Kεφαλαιο 10ο

10ο Κεφαλαιο

'Γευοντας την Ζηλια'

Μπελλα

Τα κορμια μας ησυχαζαν επανω στο κρεβατη οι ανασες μας με κοπο εβγαιναν μεσα απο τα χειλη μας αισθανομουνα το δειχτη του δαχτυλου του να χαιδευει το αδυναμο κορμι μου εκανε συνεχης διαδρομες απο τον ομο μου σως το την μεσι μου.Ενιωθα το ριγος να με διαπερνα καθε στιγμη που το δαχτυλο του ερχοτανε σε επαφη με την επηδερμηδα μου.


Ανοιξα τα βλεφαρα μου αντικρηζωντας το προσωπο του να απεχει μια ανασα απο το δικο μου.Τα χειλη του ηταν κοκκινα σαν το αιμα το βλεμμα μου περηπλανηθηκε στο κορμι του οι γραμμες τον κοιλιακων ξεχωρηζαν στο στηθος του κανοντας την φαντασια μου να οργιαζε.Ταξηδεψα το βλεμμα μου ξανα προς το προσωπο του τα πρασινα ματια του ειχαν φυλακηστει σε ενα αισθημα που εβλεπα παντοτε οταν με εκανε ενα με εκεινον.Ποθος.


Μπορουσα ακομα να νιωσω τον πονο σε ολο μου το κορμι απο το σφηξιμο των χεριων του που φυλακηζαν καθε σημειο του κορμιου μου το αναζητουσε σε καθε αποσταση που ειχαμε παρολου που ειχε ενας χρονος απο την αλλαγη του Ρομπερτ εβλεπα καποια απομειναρια του απο το παρελθον.


<<Γιατι ηρθες;>>αφησα η σκεψη να χαθει μεσα μου ξεχνοντα την.Γυρισε το σωμα του προς το δικο μου ειδα το χερι του που τυληχτηκε γυρω απο την μεσι μου και με μια κινηση με τραβηξε κοντα του ωστε το σωματας μας να μην χασουν την επαφη τους.


<<Το ξερεις γιατι ηρθα Μπελλα για εσενα επειδη εσενα αγαπω>>τα χειλη του χαμηλωσαν προς το προσωπο μου και αφησε ενα φιλι επανω στο μαγουλο μου.Εσφιξα το χερι μου σε γροθια επανω στο στερνο του.


<<Η αγαπη δεν χωρηζετε στα δυο αν με αγαπουσες πραγματικα θα με περημενες>>του ψυθηρισα νιωθοντας την απωλεια μεσα στην καρδια μου.Εκρυψα το προσωπο μου στο στερνο εισπεοντας το μεθυστηκο αρωμα της επιδερμηδας του.


<<Και εσυ αν με αγαπουσες δεν θα αφηνες Μπελλα το ξερεις τι σκεφτομουνα οταν ειχα αντιλειφθει οτι ελειπες ηταν σαν να εχεις παρει τον ευατο τον ειχα χασει προσπαθουσα να σε μισησω αλλα οταν προσπαθουσα να το κανω παντα με εκανες να σε αγαπω ακομα πιο πολυ.....->>η βελουδιη φωνη του ηταν αδυναμη σαν μια τελευταια ανασα που αφηνε πριν πεθανει.


Τα χειλη μου ειχαν σφιχτη κρατωντας τον λυγμο μου καθε χαραγμενη λεξη του ειχαν μεινη στην καρδια επιβεβαιοντας με οτι ολα ηταν μια αληθεια οτι αυτη την φορα ειχε εκεινον δικιο και οχι εγω.Δεν θα εβρισκα ποτε μια απαντηση σε αυτη την διαφυγη μου οταν εφευγα μακρια του ειχα στο μυαλο μου την ευτιχια μου πως ημουν το εμποδιο στην ζωη του.Ενα τειχος που δεν τον αφηνε να περασει απο την αλλη μερια.


<<Η Μπρεντα για εμενα ηταν κατι σαν αντιδοτο για της πληγες που ειχες ανοιξει Μπελλα παντα ηταν εκει για εμενα αλλα εσυ οχι σε αναζητουσα παντα αλλα φοβομουνα να σε κοιταξω στα ματια και να σου πω οτι σε μισω ημουν δειλος ηξερα που ησουν σε τι κατασταστη ησουν->>Αμεσως ανοιξα τα ματια μου ακουγοντας τα λογια του.Αφησα την κομμενη ανασα μου να βγει και επειτα υψωσα το κεφαλη μου ωστε να τον αντικρησω.


<<Ηξερες πως ημουν σε αθλια κατασταση;>>τον ρωτησα σχεδον θυμωμενα.Η εκφραση του προσωπο του εμεινε μια ψυχρη μασκα χωρις αισθηματα.Απομακρυνθηνα απο κοντα του παιρνοντας στα χερια του το σεντονι το τυληξα γυρω μου καλυβοντας τα σημαδια των χεριον του.Ακουμπησα τα ποδια μου στο παγωμενο πατωμα αλλα δεν νιαστηκα για αυτο σηκωθηκα απο το κρεβατη και γυρησα να τον αντικρησω ειχε κλειση τα βλεφαρα του παιρνοντας βαθιες ανασες.


<<Το ηξερα οτι δεν επρεπε να το πω>>ειπε με σφηγμενο το σαγονι.Σηκωθηκε απο την θεση του και γυρησε την πλατη του προς εμενα.


<<Γιατι το κανεις τοσο δυσκολο Μπελλα γιατι δεν μπορεις μια φορα να με καταλαβεις δεν νιωθεις->>Τι ειπε να μπω στην θεση του οταν τον εβλεπα να με την καλητερη φιλη μου να ειναι αγκαλια μπροστα στα ματια μου εξωτερηκα εδειχνα την απολυτη αδιαφορια μου,εσωτερηκα αυτο με κατεστρεφε βλεποντας τον ανθρωπο που αγαπουσε να με εχει προδοσει.


<<Μηλας εσυ που πηγες με την καλητερη μου φιλη χειροτερη εκδικηση δεν μπορουσες να βρεις>>του πεταξα καταμουτρα χωρις να εχω υπολογησει την επομενη τρυκιμια που θα ξεσπουσε συντομα.Αισθανομουνα την ατμοσφαιρα να ψυχραινει την καρδια μου το μυαλο μου να σταματαει να σκεφεται η λογικη ειχε χαθει μεσα μου.Η οργη σιγα σιγα ανεβαινε προς την επηφανεια.


<<Να σε εκδικηθω;>>ειπε με φοβερη απεχθεια και γυρισε εκεινη την στιγμη και το βλεμμα του εκανε την διαφορα ολα μου τα αισθηματα αναπηδησαν βλεποντας τον για πρωτη φορα  στο βλεμμα του οτι ηταν πραγματικα εξοργησμενος ο ευατος του ειχε χαθει μεσα στο ιδιο του το σωμα μου.Δεν μπορουσε να κρατησει την οργη μολις ειχε ακουσει αυτο που ειχα ξεστομισει χωρις να ξερω καν πως θα αντιδρασει.


<<Πιστευης στα αληθεια οτι το εκανα για να σε πληγωσω;>>φωναξε εξοργησμενος και πεταχτηκε απο το κρεβατη σαν να τον ειχε χτυπησει ηλεκτρηκο ρευμα επαναφεροντας στον πραγματικο ευατο του που ειχε χαθει.Εμεινα παγωμενη πνιγοντας την οργη μου.


<<Πιστευες οτι θα εκανα κατι αποτροπαιο μια φορα ειχα πληγωσει ενα ανθρωπο και τον εχασα απο ενα λαθος>>καρφωσε το βλεμμα του επανω στο σημειο της καρδιας μου που χτυπουσε σαν τρελη απο την ενταση που ειχε παρει το σωμα μου.
Εσφιξα το σεντονι μεσα στις παλαμες μου νιωθοντας τα νυχια μου να ειναι ετοιμα να το τρυπουν.


<<Αν ενας αθρωπος αν εχει πληγωσει μια φορα θα το ξανα εκανε>>η φωνη μου με κοπο εβγαινε μεσα απο τα χειλη μου.
Ειδα ενα ειρωνηκο χαμογελω να σχηματηζεται στα χειλη του κανοντας με να παγωσω ακομα πιο πολυ.


<<Τωρα θα σου αποδειξω Ιζαμπελλα Σουαν για να πειστης οτι σε αγαπω πραγματικα>>ειπε εχοντας στο χαμογελω στα χειλη του που με φοβηζε καθε φορα που θυμωνε.Με πλησιασε με απειλητικα βηματα η εκαφραση του ηταν τοσο αδιαβαστη δεν μπορουσα να καταλαβω τι ηταν ικανος να κανει για αποδειξη οτι με αγαπαει;


Σταματησε μπροστα μου χωρις να το καταλαβω τα χερια του εσφηξαν τα μπρατσα μου με τοση δυναμη που αυτοματος ενιωσα τον πονο.Τα χειλη του κολλησαν αγρια επανω στα δικα του αναζητωντας την γλωσσα.Δεν μπορουσα να ανταποκριθω σε εκεινο το αγνωρηστο φιλη του το εκανε απο θυμο ηταν τοσο εγιωστης που δεν μπορουσε να παραδεχτη οτι αγαπαει και την Μπρεντα και δεν θα την αφηνε ακομα και αν ειμασταν μαζι.


Ημουν απολυτα σιγουρη.Τα χειλη του τριβοντουσαν μανιοδως επανω στα δικα μου.Προσπαθησα να βρω την δυναμη να τον αποτραβηξω απο κοντα μου.


Ενιωθα τον κομπο να δενει το στομαχι κανοντας με να αιδιασω σε αυτη την σκεψη οτι ο Ρομπερτ με φιλουσε χωρις την θεληση μου.Εβαλα δυναμη στα χερια μου και προσπαθησα να το απομακρυνω αλλα αυτος επιασε τους καρπους μου και του ακινοιτοπιοισε.Προσπαθουσα με καθε προσπαθεια που ειχε απομεινη να τραβηχτω απο κοντα αλλα δεν μπορουσα.Ο αερας μεσα στα πνευμονια μου ειχε λιγοστεψει κανοντας με να νιωθω οτι θα πνιγω απο αυτο το φιλη.


Ξαφνηκα σαν καποιος  να ηξερε οτι ημουν σε κυνδηνο ακουσα την πορτα να ανοιγει.Αμεσως τα χειλη μου ελεθευρωθηκαν και αρχηζα να ρουφαω απληστα τον αερα ωστε να αρχηζω να ξανα λειτουργω.Η Αλις σταθηκε στην πορτα με ανοιχτο το στομα βλεποντας εμενα με το σεντονη και τον Ρομπερτ μονο με την φορμα και γυμνο απο πανω αποκαλυπτοντας τους κοιλιακους των γραμμων του.


