2 Kεφαλαιο

2ο Κεφαλαιο


'Απολυτη Απολαυση'


Εντουαρντ

Τα χειλη της ειχαν ανασηκωθει σχηματιζοντας ενα προκλιτηκο χαμογελο το βλεμμα της ηταν βυθησμενο μεσα στο δικο μου ενιωθα ολο μου το σωμα να την αναζηταει.Ο αντρισμο μου ειχε ξυπνησει οπως και το τερας μεσα μου.Την ειδα που εκανε μερηκα βηματα κοντα μου αλλα σταματησε λιγα εκατοστα μακρια μου σαν να ειχε διαβασει τις σκεψεις μου για αυτη.

Ειχε κρατησει μια αποσταση μεταξυ μας αισθανομουνα την ζεστη του σωματος της να ακτινοβολει προς το σωμα μου ο αντρισμος μου ειχε αρχηζε να την αναζηταει.

"Ακολουθα με"η φωνη της βγηκε μια με την καυτη ανασα της.Γυρισε την πλατη της και αρχηζε να προχωραει προς το ασασερ.Μυρησα το γλυκο αρωμα της που μου θυμηζε βανιλια.Περασα το χερι μου αναμεσα απο τις τουφες των μαλλιον μου  και την ακολουθησα κοιταζοντας της καμπυλες της και τα μακρια ποδια της.Εσφιξα τα χερια μου σε μπουνιες οταν σταματησε ακριβως εξω απο το ασανσερ πατησε το κουμπι για να το καλεσει.

Δεν μπορουσα να βρισκομαι αλλο απο αποσταση μαζι της,σταθηκα απο πισω της τυληξα τα χερια μου γυρω απο την λεπτη μεσι της εσκυψα το χειλη μου προς το αυτι της.Η ανασα της ειχε κοπει για ενα κλασμα του δευτερολεπτου.

"Δεν μπορεις να φανταστεις ποσο σε θελω αυτη την στιγμη"της ψυθηρισα χαμηλοφωνα εσφιξα τα χερια μου  γυρω απο την μεσι και την κολλησα επανω μου.Ο αντρισμος μου ηρθε σε επαφη με το κορμι της.

"Ειδες τι προκαλεις"προσπαθησα να συνγκρατησω τις σκεψεις της νυχτας εκεινης να της θαψω βαθια μεσα μου.

"Μου αρεσει που σου προκαλω αυτη την ταραχη,Εντουαρντ"γυρισε το σωμα της και υφωσε το κεφαλη της ακουσα τον ηχο απο το ασανσερ να ανοιγει η πορτα εκεινη την στιγμη με τραβηξε απο το γιακια του πουκαμισου μου και με τραβηξε μεσα στο ασανσερ.Τα χειλη της βρηκαν τα δικα μου και αρχηζα να την γευομαι της εσπρωξα προς το τειχο και την κολλησα εκει χωρις να την αφησω να κουνηθει ουτε ενα εκατοστο.

Τα χερια της τυλιχτηκαν γυρω απο τον λαιμο μου με τραβηξε δυνατα κοντα της τα χερια μομ κυλησαν στο κολλητο φορεμα της εσφιξα τους γλουτους της μεσα στις χουφτες μου και την σηκωσα ψηλα.Τυλιξε τα ποδια της γυρω απο την μεσι μου και ενιωσα τον αντρισμο να θελει να μπει μεσα της.

Ανοιξα το στομα μου και αναζητησα την γλωσσα της αρχιζα να περνω φωτια.Το μυαλο μου ειχε θολοσει.Την ηθελα σαν τρελος να παρει.

Το ασανσερ σταματησε αλλα εγω δεν την αφησα την κολλησα επανω μου τα χειλη μας ειχαν παρει φωτια οι γλωσσες μας γευοντουσαν η μια την αλλη.Σε μια στιγμη απομακρυνε τα χειλη της απο τα δικα μου.

"Οχι εδω"η ανασα της εβγαινε με κοπο απο το στομα της,τα χειλη της ειχανε κοκκινησει απο το εντονο φιλι.Την αφησα να σταθει κατω στο πατωμα.Εκλεισα τα ματια μου για να ελεγξω τον ευατο μου το χερι της εσφιξε το δικο μου και βγηκαμε εξω απο το ασανσερ.Σχεδον τρεχαμε για να μην χασουμε την επαφη που ειχαμε.Κατευνθηκαμε στα αριστερα και σταματησε εξω απο την πορτα δωματιου μας.

Εβγαλε απο την τσαντα την καρτα και την περασε απο την πορτα,η πορτα ανοιξε και μπηκε μεσα χωρις να χασω αλλο χρονο μπηκα μεσα και εκλεισα την πορτα πισω μου.Την κοιταξα που σταματησε μεσα στο σκοτενο δωματιο το κορμι της διαγραφοτανε μεσα απο το σκοταδι.

Σταματησε και γυρισε προς το μερος μου εβαλε το χερι της στα πλαγια του φορεματος της και αρχηζε να κατεβαζε το φερμουαρ σιγα-σιγα.Η ανασα μου ειχε κοπει,κρυος ιδρωτας αρχηζε να κυλαει οταν το φορεμα επεσε απο το κορμι της και κατεληξε στο πατωμα.

"Ελα κοντα μου"μου ψυθηρισε προκλητικα μεσα στην σιωπη.Υπακουσα στη διαταγη της και εκανα μερηκα βηματα ξεκουμπωσα τα κουμπια απο το σακακι και το εβγαλα με μια κινηση το πεταξα στο πατωμα.Βηματησε κοντα μου και σταθηκε μπροστα μου.

Σηκωσε το χερι της προς την γραβατα μου και την ξεδεσε.Κατηφορισε τα χερια της στο υφασμα του πουκαμισου μου.Με το δειχτη της αρχηζε και κατηφοριζε προς την ζωνη μου.Υψωσε το κεφαλη της.

"Εισαι υπεροχος"ειπε με προκλιτικη φωνη και κολλησε τα χειλη της επανω μου.Τα χερια της ξεκουμπωναν ενα-ενα τα κουμπια του πουκαμισου μου.Το εβγαλε και τα βελουδινα χερια της ηρθαν σε επαφη με το δερμα μου.Χαμηλωσε τα χειλη της και κατηφορισε προς το λαιμο μου.




Πηρα μια βαθια ανασα αλλα το τερας μου δηψαγε για το κορμι της.Την αρπαξα απο την μεσι και την πεταξα στι κρεβατη προτου προλαβει να αντιδταση της επιασα τα χερια και τα εβαλα απο πισω απο το κεφαλη της.


"Τωρα εγω κανω κουμαντο' της ειπα αγριεμενος απο τον ποθο μου.




Χαμηλωσα τα χειλη μου στην βαση του λαιμου της και ταυτοχρονος αφησα δεξι μου απο το σφιχτο κρατημα μου και κυλισα τα δαχτυλα στην δεξια πλευρα του κορμιου της,το σωμα της αντεδρασε και το βογγητο της ξεφυγε απο τα χειλη της.




"Ενας μηνας εχει περασει και ησουν μεσα στο μυαλο μου καθε βραδυ δεν μπορουσα να ικανιποιησω τον εαυτο μου και εβγαινα με αλλες'της εξομολογιθηκα ολα αυτα που ενιωθα ενα μηνα απο την εξαφανηση της.Δεν γνωρηζα το ονομα της,της δουλεια της,το χαραχτηρα της δεν γνωρηζα τιποτα ηξερα ομως ενα οτι ποθουσαμε τρελα ο ενας τον αλλον.




"Τιμωρησε με"η φωνη τηε μετατραπηκε σε ουρλιαχτο.Χαμηλωσα το κεφαλη μου προς το προσωπο της.


"Εισαι μεσα στο μυαλο μου-"


"Ελενα"ολοκληρωσε την προταση της με το ονομα της.Χαμογελασα που επιτελους εμαθα κατι για εκεινη.Ξαφνηκα τα χερια της κυλισαν στο στηθος.


¨Δεν εισαι ο μαναδικος που σκεφτοσουνα Εντουαρντ,ειχα ενα μηνα για να σκεφτω τα πρεπει και τα θελω μου"




"Και τι θελεις" την ρωτησα.




"Εσενα"ειπε και με γυρισε απο την αλλη μερια.Ανεβηκε επανω μου και αρχηζε και  φηλουσε το στηθος μου μεχρι  που εφτασε στο παντελονι και  το ξεκουμπωσε και ενιωσα το αντρισμο μου να ελεθευρωνεται.Ακουμπησα το κεφαλη μου επανω στα μαξιλαρια και εβγαλα το βογγητο μου οταν τον εβαλε μεσα στο στομα της η γλωσσα της διετρεξε στον αντρισμο μου.


