα>>βγηκε απο την πορτα και ηρθε κοντα μου.

<<Αφου εχεις πλακα>>γελασα....Ειχα καιρο να γελασω το ειχα αναγκη μετα απο ολα αυτα που ειχα περασει τον πονο...ηταν ακομα μεσα μου αυτος ο πονος η προδωσια αλλα μεχρι στιγμης τα ειχα αφησει στην ακρη ηθελα να απολαυσω λιγο την οικογενια μου ολοκληρη που ειχε λειψει.

<<Πφφφ.....δικιο εχεις και εσυ εχεις πλακα>>σταματησα αποτομα το γελιο και την κοιταξα αφωνη.

<<Τι εννοει;?>>την ειπα αγριοκοιτοντας την.

Πηγε τα χειλης της κοντα στο αυτη μου.

<<Σε εχω δει πως κοιτας τον Μεσιεν με μισος δεν εισαι καθολου καλη υποκριτρια θα το καταλαβει καποια μερα>>Παγωσα η ανασα μου κοπηκε στα δυο.

<<Τι..τι ειπες Αλις;>>το βλεμμα μου κοιταξε στον Καρλαιλ που μηλουσε το κινητο του.

<<Μπελλα δεν με ξεγελας σου αρεσει ο Μεσιεν>>εκανα πισω μερηκα βηματα.

<<Οχι οχι κανεις ενα μεγαλο λαθος Αλις αυτος να μου αρεσει αν ειναι δυνατον ξερεις πως φερεται στα κοριτσια της εχει μονο->>Ενα χτυπημα στην πορτα με διεκοψε απο την υστερια μου.Κοιταξα την Αλις που πηγε να ανοιξει.Τα ματια μου ηταν στυλωμενα στη πορτα.Ηταν ο Τζασπερ.Αφησα την ανασα μου να βγει απο τα χειλη μου.

<<Γεια σου αγαπη μου>>την φιλησε απαλα στα χειλη.Ο Καρλαιλ εκλεισε το κηνιτο του αμεσως.Σηκωθηκε απο την θεση του και με ενα χαμογελο στα χειλη του χαιρετησε τον Τζασπερ.Η Εσμι βγηκε απο την κουζινα με την μποδια τυλγμενη γυρω της.

<<Γεια σας κυρια Εσμι>>πλησιασε την Εσμι.Τον ειχαν συμπαθησει απο την πρωτη στιγμη.

<<Σκετο Εσμι>>γελασε.

<<Ενταξει...Εσμι>>τα ματια του επεσαν επανω μου.

<<Γεια Μπελς τι κανεις;>>ανασηκωσα αδιαφορα τους ομους μου.

<<Μια χαρα...Αλις εγω παω να ετοιμαστω με συνχωρειται>>περπατησα προς το διαδρομο.

<<Ο Ρομπερτ ποτε θα ερθει>>ακουσα την φωνη της Εσμι πισω απο την πλατη μου.

<<Σε λιγη ωρα ειχε να κανονησει κατι δουλειες>>ανοιξα την πορτα και την εκλεισα αθορυβα πισω μου.Σε λιγη ωρα αρχιζει η παρασταση Μπελλα.Κρατα κρυφα τα αισθηματα σου στην βαθια γωνια.......Οπου τα εχεις.

Το κουδουνι χτυπησε αμεσως η καρδια μου αρχιζε να χτυπαει δυνατα μεσα στο στηθος μου.Ηρεμα Μπελλα.Ηρεμα.

<<Γειας σας>>η βελουδινη φωνη του ακουστηκε στο σαλονι.Τα ποδια μου αρχηζαν τα λυγιζουν επανω στα τακουνια μου.

Κοιταξα στο καθερφτη τα μαγουλα ειχαν φλογηστει κανοντας τα σοκολατι μου ματια να τονιζονται.Τα ματια μου ηταν βαμενα εντονα με μαυρο μολυβη η Αλις ηθελε να με κανει γυναικα και οχι κορητσακη και το ειχε καταφερει.

Τα μαλλια μακρια με μπουκλες που εφταν κατω απο στο στηθος μου.Δεν ειχα καμια σχεση με αυτη που κοιτουσα τωρα το φορεμα οπου φορουσα ηταν πανω απο το γονατο μαυρο σταρπλες φορεμα με ενα ομιομορφο φτιαγμενο φιογκο οπου τονιζε την μεσι μουτα ποδια μου ετρεμαν καθε φορα που ακουγα βηματα να πηγενοερχοντα πανω κατω η φωνη του ακουγοτανε κεφατη χωρις κανενα ιχνος ανυπομονισιας.