Η Αλις ειχε μεινη με κομμενη την ανασα να μας κοιταει και τους δυο απο την κορυφη ως τα νυχια.


<<Το στο διαολο κανετε εσεις εδω υποτηθετε οτι εσυ θα ειχες φυγει;>>φωναξε η Αλις μπαινοντας μεσα βλεποντας με σε αυτη την αθλια κατασταση.Αισθανομουνα τα μαγουλα μου να καινε το σωμα μου αναζητουσε ενα στιρηγμα προτου πεσω κατω.


<<Αλις εσυ μου ειπε οτι η Μπελλα ηθελε->>το μυαλο μου ειχε παγωσει δεν ακουγα τιποτα μονο μια σιωπη να απλωνεται γυρω μου φερνοντας ξανα τα λογια του Ρομπερτ ξανα και ξανα να τρυγηριζουν σε καθε γωνια του μυαλου μου αν την αγαπουσε εγω τι ρολο επαιζα στην ζωη του ηθελε μονο να ικανοποιει το ποθο που δεν μπορουσαμε να πνηγουμε καθε στιγμη που ερχομασταν σε επαφη εστω και με ενα αγγιγμα.


<<Εχει φυγει ηδη Αλις>>αισθανοντας τα δακρυα να κυλανε απο τα μαγουλα μου.Περασα διπλα απο τον Ρομπερτ χωρις καν να σηκωσω την ματια μου να δει ολο μου το μισος που ειχα για αυτον.


<<Τι εννοεις;>>φωναξε η Αλις.Αρχηζα να βηματηζω πιο γρηγορα φτανοντας στην πορτα.


<<Εννοω οτι εχει διαγραφτη απο την ζωη μου>>της ψυθηρισα με φωνη γεματη πονο εκλεισα σφιχτα τα ματια μου και  βηματησα εχοντας αφησει πισω μου εναν αφωνο Ρομπερτ με αναπαντηρα ερωτηματα.


                                                                    ~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~


Εσχισα την σεληδα πετωντας κατω στο πατωμα του προαυλιου πηρα το στιλο στα χερια μου και προσπαθησα να σκεφτω εστω και μια λεξη για να περηγραφω ολη αυτη την αιδια που ενιωθα για τον ιδιο μου τον ευατο που τον αφησα να μπει μεσα στην καρδια μου να διαβασει τα αισθηματα μου που εχω ακομα για εκεινον.


Σηκωσα το βλεμμα μου απο την αδεια σεληδα του ημερολογιου μου και κοιταξα το σχεδον αδειο προαυλιο τα φυλλα του φθηνωπορου επεφταν απο τα κλαδια του δεντρον και κατεληγαν στο χορταρι.


Ο γκριζος ουρανος ηταν προειδοπειουσε για βροχη.Αφησα την ανασα μου να βγει απο τα χειλη μου βλεποντας τον αερα που εβγαλα να μετατρεπετε σε παγωνια.Εκλεισα το ημερολογιο μου και αφησα τα ποδια μου να ακουμπησουν στο χορταρη.Πηρα την τσαντα μου και την εβαλα στον ομο μου.


Προσπαθουσα να μην σκεφτομαι τιποτα το μονο που λαχταρουσα τοσο πολυ ηταν να νιωσω την ζηλια του ηθελα πασει θυσια να σχησω το αγαπημενο σημειο μου εκεινης της καρδιας να την κανω δικη μου με καθε τιμημα .


Αρχηζα να βηματιζω προς την εισοδο της σχολης οταν ειδα το βλεμμα μου συναντησε το δικο του τα καστανα σκουρα μαλλια του ηταν πεσμενα κατω και ενα γλυκο χαμογελω ειχε σχηματηστει στο προσωπο του.


<<Μπελλα>>αναφωνησε χαρουμενος ο Γουιλιαμ.Ετρεξα σχεδον για να παω κοντα του οταν το βλεμμα μου επεσε επανω σε ενα εξωφυλλο που κρατουσε.


<<Γεια σου Γουιλιαμ>>ειπα λαχανιασμενη νιωθοντας την καρδια μου ετοιμη να βγει εξω απο το στηθος μου.


<<Εχω να σε δω απο εχθες στο μαθημα της λογοτεχνιας δεν ειχες ερθει και ανυσηχησα>>ειπε σταυρωνοντας τα χερια του στο στηθος του.


<<Εεε..........ναι δεν ειχα ερθει γιατι επρεπε να φυγω εκτος Λονδινου η Αλις ηθελε να παμε βολτα την υπαιρθο>>ειπα την τελευταια δικαιολογια που μου ειχε ερθει στο μυαλο,Δεν μου αρεσε να απολογουμε ιδιαιτερα στον Γουιλιαμ ειχαμε καποτε ενα παρελθον αλλα αυτο ειχε ξεχαστη εδω και καιρο αλλα οταν ειχες ακομα τα αισθηματα απο μια παλια σχεση δεν εξαφανηζοντουσαν τοσο ευκολα.Ο Γουιλιαμ παντα θα ειναι ενα μερος της ζωης μου τον ενιωθα σαν φιλο μου και τιποτα παραπανω.


"Οταν τον θελεις ομως να πληγωσεις εκεινον το κανεις οτι θελεις"ακουσα μια φωνουλα στο πισω μερος του μυαλου μου.


Να παρει ειχε δικιο.Εριξα το βλεμμα μου προς το την δεξια μερια για να μην καταλαβει τιποτα για το πως ενιωθα εκεινη την στιγμη.


<<Μπελλα θα ηθελες να με συνοδευσης;>>ειπε ξαφνηκα σπαζοντας την σιωπη που ειχε υπεικρατησει αναμεσα μας.


<<Τι εννοεις;>>τον ρωτησα γεματη περιεργια κοιταζοντας το εξωφυλλο που κρατουσε.


<<Στον χορο μασκε που διοργανωνει η σχολη ειναι σημερα το βραδυ δεν ειχε μαθει τιποτα ειναι γεματο απο αφησες για τον χορο θα ειναι για φιλανθρωπικο σκοπο και σκεφτηκα αν ηθελες->>η φωνη του ειχε απομακρυνθει απο κοντα μου στο μυαλο μου επαιζαν διαφορα σεναρια για το πως θα κανω να ζηλεψει να δω για πρωτη φορα βγαζει το τερας που λαχταρουσα να δω.


<<Φυσηκα θα ερθω μαζι σου Γουιλιαμ >>του ειπα χωρις αλλο να χασω χρονο ο Γοιλ ηταν το τελειο μειγμα για το συστατικο που ηθελα.


<<Αληθεια;>>με ρωτησε γουρλωντας τα ματια του.Κουνησα καταφατηκα το κεφαλη μου δειχνοντας τον την απαντηση του.


<<Ναι Γουιλ θα ερθω σημερα το βραδυ->> του ειπα παιρνοντας διπλα του.


Γυρισε για να με προλαβει.


<<Δεν θελεις να ερθω να σε παρω εγω απο το->>


<<Οχι Γουιλ θα ερθω εγω σε εσενα>>του ειπα πλησιαζοντας το σωμα μου κοντα στο δικο του ηρθα το τρεμουλο που το διαπερασε εκεινη την στιγμη.


<<Μα πως θα σε αναγνωρησω;>>


<<Οπως σου ειπα θα ερθω εγω σε εσενα>>του ειπα σχηματοζοντας στα χειλη μου το χαμογελω που ηθελα ενα χαμογελο που προδιδε πολλα ενα χαμογελω που μονο ο Ρομπερτ θα το αναγνωρηζε θα εκανα τα παντα για τον πληγωσω και η στιγμη ειχε ερθει.


Γυρισα για να παω στο  μαθημα εχοντας την καθε κινηση που θα εκανα στο αποψηνο χορο. 


                                                ~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~


Οταν βγηκα εξω απο την ταξη ειδα ολα τα κοριτσια της ταξης μου να ειναι μαζεμενα γυρω απο εναν κυκλο.Περπατησα προς στα κοριτσια και ακουσα οταν η Καθριν γυρησε και με κοιταξε διακοπτοντας αποτομα την ομιλια της με την Ελενα.


<<Γεια σου Μπελλα>>αναφωνησε γεματη χαρα αμεσως καταλαβα που οφελουσε ολη αυτη η ευτηχια της κρατουσε στα χερια της μια μοβ μασκα με χρυσοσκονη που γυαληζε στο κατω απο το φως.


<<Γεια σου Καθριν θα πας στον χορο να φανταστω;>>την ρωτησα


<<Φυσηκα θα ερθεις και εσυ;>>τσηριξε γεματη χαρα.


<<Ναι θα ερθω->>


<<Τελεια να μην χασεις και το θεαμα που θα δεις ο Ρομπερτ θα ερθει με την Μπρεντα θελω να δω πως θα ειναι εμαθα οτι ειχαν χωρησει>>η Καθριν παντα θα μαθαινε το καθε νεο της σχολης.Η καρδια μου εχασε ενα χτυπο της ακουγοντας αυτα τα λογια ειχαν χωρησει;Αν ειχαν χωρησει πραγματη γιατι δεν ηρθε να μου πει οτι θελει να ειμαστε μαζι.


Εσφιξα τα βιβλια κοντα στο στηθος συνγκρατωντας την οργη μου.


<<Με την Μπρεντα δεν εισασταν φηλες;>>ρωτησε ξαφνηκα η Καθριν.Να παρει ηθελε και απαντηση αφου ηξερε οτι εγω ημουν με τον Ρομπερτ την ημερα του ατυχηματος του πριν ενα χρονο οταν ειχα πει το πρωτο σε αγαπω μπροστα σε ολα τα παιδια της σχολης δεν το ειχα μετανιωσει ποτε μου ακομε και τωρα ενιωθα περηφανη και ανακουφησμενη που το φωναξα.


<<Ειμασταν Καθριν τωρα απλως κοιταζουμε η μια την αλλη με μισος>>της ψυθηρισα οταν καταλαβα οτι ενα κενο ελειπε απο την καρδια μου η Μπρεντα ηταν η πρωτη φιλη μου που ειχα γνωρησει η πρωτη που της ειχα πει οτι αγαπω τον Ρομπερτ.
Με ειχαν πληγωσει με το χειροτερο τροπο να ειναι μαζι.Τα πρωτα δακρυα αρχηζαν να ενφανηζονται στα ματια μου.


"Εχεις την ευκαιρια να τον πληγωσεις Μπελλα"μου ψυθηρισε η μικρη φωνουλα μεσα μου.