Ο ιδρωτας κυλουσε στο σωμα εβαλα το χερι μου στις τουφες των μαλλιων μου και της τραβηξα δυνατα θα με πεθανει αυτη η κοπελα.Τα χειλη της ανεβεναν και κατεβεναν στον αντρισμο χωρις να σταματησει ουτε μια στιγμη να ανασανει ενιωθα την γλωσσα της να κανεις κυκλους στον αντρισμο μου να παιζει μαζι το.


Πηρα μια βαθια ανασα και εβγαλα το οξογονο απο μεσα μου.Ανοιξα τα ματια μου και την ειδα να τον αφηνει σηκωθηκε απο πανω του και στιρηχτικε στα γονατα της.




Περασε τα δαχτυλα της γυρω απο το μαυρο δαντελενιο εσωρουχο της και επιασε την ακρη του.Καταλαβα και μονο απο την κινηση της τι ηθελε.Σηκωθηκα απο τα μαξιλαρια και εκανα το σωμα πιο μπροστα.Τα μακρια καστανα μαλλια της επεφταν μπροστα απο το προσωπο τη.Υψωσα το χερι μου και την ταβηξα κοντα μου.




Τα χειλη μου φηλισαν απαλα το βελουδινο ομο της,με τα δαχτυλα μου κατεβασα την μια τεραντα απο το σουτιεν της.Ακουσα τον αναστεναγμο της οταν της εβγαλα το σουτιεν της.Τα στηθη ελεθευρωθηκαν και βυθησα το προσωπο μου σε αυτα .Πηρα μια ρογα της μεσα στο στομα και αρχιζα να την δαγκωνω αγρια με το αλλο μου χερι  κατηφορισα στο υφασμα του εσωρουχο της.


Ετριψα με το δαχτυλο μου το βρεγμενο σημειο της φωτιας της αρχηζα να της το τραβαω προς τα κατω.Ακουγα την καρδια της να χτυπαει σαν τρελη ετοιμη να σπασει μονο για εμενα οι ηδονικοι ηχοι της εσπαγαν την σιωπη μεσα στο σκοταδι μονο τα φωτα απο εξω διαπερνουσαν το σκοταδι.




Μπορουσα να διακρινω το καθε σημειο του κορμιου της.


Τα χειλη μου ειχαν παρει φωτια επανω στο στηθος  της,τα δαχτυλα της βυθηστηκαν μεσα στις τουφες των μαλλιων μου τις τραβηξε δυνατα  οταν χαιδεψα την φλογα της ηταν τοσο υγρη καυτη σαν φωτια που ηθελε να την σβησεις εσυ ο ιδιος.




Αρχηζα να την χαιδευω βασανιστηκα στην φλογα της.Ενιωσα  το βογγητο της να με ανεβαζει στα υψη.Κυλισα τα δαχτυλα απο την φλογα της στα ποδια της χαιδεψα απαλα τους γλουτους της νιωθοντας το κορμι της να τρεμει απο ευχαριστηση στο αγγιγμα μου.




"Σε χρειζαομαι"την ακουσα να μου ψυθηριζει σε συνδιασμο με το βογγητο που βγηκε απο τα χειλη της.




"Σε τι,Ελενα;"την ρωτησα οταν βυθηστηκα μεσα της και βογγηξε δυνατα.Αρχιζα να την κατακταω δυνατα χωρις να την αφησω απο την αγκαλια μου.Εσφιξε τα χερια της στους ομους για να στιρηχτει και αρχηζε να συνχρονιζεται μαζι μου.Τα κομιας μας γινοντουσαν  ενα καθε λεπτο τα νυχια της βυθηστηκα μεσα στην σαρκα μου απο την δυναμη που αρχιζα να βαζω μεσα της.




Το αιμα μου παλεβοτανε στις φλεβες μου προσπαθουσα να κρατησω τον ποθο για την Ελενα.Ολα ειχαν γινει τοσο γρηγορα ειχε φυκαλισει την καρδια μου κανοντας την να χτυπαει μονο για εκεινη.Ο ιδρωτας κυλουσε στα κορμιας που συναντουσαν ξανα και ξανα το ενα με το αλλο.Σαν ενα.Τα βογγητας της σιγα σιγα εφταναν στο τελος νιωθοντας την εκρηξη της να ξεσπαει σε συνδιαμο με την δικη μου.




Εβγαλα το βογγητο μου απο το σφιχτο κρατημα του σαγονιου μου επεσα πισω στο κρεβατη μαζι με την Ελενα στην αγκαλια μου οι ανασες μας προσπαθουσαν να βρουν την ισοροπια αναμεσα σε ψυχη και σωμα.Το σωμα μου ανταποκρινοτανε στα χαδια της στα φιλια της.Η ψυχη μου ηταν καταδηκασμενη στην κολαση της μπορουσε με καθε τροπο να την διαλυσει η να την κρατησει κοντα της.Παλευα  να κρατησω τον ελεγχο για να μην την κανω ξανα δικια μου.




"Ηταν η καλητερη τημωρια"την ακουσα να λεει και σηκωθηκα για να στιρηχτει στον αγκωνα της.Μερηκες τουφες απο τα μαλλια της επεφταν μπροστα στο προσωπο της.Περασα τα δαχτυλα μου γυρω απο τον λαιμο της και την τραβηξα κοντα μου.




Πηγα να την φιλησω αλλα αποτραβηχτικε απο εμενα και σηκωθηκε απο το κρεβατη και αρχηζε να μαζευει τα εσωρουχα της.




"Που πας;"την φωναξα οργησμεβνος βλεποντας την να φοραει τα εσωρουχα της η ματια της ηταν καρφωμενη στο κενο.




"Θα σου τηλεφωνησω συντομα"τα χερια της ανεβασαν το φερμουαρ του φορεματο της.Σηκωθηκα ανικανος απο το κρεβατη εμποδιζοντα της να φυγει.Την επιασα απο τα μπρατσα της σφιγκοντα τα δαχτυλα μου δυνατα γυρω απο το απαλο δερμα της.




"Θα με αφησεις να φυγω;"ειπε ξεφυσωντας.




Εσφιξα το σαγονι μου βλεποντας την να αντιδρα με αυτο τον τροπο ειχε αλλαξει μετα απο το αυτο που ειχε συνβει στο κρεβατη.Σαν να πηρε αυτο που ποθουσε και μετα να το πετουσε στα σκουπηδια.




"Οχι,πρωτον ενφανιζεσαι μετα απο εναν μηνα ερχομαστε εδω κανουμε ερωτα και εσυ τωρα σηκ-"




"Μπορω να κανω οτι θελω δεν νομηζω να σε ρωτησω για το ποτε θα φευγω"ενα ειρωνηκο χμαογελο καλυψε τα χειλη της.Το αιμα μου ειχε στερεψει σε καθε σημειο του σωματος μου ενιωθα σαν βουλιαζω σε μια αβυσσο.




"Γιατι ενφανιστηκες μετα απο εναν μηνα;"παλευα να συνγκρατηθω να μην της ορμισω και την βαλω με την βιαια στο κρεβατη και ξεσπασω ολο μου τον θυμο επανω της.




"Πολυ απλα δεν αντεχα αλλο μακρια ουτε εσυ απο εμενα"ειπε τονιζοντας την καθε λεξη.Τα χειλη της πλησιασαν προς τα δικα μου εισπνευσα την καυτη ανασα της και ενιωσα τα χειλη της να αφηνουν ενα φιλα επανω στα δικα μου.




"Το ξερω οτι ειμαι η πρωτη που σε κανει να νιωθεις διαφορετικα,Εντουαρντ"τα λογια της ειχαν χαραξει την καρδια μου πως ηξερε οτι ηδη αρχηζα να νιωθω κατι βαθυ για εκεινη.




"Το ξερω πως αυτη την στιγμη συνγκρατεις με κοπο τον ιδιο σου τον ευατο για να μην με βαλεις ξανα στο κρεβατη"τα χειλη της κατηφοριζαν στο στερνο μου χαρηζοντας φιλια τα χερια της χαιδευαν τα πλευρα μου να κανοντας με να παρω ξανα φωτια.




"Εισαι τοσο διαφορετικος απο ολους του αλλους"απομακρυνθηκε μερηκα βηματα απο κοντα μου και πηρε την τσαντα της.Χωρις να μιλησει προχωρησε προς την πορτα προσπερνωντας με απο διπλα μου.Στραφηκα να την κοιταξω οταν εβαλε το χερι της στο πομολο.Σταθηκε για μια στιγμη.


"Σταματησε την"φωναξε μεσα μου η καρδια μου.Δεν την ακουγα ειχα κολλησει τα ματια επανω σε εκεινη την κοπελα που με ειχε αφησει στην αβυσσο που βουλιαζα μονος μου.




"Σε ευχαρηστω που δεχτηκες την προσκληση μου"το βλεμμα της συναντησε το δικο μου.Ανοιξε την πορτα αφηνοντας πισως της εναν Εντουαρντ που βουλιαζε στην απολυτο αβυσσο.