Ξαφνηκα ενα χτυπημα στην πορτα με εκανε να λυποθημισω.

<<Μπελλα εισαι ετοιμη ειμαστε ολοι εδω>>ακουστηκε η φωνη της πισω απο την κλειστη πορτα."Δεν ειμαι σιγουρη"ψυθηρισα στο ευατο μου.Να ενφανηστω μπροστα σε ολους με αυτο το μινι φορεμα και ειδηκα μπροστα στο Μεσιε.

<<Μπελλα εισαι ενταξει;>>ρωτησε ανυσηχα.

<<Ναι τωρα ερχομαι>>η φωνη μου εσπασε στο τελος κρατηθικα απο το γκαγκελο του κρεβατιου εβαλα το χερι μου στην καρδια φτεροκοπουσε μεσα μου.Δεν θα επιζησω σημερα.

Περπατησα με κοπο στην πορτα.Εβαλα το χερι μου στο πομολο και ανοιξα την πορτα.Κοιταξα στον τοιχο και επειτα στο σαλονι τον ειδα που ειχε γυρησμενη την πλατη του φορουσε ενα πουκαμισο ασπρο και ενα μαυρο καλο παντελονι και καλα παππουτσια.

Εκανα μερηκα βηματα στο διαδρομο ο θορυβος απο τις γοβες αντηχισε στον διαδρομο ολοι γυρισαν και με κοιταξαν.Ηρεμα Μπελλα.Ο Μεσιεν γυρισε εκεινη την στιγμη το βλεμμα του...επεσε επανω στο σωμα μου απο την κορυφει ως τα νυχια.Θεουυ..μου το ηξερα οτι θα γινει.Εφτασα στο σαλονι ολοι στα χερια τους κρατουσαν απο ενα ποτηρι με κοκκινο κραση.

<<Γεια σας>>χαμογελασα.Τον ενιωθα να με κοιταει.Το αιμα ανεβηκε στα μαγουλα μου καθε τρεις και λιγο.

<<Μπελλα εισαι απιστευτη>>ειπε η Αλις απο πισω μου.

<<Σε ευχαρηστω>>την ειπα σιγανα.Η ατμοσφαιρα ηταν αρκετα φορτησμενι αναμεσα στον Ρομπερτ και εμενα.Τι ακολουθουσε στη συνεχεια.

<<Ρομπερτ σπουδαζεις μαζι με την Μπελλα;>>ρωτησε χαρουμενος ο Καρλαιλ.Το βλεμμα του στυλοθηκε επανω μου.

<<Ναι ειμαι στο δετευρο ετος η Μπελλα ειναι καινουργια στο Μπερμηχαν>>γελασε.

<<Πολυ χαιρομαι με αυτο που ακουω,Μπελλα κανεις παρεα του μαζι;>>πολλες ερωτησεις επεφταν σημερα.Ξεροκαταπια.

<<Οχι κανω παρεα με την Μπρεντα οπου σπουδαζουμε μαζι επισης και με τον καλητερο μου φιλο τον Γουιλιαμ>>κοιταξα με ενα χαμογελο στα χειλη τον Μεσιεν εσφιξε τα χειλη του ακουγοντας το ονομα του Γουιλ.

<<Ο Γουιλιαμ Μπλακ...το πρωην αγορι σου>>αναφωνησε η Αλις.Να παρει ηταν αναγκη να το πει αυτο μα τι στο καλο ειχε γινει επητιδες γινοταν ολο αυτο.Στημεμο ειναι.

Υπεικρατησε σιωπη γυρω απο ολους μας.Κοιταξα με την ακρη του ματιου μου τον Μεσιεν οπου ηπιε μονορουφι το κρασι του.

<<Καθομαστε για να φαμε>>εσπασα την σιωπη πρωτη.Ολοι κηνιθικαν στο τραπεζη απο πισω μου ηταν ο Μεσιεν.Σε μια στιγμη κολλησε το σωμα του πισω μου η ανασα του επεφτε στο λαιμο μου το χερι του επιασε την μεσι μου.Ολα αυτα γινοντουσαν πισω απο την πλατη τον γονιον μου.

<<Αφησε με>>του ψηθυρισα ισια ισια για να με ακουσει.Απομακρυθηνα αμεσως και πηγα απο την αλλη πλευρα του τραπεζιου.Τον ειδα που καθησε απεναντη μου.Το κοκκινησμα ανεβηκε στα μαγουλα μου.

Ολα γυριζαν.Πιαστηκα απο την καρεκλα."Ηρεμισε Μπελλα"Πηρα μια ανασα.