Εχεις δικιο της απαντησα.


<<Το καταλαβαινω οταν ειχε φυγει ηταν μαζι συνεχεια αλλα χωρις θελω να πληγωσω θελω να σου μηλισω σχετικα με κατι>>τα ποδια μου παγωσαν κοιταζοντας την.


<<Τι θελεις να μου πεις;>>η ανασα μου εγινε κοφτη κρυος ιδρωτας αρχηζε να ρεει κατω απο τα ρουχα.


Με επιασε απο το χερι και αρχηζε να βηματιζει προς μια απομακρυσμενη γωνια.Στο βλεμμα της μπορουσα να διακρινω καθε δισταγμο για αυτο που περημενα να ακουσω απο τα χειλη της.


Ετριψε νευρηκα τα χειρια της κοιταζοντας με μεσα στα ματια δεν ηξερε απο που να ξεκινησει ισως αυτο που περημενα να ακουσω θα με εκανε ολο και ποιο χειροτερα ηθελα τοσο πολυ να νιωσω ξανα την παλια Μπελλα που ημουνα να μην εχει τα βαρυ στην καρδια της.


Ολες οι πληγες ετρεχαν σε καθε σημειο της καρδιας μου λαχταρουσα να ξανα γινω αυτη η αθωα Μπελλα που με εβλεπαν ολοι οι αλλοι αυτη η Μπελλα που ηθελε να τελειωσει την σχολη και να ξεκινησει μια αρχη στο Λονδινο χωρις περιοσμους,πονους και ειδηκοτερα ανθρωπους που δεν τη αγαπουσαν για αυτο που ειναι ισως τα λαθη που κανουμε να ερχονται ξαφνηκα μπροστα μας και να μην θελουμε να τα διορθωσουμε.


<<Μπελλα πραγματικα μου ειναι δυσκολο να το πω με εχει βαλει->>αμεσως την κοιταξα μεσα στα ματια ποιος τι ειχε βαλει να μηλισει.


<<Δεν καταλαβαινω τι θελεις να πεις Καθριν;>>η φωνη μου εγινε κοφτη.


<<Γυρνα διακριτικα πισω σου και κοιτα>>το βλεμμα της φαινοταν πολυ περιεργο σαν να ηθελε να μου μεταφερει ενα μυνημα.Εστριψα το σωμα μου διακριτια προς την αρηστερι πλευρα αλλα ειδα ενα αδειο τειχο κυλισα το βλεμμα μου προς σε ολη την κατευνθηση του διαδρομου.Τα ματια μου εμειναν να στεκονται επανω του ηταν ακουμπησμενος στον τειχο κοντα σε μια γωνια και με κοιτουσε εχοντας τα χερια μεσα στις τσεπες του.


Το προσωπο του ελαμπε απο ευτιχια την τελευταια φορα που τον ειχα δει ηταν σημερα το πρωι τον ειχα αφησει πισω μου εξοργησμενο και τωρα τον εβλεπα να ειναι χαρουμενος.Δεν εβγαζα νοημα.


<<Ο Ρομπερτ σου ειπε να μου μηλισεις;>>την ρωτησα αφηνοντας την ματια μου να χαθει μεσα στα κατα πρασινα ματια του που με καλουσαν.


<<Ναι>>μου ψυθηρισε.Εκανα μερηκα βηματα προς τα πισω.


<<Γιατι;>>γυρισα αποτομα προς την Καθριν.


<<Γιατι να παω αφου η Μπρεντα μπορε->>


<<Μην ανυσηχεις αστο σε εμενα πηγαινε>>με εσπρωξε προς την μερια του Ρομπερτ.Βαθια μεσα μου ηθελα να παω να τον αγκαλιασω αλλα απο την αλλη η λογικη μου ελεγε να σταματησω να γυρησω απο την αλλη και να αλλαξω πορεια.Σταθηκα στην μεσι του διαδρομου εχοντας μεσα μου να παιζουν δυο αισθηματα.Το μισος και απο την αλλη η αγαπη.Ηθελα παση θυσια να σταματησω το χρονο και να σταθω σε αυτο το σημειο για παντα.Μην εισαι δειλη Μπελλα πρεπει να το κανεις.


Πηρα μια βαθια ανασα και αναγκασα τον ευατο μου να κινηθει προς το μερος του ειδα που μου εκανε νοημα να παω στρηψω στα δεξια εκει ηταν η σκαλα που οδηγουσε στο υπογειο της σχολης.Ενευσφα καταφατικα τα βηματα μου ηταν πολυ αργα και αυτο εκανε την ατμοσφαιρα να ειναι πιο εντονη.


Η καρδια μου καλπαζε με γρηγορο ρυθμο καθως περναγα ξυστα απο τον Ρομπερτ.Εσφιξα τα χερια μου σε μπουνιες στριβοντας προς στην σκαλα.Αφησα τα ποδια μου να κατεβουν ενα ενα το σκαλι μεχρι ενα σημειο εμεινα στην μεσι της σκαλας παιρνοντας βαθιες ανασες νιωθοντας τον οξυγονο γυρω μου να γινεται ολο και πιο λιγοστο.


Ακουσα πισω μου τα βηματα του να αντηχουν στη ησυχια ηθελα να το βαλω στα ποδια εκεινη την στιγμη να σηκωθω να φυγω.Εμεινα παγωμενη στην θεση μου οταν ενιωσα δυο χερια να φυλαηζουν την μεσι μου και να με τραβουν κοντα τους.Τα χειλη μου ανοιξαν αφηνοντας τον αερα να βγει εξω με κοπο τον ενιωθα πισω οσπου με γυρισε αποτομα και βρεθηκαμε προσωπο με προσωπο.Τα χειλη μας απειχαν μερηκα εκατοστα.


<<Τι ηταν αυτο που με ειπες σημερα το πρωι;>>η εκφραση του αλλαξε και μετατραπηκε σε ενα αγριομενο προσωπο.Το πρωτο που εκανε ηταν να απομακρυνω τα χερια του γυρω απο την μεσι μου και να ανεβω ενα σκαλι μακρια του.


<<Ξερεις τι ειπα και καλα ειναι να το αποδεχτης οτι αγαπας και την Μπρεντα και οτι εμενα με εχει μονο για το σεχ>>του πεταξα καταμουτρα νιωθοντας μεσα στο στηθος να τρυπαει.


<<Δεν ειναι αληθεια μου τι δινεις που μηλας ετσι για το ευατο το ξερεις οτι εχω αλλαξει μονο->>


<<Δεν σου ζητησα ποτε να αλλαξεις για εμενα απο μονο σου εγινες αυτο που εισαι τωρα απο τις πραξεις σου τα λαθη και τα ψεματα Ρομπερτ η αγαπη ειναι ενα αισθημα που δεν εξηγειτε ειναι παραλογο να με αγαπας ενω τα εχεις με τα αλλη>>δεν αντεχα αλλο η εκρηξη ηταν μεγαλη ενιωθα ανακουφησμενη που τα ελεγα ολα αυτα που τον πληγωνα δεν ξερω γιατι αλλα το απολαυνα.


<<Ειναι παραλογο που αγαπω μια κοπελα που χαρεις αυτην προσπαθησα να επιβιωσω>>φωναξε σπαζοντας την βελουδινη φωνη του.Πηγα να μηλισω αλλα δεν εβγαζα καμια λεξη απο το στομα μου προσπαθησα να ψαξω βαθια μεσα μου για κατι που θα με σωσει απο αυτα τα λογια.Εκλεισα τα βκεφαρα μου για μια στιγμη φερνοντας στο μυαλο μου τα λογια του.


<<Οχι δεν ειναι>>απαντησα νιωθοντας την τρυπα στο στηθος μου να μεγαλωνει.Το οξυγονο λιγοστευε γυρω μου το σωμα μου ετρεμε ελαφρος.


<<Ουτε ειναι παραλογο να αγαπας εκεινη που σε εφερε στην ζωη ξανα>>ανοιξα τα ματια μου και το προσωπο του ηταν τοσο κοντα με το δικο μου που μυρηζα το αρωμα μου που ενιωθα την ζεστη ανασα του στα χειλη μου.Εσκυψε προς τα χειλη του προς τα δικα μου νιωθοντας τα χειλη μου να τρεμουν εβαλε τα χερια του αναμεσα στα μαγουλα μου.


<<Ειναι παραλογο να σε αγαπω ακομα παρολου που ειχες φυγει Μπελλα ειναι παραλογο να αγαπω την κοπελα που χαρεις αυτη με κανει να νιωθω πιο ολοκληρωμενος απο ποτε>>τα χειλη του σφραγγησαν τα δικα μου.Τα χειλη του κινηθηκαν μαζε με τα δικα μου για πρωτη φορα με φηλουσε τοσο τρυγερα σαν να ηθελε να σφργκησει τα λογια με ενα φιλι.Προσπαθησα πολλες φορες να καταπιεσω τα αισθηματα μου ηθελα να γευτω την ζηλια του.


Ξαφνηκα ανοιξα τα ματια μου.Οχι Μπελλα μην σε αφησει να γκρεμησει αυτο το φιλι μην του κανεις τη χαρη.Τα χειλη μου σταματησαν τα κινουνται μαζι με τα δικα του αναγκασα τα χερια μου να κολλησουν στα πλευρα μου μενοντας εντελως ακινητη.Τα χειλη του εγινα πιο βιαια επανω στα δικα μου καταλαβαινοντας οτι δεν ηθελα το φιλι του τον εξοργιζε και μονο στην σκεψη.Τον ηξερα πολυ καλα.


Δεν τα παρατησε με εκλεισε στην αγκαλια του νιωθοντας οτι αυτη την φορα δεν θα καταφερνε.Ανοιξα τα ματια μου και αγνοησα την τρυπα που ειχε ανοιξει μεσα στο στηθος.Ακουμπησα τα χερια μου στο στερνο του και τον εσπρωξα με δυναμη απο μακρια μου.Τα χειλη μου αφεθηκαν ελεθευρα.Παραπατησε και πηγε να πεσει απο την σκαλα αλλα με μια κινηση κρατηθηκε απο τα καγκελα.


Ανεβασε το κεφαλη του και με κοιταξε ξαφνιασμενος.


<<Μπορεις ακομα να νιωσεις την καρδια μου να χτυπαει για εσενα αλλα δεν νιωθεις την τρυπα που εχω στο στηθοςΡομπερτ εχω χασει την εμπιστοσυνη μου σε εσενα ποια>>του ψυθιρησα και επειτα γυρισα και ανεβηκα τα σκαλια με φορα νιωθοντας οτι αυτη την φορα οτι κατι ειχε αλλαξει βαθια μεσα μου για εκεινη την αγαπη.