"Εισαι ενας δειλος"επανλαμβανα ξανα και ξανα στον εαυτο μου.Δεν ειχα κανει καμια προσπαθεια για να την κρατησω αντηθετος υπεκυψα ακουγοντας τα λογια της που μου ψυθιριζε ειχε καταλαβει τα παντα.Συνγκρατουσα,παλευα με τον εαυτο μου για να μην την βαλω κατω.Πως μπορουσα να επιβιωσω με ολες αυτες τις σκηνες απο την χθεσινη μας βραδια;Τα λογια της να ερχονται ξανα και ξανα στο μυαλο μου.Με χρειαζοτανε την χρειαζομουνα.Το σωμα που την ηθελε καθε στιγμη μια νυχτα δεν αρκουσε για να βγαλω ολο μου το παθος επανω σε αυτο το κολασμενο κορμι που ξυπναγε το τερας μεσα μου.

"Πως πηγε η χθεσινη συναντηση;"η φωνη της Τανιας με εβγαλε απο τις σκεψεις μου.Την κοιταξα που ηπιε μια γουλια απο τον καφε της.

"Ειναι πολυ ευχαρηστημενος ο πελατης με τα αποτελεσματα"πηρα τν εφημεριδα στα χερια μου και προσποιθηκα οτι την διαβαζα.

"Αργησες εχθες σε κρατησε πολλες ωρες αυτο ο πελατης"ο τονος της φωνη της μου τραβηξε την προσοχη.Πεταξα την εφημεριδα στο τραπεζη και ακουμπησα τα χερια μου στα γονατα μου.

"Διακρινω μια αμφιβολια,Τανια;"το βλεμμα της εμεινε στυλωμενο επανω στο προσωπο μου.Δαγκωσε το κατω χειλος της.

"Οχι,φυσηκα πως το σκεφτηκες αυτο το πραγμα;"υψωσε την φωνη της.

"Απλως σε βλεπω πως δεν με πηστευεις Τανια και νομηζω οτι-"

"Ειναι οτι εχουμε καιρο να κανουμε ερωτα"με διεκοψε απομα.Εσφιξε τα χερια της σε μπουνιες επανω στα γονατα της.Την κοιταξα που ειχε σκυψει το κεφαλη της και δεν μηλουσε.Αφησα την ανασα μου να βγει απο τα χειλη μου.

"Εχω δουλεια πρεπει να φυγω"σηκωθηκα και επιασα το σακακι μου απο τον αλλο καναπε.Ξαφνηκα ακουσα το κινητο μου να χτυπαει επανω στο τραπεζη.Η Τανια σηκωσε το κεφαλη της και κοιταξε το κινητο μου.Το σωμα μου αμεσως κινηθηκε για να προλαβει την κληση ειδα την αγνωστη κληση στην οθονη.Κοιταξα την Τανια που το βλεμμα της ηταν κολλημενο στο κινητο μου.

Πατησα το πληκτρο απαντησης και γυρησα την πλατη μου προς την Τανια,αργησα να βαλω το κινητο μου στο αυτι μου.

¨Ναι;"ηξερα πολυ καλα ποιος ηταν ο αγνωστος αριθμος.

"Γεια σου Εντουαρντ"η φωνη της Ελενας ακουστηκε στην γραμμη.Σταματησα για μια στιγμη στις σκαλες που οδηγουσαν στο γκαραζ.

"Που βρηκες τον αριθμο μου;"της ψυθιρησα χαμηλοφωνα.Το γελιο της ακουστηκε απο την αλλη γραμμη.

"Οποιος ενδιαφερεται ψαχνει"κατεβηκα ενα σκαλι και κρατηθηκα απο τα καγκελα το σωμα μου ξαφνικα αρχηζε να λυγιζει.

"Εισαι  πολυ εξυπνη αλλα και πολυ απροσεχτη"αν το σηκωνε η Τανια τοτε ολα θα καταστρεφοντουσαν θα εχανα καθε πολυτελεια απο την ζωη αυτη τα λεφτα της αλλα το σημαντικοτερο απο ολα που μπηκε στην ζωη μου.Η Ελενα.

"Εχεις κατι να κρυψεις;"ρωτησε γεματη περιεργια.

"Οχι,Ελενα απλως φανταζομουνα οτι-"

"Και ομως ειδες Εντουαρντ δεν χαθηκα σε πηρα,αληθεια η χθεσυνη νυχτα ηταν πολυ-"σταμτησε στην μεσι της προτασης.

"Ηταν πολυ γρηγορη"ολοκληρωσα την προταση της.Ανοιξα την πορτα απο Audio μου και πεταξα το σακακι στην θεση του σηνοδηγου.

"Ναι πραγματι γι'αυτο θελω να επανορθωσω για την χθεσινη μου διαφυγη θες να παμε για φαγητο;"εκλεισα δυνατα την πορτα ακουγοντας τα λογια της.Ηθελε να συναντηθουμε τοσο συντομα;

"Λοιπον τι λες;"επεμενε στην προσκληση της.

"Θελω και ανταλαγμα"αφησα το σωμα μου να πεσει στο καθησμα.

"Μμμμμ.....θελεις ανταλαγμα τι ακριβως απαιτει ο κυριος;"το γελιο της αντυχησε μεσα στο αυτι μου.Ηθελε να παιξει μαζι μου.

"Αφησε καποιον ανηκανοποιτο χθες βραδυ"της ειπα νιωθοντας τον αντρισμο μου να ερεθηζεται και μονο στην σκεψη.

"Μπορω να προσφερω μια βοηθεια;"ακουσα την αθωα φωνουλα σε συνδιασμο με τον ηχο των τακουνιον της.

"Πολλα μπορεις να προσφερεις"ειπα και ενα σατανικο χαμογελο ενφανιστηκε στα χειλη μου φανεροντας στο μυαλο μου το γυμνο κορμι της.

"Θα κανω οτι μπορω κυριε"απαντησε χαμηλοφωνα.Το μυαλο μου πηγε ξαφνηκα σε εκεινη ηταν τοσο μυστηρια απο το κινητο.Προσπαθουσε να κρυψει κατι.

"Που εισαι;"η φωνη μου αλλαξε σχεδον στο επομενο λεπτο.Η ανασα της μονο ακουγοτανε στην αλλη γραμμη.Εσφιξα το κινητο μου μεσα στην χουφτα του χεριου μου.

"Απαντησε μου"προσπαθουσα να κρατησω ενα αισθημα που πρωτη φορα ειχα βιωσει ηταν σαν καποιον διαμονας να ειχε παρει την καρδια μου και αρχηζε να την χαρακωνει.Το χειροτερο ειναι οτι ζηλευα οτι καποιος μπορουσε να την ειχε.

"Ειμαι σπιτι"απαντησε κοφτα χωρις να μου αφηνει περιθωρια για να ξεσπασω επανω της.

"Μηπως εννοεις οτι εισαι σε κανενα ξενοδοχειο και σε γαμαει κανενας αλλος"της πεταξα χωρις καν να σκεφτω τις συνεπειες και την αντιδραση της.

"Αυτο πιστευεις για εμενα,εισαι μεγαλο καθηκι τελικα ποτε δεν θα εκανα κατι τετοιο αλλα μαλλον ειναι το αντιθετο εσυ εσαι αυτος που πηδαει διαφορες τσουλες"ενιωσα την καρδια μου αδεια χωρις καν να χτυπαει μεσα μου σαν καποιος να την ειχε παρει.Η γραμμη κοπηκε.Εκλεισα το κινητο.Εβαλα το κλειδη στην μιζα και γυρησα το κλειδη στα αριστερα η μηχανη αναψε πατησα στο τερμα το γκαζι εχοντας την Ελενα μεσα στο καταραμενο μυαλο μου.

                                                                                                                         Ελενα                                                                                     

                                                                  

Τα νευρα μου αρχηζαν να σπανε καθε στιγμη φερνοντας τα λογια του στο μυαλο μου.

Δεν ειχε κανενα δικαιωμα να μου μηλαει με αυτο τον τροπο ηθελα τοσο πολυ να ανοιξω το κινητο μου να τον παρω τηλεφωνο να του πω οτι ολα τελειωσαν αναμεσα μας.Θα ηταν ενα μεγαλο λαθος αν επρατα με αυτο τον τροπο επρεπε να σηνεχιζω την παρασταση ειχε αισθηματα για εμενα απο την πρωτη στιγμη εκεινη της βραδιας που ειχαμε βρεθη.

Ηταν τοσο διαφορετικος απεναντη μου σαν καποιος αλλο Εντουαρντ επαιρνε την θεση του,επρεπε να συνεχησω την παρασταση μου δεν θα τα παρατουσα τοσο ευκολα.Αυτο που θα επρεπε να το κανω θα το εκανα πασυ θυσια.