<<Μπελλα....τι επαθες;>>ρωτησε ο Καρλαιλ.Ανοιξα τα ματια μου ηταν διπλα μου.Σηκωσα το χερι μου για να τον σταματησω.

<<Τιποτα μπαμπα ειμαι ενταξει χθες βγηκα απο το νοσοκομειο φυσηκο ειναι να ειμαι ακομα ετσι>>Καθησα στην καρεκλα και εβαλα τα χερια μου επανω στο τραπεζη.

<<Εχεις χλομιασει παρα το κοκκινησμα στα μαγουλα σου>>ξαφνιαστηκα που ακουσα την βελουδινη φωνη του.

<<Πως και ετσι ενδιαφερεσαι Ρομπερτ;>>ρωτησα με μια μοχθηρη απεχθεια.Πλησιασε το προσωπο πιο κοντα.

<<Ειναι κακο;>>μου χαμογελασε.Ξεφυσηξα θυμωμενα.

<<Οχι...καθολου αντιθετος με κανεις χειροτερα>>Πηγα να συνιχησω αλλα η Εσμι εφερε το φαγητο.Το αφησε στην μεσι του τραπεζιου.

<<Ελπηζω να σας αρεσει το φαγητο;>>ρωτησε ανυπομονα.Ολοι σερβηραν στον καθενα.Η Αλις μου εβαλε στο πιατο μου μερηκα μακαρονια και απο πανω την κρεμα.

<<Αλις δεν πειναω>>ακουγομουν πολυ νευριασμενη και ταυτοχρονα θλημμενη.

<<Θα φας μην κανεις σαν μικρο παιδι>>

<<Πολυ καλα>>πηρα μια μπουκια και αρχιζα να τρωω.Ο Ρομπερτ ετρωγε με ορεξη.

<<Μπαμπα θελω να σου πω ενα σημαντικο νεο>>ειπε η Αλις.Εστρεψα το βλεμμα μου επανω στον Τζασπερ.

<<Τι νεο;>>το προσωπο του Καρλαιλ ζαρωσε.Επιασε το χερι του Τζασπερ και τον κοιταξε με αγαπη στα ματια.

<<Το σκεφτηκαμε αρκετα και να...αποφασησαμε να αρραβωνιαστουμε>>πνηγικα οταν ακουσα απο το στομα της Αλις την λεξη αρραβωνας.

<<Τι ειπες;>>χαρα με πλημμηρισε.

<<Αυτο που ειπα αρραβωνιαζομαι>>ολοι εμειναν σιωπηλη.Χαρηκα τοσο πολυ για την Αλις.Επιτελους ενα καλο νεο.

<<Χαιρομαι που το ακουω αυτο αφου αγαπιεστε αρραβωνιαστητε>>ολοι καρφωσαν τα βλεμμα τα τους επανω μου.

<<Σε ευχαρηστω>>

Κοιταξα τους γονεις μου και μετα τον Ρομπερτ παρατηρουσε τον Τζασπερ και την Αλις με μισος.Σηκωθηκε απο την θεση.

<<Με συνχωρεται>>πηγαινε προς το διαδρομο.Πισω του εκλεισε την πορτα.

<<Τι ητα αυτο τωρα μηπως->>

<<Τιποτα>>με διακοψε η Αλις.Οι γονεις μου εμεινα αμηλοιτη.Ο Καραιλ ξεροβηξε.

<<Ας συνεχησουμε Αλις ποτε->>Πως ηταν δυνατον ο Μεσιεν να αντιδρασε ετσι...μολις ακουσε οτι ο Τζασπερ και η Αλις θα κανουν αρραβωνα.Κανεις δεν εδωσε σημασια στο Ρομπερτ οπου εφυγε ουτε ο Τζασπερ αραγε ηξεραν τον λογο.Γιατι; 

Χωρις να σκεφτομαι τιποτα σηκωθηκα απο την θεση μου.

<<Μπελλα καλητερα να μην τον ενοχλησεις>>ο φωνης της με σταματησε.

<<Μπορει να το μισο αλλα ειμαι και πονοψυχη>>ανοιξα την κλειστη πορτα και την εκλεισα πισω μου.Το βλεμμα μου προσπερασε καθε γωνια του διαδρομου αλλα δεν ηταν εκει.Βηματισα στο δωματιο μου τον ειδα που καθοταν στο κρεβατη μου.

<<Φυγε>>ακουστηκε αγριεμενος.

Δεν εκανα τιποτα σταυρωσα τα χερια μου στο στηθος μου.