                                                    ~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~


<<Του ειπες οτι δεν το εχεις εμπιστοσυνη ποια στη αγαπη του για εσενα;>>αναφωνησε η Αλις πετωντας την μασκα που θα φορουσα αποψε το βραδυ.


<<Ναι Αλις>>ειπα κοιταζοντας το φορεμα χωρις κανενα ενδιαφερον ημουν χαμενη στις σκεψεις μου αφοτου ειχα φυγει δεν τομλουσα να περασω απο τον διαδρομο για να τον κοιταξω στα ματια.Ακομα δεν μπορουσα να βγαλω απο τα λογια αυτα που του ειχα πει.Μολις ειχα γυρισει στο σπιτι βρηκα την Αλις με τον Τζασπερ να ειναι μαζι τρωγοντας μεσημεριανο στην κουζινα η Αλις μολις καταλαβε την κατασταση αφησε το φαγητο και ετρεξε και με αγκαλιασε ξεσπασα ολο τον θυμο μου μεσα στην αγκαλια της.


Ο Τζασπερ δεν ειχε υποψιαστει τιποτα για εμενα και τον Ρομπερτ ολο αυτον τον καιρο το ηξερα καλα γιατι παραλου που εκανα παρεα ποτε δεν τολμουσαν να συζητησουν για εμενα ηξερα καλα οτι ειχα ερθει αναγκαστικα στο Λονδινο.Ο Ρομπερτ απο την πρωτη στιγμη ημουν βεβαιη οτι θα το ειχε μαθει απο τον Τζασπερ.


Οταν γυρησα βρηκα ενα χαος οπου αφησα πισω μου βρηκα τον Ρομπερτ μαζι με την Μπρεντα να ειναι μαζι και επισης ο Ρομπερτ ειχε μπλεξει ασχημα ακομα δεν ειχε μιλησει σε εμενα για την κατασταση δεν ηθελα να σκεφτομαι οτι η Μπρεντα δεν εκανε τιποτα για τον απομακρυνει εκτος απο τι μου εκλεψε τον αγγελο μου δεν τον προστατευε.Πως μπορουσε να νιωθει αισθηματα για εκεινη;


<<Μπελλα καλητερα εινα να μην πας αποψε θα γιν->>


<<Θα παω Αλις θελω να δω δοκημασω κατι>>πηρα της μασκα απο το κρεβατη που ειχε πεταξει η Αλις και κοιταξα της λεπτομεριες.


<<Τι να δοκιμασεις;>>ανακαθησε στο κρεβατη κοιταζοντας εξερευτηκα.
Πλησιασα την μασκα στο προσωπο μου και την δοκιμασα.


<<Τα ορια του Αλις>>αμεσως ανοιξε τα ματια της ορθανοιχτα ανοιξε το στομα της αλλα δεν βγηκε τιποτα μονο αερας.


<<Μπορει να ειμα σε αθλια κατασταση αλλα το λαχταραω Αλις θελω να δω την ζηλια του>>Αφησα να πεσει η μασκα απο το προσωπο μου.


<<Μπελλα δεν σε αναγνωρηζο πρωτα του λες οτι δεν τον εχεις εμπιστοσυνη και επειτα θελεις να το κανεις να ζηλεψει>>το προσωπο της εσπασε βλεποντας την ξαφνικη αλλαγη μου.Κουνησα καταφατια το κεφαλη μου με ενα ψευτηκο σατανικο χαμογελο.


<<Θα μου κανεις εσυ τι αλλαγη Αλις εσυ θα με αλλαξεις>>ειπα αποφασηστικα χωρις να την αφησω να συνεχησει.


                                                                     ~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~


Τα τακουνια αντυχουσαν στον αδειο διαδρομο του Μπερμηχαν η μουσικη εσπαγε την σιωπη γυρω μου που εβγαινε απο το προυαλιο.Η μασκα καλυπτε το προσωπο μου αφηνοντας τα καστανα ματια μου να φανερωσουν την απολυτο κενο.Το μαυρο φορεμα ηταν κολημενο επανω στο σωμα μου αναδεικνιοντας την λεπτη σιλουετα το καλητερο ομως ηταν οτι ενιωθα αλλαγμενη σαν να ειχε εξαφανηστει η Μπελλα απο μπορστα μου και η μια καινουργια δυναμικη Μπελλα που ηρθε να κατακτησει αυτο που της ανηκε.Εκεινον.

Η Αλις προχωρουσε μπροστα με τον Τζασπερ πιασμενη χερι χερι οι χορευτικες της κινησεις ηταν απολυτα ρυθμηκες με το βημα του Τζασπερ το γκρι φορεμα που φορουσε ερρε ανεμελα σε καθε κινησεις της.Ο Τζασπερ δεν θα την αφηνε απο τα ματια του.Τους ειδα που εφτασαν στην εξοδο προς το κηπο.Η μουσικη ακουγοτανε σε ολο το χορο.


Η καρδια μου αρχηζε και χτυπουσε ξεφρενα για εναν ανεξηγητο λογο.Η Αλις μπηκε απο τη εισοδο και βγηκε στον κηπο ο Τζασπερ την επιασε απο την μεσι εκεινη την στιγμη η Αλις με κοιταξε με μισο ματι γυρηζοντας ξανα προς τον Τζασπερ.Ενα χαμογελο σχηματιστηκε στα χειλη μου.



Αφησα την ανασα μου να βγει και βγηκα στον κηπο.Ολοι σχεδον γυρησαν και με κοιταξαν απο την κορυφη ως τα νυχια ενιωθα τα μαγουλα μου να κοκκινηζουν βλεποντας ολα τα παιδια να με κοιτουν αινιγματικα.


<<Μπελλα;>>εστριψα το βλεμμα μου επανω στο Γουιλιαμ που φορουσε μια κοκκινη μασκα.


<<Γιεα σου Γουιλ>>ειπα αφηνοντας τα χειλη μου να ανασηκωθουν.Με πλησιασε δισταχτικα κοιταζοντας με σε ολο μου το κορμι.Πηγα με αργα βηματα κοντα του και πλησιασα το προσωπο του κοντα στο δικο μου.


<<Εχω κατι;>>του ψυθιρησα με ενα υπονουμενο στον τονο της φωνης μου.Ανοιγοκλεισε τα ματια του και ξαφνηκα τυληξε τα χερια του γυρω μου.


<<Οχι απλως δενσε αναγνωρησω εισαι πολυ->>δεν το αφησα να ολοκληρωσει αφου κολλησα το στομα επανω στο δικο του.Μισα ανοιξα τα χειλη μου και ενιωσα την γλωσσα του να διαγραφει μια πορεια στο κατω χειλος μου.Ανοιξα τα ματια μου και τοτε ειδα δυο πρασινα ματια να εινα πισω απο την μασκα να με κοιτουν με φθονο.Αφησα τα χειλη απο τα δικα του και τον πηρα απο το χερι.


Το βλεμμα του δεν αφηνε ουτε ενα βημα μου να του ξεφυγει.Το χερι του Γουιλ τυλιχτηκε γυρω απο την μεσι μου σφικοντα με στο πλαι του.Για αποψε ανηκα σε αλλον ηθελα να πετυχω τον στοχο να τον κανω να νιωσει τι θα πει ζηλια.Δαγκωσα το κατω χειλος μου κοιταζοντας τον.


<<Μπελλα ποτε μου δεν πιστευα οτι->>ακουσα ξαφνηκα την φωνη του Γουιλ να με διακοπτη απο τις σκεψεις μου.Γυρησα να τον αντικρησω.


<<Ολα μπορουν να συνβουν>>του ειπα και κολλησα το κορμι μου επανω στο δικο του τυληξα τα χερια μου γυρω απο το λαιμο του και το τραβηξα μαλακα κοντα μου.Σε μια στιμγη ειδα την Αλις να πινει το ποτο της και να με κοιταει γεματη απογοητευσει στην εκφραση.Προσπαθησα να διωξω την αμφιβολια μου για αυτα που εκανα.Οχι Μπελλα ειναι το σωστο να τον κανεις να νιωσει ζηλια.


<<Να παρει Μπελλα δεν θα αντεξω για πολυ>>τον ακουσα να μου ψυθιρηζει.


<<Ολα στην ωρα τους>>αφησα ενα απαλο φιλι στα χειλη του και απομακρυνθηα απο κοντα του κοιταζοντας τον Ρομπερτ που τωρα επινε μονορουφη του ποτο και επειτα με μια κινηση του χεριου του πεταξε το ποτηρι κατω με δυναμη χωρις να υπολογιζει τα γυαλια που εσπαγαν γυρω του.Τα χειλη του ειχαν σχηματιστει μια λεπτη γραμμη του σαγονι του ηταν σφησμενο απο την ζηλια αλλα αυτο που με τρομαξε πιο πολυ ηταν  η ματια του.Με κοιτουσε να ειχα κανει εγκλημα.Προσπαθησα να δειξω ψυχραιμια οσο πιο δυνατον γινοτανε.Εκανα μερηκα βηματα για να παω στον μπουφε περνωντας διπλα του.Τοτε το χερι του φυλακησε τον καρπο μου δυνατα κανοντας με να σταματησω.


Το χερι του σφηχτηκε δυνατα στο καρπο.Τα χειλη πλησιασαν προς το αυτι μου.


<<Τι διαολο κανεις με τον Γουιλ;>>η φωνη του ειχε σπασει με πολυ κοπο κρατουσε τα νευρα του εκεινη την ωρα.


<<Οτι θελω δεν θα μου πεις εσυ τι θα κανω>>του αντιγυρησα ψυχρα.


Κοιταξα τον Γουιλ για μια στιγμη ειχε γυρησμενη την πλατη του και μηλουσε με μια παρεα αγοριων.


<<Ελα μαζι μου τωρα πριν γινει ο χαμος>>με εσφηξε δυνατα και αρχηζε και με εσερνε μεσα στον κοσμο που χορευε.Προσπαθησα να αποτραβηχτω αλλα οσο και να το εκανα με εσφιγκε δυνατα δεν μπορουσα αρχηζα κα πονουσα.Το βημα του ηταν γρηγορο και με κοπο προσπαθουσα να μην πεσω απο τα ψηλοτακουνα.


Απομακρυθηκαμε απο τον κηπο που γινοτανε ο χορος κια μπηκαμε μεσα στην σχολη.Ο διαδρομος ηταν σκοτεινον και μονο τα φωτα απο τον χορο διαπερνουσαν τα τζαμια σπαζοντας το σκοταδη.