Ειχα σκοπο να παραδωσω ολο μου τον εαυτο αν χρειζοτανε στον Εντουαρντ Καλλεν.

Κεφαλαιο 13ο

13ο Κεφαλαιο

'Αποκαλυψεις'

Μπελλα

Παλευα με τον ιδιο μου τον εαυτο να μην ουρλιαξω.

Τυληξα τα χερια μου γυρω απο την κοιλα μου και αισθανθηκα την αλλαγη μεσα μου.Εκλεισα τα ματια μου σφτιχτα για να μην κοιταξω τον ιδιο μου τον εαυτο στον καθρεφτη ηθελα τοσο πολυ να διωξω αυτο που ειχα μεσα μου να γυρησω πισω στο παρελθον να σβησω μερηκες αναμνησεις που δεν ελεγαν να ξεχαστουν.Εγω εγω εφταιγα που αφηνα ολο μου το παθος να με παρασυρει στην κολαση δεν θα ημουν τωρα εδω να  ντρεπομαι να κοιταω τον εαυτο μου.

Ακουσα τον ηχο της ανασας μου να βγαινει μεσα απο τα χειλη μου αφησα τα χερια μου να πεσουν νεκρα γυρω απο την κοιλια μου.Ανοιξα τα βλεφαρα μου προσπαθωντας να μην ριξω μια ματια στο προσωπο μου.Ενα χτυπημα στην πορτα μου εφερε ενα φοβο μεσα μου δεν θα τον αφηνα να μαθει τιποτα για την κατασταση μου αν του ελεγα μια λεξη οτι περημενω δεν θα ηξερα αν το δεχοτανε.

Συνγκρατησα τα δακρυα μου εκεινη την ωρα.

"Μπελλα;"η διστακτικη του φωνη φανερωνε εναν φοβο.Εκανα μερηκα βηματα προς την πορτα και εβαλα το χερι μου στο πομολο την ανοιξα και τον ειδα που καθοτανε στην απεναντη πολυθρονα.

"Ελα εδω"υψωσε τα χερια του προς το μερος μου κοιτωντας μεσα στα ματια.Πηρα μια ανασα και βηματησα αργα προς την ανοιχτη αγκαλια του.Τυληξε τα χερια του γυρω απο την μεσι μου και με εβαλε να καθησω επανω στα ποδια του.Ενιωθα τοσο αβολα μεσα σε αυτη την αγκαλια φοβομουνα την παραμικρη κινηση που θα εκανε ακομα και να με αγγιξει στο σημειο που ενιωθα μεσα μου οτι μεγαλωνει μια ζωη.......

"Πως μπορει να κανεις συνεχεια εμετο η να ζαλιζεσαι;"χαμηλωσα την ματια μου προς τα κατω το χερι του ηταν ακουμπησμενο επανω στο γονατο μου.Πλησιασα το χερι μου προς το δικο του και εβαλα τα δαχτυλα μου αναμεσα στα δικα του.

"Θα ειμαι αρρωστη η-" φωνη μου βγηκε τοσο κενη τοσο αδεια που ακομα και εγω δεν αναγνωρηζα τον ευατο μου.Σηκωσα το χερι του και πλησιασα την παλαμη του προς την κοιλια μου το ακουμπησα απαλα στο σημειο που ενιωθα την μικρη ζωη να μεγαλωνει μεσα μου.

"Ισως να ειναι-"υψωσα το βλεμμα μου και τον κοιταξα βαθια μεσα στα πρασινα ματια μου που ειχαν σκοτεινιασει.

"Ισως τι;"με ρωτησε κοιτωντας το χερι του που ηταν επανω στην κοιλια μου.

"Δεν ξερω πως να σου το πω φοβαμαι οτι θα αλλαξεις και μπορ-"τα χειλη του φιλησαν το μετοπω μου.

<<Πες μου Μπελλα σε παρακαλω με τρελαινεις το ξερεις οτι δεν ειμαστε ουτα μια μερα εδω και εχεις απομακρυνθει τι φοβασαι αγγελε μου;>>η σπασμενη φωνη του ραγισε την καρδια μου.

"Δεν ειμαι απολυτος σιγουρη"απομακρυνθηκα απο κοντα του και αρχηζα να βηματιζω προς το κρεβατη εκατσα επανω και ετριψα νευρηκα τα χερια μου κοιταζοντας στο πατωμα.

"Μπελλα"τα δακρυα απο στιγμη σε στιμγη θα μουσκευαν τα ματια μου εισεπνευσα βαθια νιωθοντας τον αερα να μπαινει μεσα μου.Τα χερια του ακουμπησα επανω στα γονατα μου ανοιξα τα βλεφαρα και τον ειδα που σκεκοτανε σκημενος κατω στο πατωμα.

"Ρομπερτ θυμασε τις τελευταιες ημερες που καναμε ερωτα χωρις προφυλαξη;"η ραγησμενη φωνη μου με τροζαμε ακομα περισσοτερο για την συνεχεια που θα ερχοτανε.

"Ναι το θυμαμαι,αλλα παντα-"τα χειλη του σταματησαν και ξαφνηκα ειδα το προσωπο του να χλομιαζει απο την σκεψη που του περνουσε απο το μυαλο του.Υψωσε το γεματο κενο προσωπο του επανω μου τα ματια του φανερωναν φοβο αλλα κατι που αυτο με τρομαζε να δω.Απορριψη.

"Εισαι εγκυος Μπελλα;" η σκληρη φωνη του σε συνδιασμο με τον φοβο που ενιωθα να κυριαρχει μεσα μου με εκανε να λυγισω.Εσφιξα τα χειλη μου σε μια λεπτη γραμμη χωρις του δωσω την απαντηση του.

"Απαντησε μου Μπελλα εισαι εγκυος;"η αργιεμενη φωνη του εκανε τα πρωτα δακρυα να κυλησουν απο τα ματια μου.

"Ναι ειμαι εγκυος Ρομπερτ"του φωναξα εχοντας γραμμενο τον φοβο στο προσωπο μου.

Σηκωθηκε απο το πατωμα και αρχηζε να βηματηζει νευρηκα πανω κατω μεσα μεσα στο δωματιο περασε τα δαχτυλα του νευρηκα μεσα απο τις χαλκηνες τουφες του τον ειδα που εσφιγγε σε μπουνια το χερι του.Προσπαθουσα να παλεψω με τον εγω μου να μην ξεσπασει.Η μικρη ζωη που μεγαλωνε μεσα μου θα την προστατευα και ας φοβομουνα την συνεχεια αρχηζα να την αγαπω αυτη την νεογενητη ζωη.

Υψωσα το κεφαλη μου στυλονοντας το βλεμμα μου επανω του.Σταματησε στην να βηματιζει πανω κατω και σταθηκε επανω γραφειο.Ξαφνηκα με μια κινηση του χεριου του εριξε κατω το δισκο απο το πρωινο.

"Σκατα"φωναξε εξαγριομενος.Αμεσως σηκωθηκα απο το κρεβατη και σταθηκα να τον κοιταω βλεποντας τους ομους του να ανεβοκατεβενουν απο τις βαθιες ανασες που εισπνε.

"Τι σκεφταισε να κανεις τωρα Μπελλα;"παγωσα ακουγοντας την σκληρη φωνη του.Τυληξα τα χερια μου γυρω απο την κοιλια μου προστατευοντας την μικρη ζωη μου.

"Εσυ τι λες να κανω;"του αντι γυρησα κοφτα.Εστριψε το κεφαλη του κοιτωντας με την ακρη του ματιου του.

"Δεν πιστευω να εχεις στο μυαλο σου οτι θα το-"τα ματια μου εκλεισαν για μια στιγμη.

"Ρομπερτ ξερεις τι λες μεσα μου εδω μεγαλωνει μια ζωη που εγω δεν εχω το κουραγιο να την σκοτωσω ποτε μα ποτε δεν θα αφαιρουσα μια ζωηπου τωρα μεγαλωνει μεσα μου δεν-"γυρησε το κορμι του προς το μερος μου κοιτωντας με γεματος ανφιβολια.

"Μπελλα-"δεν τον αφησα να συνεχησει.

"Οχι Ρομπερτ σε ειδα πως αντεδρασες και αυτο σημαινει οτι δεν το θελεις αυτο το μωρο"η φωνη του ειχε σπασει τα ματια μου ειχα μουσκεψει απο την υγρασια που κυλουσε.

"Δεν εννουσα Μπελλα αυτο που εχεις στο μυαλο σου"ηρθε κοντα μου και πηρε τα χερια μου σφιχτα μεσα στα δικα του.