<<Τι στο καλο επαθες;>>του φωναξα νευρισμενα.Γιατι φεροταν ετσι απο την στιγμη που ακουσε το νεο.Χωρις να πει λεξη σηκωθηκε και με πλησιασε με αρπαξε απο το χερι και το εσφιξε δυνατα γυρω απο το καρπο μου.

<<Με πονας>>δεν με ακουσε που το ειπα με τυλιξε το χερι του γυρω απο την μεσι μου.Μα τι εκανε;

Τρομαξα οταν το ειδα οτι με τραβουμε προς το κρεβατη.Τι ειχε σκοπο να κανει.Δεν υπολογιζε τους γονεις μου τον Τζασπερ την Αλις.Ο καρπος μου με πονουσε μεσα στο σφιχτο του κρατημα.Ενα δακρυ κυλισε στο μαγουλο μου.

<<Με πονας,ασε με>>πηγα να φωναξω αλλα τα χειλη του εκλεισαν τα δικα μου.

Προσπαθησα να τον απαμακρυνω αλλα δεν με αφηνε με τιποτα με εριξε στο κρεβατη και ανεβηκε απο πανω μου.Τα χειλη του κατεβηκαν προς τον λαιμο μου κρατησε τα χερια μου σφιχτα κολλημενα στο κρεβατη.

<<Μπελλα>>τον ακουσα να λεει.

Σηκωσε το κεφαλη του και με φηλισε απαλα στα χειλη.Δεν διστασα καθολου τον τραβηξα κοντα μου τον φηλισα ακομα πιο πολυ το φιλι μας βαθυνε τα χειλη μου ανοιξαν και η γλωσσα του ακουμπησε την δικια μου.Δακρυσα εκεινη την στιγμη τον ηθελα οσο τιποτα αλλο.

Ξεκουμποσε το πουκαμισο του και υστερα το χερι του διετρεξε το φορεμα μου ακουμπησε το ποδι μου ανεβασε το φορεμα μου ως την κοιλια μου.

Οτι και αν εκανα τωρα θα το μετανιωνα ασχημα θα το θεωρουσα λαθος θα προτιμουσα να πεθανω παρα να φιλησει τα χειλη μου.Αυτην την στιγμη ομως ημουν μαζι του να νιωθω το κορμι μου ενα με το δικο του.

Προταιρεοτητα ειχα σωματικα δεν αντεχα αλλο ηθελα να τον νιωσω μεσα μου.Τα χειλη του κατεβεναν προς το στηθος μου κατεβασε το φορεμα.Εβαλε το χερι του στο προσωπο μου και με φιλησε απαλα στα χειλη.Αυθορμητα ακουμπησα το γυμνο του στηθος ηταν απαλο.

Τον ακουσα που αναστεναξε πηρε τα χερια μου και εβαλε πισω σφογκοντας τα με πονουσε αλλα δεν εδινα σημασια.Κατεβηκε προς το στηθος μου και ενιωσα τα χειλη του.Το σωμα μου εκαιγε και ολοκληρο δεν μπορουσα αλλο.Αναστεναξα βαρια.

<<Ρομπερτ>>ψυθηρισα το ονομα του.Σηκωσε το κεφαλη του και με κοιταξε βαθια στα ματια.

<<Πες μου τι θελεις Μπελλα>>Παγωσα εκεινη την στιγμη.Τον ηθελα.Πηρα μια ανασα και τον κοιταξα.Τα δακρυα ειχαν στεγνωσει στα μαγουλα μου.

<<Δεν ξερω αν ειναι σωστο να γινει αυτ->>εβαλε το χερι του στα χειλη μου σταματωντας με.Με φιλησε στο μετοπω.Παγωσα εκεινη την στιγμη.

<<Δεν περαζη>>σηκωθηκε απο κοντα μου και κουμποσε το πουκαμισο του.Τι ειχε γινει τωρα;Ο Μεσιεν να μου λεει δεν πειραζη.

<<Δεν καταλαβα εσυ δεν ηθελες->>

 <<Υπαρχουν και αλλες μερες Μπελλα που θα γινει αυτο τωρα ειναι γονεις σου μεσα>>ενιωσα αβολα εκεινη την στιγμη ανεβασα το φορεμα και σηκωθηκα.

<<Δεν νομηζω να υπαξει αλλη φορα>>

Χωρις να πω τιποτα εφυγα απο το δωματιο μετανιωμενη που ειχε συνβει αυτο.Η ραγισμενη μου καρδια χτυπουσε με κοπο οταν εφυγα απο εκει.