<<Αφησε τωρα>>του φωναξα.Αμεσως γυρησε το προσωπο του ηταν κατακκικο απο θυμο το βλεμμα του ηταν εξοργισμενο.Πεταξε το χερι μου απο το δικο του και με μια κινηση με πηρε απο του ομους και με χτυπησε επανω στον τειχο.


<<Τι διαολο κανεις Μπελλα;>>αρχηζε κα ξεσπουσε η ζηλια του και αρχηζα να το απολαυνω.


<<Οτι και εσυ αρχηζω μια καινουγια σχεση οπως εσυ με την Μπρεντα ετσι->>


<<Δεν καταλαβαινεις οτι με κανεις να εξοργηζομαι και μονο που τον φηλισες ηθελα να ερθω εκει και να του σπασω τα μουτρα>>η φωνη του ηταν ετοιμη να κλειση.Τοτε ειδα τα πρωτα δακρυα να κυλανε απο τα ματια του ολα γκρεμηστικαν γυρω μου βλεποντας τον να δακρυζει.


<<Να παρει Μπελλα>>κοπανησε με την γροθια του επανω στον τειχο και ο θορυβος με εκανε να σαστησω εσκυψε το κεφαλη του παιρνοντας βαθιες εισπονες.Εβαλα το χερι μου στα χειλη μου συνκρατωντας την κραυγη που θα εβγαινε απο μεσα μου.


<<Γιατι το κανεις αυτο;>>μου ψυθηρισε με σπασμενη.Το μυαλο μου ειχε σταματησει εκεινη την στιγμη δεη ηξερα τι να κανω.Ενιωθα μια αιδια για τον ψευτηκο ευατο μου τι ειχα κανει μολις τωρα.Βασανιζα τον ανθρωπο μου με τον χεοροτερο τροπο τον εκανα να νιωθει οργη για εμενα.Περασα καθε οριο αποψε τον εκανα να πονεσε χωρις να νιαστω καν για εκεινον.


<<Ρομπερτ>>ο κομπος εδεσε το λαιμο μου τα ποδια μου ετρεμαν.Σηκωσε αργα το κεφαλη του και χωρις αλλη σκεψη ορμησε επανω μου και αρχηζε και με φηλουσε.Τα χειλη του τριβοντουσαν με δυναμη επανω στα δικα μου φυλακησε το κορμι μου στα δεσμα του.Τα χερια του χαμηλωσαν προς το υφασμα που φορεματος μου το ανασηκωσε ψηλα.Η φωτια εκεινη την ωρα με κατεβαλε ενιωθα υργη αναμεσα στα ποδια μου.Βαθυνα το φιλη μας η γλωσσα του βρηκε την δικια μου και αρχηζε απληστα να διεκδεικη αυτο που το ανηκει.Εμενα.


Τα χερια του φυλακησαν τους γοφους μου και με σηκωσε  στην αγκαλια του κολλοντας με στον τειχο.Τα χελη του χαμηλωσαν στην βαση του λαιμου.Ολο το οξογονο μεσα μου ειχε χαθει ο ιδρωτας αρχηζε και καλυπτε το κορμι μου.
Τα χερια του βρηκαν το υφασμα του εσωρουχου μου το αποτραβηξε απο κοντα μου και το πεταξε στο πατωμα.


<<Εισα δικη μου μονο δικη κανεις δεν θα σε ξανα αγγιξει>>ειπε με βραχνιασμενη φωνη.Αφησα το βογγητο να βγει απο τα χειλη μου.


<<Ετσι Μπελλα νιωσε αυτο που νιωθεις δεν γινεται να αγνοησεις το παθος σου απολαυσε το>>τον ακουσα να λεει και τον ενιωσα να βυθηζεται μεσα μου.Τυληξα τα χερια μου γυρω απο τον λαιμο του και κολησα τα χειλη επανω στα δικα αναζητωντας την γευση του.Οι κινησεις του με ενα εκανα να χαθω στο κοσμο του παθους μου για εκεινο τον σωμα μου ανταποκρινοτανε σε καθε κινηση που εκανε μεσα μου.Αφησα το κεφαλη μου να πεσει πισω δαγκωνοντας τα χειλη μου.Ακουγα την ανασα του να χανεται μεσα σε καθε ωθηση που εκανε.Το σωμα μου αρχηζε και ετρεμε ελαφρα ανασηκωθηκα απο τον τειχο και τοτε ενιωσα την φωτια να σβηνει.


Αφησα το βογγητο μου να βγει σε συνδιασμο με την μουσικη.Το κεφαλη μου επεσε πανω στον ομο του προσπαθουσα να βρω την χαμενη ανασα μου τα χαμενα αισθηματα μου.Δεν αντεχα στην σκεψη οτι αυτο που ειχε συνβει ηταν σε ενα ξεσπασα θυμου.
Αφησε τα χερια του και ακουμπησα επανω στο πατωμα.Στιρηχτηκα επανω του το σωμα μου ηταν αδειο,αδυναμο απο καθε ενεργεια και αισθηματα.Τυληξε το χερι του γυρω απο την μεσι μου και με τραβηξε κοντα του.Ενιωσα τα χειλη του επανω στο μετοπω μου αφηνοντας ενα φιλι.


<<Λυπαμαι που ξεσπασα με αυτο τον τροπο δε->>Ακουμπησα το δαχτυλο μου επανω στα χειλη του κανοντας τον να σωπασει.


<<Εγω φταιω ηθελα να κανω σε ζηλεψεις δεν ηθελα να φτασω να->>σταματησα νιωθοντας τα δακρυα στα ματια μου.


<<Το καταφερεις Μπελλα πρωτη φορα φερθηκα τοσο εγωιστηκα απεναντη σου οταν σε ειδα να τον φηλας δεν ξερω θολοσε το μυαλο μου δεν αντεχω στι σκεψ πως καποιος αλλος σε αγγηζει εκτος απο εμενα>>πηγα να μηλισω αλλα τα χειλη μου φυλακησαν τα δικα του.Δεν ηθελα να ακουσω τιποτα.Το ειχα κατεφερει αυτο που ηθελα να γευτω την ζηλια του αλλα με ενα τιμημα τον ειδα να λυγηζει μπροστα στα ματια μου.


Η αγαπη ποναει και το ξερω αυτο το εχω βιωσει κατεκτησα αυτο που μου ανηκε τον αγγελο της ζωης μου.Θα παλευα για να παρω ξανα πισω την καρδια του που ανηκε μονο σε εμενα οπως εγω ανηκα σε αυτον.

Love is Forever Part 2-Μουσηκο Κομματη-10

Kεφαλαιο 9ο

9ο Κεφαλαιο

'Αβυσσος Καρδιας'

Μπελλα

Τα ανυπομονα χειλη του χαιδευαν την βαση του σαγονιου μου προκαλοντας την φλογα μεσα στην καρδια μου να αναψει για μια ακομη φορα καθε μερα που περνουσε ενιωθα ολο ενα την αγαπη να φωλιαζει μεσα μου.Κοιτουσα τα πρασινα ματια του που ελαμπαν απο ευτιχια και κυριος απο την αγαπη που μου εδειχνε καθημερηνα.Ηξερα οτι καποια στιγμη θα ερθει η ωρα να του μιλησω πως αυτα τα λαμπερα ματια θα σβησουν απο ευτιχια και την θεση τους θα παρει ο θυμος και το μισος παλευα να αποφευγω αυτη την συζητηση που εκανε τα αδυνατα δυνατα να την φερνει στην επηφανεια αλλα εγω παντα την βυθηζα στο πατο της καρδιας μου.


<<Μπελλα>>η γλυκια φωνη του με ξυπνησε απο τις σκεψεις μου.


Υψωσα την ματια μου για να συνατησω την δικη του.Ο ποθος ειχε σκοτεινιασει τα πρασινα ματια του.

<<Τι σκεφτεσαι;>>με ρωτησε γεματος περιεργια.Ο κομπος εσφηξε το στομαχι μου προκαλοντας μου μια δυσφορια.


<<Τιποτα απλες χαζες σκεψεις>>του απαντησα με ενα ψευτηκο χαμογελω και γυρησα το βλεμμα μου προς την γαλαζια λιμνη  που ο ηλιος τρυπουσε με τις αχτινες του την επηφανεια την λιμνης.Ενιωσα το χερι του στο πιγουνι και σε μια στιγμη με αποτραβηξε να κοιταω την λιμνη που τωρα κοιτουσα τα πρασινα ματια του.


<<Σε ξερω πολυ καλα για να μου κρυφτεις Μπελλα δεν σκεφτουσα χαζα αλλα ειχε σχεση με εμας του δυο σωστα;>>το σφηγμενο σαγονι ηταν σημαδι οτι αρχηζε να θυμωνε.Εβαλα τη παλαμη μου στο χερι του που κρατουσε το σαγονι μου και το κατεβασα.Αποτραβηχτηκα απο κοντα του  μερηκα εκατοστα ενιωσα το πονο της απωλειας μεσα μου δεν ηθελα να δειξω οτι αυτο σημαινε κατι ασχημο.


<<Σκεφτομουνα->>σταματησα να παρω μια ανασα οταν τον ειδα να στιρηζεται με το στον αγκωνα του και να περημενε να με ακουσει.


<<Συνεχησε......>>ειπε κοφτα.

Αφησα τον αερα να βγει απο τα σωθηκα μου και πηρα μια βαθια ετοιμη για την μαχη που θα ερχοτανε.

<<Σκεφτομουνα τις τελευταιες ημερες ολες τις στιγμες που εχουμε περασει μαζι καθε απογευμα ειμαστε μαζι αλλα στην σχολη εισαι με την Μπρεντα αυτο μου προκαλει....>>δεν ηθελα να πω την λεξη για δειξω οτι ζηλευω την Μπρεντα τους εβλεπα καθε πρωι στην σχολη να ανταλαζουν φιλια,χαδια μεταξυ τους.


<<Μπελλα ξερεις->>


<<Σε παρακαλω ασε με να συνεχησω>>τον διεκοψα πριν πει αυτο που ηδη ακουγα μια ολοκληρη εβδομαδα οτι το κανει για να με προστατεψει ειχα βαρεθει να ακουω συνεχεια τα ιδια και τα ιδια ηθελα να μου πει αν νιωθει κατι για την Μπρεντα αν με ηθελε πραγματικα θα την χωρηζε και θα ειμασταν μαζι αντι να κρυβομασταν.