"Στην αρχη τρομαξα που το ακουσα αλλα ποτε δεν θα σε πληγωνα Μπελλα μου ειναι δυσκολο και σε εμενα μου ειναι αλλα αγγελε μου θα το περασουμε μαζι.Σε αγαπω Μπελλα"η θλιψη σκοτεινιασε το μυαλο μου.Τυληξα τα χερια μου γυρω του και τον τραβηξα κοντα μου νιωθοντας τον φοβο να βουλιαζει μεσα μου καταληγοντας στον πατο.

"Πρεπει να το πω στην Αλις"τα χερια του με εσφιξαν κοντα του αφηνοντας ενα φιλι επανω στο μετοπω μου αισθανομουνα και τον δικο του φοβο για την συνεχεια που θα αντημετοπιζαμε. 

Ο παλμος της καρδιας μου αυξανοτανε σε καθε λεπτο που κυλουσε βλεποντας την Αλις να με κρατασει σφιχτα το χερι μεσα στο δικο της.Δαγκωσα το κατω χειλος μου βλεποντας την αγωνια ζωγραφησμενη στα προσωπο τους.Ο Ρομπερτ στεκοτανε διπλα στον Εμετ χωρις να καν να απομακρυνει την ματια του απο επανω μου.

"Μπελλα θα μας πεις;"η φωνη της Ροζαλις ακουστηκε πραγματικα τρομαγμενη.Αφησα το βλεμμα μου να πεσει επανω στο Ρομπερτ περημενοντας την εγκριση του ειδα το ενα χαμογελο να σχηματιζει τα χειλη του ενα αδυναμο χαμογελο που μου εδινε δυναμη να συνεχησω.

"Δεν ξερω πως θα ακουστει αλλα ειστε οι δευτερη που το ξερετε"οι λεξεις δεν ελεγαν να βγουν απο τα χειλη μου.

"Ποιος ειναι ο πρωτος που το ξερει;"το γελιο του Εμετ τους εκανες ολους οπως και εγω να τον κοιταξουμε με αγριεμενο βλεμμα.

"Εμετ"του ειπα ξεφυσοντας κουρασμενα.

"Τερμα τα αστεια και τα μισολογα"η φωνη του Ρομπερτ τραβηξε σε ολους μας τα βλεμματα μας επανω του.Ειχε τα χερια του τυληγμενα επανω στο στηθος του τα χειλη του ειχαν σχηματηστει μια λεπτη γραμμη.

"Η Μπελλα και εγω αποφασησαμε τι θα κανουμε το θεμα ειναι οι γονεις μας αλλα κυριως ο Καρλαιλ που δεν με συμπαθει θα  εξοργηστει που θα μαθει οτι η Μπελλα-"διεκοψε την προταση του και πλησιασε κοντα του μου.Σηκωθηκα απο το καταπε και του επιασα το χερι τυληξε τα χερια του γυρω απο την κοιλια μου νιωθοντας τα απαλα χαδια που αφηνε επανω στην μικρη ζωη μου.

"Η Μπελλα ειναι εγκυος και δεν εχουμε κανενα σκοπο να αφαιρεσουμε την ζωη που μαγλωνει μεσα της"εδειξε το σημειο της κοιλιας μου σε ολους τους.Το πρωτο που ειδα στα σοκαρισμενα προσωπα ολων τους ειναι οτι ειχαν μεινη αφωνη απο το γεγονος.Η Αλις κουνησε περα δοθε το κεφαλη  της εχοντας χασει την επαφη απο το περιβαλλον.

"Δηλαδη θα γινεις μπαμπας;"το χιουμορ του Εμετ δεν ελεγε να σταματησει ουτε μια στιγμη.

"Ναι Εμετ"απαντησε ο Ρομπερτ στο κρυο χιουμορ του Εμετ.Κοιτουσα την Αλις που το βλεμμα της ηταν  στυλομενο επανω μου ηταν γεματο ανυσηχια για εμενα.

"Μπελλα εισαι σιγουρη οτι θελεις να το κρατησεις;"ο Τζασπερτ σηκωθηκε διπλα απο την Αλις και εβαλε το χερια του στις τσεπες του παντελονιου του.

"Ναι Τζασπερ απο την αρχη το ηθελα αλλα φοβομαι την συνεχεια"ο Ρομπερτ ακουμπησε το σαγονι του επανω στον ομο μου.Η ανασα του χαιδευε το λοβο του αυτιου μου το σωμα μου χαλαρωνε νιωθοντας τοσο κοντα το κορμι του διπλα στου δικο μου.

"Εισαι μολις δεκαεννια Μπελλα μπορεις να-"προσπαθουσε να μου αλλαξει γνωμη το εβλεπα στα ματια του οτι νιαζοτανε για εμενα αλλα ειχα παρη την αποφαση μου θα βιωνα τον πονο της γεννας αν και με τρομαζε θα εφερνα στο κοσμο τον μικρο αγγελο μου δεν με τρομαζε η σκεψη οτι θα πονουσα μεχρι θανατου αλλα μια μερια του ευατου μου που ελεγε οτι ο Ρομπερτ δεν ηθελε το μωρο.Εδιωξα την σκεψη αυτη.Με αγαπαει και δεν προκεται να με αφησει.

"Στην αρχη τρομαξα που το ακουσα αλλα ποτε δεν θα σε πληγωνα Μπελλα μου ειναι δυσκολο και σε εμενα μου ειναι αλλα αγγελε μου θα το περασουμε μαζι.Σε αγαπω Μπελλα"τα λογια του ακουστηκαν μεσα στο μυαλο μου σαν μια φωνη που εσβηνε την ανφιβολια μεσα μου τον φοβο που θα βιωνα αργοτερα για την ζωη του μωρου μου.

"Δεν εχει σημασια ποσο χρονων ειναι Τζασπερ σημασια εχει πρωτα η Μπελλα και το μωρο τωρα δεν με πιεσε σε τιποτα"ειπε Ρομπερτ μερηκα λεπτα αργοτερα σιωπης.

"Μπελλα"η φωνη της Αλις ακουστηκε μετα απο ολη αυτη την σιωπη της που κρατουσε.Το βλεμμα ηταν τοσο φοβησμενο.

"Μπορειτε να μας αφησετε;Θελω να μηλισω μονο εγω και η Μπελλα"σηκωθηκε απο τον καναπε και ηρθε και σταθηκε κοντα μου.

"Ρομπερτ μπορεις σε παρακαλω να με αφησεις με την αδερφη μου;"τονισε την καθε λεξη που εβγαινε απο τα χειλη της.Ο Ρομπερτ με αφησε απο την αγκαλια του και απομακρυνθηκε .Εκανε νοημα στους υπολοιπους να μας αφησουν μονες.Ειδα την Ροζαλι που μου εδωσε ενα χαμογελο γεματο δυναμη τις αντεπεδωσα το χαμογελο κοιταζοντας τον Εμετ που την αγκαλιασε και βγηκαν εξω απο το σαλονι.

"Το ξερεις οτι εχεις παρει μια μεγαλη αποφαση Μπελλα;"κινηθηκα προς το καναπε και καθησα η Αλις σταθηκε στο σημειο οπου την ειχα αφησει.

"Ναι το ξερω Αλις δεν εχω την δυναμη να το ριξω"ο φοβος μαυρηζε την ψυχη μου σε αυτα τα λογια δεν θα εππρατα με κανεναν τροπο να σκοτωσω την μωρο μου.

"Μπελλα δεν καταλαβαινεις πως θα αλλαξει η ζωη σου θα πρεπει να παρατησεις το πανεπιστημιο που παλεψες για να περασεις-"

"Δεν θα το αφησω,Αλις θα το συνεχησω εχω εσενα και την Εσμι και τον μπαμπα και το πιο σημαντικο ειναι ο Ρομπερτ το αγαπαει αυτο το μωρο"η εκφραση ειχε αλλαξει τοσο πολυ ενιωθε τον ιδιο φοβο με τον δικο μου αλλα επρεπε να ειμαι δυνατη εχω κυριως που θα περασω ενα σταδιο που δεν ειχα ξανα βιωσει στην ζωη μου.

Αναστεναξε βαρια και με καθησε διπλα μου.

"Μπελλα εχεις κανει ηδη πολλες θυσιες για τον Ρομπερτ το βλεπω στα ματια του το ποσο σε αγαπαει αλλα-"τα λογια της κλονησαν το μυαλο μου.Εκανα μεγαλες θυσιες;

Δεν ειναι θυσια που θα γεννησω ενα παιδι αλλα ενα θαυμα της ζωης που διαλεξε εμενα να γινω μια μητερα θα μου ειναι δυσκολο αλλα τιποτα και κανενας δεν θα μου σταθει εμποδιο στην αποφαση μου,στην αγαπη μου για τον Ρομπερτ.Οπως μου ειπε και εκεινος θα το περασουμε μαζι.Μαζι θα βιωσουμε την συνεχεια μας.Η αγαπη μας ειναι για παντα και τωρα ερχαιτε να συνμπληρωθει το κομματη της αγαπης αυτης.