<<Οπως ειπα αυτο μου προκαλει......ζηλια Ρομπερτ δεν αντεχω πια αλλο να σε βλεπω να την φηλας μπροστα μου->>ενιωθα τα δακρυα να πλησιαζουν στα ματια μου.
<<-Εχω κανει πολλες προσπαθιες να το πολεμησω αλλα δεν μπορω αλλο ηδη εχω πολεμησει αρκετες φορες στο παρελθον->>Τον ειδα που ειχε σφιγμενο το σαγονι καθολου την διαρκεια που του ελεγα αυτα που ενιωθα το φορτιο που ειχα πλεον ειχε φυγει και επιτελους μπορουσα να ανασανω να πω αυτο που τα χειλη μου εκαιγανα πο επυθιμια επανω στα δικα του οταν με φηλουσε.


<<Θελω να μου απαντησεις σε μια ερωτηση>>ξεροκαταπια.Το βλεμμα του συναντησε το δικο μου την ιδια στιγμη που η ατμοσφαιρα αρχηζε να ειναι εντονη αναμεσα μας.


<<Την αγαπας;>>και μονο που ξεστομισα εκεινη την στιγμη την ερωτηση ηθελα την παρω πισω η λογικη που ουρλιαζε να την πω επρεπε να το πω να μαθω την αληθεια δεν ηθελα σκεφτομαι οτι μοιραζομαι τον αγγελο μου με αλλη με αιδιαζε δεν θα τον αντεχε τοσο πονο η καρδια μου.Δεν ηθελα να ακουσω την απαντηση.Οχι δεν ηθελα.


<<Μπελλα τι ερωτηση ειναι δεν καταλαβαινω τι θελεις να->>


<<Ξερεις καλα τι εννοω Ρομπερτ μην προσπαθεις να σταθεις σε μια κλωστη απαντησε μου>>η φωνη μου υψωθηκε στο τελος την λεξης μου.Σε μια στιγμη τον ειδα που σηκωθηκε απο την θεση του και αρπαζε την ζακετα του μου εριξε ενα δολοφονικο βλεμμα και επειτα γυρισε για να φυγει.Δεν μου αρεσε η σταση ηθελε να κρυψει αυτο που ενιωθε για εκεινη αλλα δεν θα τον αφηνα.


<<Περημενα>>του φωναξα.Αρχηζε και βηματηζε με γρηγορα βηματα τον λοφο επρεπε να τρεξω για να τον σταματησω να παρω μια απαντηση στην ερωτηση που βασανηζε το μυαλο μου.Προλαβα και του επιασα το χερι και τον σταματησα μπηκα μπροστα του σταματωντας τον.Ολο του το προσωπο ειχε παραμορφωθη απο τον θυμο του.


<<Μπελλα κανε στην ακρη>>ειπε με σφιγμενα χειλη.


<<Οχι>>κουνησα αρνητικα το κεφαλη μου δειχνοντας τον οτι δεν θα αποχορησω αυτη την φορα το ειχε πολλες ευκαιριες να μου το πει ο ιδιος αλλα εκανε στροφη και αλλαζε θεμα τωρα ομως ηθελα να μαθω δεν αντεχα αλλο γιατι δεν μπορουσε να παρει για μερηκα δευτερολεπτα την θεση μου να αισθανθει την καρδια μου την αγαπη και τον πονο.


<<Ναι την αγαπω Μπελλα>>δακρυα ηθραν εκεινη την στιγμη ακουγοντας απο τα χειλη του αυτο που δεν περημενα να ακουσω.Η καρδια μου αρχηζε να ποναει σπαζοντας απο τον πονο το μυαλο μου ειχε σταματησει να λειτουργη η ανασα μου ειχε κοπει ενιωθα να πνιγομαι μεσα σε μια μεγαλη αββυσο της καρδιας μου.
                                                     
                                                  ~*~*~*~*~*~*~*~*~*~


Εκλεισα πισω μου την πορτα ο θορυβος της εσπασε την σιωπη που ειπηκρατουσε στο δωματιο μου αντηχησε σε καθε γωνια του δωματιου μου.Υψωσα το βλεμμα μου προς το παραθυρος ο ουρανος βαρυς και βουρκωμενος απειλουσε με βροχη αυτη την δυσκολη νυχτα εχοντας στο μυαλο μου τα λογια του να αντηχουν μεσα μου.Ακουγα το χτυπο της καρδιας μου να χτυπαει με κοπο φερνοντας τα λογια του ξανα και ξανα να παιρνουν μεσα απο τις σκεψεις μου ηθελα να ουρλιαξω να φωναξω  αυτο που ουρλιαζε μεσα μου ηθελα να του πω οτι τον μισω.Γιατι δεν μου ειπε απο την αρχη οτι την αγαπαει γιατι ηθελε να με κανει δικη αφου αγαπουσε αλλη.


Οι  σκεψεις με βασανηζαν καθε στιγμη δεν θα αντεχα να τον χασω αλλα η μοιρα αποφασησε για εμας για το δικος μας τελος,ενα τελος που δεν ηθελα να τελειωσει με ασχημη τροπη.Αφησα την ζακετα να πεσει απο τα αδυναμα δαχτυλα μου την ειδα που κατεληξε στο πατωμα εκανα μερηκα βηματα αλλα κατι με εμποδηζε να κινηθω προς το ημερολογιο μου να σχησω την καθε σεληδα που θα θυμηζαν εκεινον και τον παρελθον μας.


Προσπαθησα να κινηθω αλλα δεν μπορουσα ηταν σαν να ειχα παγωσει στην θεση μου σαν κατι να ηθελε να κρατησω της αναμνησεις μας σε εκεινες τις σεληδες του ημερολογιου μου σαν να μην ηθελαν να σβηστουν απο ενα λαθος που θα διορθωτανε.Εσφιξα τα χερια μου σε μπουνιες και ενιωσα τα νυχια να σχιζουν την σαρκα μου αφησα την κραυγη μου να ξεφυγει απο τον πονο που ενιωθα εσφιξα ακομα πιο πολυ τα δαχτυλα μου μεσα στην σαρκα μου και ο πονος εγινε πιο βαθυς.




<<Σε μισω,σε μισω>>αρχηζα να φωναζω αφηνοντας ολο τον βυθησμενο θυμο που κρατουσα μεσα μου ενιωσα ολο μου την καρδια επιτελους να φτερουγηζει μεσα μου το βαρος εφευγε σιγα σιγα σαν να ειχα απελευρωθη απο την φυλακη που με κρατουσαν τα αισθηματα μου.


<<Μπελλα>>η φωνη της Αλις ακουστηκε μεσα απο το διαδρομο το ακουσμα της πορτα ακουστηκε απο το δωματιο μου και η Αλις εισεβαλλε μεσα στο δωματιο μου.Ξεσφηξα τα χερια μου και ειδα τα σχησμενα σημεια που αφησαν τα νυχια μου ειδα το αιμα να βγαινει μεσα απο τα βαθουλωματα μερηκες σταγονες κατρακυλουσαν απο τα σχησμενα σημεια.Ειδα την Αλις που ηρθε μπροστα μου και αφησε μια κραυγη να της ξεφυγει απο τα χειλη βλεποντας με να αυτοματρηζομαι ηθελα να βγαλω τον πονο απο μεσα ενιωθα το τσουξημο να καιει μεσα στις πληγες μου.


<<Τι εκανες;>>φωναξε οργησμενη εσκυψε και πηρε και τα δυο χερια προσεχτηκα και τα κοιταξε βλεποντας τα βαθουλωματα.


<<Δεν ειναι τιποτα->>ειπα με τρεμαμενη φωνη.


<<Θελεις να ξανα αρχησεις παλι τα ιδια Μπελλα οπως πριν το ξερεις οτι αυτο που κανεις δεν λυνει την κατασταση>>μου ψυθηρισε και απλωσε το χερι και χαιδεψε το μαγουλο μου σκουπηζοντας τα καδρυα μου.


<<Ποια κατασταση Αλις;>>την ρωτησα και απομακρυνα τα χερια μου μεσα απο τα δικα της.Σηκωθηκα απο το πατωμα και βηματησα προς την  πορτα.


<<Μου τηλεφωνησε Μπελλα και σε ζητησε μου ειπε τι εγινε και λεει πως λυπαται πολυ>>αμεσως σταματησα μολις ακουσα τα λογια της Αλις το μυαλο παγωσε.Λυποτανε που με πληγωσε ας το σκεφτοτανε πιο νωρης αυτο πριν με διαλυσει σε χιλιαδες κομματια.Στραφηκα προς την Αλις κοιταζοντας την γεματη μισος.


<<Λυπαται που πληγωσε νομηζω Αλις δεν ξερεις τι εγινε πραγματηκα>>αρχηζα να φωναζω χωρις να εχω το ελεγχο του ευατο μου η οργη ξεχειλουσε απο μεσα ψαχνοντας να βρει τον υπεθευνο του πονο που ενιωθα ηθελα  τοσο πολυ να τον πληγωσω οσο με πληγωσε και εκεινος να τον κανω να νιωθει ζηλια να βλεπει να με διεκδικη αλλος να με αγγιζει και να βλεπω στο βλεμμα του το μισος του και την ζηλια που θα ενιωθε.


Ηθελα να γευτω την ζηλια του βλεποντας τον να με κοιταει με μισος κοιταζοντας με να με αγγιζει ενας αλλος σε καθε σημειο του σωματος του και μονο στην σκεψη οτι θα ανηκα σε αλλον θα το τρελανε.


<<Ξερω πραγματηκα τι εγινε Μπελλα μην ξεχνα πως εσυ εισαι αυτη που εκανε τα λαθη για να δημιουργηθει ολο αυτο το χασμα μεταξυ σας>>ειπε και βηματησε προς το μερος μου απειλητικα.


<<Το ξερω οτι εχω κανει λαθη και προσπαθω να τα διορθωσω>>της φωναξα ψαχνοντας να βρω μια εξοδο να ξεφυγω απο ολο αυτη την κολαση.


<<Ναι αλλα με το λαθος τροπο Μπελλα>>μου ψυθηρισε και εφυγε κλεινοντας την πορτα πισω της αφηνοντας με ενα ερωτηματικο να μενει μεσα απο τα λογια της.Τι λαθος εκανα που δεν ηθελα να τον χασω;Δεν ειχαν νοημα τα λογια της δεν θα ασχολιομουνα ηθελα να πληγωσω τον Ρομπερτ και θα το εκανα και ειχε ακομα ενα τιμημα.Στραφηκα προς συρταρυ του γραφειου μου βηματησα προς αυτο και το ανοιξα βρηκα το καφε σαν βιβλιο ημερολογιο μου.


Κοιταξα το καφε εξωφυλλο του που ηταν ξεθωρισμενο απο την παλιες αναμνησεις που καθε φορα οπου ηθελα να γραψω πηγαινα στην παραλια και καθομουνα με τις ωρες αγναντευοντας το ηλιοβασειλεμα εχοντας παντα στο μυαλο πως οταν περναει μια μερα ενιωθα πως τον εχανα απο την ζωη μου,πως δεν θα ειχα πια την ευκαιρια να τον αγγιζω νιωθοντας την μεθυστηκα χειλη του να αγγιζουν τα χειλη μου.


Πηρα το ημερολογιο και ειδα το αιμα να αφηνει τα αποτυπωματα του επανω στο εξωφυλλο του ημερολογιου το ακουμπησα επανω στο γραφειο μου.Ενα χτυπημα στην πορτα  με ξυπνησε απο τις σκεψεις μου.


<<Μπελλα>>η φωνη του Καρλαιλ ακουστηκε απο την αλλη μερια της πορτας.


<<Ναι μπαμπα>>του φωναξα.Ειδα που ανοιξε την πορτα και ενφανηστικε κρατωντας στα χερια του μερηκες χαζες και το σπρει καθαρησμου για τις πληγες.Ειδα στην εκφραση του μια σπιθα θυμου για πρωτη φορα στην ζωη μου εβλεπα τον Καρλαιλ να ειναι ετσι.Μια φωνη μεσα μου ακουστηκε.


"Αυτο δεν ειναι καθολου καλο Μπελλα"μου ψυθηρισε με τονο γεματο απελπησια.


Σταθηκε μπροστα μου και χωρις να με κοιταξει πηρε τα χερια μου και χαιδεψε της πληγες ενιωσα την πιεση του δαχτυλου του να πιεζει τις πληγες εσφηξα τα χειλη μου συνγκρατωντας την κραυγη μου.Πηρε το σπρει και αρχηζε να ριχνει στις πληγες η σιωπη ειχε απλωθει αναμεσα μας χωρις καν να ξερω τι ειχε συνβει οσο ελειπα κατι μου ελεγε οτι η φωνη ειχε δικιο.


Ο Καρλαιλ φενοτανε ταραγμενος και σκεφτηκος ποτε του δεν τοσο ησυχος ειδηκα μαζι μου παντα θα τον εβλεπα με ενα χαμογελο στα χειλη αλλα αυτη την φορα κατι ειχε αλλαξει ενιωθα σαν να ειχα εναν αγνωστο απεναντη μου.Δεν ειχα καταλαβει οτι ειχε τελειωσει με την φροντηδα των πληγων μου και τωρα οι παλαμες μου ηταν δεμενες με χαζες.


Εστριψε προς την μεσι του δωματιου μου και ειδα που ανασαινε βαρια προσπαθωντας να κρατησει τον θυμο του.Ενιωθα τον κομπο να δενει το στομαχι μου εκεινη την στιγμη.


<<Μπελλα θελω να μηλισουμε>>ειπε με βαρια φωνη εκεινη την στιγμη γυρησε και ειδα για πρωτη φορα το προσωπο του οτι ειχε παραμορφωθη απο την οργη που σε  λιγο θα ξεσπουσε.Δεν ειχα καταλαβει που οφειλοτανε ολο αυτη η αγνωστη συμπερηφορα του Καρλαιλ.


<<Γιατι;>>προσπαθησα να πω οσο πιο ημερα μπορουσα με σταθερη φωνη ο φοβος μεσα μου αρχηζε  να φωλιασει νιωθοντας οτι ο αγνωστος Καρλαιλ θα ηξερε κατι που δεν θα επρεπε να μαθει.


<<Νομηζω ξερεις καλα Μπελλα για ποιον λογο ηρθα εδω>>η φωνη του αρχηζε να σπαει σιγα σιγα.Κουνησα αρνητικα το κεφαλη μου ανεξερη στο που ηθελε να οδηγησει τα λογια του.


<<Μπελλα που ησουν ολο το βραδυ;>>αρχηζε να βηματηζει κοντα μου.Τα ποδια μου αρχηζαν να λυγιζουν το σωμα μου ειχε μουδιασει ενιωθα το αιμα να στερευει μεσα μου.


<<Δεν καταλαβαινω τι θελεις να πεις μπαμπα>>επρεπε να προστατευσω τον Ρομπερτ ο Καρλαιλ τον μισουσε θανασημα απο την στιγμη που αρχηζα να αλλαζω οταν ειχα ξανα γυρησει τον μισουσε επειδη δεν ημουν ποια εγω αλλα ενα αδειο κουφαρη χωρις αισθηματα που περηφεροτανε αναμεσα τους.


<<Μην μου λες ψεματα Μπελλα ησουν με αυτον τον αλητη σωστα;>>αμεσως η μασκα του εσπασε σε χιλιαδες κομματια ενφανηζοντας τον αγνωστο πατερα μου.Η φωνη του αντηχησε στο δωματιο κανοντας με νιωσω τα πρωτα δακρυα μου να ερχονται.


<<Εγω απλως ημουν->>


<<Ησουν μαζι του Μπελλα γιατι απο την αρχη ηθελε αυτο που ζητουσε απο εσενα να σε βαλει στο κρεβατη για να προστατευσης την Αλις αλλιως δεν θα σταματουσε>>αμεσως το μυαλο μου σκοτεινιασε ακουγοντας απο τα χειλη του πατερα μου οτι ημουν φτηνη.


Ποτε δεν θα εκανα κατι για τα λαθη της Αλις ηξερε οτι μπορουσε να τα διορθωσει τα ειχε παραδεχτη αυτα που ελεγε ο Καρλαιλ δεν ειχα νοημα ηταν μοναχα ψευτηκα λογια χωρις λογικη που καποιος ηθελε να δημιοργησει ενα χασμα μεταξυ μας.Αμεσως το μυαλο μου πηγε στον Ρομπερτ οχι εκεινος δεν θα αντεχε να με πληγωνε  και μονο στην σκεψη θα τον αρρωστενε ποτε του δεν θα εμπαινε αναμεσα σε εμανα και στον Καρλαιλ ηξερε οτι τον αγαπουσα πολυ και δεν θελα να τον χασω απο την ζωη μου.


Ποιος θα μπορουσε να ειχε βαλει λογια;Ποιος;


<<Δεν εχουν λογικη αυτα που λες  με τον Ρομπερτ ειμασταν για ενα διαστημα μαζι μετα ειχα χωρησει ποιος σου ειπε ολες αυτες τις ανασαρτησιες>>αρχηζα να αφηνω τον θυμο να βγαινει ξανα στην επηφανεια ολο αυτο τον καιρο παλευα να πνηξω το θυμο μεσα μου παλευα με νυχια και με δοντια αλλα εκεινη την ωρα κατι με παρακηνουσε και αρχηζα να ξεσπαω επανω του.


<<Καποιος που ηξερε καλα τι εκανες πισω απο την πλατη μου Μπελλα ξερεις καλα οτι δεν ηθελα ποτε μου να σε φωναξω αλλα εσυ με παρακινεις>>Κινηθηκε με μεγαλα βηματα κοντα μου υψωσε το χερι του σε μια στιγμη αλλα οταν ειδ το προσωπο μου γεματο δακρυα το χερι του εμεινε στον αερα εβαλα.


Εβαλα την παλαμη μου επανω στα χειλη μου συνγκρατωντας την κραυγη μου προσπαθησα να κανω το μυαλο να λειτουργησει ξανα να πεισω τον ευατο μου πως αυτο που πηγε να κανει ηταν μονο στην φαναστια μου μια εικονα που ειχει απο το μυαλο μου.
Αρχηζα να σεινηδητοπιο την πραγματικοτητα οτι αυτος ηταν ενας αγνωστος για εμενα ο Καρλαιλ που ηξερα ποτε του δεν θα εκανε κατι που θα με πληγωνε.


Τον ειδα που το προσωπο του συσπαστηκε σε μια στιγμη βλεποντας με να με διαπερνα μια δοση φρικης απο το προσωπο μου.Εκανε μερηκα βηματα πισω παραζαλησμενος απο τον θυμο του και στιρηχτηκε στα καγκελα του κρεβατιου μου.


<<Μπαμπα εισαι καλα>>ειπα τρομαγμενη βλεποντας τον να ειναι σε αυτη την κατασταστη ενιωθα υπευθηνη για ολο αυτο το συνβαν  για τον αγνωστο Καρλαιλ που ειχα δημιουργησει εγω η ιδια.
Πηγα να τον πλησιασω αλλα με εσπρωξε με το χερι του τοτε ειδα στην εκφραση του μια δοση αιδιας.


<<Μεχρι να μου πεις τι εγινε πραγματηκα δεν θελω να σε βλεπω>>αφησε τα γκαγκελα και βηματησε προς την πορτα χωρις να νε μοιταξει καν σε τι κατασταση ημουν ενιωθα γυρω μου οτι ο κοσμος μου διαλυνοτανε οτι δεν ειχα κανεναν για να με σωσει απο την κολαση.


<<Μα την αληθεια σου λεω δεν εκανα τιποτα χωρης την θεληση μου>>ειπα.Ανοιξε την πορτα και ειδα την Εσμι μαζι  με την Αλις να στεκονται να μας κοιτανε.


<<Δεν θελω να ακουσω τιποτα Μπελλα οταν θα εισαι ετοιμη να μου μηλισεις φωναξε->>


<<Δεν με πιστευης;>>η φωνη εγινε μια με τη ανασα μου που βγηκε απο τα χειλη μου.Γιρησε και με κοιταξε με ανεκρεφραστο προσωπο.


<<Οχι Μπελλα δεν σε πηστευω>>ειπε και εκλεισε την πορτα πισω του ακουσα την κλειδαρια να κλεινη την πορτα αφηνοντας με να στεκομαι αδεια χωρις κανενα αισθημα.


<<Λυπαμαι πολυ Μπελλα>>τον ακουσα να λεει με σπασμενη φωνη και τα βηματα του αντηχησαν στο διαδρομο οσπου χαθηκαν.Η σιωπη απλωθηκε γυρω μου σαν πεπλο το σκοταδη καλυψε καθε γωνια του μυαλο μου.
                                                    
                                                 ~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~


Τα λογια του ειχαν μεινη χαραγμενα μεσα στο μυαλο μου καθε στιγμη που τα εφερνα στην σκεψη μου με βασανηζα ποτε μου δεν θα πηστευα οτι ο Καρλαιλ θα μου μηλουσε με αυτο τον τροπο  και ειδηκα οτι ηταν ετοιμος να με χτυπησει δεν ηταν ηξερε ποιος ηταν ικανος να σπασει αυτο το δεσημο που ειχα μαζι με τον Καρλαιλ.