Της επιασα το χερι καθησυχαστηκα.

"Εχω αγαπησει εναν ανθρωπο που μαζι του εχω βιωσει τον πονο,την απποριψη αλλα κατι σημαντηκοτερο απο ολα αυτα τον εκανα ξανα να πιστευει στην αγαπη"το βλεμμα μου πηγε επανω απο την Αλις κοιταζοντας τον Ρομπερτ που σκεκοτανε στην κουτετα της πορτας.

Τα χειλη του κινηθηκαν χωρις να βγαλει την βελουδινη φωνη του σχηματιζοντς την λεξη."Σε αγαπω"Αυτο ηταν που αναζητουσα για να κρατησω την ζωη μεσα μου την αγαπη του που παλευα μεχρι το τελος.

My Last Breath-Μουσηκο Κομματη 2

Κεφαλαιο 12ο

12ο Κεφαλαιο

'Νεογεννητη Αγαπη'

Μπελλα

Ολα ειχαν αλλαξει μετα απο την ξαφνικη ενφανιση της Μπρεντας στο σπιτι του Ρομπερτ μπορουσα να δω ολο καθαρα την ζηλια που ετρεφε παντα για εμενα απο την αρχη της γνωρημιας δεν εδειχνε τον αλλο της ευατο.Παντα ηταν η γλυκια αθωα Μπρεντα που ολοι ηθελαν να δουν,εκεινη η πλευρας της εκανε την ενφανιση της οταν ειχα φυγει απο τον Ρομπερτ για ενα λαθος που παντα θα το θυμαμαι και δεν θα το συνχωρησω στον εαυτο μου που εφυγα χωρις μια εξηγηση.


Δεν ειχα βρει ακομα την απαντηση σε αυτη την διαφυγη μου το μυαλο μου παντα με οδηγουσε σε μια λογικη εξηγηση που θα εδινα αργοτερα ηταν οτι δεν αντεχα αλλο τον πονο.Το ατυχημα του Ρομπερτ στο παρελθον με ειχε ισοπεδωσει δεν ηξερα καν οτι μπορει ο θανατος να μας χωρηζε οτι καποια στιγμη σε αυτο το δωματιο που ητανε ξαπλωμενος θα αφηνε την τελευταια αναπνοη του.

Ενα ριγος με διαπερασε σε αυτην την αναμνηση παντα σκεφτομουνα το παρελθον μας πως ειμασταν τοτε και πως ειμαστε τωρα ολα ειχαν αλλαξει γυρω μου ο κοσμος που εβλεπα τοτε με αλλο ματι τωρα τον εβλεπα διαφορετηκα.Ημουν πιο δυνατη τωρα ειχα διπλα μου την οικογενεια μου την Αλις που παντα αγαπουσα και θα την αγαπω παρολου που πληγωναμε η μια την αλλη πριν ενα χρονο.Ειχα το αλλο μου μισο που τωρα τον εβλεπα να ετοιμαζει την βαλιτσα μας.

Ειχαμε αποφασησει να φυγουμε για μερηκες μερες μακρια απο το Λονδινο να ξεφυγουμε απο ολους και απο ολα να νιωσουμε ο ενας τον αλλον οπως μας αξηζει.Ενα χαμογελο σχηματιστηκε στα χειλη μου εκεινη την στιγμη στην σκεψη οτι θα τον ειχα ολο δικο μου.Αφησα τον ηχο του γελιου μου να ακουστη μεσα στο δωματιο του.

Σταματησε στην μεσι του δωματιου κρατωντας στα χερια του ενα λευκο αμανικο μπλουζακη.Γυρισε το βλεμμα του επανω μου κοιτωντας με που γελουσα.

<<Που ειναι το αστειο;>>το στραβο αγαπημενο μου χαμογελο σχηματηστηκε στα χειλη του  με πλησιασε με αργα βηματα και σταθηκε μπροστα μου εβαλε τις παλαμες του αναμεσα στο προσωπο μου και αφησε ενα φιλι επανω στο μετοπω μου.Εισεπνευσα το γλυκο αρωμα του που παντα με ηρεμουσε.

<<Περημενω μια απαντηση>>με αφησε  αλλα χωρις να απομακρυνθει απο κοντα μου.

<<Απλως σκεφτομουνα>>του ειπα ανασηκωντας του ομους μου αδιαφορα.Ειδα στα πρασινα ματια μια δοση αμφιβολιας.

<<Και τι ακριβως σκεφτοσουνα;>>τα χερια του φυλακησαν του καρπους των χεριον μου χαμηλωσε τα χειλη του προς αυτα και αφησε ενα φιλι ακριβως κατω απο της φλεβες μου ο χτυπος την καρδιας μου αρχηζε να αυξανεται σε μεγαλο βαθμο και η αναπνοη μου για μια στιγμη αρχησε να βγει απο τα χειλη μου.Πως συνεβαινε παντα να με κανει να χανω τον ελεγχο του ιδιου μου ευατου.

<<Απλες σκεψεις εκανα τιποτα παραπανω>>προσπαθησα να αποφυγω το βυθησμενο βλεμμα του που δεν ελεγε να ξεκολλησει απο τα δικα μου ματια.

<<Εισαι σιγουρη αστερακη μου;>>ο τονος της φωνης του σκοτεινιασε ξαφνηκα ειδα στα πρασινα ματια του να σκοτεινιαζουν απο ποθο.

Ξεροκαταπια το σαλιο μου και κουνησα καταφατικα το κεφαλη μου.Χωρις να ξερω τι ηταν ικανος να κανει τυληξε στα χερια του γυρω απο την μεσι μου και το αλλο του χερι πηγε στα ποδια μου τα λυγησε και με εβαλε στην αγκαλια του.

<<Ρομπερτ οχι τωρα πρεπει να φυγουμε ξερεις οτι μπορει να βρουμε κινηση στον δρομο και δεν θελεις να αργησουμε>>προσπαθησα να βρω καθε επηχειραμα να τον σταματησει αλλα δεν με ακουσε με πεταξε στο κρεβατη κλοτσωντας την βαλιτσα μακρια απο το κρεβατη οπου βρεθηκε στο πατωμα με τα ρουχα κατω.Ανεβηκε απο πανω μου και αρχηζε και με φηλουσε σε ολο μου το προσωπο μου.

<<Το ξερεις οτι δεν μου αρεσει να μην μου λες τι σκεφτεσαι>>ειπε μεσα απο τα φιλια που αφηνε στο προσωπο μου και κατεληγαν σε σιγα σιγα στην βαση του λαιμου μου στελνοντας κυματα εξαψης σε ολο μου το κορμι.

<<Μα σου ειπα δεν  ειναι τιποτα παραμονο γελοιες σκεψεις>>η φωνη μου με κοπο εβγαινε  απο τα χειλη μου ο αερας μεσα μου ειχε τελειωσει εξαιτιας της ζεστης σε ολο μου το σωμα που αυτο οφειλοτανε στον Ρομπερτ.

<<Γελοιες σκεψεις εεε;>>η φωνη του ακουστηκε ειρωνικη σηκωσε το κεφαλη του και πλησιασε το προσωπο του μερηκα εκατοστα μαρκια απο το δικο μου.

<<Σε ξερω πολυ καλα Ιζαμπελλα Σουαν και δεν λες την αληθεια δεν εισαι καθολου καλη ψευτρα και για αυτο θα σου μαθω εγω να μην λες ψεματα>>προτου μιλησω εκλεισε τα χειλη μου με τα δικα του και οι δυο βυθηστηκαμε στο παθος μας. 

           *~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Ανοιξα τα βλεφαρα μου νιωθοντας τα δαχτυλα του Ρομπερτ να με χαιδευουν επανω στο μαγουλο μου.Εστιψα ολο μου σωμα προς την πλευρα του τεντωσα τα ποδια μου και τα κατεβασα απο το καθησμα.Κοιταξα εξω στο πλεον σκοτεινο δρομο οι προβολεις του αυτοκινητου φωτηζαν τον μαυρο σκοταδη γυρω μας.

<<Ξυπνησες Ωραια Κοιμωμενη>>το γελιο του ακουστηκε μεσα στην ησυχια γυρω μας.Ακουμπησα το σωμα μου πισω στο καθησμα και τον κοιταξα για μια στιγμη χωρις να του μιλησω.

<<Ποσες ωρες κοιμαμε;>>τον ρωτησα γεματη περιεργια την τελευταια φορα που θυμαμαι προτου βυθηστω σε ενα γαληνιο υπνο ηταν την σταση που ειχαμε κανει για να φαμε.

<<Περιπου τρεις ωρες αν δεν κανω λαθος>>το προσωπο του συσπαστηκε προσπαθωντας να θυμηθει και εκεινος τις ωρες.

<<Τελος παντων ποσο απεχουμε απο το Blackpool;>>απο τη ειχα ψαξει εκεινη την ημερα που ο Ρομπερτ μου ειχε πει πως θα φυγουμε ηταν μια μικρη πολη στην βορειοδυτικη Αγγλια ειναι μια παραθαλασσια πολη με μεγαλο πληθυσμο.

<<Περιπου αλλη μιση ωρα αληθεια τοσο ανυπομονη εισαι για να την δεις;>>καρφωσε το βλεμμα του επανω μου χωρις να ριχνει ουτε μια ματια εξω στον δρομο.

<<Δεν μπορω να πω οτι ανυπομονο->>διακοψα την προταση μου κοιταζοντας εξω στο δρομο επειτα γυρησα να τον κοιταξω ξανα ειχε ακομα το βλεμμα του επανω μου.

<<Ρομπερτ θες να μας σκοτωσεις;>>η φωνη μου μετατραπησε σε ουρλιαχτο κοιταζωντας μια εκεινον και μια το δρομο.Αισθανομουνα την καρδια μου να ειναι ετοιμη να βγει  εξω απο το στηθος η αδρεναλινη αρχηζε και κυλουσε μεσα στις φλεβες μου.Τον ειδα που αυξησε την ταχυτητα του αυτοκινητου στους εκατον οδγοντα.

<<Ρομπερτ σε παρακαλω με τρομαζεις με αυτο που κανεις σταματα>>του φωναξα ουρλιαζοντας εβαλα τις παλαμες των χεριον μου επανω στο καθησμα και χατσωθηκα χωρις καν να κουναω ουτε το δαχτυλακη μου.

<<Ρομπερτ σε->>

<<Δεν με εμπηστευσε Μπελλα;>>με διεκοψε νιωθοντας οτι αυτο δεν προκεται για πλακα αναμεσα μας.Εσφιξα τα χειλη μου νιωθοντας το στομαχη να σφιγγει βλεποντας οτι αυξονοτανε η ταχυτητα του αυτοκινητου.

<<Με εμπηστευσε ναι η οχι;>>η χαμηλη φωνη του μου τραβηξε την προσοχη.

<<Φυσηκα και σε εμπιστευομαι αλλα που οδηγει ολο αυτο που κανεις;>>προσπαθησ ανα δυνγκρατησω το ουρλιαχτο μου που θα εβγαινε ξανα στην επηφανεια.Το βλεμμα του αφησε το δικο μου και κοιταξε ξανα το δρομο μειωσε την ταχητυτα του αυτοκινητου.Αφησα την ανασα που συνγκρατουσα να βγει απο μεσα μου εκλεισα για λιγο τα βλεφαρα μου για να ηρεμισω την καρδια μου που χτυπουσε σαν τρελη.

<<Εισαι καλα;>>ρωτησε.Ανοιξα τα βλεφαρα μου φανερωντας τον θυμο στο προσωπο μου.

<<Γιατι το εκανες;>>τα ματια του ητανε καρφωμενα εξω στο δρομο ειδα που εσφιξε τα χερια του επανω στο τιμονη.

<<Ηθελα να δοκημασω την εμπιστοσυνη σου που εχεις σε εμενα>>μου ψυθηρισε χαμηλωφονα.

                                                          ~*~*~*~*~*~*~*~

Η πορτα διπλα μου ανοιξε και ο καθαρος αερας ηρθε στο προσωπο μου καθαρηζοντας το μυαλο μου την στιγμη που Ρομπερτ ειχε κανει αυτη την τρελα.Δεν ηξερα που οφελοτανε η ξαφνικη αλλαγη του απεναντη μου σαν να τον βαραινε αυτη η σκεψη οτι δεν του εμπηστευομουνα ειναι γελοιο τον αγαπουσα και η εμπιστοσυνη μου που ετρεφα για τον Ρομπερτ ειναι μεχρι θανατου.Ακομα και την ζωη μου θα του εμπηστευομουνα.Θα του αποδεικνια το ποσο τον αγαπω και τον εμπηστευομαι.

<<Θα κατεβης Μπελλα;>>ειπε ξεφυσοντας βαραστημενα.Οι βαλιτσες μας ηταν ηδη εξω ακουμπησμενες στο πεζοδρομιο.Κατεβηκα απο το τζιπ και εκανα μερηκα βηματα κοντα του.Εκλεισε την πορτα πισω μου και πατησε το κουμπη απο το κλειδη του αυτοκινητου του να κλειδωθη.Πηρα την βαλιτσα μου και την εσυρα προς την εισοδου σπιτιου.

<<Αληθεια ποιανου ειναι το σπιτι;>>εριξα μια γρηγορη ματια γυρω μου στην σχεδον ερημη περιοχη τα σπιτια ηταν ακερτα απομακρησμενα το ενα με το αλλο τα δεντρα σχεδον καλυπταν την περιοχη γυρω μας.Τα φωτα του δρομου φωτηζαν ισα ισα για να διακρινω τον Ρομπερτ που ερχοτανε με τον σακο προς το μερος μου.Εφτασε κοντα μου και εβγαλε απο την τσεπη του το κλειδη της πορτας.

<<Ειναι του Εμετ μας το δανησε για το σαβατοκυριακο>>απαντησε στην ερωτηση μου κοφτα.Ανοιξε την πορτα και μου επεδειξε με το χερι του να μπω πρωτη εσυρα την βαλιτσα απο το χερουλι και μπηκα μεσα τον πρωτο που μπορουσε η οραση μου να διακρινει ηταν τα παραθυρα που το φως του σεληνοφωτος εισχορουσε μεσα απο τα τζαμια.

Το φως ανοιξε φωτηζοντας το χωρο γυρω μου ενα μιρκο σαλονι εκανε την ενφανηση του οι τειχη ηταν βαμενη στην αποχρωση του αντοιχτου καφε οι καναπεδες ηταν ειχαν σκεπαστει απο λευκα σεντονια αλλα αυτο που μου τραβηξε το ενδιαφερον ειναι το πετρινο τζακι.Επανω στο παγκο απο το τζακι ειχε κοκκινα κερια και μια φωτογραφια απο μια παρεα.


Πλησιασα προς το τζακι και πηρα την φωτογραφια στα χερια μου αναγνωρησα τα προσωπα ολων τους του Τζασπερ,της Αλις,του Εμετ με μια κοκκινομαλλα κοπελα και τον Ρομπερτ που ειχε στην αγκαλια του μια καστανοξανθη κοπελα που φορουσε ενα λευκο επισημο φορεμα.

Αμεσως το μυαλο πηγε στην κοπελα που ειχε αγαπησει ο Ρομπερτ.Ενιωσα μια σουβλια ζηλιας να τρυπαει την καρδια μου κοιταζωντας τον Ρομπερτ που την ειχε στην αγκαλια του.

<<Ειναι απο το παρελθον μου που δεν θελω να θυμαμαι καθολου>>τον ενιωσα διπλα μου τυληξε τα χερια γυρω απο την μεσι μου και με τραβηξε κοντα του.

<<Ολοι εχουμε ενα παρελθον Ρομπερτ που ειτε το θελουμε ειτε οχι ειναι κομματι μας οπως αυτη η κοπελα που->>

<<Που εχει πεθανει>>ειπε χωρις κανενα ιχνος αισθηματος στην φωνη του.

<<Η κοπελα που μετα σε εκανε να αλλαξεις;>>γυρησα το σωμα μου και βυθησα την ματια μου μεσα στην δικη του.

<<Ναι>>εβλεπα τον πονο στο προσωπο του να τον αποδυναμωνει φερνοντας στο μυαλο του παλιες θαρμενες αναμνησεις που ηθελε να ξεχασει.

<<Την αγαπας ακομα;>>ο κομπος για αλλη μια φορα σταθηκε στο λαιμο μου ενιωσα σιγα σιγα το σχησιμο στην καρδια μου να μου φερνει μια πικρη γευση.

<<Ποτε δεν ξεχνας αυτον που αγαπας Μπελλα ειναι ενα κομματη της καρδιας σου->>σηκωσε το πιγουνι μου κανοντας με να τον κοιταξω στα ματια.

<<-ειναι μια αγαπη που δεν θα ξεχασω αλλα εσυ εισαι αυτη που αγαπω περισσοτερο και απο εκεινη την κοπελα παντα εσυ θα εισαι ο αγγελος  της ζωης μου εσυ με αλλαξες Μπελλα και καμια αλλη ποτε μα ποτε δεν προκεται να σε αφησω για καμια αλλη κοπελα ακομα και αν η Εμιλυ ζουσε εσενα θα διαλεγα ξερεις γιατι;>>με ρωτησε στο τελος κουνησα αρνητικα το κεφαλη μου τα αυτια μου ειχα κλειση η καρδια μου πεταριζε μεσα στο στηθος μου.