Ανοιξα τα βλεφαρα μου και αντικρησα εξω το μαυρο ουρανο που τα ηταν καλειμενος με τα φωτεινα αστρα.Τα ζηλευα που ηταν εκει στο μαυρο φοντο του ουρανου δεν ενιωθαν κανενα αισθημα να τους βασανηζει δεν αισθηαντουσαν αγαπη,πονο ηταν εκεινι απλα ελαμπαν στον σκοτεινο ουρανο μαζι με το ολογιμνο φεγγαρη που το φως του σεληνοφωτος εισεβαλλε στο παραθυρο μου.


Ενιωσα τα δακρυα μου να αποφυλακιζονται απο τα ματια μου.Εσφιξα το σεντονι μεσα στην χουφτα μου προσπαθωντας να συνγκτρατησω την λαχταρα μου για εκεινον πρεπει να τον μισω που με εκανε πιστηψω οτι αυτο που ειχαμε ηταν αληθινο οτι ημουν δικη του και ηταν δικος μου.Ηταν ενας ψευτης.


Ξαφνηκα εξω απο την πορτα  μου ακουσα καποια βηματα να αντηχουν μεσα στην ησιχια.Ακουσα ενα κλειδη να ξεκλειδωνη την πορτα μου και σιγα σιγα η πορτα ανοιξε.Πεταχτηκα αμεσως απο κρεβατη μου ο χτυπος της καρδιας μου χτυπουσε με κοπο μεσα στο στηθος μου κρυος ιδρωτας ελουσε το κορμι μου.


Ειδα την σκια να ενφανηζεται απο το χαμηλο φωτησμο του διαδρομο οταν καταλαβα ποιος ηταν.Θα αναγνωρηζα αυτα τα ανακατεμμενα μαλλια.Τον ειδα που ενφανηστηκε πισω απο την πορτα και η ματια του εψαχνε καθε γωνια του δωματιου μου.Οταν τα πρασινα ματια του σκοτεινιασαν απο ποθο βλεποντας με στο κρεβατη.Εσφιξα το σεντονι μεσα στα χερια μου χωρις να βγαλω μιλια τον ειδα που βηματησε προς το κρεβατη.


<<Τι θελεις εδω;>>του ειπα γεματη μισος στα λογια μου.
Σταματησε μπροστα απο το κρεβατη και ακουμπησε τους αγκωνες του στα καγκελα του κρεβατιου μου.


<<Ηρθα να μηλισουμε η Αλις μου ειπε την συνεβει με τον Καρλαιλ>>η βελουδινη φωνη του ακουστηκε πολυ αποφαστηκη δεν θα με αφηνε να ξεφηγω τοσο ευκολα.


<<Δεν με ενδιαφερει τι εχεις μαθει το μονο που θελω ειναι να φυγεις απο το δωματιο μου τωρα πριν φωναξω>>τον απειλησα το σωμα μου το διαπερασε ενα ριγος εκεινη την στιγμη οταν ακουσα το χαμηλοφωνο γελιο του.


<<Οχι Μπελλα δεν θα περασει το δικο σου παλι θα με ακουσεις θες δεν θες>>Το βλεμμα του δεν αφηνε ουτε στιγμη το δικο μου.
<<Δεν ειμαι αναγκασμενη να σε ακουσω Μεσιεν μπορεις να φυγεις να πας στην αγαπημενη σου Μπρεντα>>το σχησιμο απο τα λογια μου χαρακωσαν την καρδια μου.Ειδα τα χαραχτηριστηκα του προσωπου του που φωτειζοντουσαν απο το φως του φεγγαριου να ειναι ανεπαφα δεν τον πονεσε αυτο που ειχα πει;


<<Η Μπερντα μπορει να περημενε τωρα σημασια εχεις εσυ Μπελλα θα με ακουσεις>>ειπε πλησιαζοντας με.Αμεσως κινησα το σωμα μου για να τον αποφυγω αλλα με μια κινηση του χεριου του με αρπαξε απο το ποδι και αρχηζε να με τραβαει κοντα του.


<<Αφησε με>>φωναξα προσπαθωντας να αποφυγω το αγγιγμα που θα εφερνε στη επηφανεια προκαλοντας με τα προτωγνωρα αισθηματα που ενιωθα οταν γινομουνα δικη του.


<<Αν φωναζεις θα μας ακουσουν Μπελλα και δεν θελεις να θυμωσω>>ακουσα το γελιο σε συνδιασμο με την βελουδινη φωνη του.Με εφερε κοντα του και εβαλε τα χερια του στις δυο πλευρες του σωματος μου ανεβηκε απο πανω μου και κολησε το σωμα του επανω στο δικο μου.Προσπαθουσα να απομακρυνθω απο κοντα του δεν ηθελα να νιωθω την φωτια να φλεγεται μεσα μου δεν θα αισθανομουνα το ποθο να ξυπναιει μεσα μου.Οχι δεν θα τον αφηνα ηδη με ειχε πληγωσει.


<<Μπελλα οσο προσπαθεις να μου ξεφυγεις τοσο με κανεις να σε ποθο το ξερεις αυτο οτι μολις μπηκα μεσα και->>Οχι Μπελλα μην τον ακουως μην του επητρεπεις να σε κανει να αφεθεις.Προσπαθουσα με νυχια και με δοντια να ξεφυγω.


<<Οχι δεν θελω να ακουσω φυγε τωρα απο κοντα μου>>Εβαλα τα χερια μου επανω στο στερνο του προσπαθωντας να τον απομακρυνω με ολη μου την δυναμη.


<<Θα με ακουσει αυτο που εχω να σου πω αυτο που σου ειπα ηταν αληθεια αλλα εσενα αγαπω να  παρει οργη εσενα ακομα και να προσπαθησω να αγαπησω εσυ εισαι αυτη που με κρατας και αυτο με εξοργηζει Μπελλα>>επιασε του καρπους των χεριον μου και του ακινιτοπισε ωστε να με σταματησει να τον σπρωχνω μακρια μου.Τα εσφηξε δυνατα και με μια κινηση του εβαλε πισω απο το κεφαλη μου.Πλησιασε το προσωπο του στο δικο μου και τα στοματα μας απειχαν μολις μερηκα εκατοστα η καυτη ανασα τουμε καλουσε να την γευτω.


<<Δεν θελω να ακουσω τιποτα>>ειπα ξεψυχοντας αφηνοντας την ανασα μου ελεθευρη.Μειναμε να κοιταμε ο ενας τον αλλον σαν ο χρονος να ειχε παγωσει μονο για εμας το βλεμμα του με εκανε να λιωνω κατω απο το κορμι του ενιωθα την αββυσο της καρδιας μου να με βουλιαζει προς το πατο.


<<Φιλα με Μπελλα>>τον ακουσα να με ικετευει.Τα λογια του ηταν σαν μια ικεσια που εψαχναν απληστα να βρουν μια εξοδο.Μισα ανοιξα τα χειλη μου αφηνοντας τον αερα να βγει και τοτε απληστα τα χειλητου κολησαν επανω στα δικα μου αφηνοντας τα περιθωρια να λιγοστευουν ο ποθος μου εκανε την ενφανηση του και χωρις να ξερω τι θα γινοτανε στην συνεχεια τον εκλεισα μεσα την αγκαλια μου.



Πηρε το κατω χειλος μου και με μανια αρχηζε και το δακγωνε απληστα  ενιωσα την μεταλλικη γευση του αιματος μου μεσα στα χειλη μου.Εβαλα τα δαχτυλα μου μεσα απο τις τουφες των μαλλιον του και της τραβηξα δυνατα ακουσα το βογγητο του μεσα απο τα χειλη του που κατακτουσαντα δικα μου.Τον εσπρωξα δυνατα απομακρυνοντας τον απο κοτα μου κοιταχτηκαμε για στιγμη και επειτα ο ποθος μου μεγαλωσε μεσα μου απλωθηκε σε καθε σημειο στου σωματος μου το ξεσπασμα μεσα μου εγινε μια εκρηξη.


Τον τραβηξα απο την μπλουζα του και κολλησα με δυναμη τα χειλη μου επανω στα δικα του.Η γλωσσα του βυθηστηκε μεσα στο στομα μου και βρηκε την δικη μου αρχηζαν ενα χορο που δεν θα σταματουσε με αγκαλιασε σφιχτα και με απομακρυνε απο το κρεβατη.Εσυρα τα χερια μου στην μπλουζα του και προσπαθησα να την βγαλω.Με μια κινηση την εβγαλε απο πανω βοηθοντας με.


Με αρπαξε απο την μεσι και με κολησε επανω στον τειχο εβαλε τα χερια του επανω στο προσωπο μου και αρχηζε ξανα να με φηλαει αχορταγα στα χειλη δαγκωνωντας τα.


<<Ποτε δε θα μπορεσω να  συνγκρατησω τον ποθο μου για εσενα Μπελλα>>τον ακουσα να μου ψυθηριζει μεσα απο τα φιλια που μου αφηνε.Ξαφνηκα χαρηκα σε αυτη την σκεψη θα εκανα τα παντα για να γευτω λιγη απο την ζηλια του.Θα το εκανα.
Το τερας μεσα μου αρχηζε να γελαει σατανικα αφου επαιξες με την αγαπη που σου εχω Μεσιεν θα παιξω και εγω θα σε κανω να νιωσεις τι θα πει ζηλια.


Τα χειλη του χαμηλωσαν προς την βαση του λαιμου ενιωθα το σωμα μου να ηδονει απο απολαυσει τον ηθελα.Με αγκαλιασε και με σηκωσε,τυληξα τα ποδια μου γυρω απο την μεσι του το χερι του βρηκε το εσωρουχο μου και ακουσα να το σχηζει.Τον ενιωσα μεσα μου να με καταχταει ολος μου ευατος ειχε χαθη μεσα σε αυτο τον ξεσπασμα που ενιωθα ειχα χαθει μεσα στην αββυσο του που με καλουσε να την γευτω.Δαγκωσα τα τον γυμνο ομο του συνγκρατωνας την κραυγη μεσα μου.


Η ανασα του αρχηζε να χανεται σε καθε κινηση που εκανε μεσα μου εσφιγγε τα χειλη του σινγκρατωντας το βογγητο του.Η φωτια με ειχε καταβαλει ειχα χασει τον ελεγχο του ιδιου μου του εαυτου.


Τον ποθουσα οσο τιποτα αλλο  σε αυτο τον κοσμο ποτε δεν θα χορτασω αυτο το αγγελο που μου εμαθε τι θα πει αληθινος ποθος.Τον λαχταρουσα.


Το τερας μεσα μου χαμογελουσε σατανικα παρακινοντας με να συνεχησω.


Ενα πραγμα ηθελα απολυτα να γευτω και αυτο ηταν η ζηλια του.Και δεν εκανα τα παντα για να παρω μια γευση της.