<<Γιατι εσυ εισαι αυτη που διελυσες της παγωμενη μου καρδια>>πηρε το χερι μου και εβαλε την παλαμη μου επανω ακριβως στο σημειο που η καρδια του χτυπουσε ενιωθα τον χτυπος της επανω στην παλαμη μου να χτυπαει.

Δακρυα κυλησαν απο τα ματια μου.Τα δαχτυλα του σκουπησα τα δακρυα μου προτου να κυλησουν στα μαγουλα μου.Πλησιασε τα χειλη του κοντα στα δικα μου και ενιωσα την καρδια μου να σπαει σε χιλιαδες μικρα κομματια να σκορπιζονται παντου.

Με σηκωσε στην αγκαλια του και με μεταφερε σε ενα δωματιο τα χειλη του δεν ειχαν ξεκολησει απο τα δικα μου ανοιξα το στομα μου να γευτω την γλωσσα η ζεστη καυτη ανασα του χανοτανε στα βαθυ στου στοματος μου με ακουμπησε στο κρεβατη.Τον εσπρωξα απαλα προς τα πισω και κατεβασα του φερμουαρ του μπουφαν του.Με βοηθησε να απαλαχτω απο τα ρουχα μου και απο τα δικα του με πηρε στην αγκαλια του και με ανεβασε επανω του πεσαμε και οι δυο επανω στο κρεβατη.

Τα στοματας μας ενωθηκαν και οι γλωσσες μας αρχηζαν ενα τρελο χορο.Τα δαχτυλα του συρθηκαν στην επιδερμηδα της πλατης μου κανοντας μια διαδρομη προς το κουμπωμα του σουτιεν μου.Ξεκουμπωσε το σουτιεν μου με μια κινηση και το πεταξε στο πατωμα.

Αφησα τα χειλη μου και τυληξα τα χερια μου γυρω απο το λαιμο του τον τραβηξα προς τα πανω και τον αγκαλιασα τα χειλη του πηγαν στο αυτι και πηρε στο στομα του τον λοβο του αυτιου μου.Αρχηζε και του πιπηλουσε και το δαγκωνε το σωμα πηρε φωτια και ενιωθα ητν υγρασια να κυλαει αναμεσα στα ποδια μου.Το χερι του ταξηδεψε προς την φλογα μου και ακουσα το σχησιμο απο του εσωρουχου μου.

Τα χειλη του συρθηκαν στο στηθος και πηρε στο στομα του την θηλη βυθησα τα δαχτυλα μου στις τουφες των μαλλιον του και αφησα το κεφαλη μου να πεσει πισω αφηνοντας το βογγητο να βγει απο τα χειλη μου.

<<Σε αγαπω>>τον ακουσα να μου ψυθηριζει.Δεν μπορουσα να απαντησω ολα γυρω μου ειχαν χαθει βρισκομουνα σε ενα κοσμο που μονο εγω και εκεινος ειμαστε.Τον αγαπουσα,τον λαχταρουσα οσο καθε αλλη φορα.Η ζωη μου εστειλε τον αγγελο μου και δεν θα αφησω κανεναν ποτε να μου τον παρει μακρια.Ημουνπ πλειον δυνατη οσο ποτε αλλοτε στην ζωη μου.Ειναι μονο δικος μου.

Τον ενιωθα να βυθηζεται μεσα μου και τα σωματας μας σμιξανε σε ενα.Οι ωθησεις του ηταν αργες και βασανιστηκες τραβηξα δυνατα τις τουφες των μαλλιον του δυνατα και αμεσως το σωμα του αρχηζε να κινηται γρηγορα μεσα μου.Τα χειλη του φυλακησαν τα δικα μου χωρις να με αφηνει να παρω μια ανασα.

Ο ιδρωτας αρχηζε και ελουζε το κορμι μου και ενιωσα την φωτια να εξαπλονεται μεσα μου.

                                        

                                                         ~*~*~*~*~*~*~*~

Τα βλεφαρα μου πεταρησαν στο φως του ηλιου που χτυπουσε επανω στο γυμνο μου κορμι χαιδεψα το προσωπο μου επανω στο μαξηλαρι και ανοιγοκλεισα τα βλεφαρα μου.Η ζεστασια του ηλιου ακτινοβολουσε επανω μου στο αδυναμο μου σωμα.Στιρηξα τον αγκωνα του χεριου μου για να σηκωθω.Πηρα το σεντονι και το τυληξα γυρω μου γυρησα απο την αλλη και ειδα οτι ο Ρομπερτ ελειπε.Αμεσως σαν να με χτυπησε ηλεκτρηκο ρευμα σηκωθηκα απο το κρεβατη και προτου να τον φωναξω.

Τον ειδα που ενφανηστηκε στην πορτα κρατοντας στα χερια του ενα δισκο γεματο φαγητο και φρεσκο χυμο πορτοκαλη.Το γυμνο στηθος διαγραφοτανε απο του κυλιακους του απο κατω φορουσε μια μαυρη φορμα αποκαλυπτοντας το μποξερακη του.

<<Πρωηνο;>>φωναξε γεματος χαρα ακουμπωντας τον δισκο επανω στο κρεβατη.


Χαμογελασα γεματη απο ευτηχια που γεμηζε την καρδια μου.Πηγα προς την αλλη μερια του κρεβατιου.Πηγα να τον αγκαλιασω οταν αισθανθηκα ολα να γυρηζουν εβαλα το χερι μου στο μετοπω μου συνγκρατωντας την ζαλη πηγα να πεσω αλλα τα χερια του Ρομπερτ φυλκησαν το σωμα μου.

<<Μπελλα>>η ανυσηχη φωνη του ακουστηκε μεσα στην ζαλη μου.

<<Ειμαι καλα δεν ειναι τ->>προσπαθησα να τον καθυσηχασω οταν μια υγρη μορφη ανεβηκε στο λαιμο μου και εφτασε στο στομα.


Εσπρωξα τον Ρομπερτ μακρια μου και εβαλα το χερι μου στομα μου πηγα γρηγορα στην πορτα του μπανιου και την ανοιξα με φορα η πορτα χτυπησε επανω στον τειχο και ενας θορυβος βγηκε απο το χτυπημα της πορτας.

<<Μπελλα>>φωναξε πισω ο Ρομπερτ.Πηγα στην τουαλετα και αφησα το υγρο να βγει απο μεσα μου ο εμετος βγηκε με φορα απο το στομα.Αρχηζα να βγαζω το περιεχομενο μεσα μου προσπαθωντας να παρω ανασα.Ο Ρομπερτ επιασε τα μαλλια μου ψηλα και εβαλε το χερι του στο μετοπω μου.

Ενιωθα ντροπη που με εβλεπε να κανω εμετο μπροστα του αλλα δεν ηξερα που οφελουσε ολο αυτο.Στο τελος αφησα μια ανασα και επεσα κατω στο πατωμα ο Ρομπερτ εσκυψε διπλα μου και σκουπησε μια λιγο χαρτη τα χειλη μου.Εβαλα το προσωπο μου στο στερνο του και εισεπνευσα το αρωμα του προσπαθοντας να ηρεμησω το σωμα μου απο το τρεμουλο.

<<Εισαι καλητερα τωρα;>>η φωνη του ακουγοτανε διαφορετικη σχεδον τρομαγμενη.Κουνησα καταφατικα το κεφαλη μου.


Εβαλα το χερι μου επανω στο στομαχη μου νιωθοντας μεσα οτι κατι αλλαζε.

Ο φοβος κατεκλυε το μυαλο μου νιωθοντας οτι κατι δεν πηγαινε καλα μεσα μου ειχε αλλαξει κατι το ενιωθα το αισθανομουνα.Ισως να ηταν η φαντασια προσπαθωντας να πεισω τον ευατο μου οτι αυτο που ενιωθα ηταν ενα ψεμα ενα κακογουστο αστειο και ομως δεν με επειθα κατι μεσα μου αλλαζε μια καινουργια ζωη που μεγαλωνε μεσα μου.

Οχι οχι οχι οχι Μπελλα δεν μπορει να ειναι αυτο που σκεφτεσαι δεν ειναι δυνατον.Προσπαθησα να φερω στο νου μου την τελευταια φορα που ειχα περιοδο μετρησα της μερες μεσα στο μυαλο και καταλαβα κατι στραβο ειχε γινει.


Επιασα την κοιλια ξανα και ενιωσα τον φοβο να μαυρηζει το μυαλο μου.Αυτο που ενιωθα θα αλλαζε την ζωη μου αλλα και του Ρομπερτ.Σηκωθηκα απο το πατωμα μαζι με το Ρομπερτ εριξα το βλεμμα μου στον καθρεφτη  κοιταζοντας το ειδολο αλλα αυτο που με τρομαξε ηταν η σχεδον τρομοκρατημενη ματια μου που φανερωνε τις σκεψεις μου.